Αναδημοσίευση από το athens.indymedia.org
ΝΑ ΑΠ-ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΥΜΗΤΤΟ (και τους δημόσιους χώρους) από τα νύχια των επενδυτών, των ιδιωτών, των δημάρχων και των υπουργών.
Εκεί που οι ανθρώπινες κοινωνίες απολαμβάνουν την άγρια ζωή των βουνών, τα δάση-πνεύμονες οξυγόνου και τη ζωογόνο δροσιά των ποταμών, η εξουσία βλέπει οικόπεδα προς πώληση, ενεργειακούς πόρους για άντληση, φτηνή γη προς εκμετάλλευση. Αυτή είναι η διαχρονική σύγκρουση: Ενώ ο άνθρωπος οφείλει την ύπαρξή του στην αρμονική συνύπαρξή του με τη φύση, οι οργανωμένες εξουσίες, τα κράτη, οι κάθε λογής βιομηχανίες βάζουν στο επίκεντρο τα αλλοτριωμένα συστήματα και τους νόμους αναπαραγωγής τους μιλώντας για περιβάλλον. Και για την επιβίωσή τους, το απομυζούν, το απονεκρώνουν και το καταστρέφουν ανεπιστρεπτί. Όπως ακριβώς και με τον άνθρωπο. Για να υπερασπιστούμε τη φύση και τον άνθρωπο δεν αρκούν οι προσευχές. Θα χρειαστεί να πολεμήσουμε.
Ο Υμηττός όπως και κάθε βουνό είναι ένα οικοσύστημα με τη δική του ζωή. Για τους τεχνοκράτες των υπουργείων είναι απλά ένα περιαστικό άλσος, και για τους κάθε λογής εργολάβους/επενδυτές είναι τσάμπα γη. Αυτή η αντιστροφή εξασφαλίζει διαχρονικά το σκαρφάλωμα κάθε λογής αλλότριων χρήσεων και συμφερόντων πάνω στο βουνό.
Στην Ηλιούπολη, ο ΑΔΜΗΕ σχεδιάζει την επέκταση των εγκαταστάσεων του ΚΥΤ ώστε να στηρίξει τις ενεργοβόρες ανάγκες της νέας ιδιωτικο-καζινούπολης του Ελληνικού. Παρά τις χρόνιες αντιδράσεις των κατοίκων, το ελληνικό κράτος θυσιάζει τη ζωή του βουνού και την υγεία των περίοικων χάριν της πολυδιαφημισμένης επένδυσης. Παραδίπλα, στον Προφήτη Ηλία, η Εκκλησία Α.Ε. ως σύγχρονος τσιφλικάς, έχτισε αυθαίρετο μέσα σε αναδασωτέα έκταση με τις πλάτες της ΕΛ.ΑΣ. Ακόμα αναζητείται η «αρμόδια αρχή» που θα το γκρεμίσει, μιας και κηρύχθηκε παράνομο από τα αρμόδια δικαστήρια. Δεν ξεχνάμε ότι πριν χρόνια, το 2007, παρόμοια απόπειρα έκανε και η Μητρόπολη Καισαριανής, επιχειρώντας να χτίσει το αρχονταρίκι της στην έκταση του αισθητικού δάσους Καισαριανής, δίπλα στο μοναστήρι του Άη Γιάννη. Και απέτυχε λόγω των κινητοποιήσεων των κατοίκων.
