Απόψε θα τις κάψω όλες, μία-μία
να μάθουνε τα πράγματα δεν είναι πια η λεία.
Μοιάζει να είναι άλλοι καθιστοί
βλάκες παραμένουνε, ψευτορομαντικοί.
Απόψε θ’ ακούσεις τα παραμύθια του παππού
για δράκους και ιππότες και την αλήθεια πού και πού.
Κοίταξε λοιπόν τις δυο φωτογραφίες.
Θέλεις τους νεκρούς ή όλες τις αστείες;
Αρχή του Τέλους – τυφλός στην Γάζα, Θρβς (2009)
Δευτέρα πρωί. Για μας μπορεί να είναι μια βαρετή δυστοπία˙ εργασία, γρήγορο φαγητό, μετάβαση, κι άλλη εργασία, επιστροφή στο σπίτι, σφηνωμένα μέσα σε δοκάρια από μπετόν αρμέ, λογικά επιχρυσωμένα τα τελευταία χρόνια, γιατί μόνο έτσι εξηγείται η μηνιαία μίσθωσή τους.
Δευτέρα πρωί. Για κάποια θα μπορούσε να είναι το ίδιο βαρετή˙ περιμένει να ηχήσει η σειρήνα στα μεγάφωνα, όπως και χθες, θα πρέπει να κρυφτεί, επειδή είχε την τύχη να γεννηθεί στην Ουκρανία, που σαν «δεύτερη» χώρα παίζεται σαν μπαλάκι μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας.
Δευτέρα πρωί. Διαβάζεις ειδήσεις στα καθεστωτικά˙ πανεπιστημιακά ιδρύματα τελούν υπό κατάληψη ενάντια στο νέο εκπαιδευτικό νομοσχέδιο που ανοίγει τον δρόμο στην ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ. Για να μην χαθεί το εξάμηνο το υπουργείο παιδείας εκδίδει εγκύκλιο για τηλεξεταστική – μίζερο νέο. Κάποια ιδρύματα αντιστέκονται – ευχάριστο νέο.
Δευτέρα πρωί, ανακατάληψη του κατειλημμένου κοινωνικού κέντρου Ζιζάνια, του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού Άνω Κάτω Πατησίων και της Κατάληψης Ευαγγελισμού.
Δευτέρα πρωί. Κατατίθεται νέο νομοσχέδιο για τον ποινικό κώδικα, το ελληνικό κράτος δείχνει ξανά τα δόντια του μετά τον τρομονόμο˙ θέλει να περιορίσει τα ελαφρυντικά και τις αναστολές, θέλει να στοχεύσει στη μικροπαραβατικότητα αλλά και τα άτομα που δεν έχουν ελληνική υπηκοότητα επιβάλλοντας ταξικά κριτήρια, θέλει να προσφέρει περισσότερη εξουσία στο δικαστικό σώμα βγάζοντας από την εξίσωση τους ενόρκους.
Δευτέρα πρωί, ο πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ, ως μέρος της οικονομίας περνάει και αυτός από ύφεση σε όξυνση. Η όξυνση του πολέμου από το κράτος του Ισραήλ προς την πολιορκημένη Παλαιστίνη δεν είναι μια επίδειξη δύναμης του δυνατού προς τον ήδη ηττημένο – όπως το χαρακτηρίζουμε και στο κεντρικό, το σαδιστικό πείραμα της πολεμικής μηχανής διαπράττει γενοκτονία.
Δευτέρα πρωί, για μας μπορεί να είναι μια βαρετή δυστοπία, ένα μεροκάματο τρόμου˙ για έναν παλαιστίνιο ένα στοίχημα, αν θα πεθάνει από ασιτία ή από σφαίρα˙ για μία κρατούμενη αν θα απολυθεί χωρίς δήλωση μετανοίας˙ για έναν φοιτητή ένα πείσμα, να αφήσει στον επόμενο δωρεάν και ελεύθερο πανεπιστήμιο˙ για έναν Ρομ, ένα γέμισμα τζίνα στο λάθος πρατήριο˙ και για κάποιους ένα χαμόγελο, ακούγοντας στο ραδιόφωνο για τον κρατήρα που άνοιξε μπροστά από το Υπουργείο Εργασίας.
Είναι Δευτέρα πρωί, η ελευθερία και η ύπαρξή μας όλο ένα περιστέλλονται και ασφυκτιούν μέσα στο κρατικό σύστημα και το κεφάλαιο.
Το ότι είναι Δευτέρα πρωί δεν πρέπει να μας προβληματίζει.
Γιατί είναι Δευτέρα πρωί και έχουμε χρέος να στήσουμε οδόφραγμα στην αδηφάγα πολεμική μηχανή.
Ραντεβού στους δρόμους
συντακτική ομάδα Χανίων
