Άτιμη φάρα οι τραπεζίτες! Αν είναι να σου πάρουν τα λεφτά, σου στέλνουν μέχρι και το δικαστικό επιμελητή σπίτι. Ακόμα κι αν πρόκειται για ανύπαρκτο/εικονικό χρήμα, που ποτέ δε σου δάνεισαν. Αν είναι να σου δώσουν τα λεφτά που εσύ τους δάνεισες -διότι περί δανεισμού πρόκειται, μιας και σου δίνουν επιτόκιο για τις καταθέσεις σου-, κατεβάζουν τα ρολά, βάζουν και 2 μπάτσους απ’ έξω και σου δίνουν όσα γουστάρουν. Έτσι αποφεύγουν να τους πιάσεις από το λαιμό.
Ακόμα πιο περίεργη φάρα είσαι εσύ! Την πάτησες το 2001 στο χρηματιστήριο, την πάτησες το 1998 με την υποτίμηση της δραχμής κατά 14%, την πάτησες αμέτρητες φορές πιο πίσω με τις υποτιμήσεις ή το άδειασμα του πορτοφολιού με το τέχνασμα του πληθωρισμού. Αλήθεια, οι πληρωμένες σου εισφορές θα μετατραπούν ποτέ στο ακέραιο σε περίθαλψη ή σύνταξη;
Κι όμως, ακόμα δεν τα πήρες στο κρανίο με την ίδια τη φύση του νομισματικού / χρηματοοικονομικού / τραπεζικού συστήματος. Ακόμα δεν αναζητείς το φταίξιμο στο ίδιο το σύστημα εκμετάλλευσης, τον καπιταλισμό, ασχέτως το νόμισμα που χρησιμο-ποιεί για να κάνει τις συναλλαγές και να γράφει τους λογαριασμούς στα τεφτέρια του.
Δε σε απασχόλησε ποτέ πως η παραγωγικότητα της εργασίας πολλαπλασιάστηκε τις τελευταίες δεκαετίες, οπότε και δε σου έκοψε να ζητάς λιγότερες ώρες εργασίας. Δε σε απασχόλησε ποτέ τι κρύβει το ιδεολόγημα της ανάπτυξης, οπότε και ζητάς να παραχθούν κι άλλα προϊόντα, μπας και πάρεις χρήμα ως μισθωτός σκλάβος στη γραμμή παραγωγής. Δε διερωτήθηκες ποτέ γιατί πεινάνε ή μένουν άστεγοι άνθρωποι, ενώ τα τρόφιμα και τα σπίτια επαρκούν για εμάς κι άλλους τόσους. Δεν αναρωτήθηκες ποτέ γιατί η τράπεζα μπορεί να σου βγάλει διαταγή πληρωμής, αλλά κανένα δικαστήριο δε θα αναγκάσει την τράπεζα να σου δώσει πίσω τις οικονομίες σου. Δεν αμφισβήτησες ποτέ τη λειτουργία του τόκου, του χρέους, του πληθωρισμού, της τράπεζας, του λογιστικού/εικονικού χρήματος, οπότε και θεωρείς δεδομένο πως ο κόσμος πάει μπροστά με τον ανταγωνισμό κι όχι με την αλληλοβοήθεια, με την επίτευξη κερδοφορίας κι όχι με την κάλυψη ουσιαστικών αναγκών για όλες/όλους. Ακόμα πιστεύεις πως ο πλούσιος είναι απλά ένας πιο τυχερός και πιο ξύπνιος από εσένα, κι όχι μια βδέλλα που πίνει το αίμα των άλλων, με αποτέλεσμα να καταδικάζονται στη φτώχεια.
Το νομισματικό σύστημα του καπιταλισμού βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Εσύ, αντί να το σπρώξεις, αναζητάς έναν ηγέτη/σωτήρα, άλλης απόχρωσης κάθε φορά, για να σου διασφαλίσει το σπιτάκι, τη δουλίτσα, το μισθουλάκο, το βιβλιάριο καταθέσεων. Τα χέρια σου, το μυαλό σου, οι ισότιμες σχέσεις αλληλεγγύης-συνεργασίας, η συλλογικότητα, οι κοινότητες αυτόνομα συναιτερισμένων παραγωγών, η αντίσταση, οι ταξικοί και κοινωνικοί αγώνες δε σημαίνουν για εσένα τίποτα. Έχεις αποφασίσει από καιρό ότι η δύναμη και ο πλούτος εκφράζεται σε μηδενικά που ακολουθούν τα νούμερα. Θα ήθελες, κατα βάθος, να έχεις εσύ το πάνω χέρι, να είσαι στα πόστα, να βρίσκεσαι με τις κατάλληλες συμμαχίες την κατάλληλη στιγμή. Ο κώλος σου να βολευτεί κι όλοι οι άλλοι ας ψοφήσουν…
Ο Γούκος δεν είχε έγκριση λειτουργίας από την Τράπεζα της Ελλάδος. Είχε όμως την προνοητικότητα να εξαφανιστεί για να μην πληρώσει το τίμημα για τις κομπίνες του. Οι αμέτρητοι Γούκοι των τραπεζών, οι επιφανείς κύριοι με τις γραβάτες, όχι απλά δε λουφάζουν, αλλά πλασάρουν τον εαυτό τους ως εγγυητή της επόμενης ημέρας. Αναγορεύονται σε μεσσίες της ανθρωπότητας, που φέρουν το Λόγο του Θεού Χρήματος. Άλλωστε για να ζήσουμε χρειαζόμαστε αέρα, νερό, τροφή και… τράπεζα!
Αν υπήρχε ένα πραγματικό ερώτημα προς διερεύνηση, για όλες τις ημέρες του χρόνου, τότε αυτό θα ήταν: άραγε, υπάρχει ζωή χωρίς τράπεζες;
κι αυτό δεν απαντιέται στις κάλπες…
απλήρωτος προλετάριος με συνείδηση