Στον Βύρωνα, το βουνό απειλείται από τις «κοινωφελείς» εγκαταστάσεις που το καταστρέφουν εδώ και χρόνια: παροπλισμένα ή ενεργά λατομεία, σταθμοί μεταφόρτωσης απορριμμάτων (ΣΜΑ), ενώ στο στρατόπεδο Σακέτα στεγάζονται βενζινάδικο και κατοικίες αξιωματικών. Πρόσφατα, το Εφετείο Αθηνών επιδίκασε την ιδιοκτησία του λόφου Κοπανά σε μια χούφτα ιδιωτών αγνοώντας όχι μόνο την δημόσια χρήση των εγκαταστάσεων εντός του, αλλά και τον δασικό χαρακτήρα μεγάλου κομματιού του λόφου. Διόλου τυχαίο το τρανταχτό ενδιαφέρον του δήμου Βύρωνα, πρωταρχικά για τη «δημόσια περιουσία» των πολιτιστικών/αθλητικών εγκαταστάσεων, και δευτερευόντως για τη φυσική ενότητα του λόφου. Παρά τους λεονταρισμούς, είναι σίγουρο ότι οι συνομιλίες μεταξύ ιδιωτών-δημάρχων-κράτους θα ’ναι ειρηνικές και «φιλικές». Ήδη, μέσα, έξω και δίπλα από τα Δ.Σ. του δήμου Βύρωνα γίνεται λόγος για την απαλλοτρίωση του λόφου Κοπανά από το δημόσιο ως η μόνη λύση διεξόδου «από την κρίση»…
Ανοιχτό παραμένει και το σχέδιο του υπουργείου Υποδομών για επέκταση των αυτοκινητόδρομων πάνω στον Υμηττό. Ο τελευταίος σχεδιασμός προβλέπει την ένωση με υπόγεια σήραγγα 3χλμ της υπάρχουσας περιφερειακής Υμηττού, στο ύψος της Καισαριανής, με την λεωφόρο Βουλιαγμένης, λίγο μετά το μετρό Αγ. Δημητρίου. Σε πρώιμο στάδιο, προβλέπεται και η κατασκευή σήραγγας Αργυρούπολης, ώστε να εξυπηρετηθεί η σύνδεση της επένδυσης του Ελληνικού με το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος. Σχεδιασμοί που συνδέονται και με την έναρξη του διαγωνισμού παραχώρησης της Αττικής Οδού από το ΤΑΙΠΕΔ στις αρχές του 2022.
Μελέτη Στρατηγικής Εξόντωσης και Προεδρικό Διάταγμα Τεμαχισμού: Η γλώσσα των θεσμών δάση και βουνά τσακίζει!
Στις 17/07/2020, δημοσιεύτηκε η νέα «Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων» για τον Υμηττό από την μελετητική εταιρεία ENVECO, μελέτη η οποία κόστισε 19.840 ευρώ σύμφωνα με τη δημοσιοποιημένη απόφαση πληρωμής από το Πράσινο Ταμείο. Η μελέτη εκπονήθηκε ώστε να εκδοθεί καινούργιο Προεδρικό Διάταγμα «προστασίας του Υμηττού», το οποίο και σύμφωνα με τελευταία δημοσιεύματα φαίνεται να οδηγείται ήδη προς κύρωση από το ΣτΕ. Εναντίον του προηγούμενου Π.Δ. (2011), προσέφυγαν πρώτοι-πρώτοι οι 7 όμοροι δήμοι του Υμηττού (από Ηλιούπολη ως Κορωπί), επειδή έκριναν ότι ήταν πολύ αυστηρό για τις επιδιώξεις τους: το σκαρφάλωμα της πόλης και των εγκαταστάσεών τους στη δωρεάν γη του Υμηττού! Το ΣτΕ τους δικαίωσε το 2017. Ας θυμηθούμε ότι το Π.Δ. του 2011 εκδόθηκε μετά τη συντριπτική νίκη των τοπικών κινημάτων την τριετία 2007-2009 ενάντια στα σχέδια του Σουφλιά να φορτώσει το βουνό με 70 χλμ. νέων αυτοκινητόδρομων.
Η νέα Στρατηγική Μελέτη νομιμοποιεί τον ως τώρα βιασμό του Υμηττού, και οργανώνει την μελλοντική του εξόντωσή. Συγκεκριμένα, τεμαχίζει το βουνό σε 6 ζώνες και 9 υποζώνες «προστασίας», νομιμοποιεί μονομιάς καταχρηστικές δημοτικές/κρατικές δομές (νεκροταφεία, ΣΜΑ, στρατόπεδα, «πάρκο» κεραιών κ.ά), προβλέπει την κατασκευή εκπαιδευτηρίων/ερευνητικών ιδρυμάτων, και παραχωρεί έκταση εντός του μητροπολιτικού πάρκου Γουδίου για πάρκινγκ της Ε.Υ.Π. για λόγους «εθνικής ασφαλείας». Επίσης, θέλοντας να εντάξει τον Υμηττό στα ευρύτερα σχέδια του real estate και τουριστικού κεφαλαίου για τις νότιες συνοικίες της Αθήνας, προβλέπει την επέκταση του ΚΥΤ Ηλιούπολης, και τη διάνοιξη διευρυμένου δικτύου ποδηλατοδρόμων και πετρόκτιστων μονοπατιών για την «προσβασιμότητα», αμφότερα υπαγορευμένα από τη δημιουργία τουριστικού πόλου ανάπτυξης στο Ελληνικό.
Τέλος, οι ίδιοι οι συγγραφείς της ΣΜΠΕ παραδέχονται ότι αντιμετωπίζουν το βουνό ως πολεοδομικό ιστό της πόλης ,γι’ αυτό και προχωρούν στην «τακτοποίηση» των οικιστικών επεκτάσεων πέριξ του βουνού με βάση τον παραλογισμό του… εξορθολογισμού των καταπατήσεων. Από την Αγία Παρασκευή ως την Καισαριανή, και από τον Καρέα ως το Κορωπί, ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα ή και οικισμοί ολόκληροι νομιμοποιούνται χωρίς καν να αναφέρονται (όπως συνήθως γίνεται σε παρόμοιες μελέτες) τουλάχιστον οι συνέπειες των επεμβάσεων αυτών στην προστασία του βουνού. Δεν λείπει, βέβαια, και το απαραίτητο κλείσιμο του ματιού και σε επίδοξους καταπατητές: τεράστιες εκτάσεις, μερικές μάλιστα και σε υψηλό υψόμετρο, στην περιοχή των Μεσογείων βαφτίζονται ως ζώνη Α2, όπου επιτρέπονται γεωργικές χρήσεις ! Η εμπειρία από την ελλαδική επικράτεια συνηγορεί είτε στο ξεφύτρωμα μικρο-μεγάλων εξοχικών κτισμάτων είτε στην σπορά φωτοβολταϊκών βιομηχανικών εγκαταστάσεων.
Στη δημόσια διαβούλευση για τη νέα ΣΜΠΕ, πρώτη παρενέβη η ΕΛΕΤΑΕΝ, δηλαδή τα αφεντικά της αιολικής βιομηχανίας στην Ελλάδα, προτείνοντας την κατασκευή «αιολικού πάρκου» 3 ανεμογεννητριών στον πυρήνα του βουνού και εντός διοικητικών ορίων Βύρωνα. Όπως ομολογούν, δεν τους ενδιαφέρει η δήθεν πράσινη παραγωγή ρεύματος, αλλά η «εξοικείωση των κατοίκων του λεκανοπεδίου» με τα τερατουργήματα της αιολικής βιομηχανίας, που στοιχειώνουν κάθε βουνοκορφή της υπαίθρου. Τα λόγια τους είναι πιο αποκαλυπτικά: «Αποσκοπεί στη διάδοση και εμπέδωση της ιδέας των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας με στόχο τη διεύρυνση της αποδοχής τους από το ευρύ κοινό. Η εγκατάσταση αιολικών πάρκων που θα είναι πλήρως ορατά από το μισό σχεδόν πληθυσμό της χώρας θα συμβάλει στην απομυθοποίηση και την εξοικείωση με τις τεχνολογίες αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, και στην ενημέρωση και διάχυση της πληροφορίας στο ευρύ κοινό για τα οφέλη της αιολικής ενέργειας». Πλέον μπορούμε να το ισχυριστούμε με στοιχεία και αποδείξεις: Ο διαχρονικός εμπρηστής των δασών είναι και ο διαχρονικός καταπατητής τους. Και αυτός είναι το κράτος, οι θεσμοί και οι μηχανισμοί του. Και αυτό ας μην μείνει ένα σύνθημα. Ας γίνει οδηγός για τους αγώνες μας εδώ και τώρα.
Ποιος θα προστατέψει τον Υμηττό από τους θεσμικούς… προστάτες του;
Πρόσφατα, η απόφαση του Κ. Μπακογιάννη να παραδώσει τη διαχείριση του Φιλοπάππου και του Εθνικού Κήπου σε ανώνυμες εταιρείες, ή να επιτρέψει την «υιοθέτηση» του λόφου Στρέφη από real estate εταιρεία (Prodea), προκάλεσε κοινωνικές αντιδράσεις. Στην περίπτωση του Υμηττού, το έγκλημα είναι διαχρονικό και φοράει την προβιά του δημόσιου φορέα διαχείρισης. Ο Σύνδεσμος Προστασίας και Ανάπτυξης Υμηττού (ΣΠΑΥ), εδώ και δεκαετίες, αποτελεί ουσιαστικά τον φορέα διαχείρισης, και συγκροτείται από τους εκάστοτε δημάρχους των 11 όμορων δήμων. Όμως, παραδοσιακά, οι δημοτικές αρχές, δεξιές ή αριστερές, αποτελούν τον νο1 καταπατητή του βουνού, είτε με τους ΣΜΑ που λειτουργούν ως μικρές χωματερές, είτε με τα πάρκινγκ και άλλες κοινωφελείς εγκαταστάσεις που αξιοποιούν το βουνό ως «δημόσια περιουσία», δηλαδή τσάμπα γη. Είναι αυτή η λογική που πετσόκοψε κομμάτι-κομμάτι τον Υμηττό σε δημόσια οικόπεδα για να χτιστούν σχολεία (πέριξ του Σκοπευτηρίου), αθλητικές εγκαταστάσεις (στον Κοπανά, στον Κουταλά) ή και ολόκληρες συνοικίες (στον Καρέα, στα Αναπηρικά του Βύρωνα, στον Βλητικό Σταθμό στην Καισαριανή, στην Αιξωνή στη Γλυφάδα κ.ά.).
Κι αν αυτά αποτελούν αμαρτίες του παρελθόντος, το μέλλον δεν επιφυλάσσει αλλαγές. Ο ΣΠΑΥ αποτελεί τη διαδημοτική συμμαχία των καταπατητών του Υμηττού! Ενώ δαπανά χιλιάδες ευρώ σε διαφημιστικές καμπάνιες για την πάρτη του, και ψάχνει… εθελοντές για την προστασία του βουνού, σχεδιάζει βήμα-βήμα την παρκοποίηση του βουνού μέσα από δήθεν «ήπιες παρεμβάσεις». Τα νέα ανακοινώθηκαν από τον πιο διάσημο υπάλληλο του Λάτση, τον δήμαρχο Ελληνικού-Αργυρούπολης και πρόεδρο του ΣΠΑΥ, Ι. Κωνσταντάτο, το καλοκαίρι του 2020. Οι νέες παρεμβάσεις που συμπεριλήφθηκαν αυτούσιες στην πρόσφατη ΣΜΠΕ, περιλαμβάνουν 20 πεζοπορικές διαδρομές μήκους 110χλμ.,7 ποδηλατικές διαδρομές 200 χλμ., 2 διαδρομές ορεινού τρεξίματος από Παιανία ως Γλυφάδα, καθώς και «αναβάθμιση και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, ιδιαίτερα στις γειτονιές των περιοχών, που συνορεύουν με τον Υμηττό, καθώς κάθε μία πύλη εισόδου στον ορεινό όγκο του βουνού, σε συνέργεια με την τοπική αγορά».
Η αγωνία για προσβασιμότητα στο βουνό και συνέργεια με τοπικές αγορές μεταφράζεται στη μετατροπή του Υμηττού σε τουριστικό πάρκο-θέρετρο, και τη μετατροπή της αναψυχής σε εμπόρευμα. Γιατί μόνο ύποπτη μπορεί να νοηθεί η αγωνία για την πρόσβαση σε ένα βουνό που στην κορυφή του φτάνει… ασφαλτόδρομος! Στο site των… Προσκόπων μπορείτε να βρείτε μια ενδεικτική –του οράματος αυτού– συνέντευξη του Γενικού Γραμματέα Χωροταξίας και Αστικού Περιβάλλοντος, Ευθύμιου Μπακογιάννη, (και εδώ ένας Μπακογιάννης!)… Το διεστραμμένο σχέδιο παρκοποίησης του βουνού φτάνει ως το σημείο η ΕΛΕΤΑΕΝ τον Ιούλη του 2020 να εκδίδει προπαγανδιστικό οδηγό και να διαφημίζει την αιολική βιομηχανία στις κορφές των βουνών ως… τουριστικούς πόλους επισκεψιμότητας που ενισχύουν τις τοπικές οικονομίες! Προφανώς ο Κωνσταντάτος και ο κάθε Κωνσταντάτος ονειρεύεται τον «Μεγάλο Περίπατο» της Πανεπιστημίου πάνω στον Υμηττό και, γιατί όχι, την ανάθεση της διαχείρισης του Υμηττού σε κάποια «αναπτυξιακή εταιρεία», όπως έκανε και ο Μπακογιάννης. Συμπέρασμα: όπου ακούς φορείς διαχείρισης, μυρίζει στάχτη, τσιμέντο και λεφτά. Καμιά εμπιστοσύνη, καμιά συμμαχία με τις δημοτικές αρχές. Εκεί που «απουσιάζουν» είναι επικίνδυνες, εκεί που κάνουν την δουλειά τους είναι καταστροφικές.
Στα βουνά, στα βουνά αναπνέει η λευτεριά!
Όπου ορθώνεται μια περίφραξη, γεννιέται μια ιδιοκτησία. Όπου γεννιέται μια ιδιοκτησία, παραμονεύει ένας μπάτσος.18 μήνες οικιακού εγκλεισμού,18 μήνες απαγορεύσεων και αστυνομικών ελέγχων, 18 μήνες υγειονομικής πειθάρχησης απέδειξαν ότι η πόλη είναι μια τεράστια φυλακή χτισμένη πάνω στην αστική απομόνωση, τον μητροπολιτικό συνωστισμό και τις αλλοτριωμένες σχέσεις. Πλέον, η συνθήκη εγκλεισμού γιγαντώνεται από τους νέους πειθαρχικούς της νόμους: την ασφυξία των προστίμων, την απανθρωπιά της κοινωνικής αποστασιοποίησης, των εκβιασμό των self tests, το απαρτχάιντ των εμβολιασμών, τις μολυσμένες επαφές και τις άσκοπες μετακινήσεις.
Η ελεύθερη πρόσβαση στα βουνά, τα πάρκα και τις παιδικές χαρές αποτέλεσε πεδίο καθημερινού αγώνα για εκατομμύρια ανθρώπους πάνω στον πλανήτη. Σ’ αυτήν την γωνιά, οι μπάτσοι περιπολούσαν τις εισόδους των βουνών, drones πετούσαν σε λόφους και πλατείες, μπατσοκορδέλες μπήκαν στις ακρογιαλιές, λουκέτα σε παιδικές χαρές και άλση. Και έγινε πιο σαφές από ποτέ ότι όλοι αυτοί οι «μολυσματικοί χώροι» είναι τα κατεξοχήν ζωτικά σημεία οργάνωσης της κοινωνικής ζωής, αλλά και τα συλλογικά καταφύγια αντιμετώπισης του φόβου και της κατάθλιψης, τα συλλογικά θεραπευτήρια της σωματικής/ψυχολογικής/πνευματικής μας υγείας. Οφείλουμε να υπερασπιστούμε την ελεύθερη πρόσβαση και απόλαυση της φύσης, όπως ακριβώς πρέπει να υπερασπιστούμε την ανεμπόδιστη πρόσβαση στις υγειονομικές δομές χωρίς αποκλεισμούς. Όπου ορθώνονται εμπόδια, οργανώνονται οι απαγορεύσεις και τα αντίτιμα. Όλα για όλους χωρίς αποκλεισμούς, ελεύθερη πρόσβαση παντού… και χωρίς εμβολιασμούς! Για να βρούμε τη λευτεριά και την υγειά μας.
Όλα αυτά αποκτούν καινούργιο νόημα την στιγμή που τα βουνά, και ειδικότερα όσα έχουν την ατυχία να περικυκλώνονται από αστικές μητροπόλεις, απειλούνται άμεσα από την επιχειρηματική λαίλαπα των πυρκαγιών. Και λέμε επιχειρηματική μιας και πάνω στην πρόληψη, αντιμετώπιση και διαχείριση των πυρκαγιών χτίζεται μια τεράστια Επιχείρηση να καταστεί η σχέση μας με την φύση υπό Καθεστώς Έκτακτης Ανάγκης, ακολουθώντας και τα πρότυπα της εν εξελίξει υγειονομικής τρομοϋστερίας. Εδώ και χρόνια, οι εμπρησμοί δασών ονομάστηκαν ασύμμετρες απειλές αορατοποιώντας τον κυρίαρχο παράγοντα της κρατικής ευθύνης και ενοχής πάνω στη γέννηση και αναπαραγωγή κινήτρων προς κάθε επίδοξο εμπρηστή, μεμονωμένο ιδιώτη ή προβεβλημένο επενδυτή. Σήμερα, η μεθοδευμένη μετατόπιση των ευθυνών τείνει να προκαλέσει και πάλι το φαινόμενο της ατομικής ευθύνης και στο ζήτημα των πυρκαγιών. Και πάλι υπό την επιστημονική σκέπη των επιστρατευμένων ειδικών, που αναμασούν γενικά και αόριστα την αόρατη απειλή της κλιματικής αλλαγής και κάνουν πάσα στους κυβερνώντες να μας προτείνουν την λελογισμένη χρήση του νερού και του ηλεκτρικού ρεύματος, και να μιλούν για άσκοπες μετακινήσεις. Η παρουσία στο ίδιο πάνελ του Χαρδαλιά, του Χρυσοχοϊδη, του υπουργού παρά των Πρωθυπουργώ Λιβάνιου και του επικεφαλής της Ε.Μ.Υ., Κολυδά, ίσως και να αποτελεί μια πρόβα τζενεράλε για τη νέα διαχείριση των «φυσικών φαινομένων»: Ο κόσμος κλεισμένος στο σπίτι του λόγω έκτακτων καιρικών συνθηκών, η πρόσβαση στη φύση απαγορευμένη λόγω υψηλού κινδύνου, οι επενδυτές και οι εργολάβοι μόνοι τους στα βουνά και τα ποτάμια να οργανώνουν την ενεργειακή βιωσιμότητα. Δυστοπικό ε; Ας ρωτήσουμε τους κατοίκους της Τήνου και της Κεφαλονιάς, που εν μέσω απαγόρευσης κυκλοφορίας καταλάμβαναν τα λιμάνια των περιοχών τους για να μην ξεφορτωθούν ανεμογεννήτριες, ή έστηναν ανθρώπινα οδοφράγματα για να μην ανέβουν οι εργολάβοι τα βουνά. Εμπειρία υπάρχει και από τις 2 πλευρές. Το ζήτημα είναι ποιος θα την κάνει όπλο, και ποιος νανούρισμα.
Δεν είναι βιωσιμότητα ούτε αειφορία. Ο καπιταλισμός είναι αβίωτος, και η ανάπτυξη, λεηλασία.
20 χρόνια κουραστήκαμε ν’ ακούμε για πράσινη ανάπτυξη, και μόλις πρόσφατα να μας απειλούν με τις συνέπειες της «κλιματικής αλλαγής». Μα τι έγινε τελικά; Δεν πρασίνισε ο καπιταλισμός; Μήπως έφταιγε η μπογιά του; Μήπως ο γάιδαρος αντί να φάει το κλήμα, έφαγε το κλίμα; Χρειάζεται και λίγο χιούμορ για ν’ αντιμετωπίσεις τον φαύλο κύκλο καταστροφολογίας που πλασάρουν κάθε φορά τα πλανητικά αφεντικά, ώστε να προωθήσουν τα στρατηγικά τους συμφέροντα. Η περίφημη πράσινη μετάβαση των σύγχρονων κρατών αποτελεί τον νέο κύκλο συσσώρευσης και καταστροφής πάνω στον άνθρωπο και τη φύση. Στην Ελλάδα, το ίδιο πρόσωπο από 2 υπουργικές θέσεις, καταργεί τις περιοχές NATURA με το ένα χέρι, και το 8ωρο με το άλλο, έναν χρόνο μετά. Στην Ινδία, οι πληβείοι το πρωί δουλεύουν στα κάτεργα των φαρμακοβιομηχανιών, και το βράδυ χάνουν τους συγγενείς τους από έλλειψη οξυγόνου στα νοσοκομεία.
Στην Ελλάδα, τα αφεντικά του αιολικού λόμπυ, αφού φύτεψαν ανεμογεννήτριες σ’ όλες τις κορφές, υπαγορεύουν πρόταση νόμου για την υπεράκτια αιολική βιομηχανία. Στην παγκόσμια αγορά ενέργειας, οι κολοσσοί της πετρελαιοβιομηχανίας πουλάνε πράσινο προφίλ και τρέχουν να επενδύσουν στην «πράσινη» αιολική ενέργεια. Στην Ελλάδα, οι πάλαι ποτέ εθνικοί κατασκευαστές, φόρεσαν την μάσκα του στρατηγικού επενδυτή αλλά πλέον εισπράττουν από παντού: Από τα διόδια, από τους λογαριασμούς της ∆.Ε.Η., από ΕΣΠΑ, από τράπεζες, από αποζημιώσεις του ∆ημοσίου. Μόλις πρόσφατα τους χάρισαν και τις απαραίτητες και κοστοβόρες προϋποθέσεις ώστε να φυτέψουν ανεμογεννήτριες σ’ όλη την Κρήτη. Στην Κίνα και την Αφρική, ανήλικα πεθαίνουν στην εξόρυξη σπάνιων γαιών ώστε να κατασκευαστούν τα «έξυπνα κινητά» μας και οι «πράσινες» ανεμογεννήτριές μας. Ο πλανήτης υποφέρει από τον καπιταλισμό εδώ και αιώνες. Αυτή είναι η πιο θανατηφόρα πανδημία που λεηλατεί κοινωνίες και φύση. Να του κλέψουμε τις ανάσες, να σαμποτάρουμε τις μηχανές του. Παντού και για όλους. Το νέο οικολογικό μανιφέστο απαιτεί την καταστροφή του καπιταλισμού. Το συντομότερο δυνατόν.
Δεν μένει παρά να χαράξουμε τους δικούς μας ανατρεπτικούς χάρτες
Στους πρόποδες του Υμηττού, τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Στην Καισαριανή, ο δήμαρχος Βοσκόπουλος, αγκαλιά με τον –πρώην κνίτη– υπουργό Θεοδωρικάκο οργανώνουν τη μουσειοποίηση του Σκοπευτηρίου και τον εξευγενισμό της γειτονιάς, διαφημίζοντας επένδυση 40 εκ. ευρώ. Κάμερες, ελεγχόμενη πρόσβαση, κατασκευή θεάτρου, πεζοδρομήσεις, μουσειοποίηση του πάρκου, δίνουν τον τόνο στα νέα σχέδια εμπορευματοποίησης και αστυνόμευσης της περιοχής. Στον Υμηττό, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε εν μία νυκτί την μετατροπή της έκτασης της ΠΥΡΚΑΛ (άλλοτε καλυκοποιείο Μαλιτσιώτη) σε «κυβερνητικό πάρκο» με τη στέγαση 9 υπουργείων και παραρτημάτων τους. Το ιστορικό αίτημα των κατοίκων το φάντασμα της ΠΥΡΚΑΛ να μετατραπεί σε πάρκο πήγε περίπατο, και η κυβέρνηση άφησε στην τοπική αυτοδιοίκηση μόνο την ευθύνη του… ονόματος της νέας υπουργούπολης. Στα Ιλίσια-Ζωγράφου, με βάση τα σχέδια Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη οργανώνεται η αστυνόμευση των εκτάσεων της Πολυτεχνειούπολης και Πανεπιστημιούπολης.
Ιδιωτικοποιήσεις και εμπορευματοποίηση, αστυνόμευση και έλεγχος, εξευγενισμός και τσιμεντοποίηση περνούν πάνω από την ιστορία, τη φυσιογνωμία, τις κοινωνικές σχέσεις και δυναμικές των συνοικιών με δύναμη οδοστρωτήρα. Όμως, εμείς έχουμε τον πρώτο λόγο γιατί εμείς ζούμε και αναπνέουμε στους χώρους αυτούς. Χρειάζεται να γίνουμε όλοι και όλες αρχιτέκτονες και εργάτριες μαζί των γειτονιών που θέλουμε να ζούμε. Με τα δικά μας συμφέροντα μπροστά, ν’ αντιπαραθέσουμε τα συλλογικά σχέδια των κοινοτήτων αγώνα και ζωής για κάθε σπιθαμή γης των γειτονιών μας. Γιατί μέσα στους αυτοοργανωμένους κοινωνικούς αγώνες μπορούμε να πάρουμε πίσω τον κλεμμένο χωροχρόνο μας, τις απαγορευμένες συναναστροφές μας, την υφαρπαγμένη δυνατότητά μας να αποφασίζουμε και να δρούμε για τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας. Χρειάζεται να μπολιάσουμε τους δρόμους, τις πλατείες και τα πάρκα των γειτονιών μας με τη συλλογική δύναμη της άμεσης συμμετοχής και της άμεσης δράσης.
Να επιχειρήσουμε την μεγαλύτερη απαλλοτρίωση του αιώνα! Να πάρουμε τις ζωές μας και τις γειτονιές μας στα χέρια μας! Δεν χρειαζόμαστε ειδικούς και διαμεσολαβητές για να ξεριζώσουμε με τα χέρια μας κάθε αλλότρια χρήση πάνω στο βουνό, και ν’ ακυρώσουμε κάθε επενδυτικό τους σχέδιο. Ας γίνουμε εμείς οι φορείς πραγματικής υπεράσπισης του βουνού.
Δεν χρειαζόμαστε άλλες αναπλάσεις, εξευγενισμούς, μουσεία. Θέλουμε ελεύθερους δημόσιους χώρους, ζωντανά κύτταρα της κοινωνικής ζωής, των ανησυχιών και των αγωνιών της. Ανοιχτούς και χρήσιμους στους αγώνες του σήμερα. Φιλόξενους στον πολιτισμό και την έκφραση των «από κάτω» της κοινωνίας.
Δεν θέλουμε πάρκα κυβερνητικά, θέλουμε πάρκα ακυβέρνητα, ελεύθερα και ανοιχτά. Τα υπουργεία τους δεν έχουν τίποτα χρήσιμο για εμάς, παρά καύσιμη ύλη. Δεν θέλουμε να γίνουμε η «μπαταρία της Ευρώπης», θέλουμε να γίνουμε το βραχυκύκλωμά της!
ΝΑ ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Εξ ανατολάς
Ιούνιος-Ιούλιος 2021
