Απεργίες πείνας κρατούμενων στα ελληνικά κολαστήρια

Ανακοίνωση Σ. Αντωνίου, Γ. Καραγιαννίδη, Α. Μητρούσια, Κ. Σακκά

Στα μέσα Μαρτίου μάς γνωστοποιήθηκε πως καλούμαστε ακόμα μια φορά από τους ειδικούς εφέτες-ανακριτές Μπαλντά και Μόκκα, για να «απολογηθούμε» για μια σωρεία εμπρηστικών και εκρηκτικών επιθέσεων, την ευθύνη των οποίων έχει αναλάβει η Ε.Ο. Σ.Π.Φ.

Από την πρώτη στιγμή έχουμε αρνηθεί τη συμμετοχή μας στη συγκεκριμένη οργάνωση, καθώς και σε οποιαδήποτε άλλη.

Αν και τη δεδομένη στιγμή οι διώξεις στοχεύουν εμάς, θεωρούμε πως αυτό που στοχοποιείται είναι ο ανατρεπτικός λόγος και πράξη.

Μέσα στις ιδιαίτερα τεταμένες κοινωνικές συνθήκες της περιόδου που διανύουμε, η ριζοσπαστική οργάνωση και αντίσταση είναι αυτό που περισσότερο τρομοκρατεί το κράτος, το οποίο αναβαθμίζει το κατασταλτικό του σχέδιο.

Μετρώντας μόνο από την αρχή του χρόνου, έχουμε τις φρονηματικές διώξεις συντρόφων για κατάληψη ραδιοσταθμού σε ένδειξη αλληλεγγύης στην Ε.Ο. Επαναστατικός Αγώνας, τη δημοσίευση φωτογραφιών συλληφθέντων και προφυλακισθέντων για τις συγκρούσεις στις 12/02, ενώ στα πλαίσια της σκλήρυνσης της στάσης της δημοκρατίας, ακόμη και απέναντι σε ό,τι μπορεί εν δυνάμει να διαταράξει την εύθραυστη πλέον ισορροπία της, έχουμε τη δημοσίευση φωτογραφιών συμμετεχόντων στις συγκρούσεις με μπάτσους στο Ο.Α.Κ.Α. και τις πρόσφατες μαζικές «σκούπες» της ΕΛ.ΑΣ., που μεταδίδονται πλέον ζωντανά από τα δελτία ειδήσεων με προφανή προεκλογική σκοπιμότητα.

Είναι σαφές λοιπόν πως ο πόλεμος εντείνεται. Στο νομικό πεδίο αυτό εκφράζεται με την εφαρμογή διατάξεων του τρομονόμου που είναι σκοπίμως ασαφείς και γενικές. Αν και στη συγκεκριμένη δικογραφία δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο ή ένδειξη που να μας συνδέει με τις ενέργειες, η υποκειμενική και μόνο κρίση των γνωστών ανακριτών αποτελεί ικανή συνθήκη για να προφυλακιστούμε εκ νέου.

Ούτως η άλλως με χαλκευμένα στοιχεία και ψευδομαρτυρίες δύο από εμάς (Μητρούσιας-Καραγιαννίδης) προφυλακιστήκαμε και για την υπόθεση «δέματα-βόμβες».

Είναι ξεκάθαρο πως οι καινούριες διώξεις είναι ιδιαίτερα στοχευμένες χρονικά, προκειμένου να αποτρέψουν την αποφυλάκιση λόγω λήξης του 18μήνου των Κώστα Σακκά και Στέλλας Αντωνίου. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι οι κατηγορίες για τις συγκεκριμένες ενέργειες δεν μας αποδόθηκαν κατά τη σύλληψη μας πριν 16 μήνες, αλλά σήμερα, παρ’ όλο που δεν προέκυψε κανένα καινούριο στοιχείο.

Δηλώνουμε λοιπόν πως από σήμερα 06/04 ξεκινάμε απεργία πείνας απαιτώντας:

Την άρση των αυθαίρετων και εκδικητικών προφυλακίσεών μας

Την άμεση αποφυλάκιση της συγκατηγορούμενης μας Σ. Αντωνίου για λόγους υγείας

Σ. Αντωνίου, Γ. Καραγιαννίδης, Α. Μητρούσιας, Κ. Σακκάς
Φυλακές Κορυδαλλού, 06/04/2012

Σημείωση: Η Σ. Αντωνίου θα ξεκινήσει απεργία πείνας μια εβδομάδα αργότερα παρά την επιβαρυμένη κατάσταση της υγείας της.

Κείμενο της Σ. Αντωνίου για τους 3 απεργούς πείνας

Μετά από 16 μήνες προφυλάκισής μου και των Κ. Σακκά, Α. Μητρούσια και Γ. Καραγιαννίδη, καλούμαστε για συμπληρωματικές κατηγορίες νέων διώξεων, σε συνδυασμό με νέες προφυλακίσεις. Διώξεις οι οποίες δεν βασίζονται σε κανένα στοιχείο για ενέργειες, οι οποίες προϋπήρχαν και όφειλαν με βάση τους νόμους τους να ενταχθούν εξαρχής στην πρώτη δικογραφία, στην πρώτη προφυλάκιση. Όμως δύο μήνες πριν την αποφυλάκιση τη δική μου και του Κ. Σακκά, εξαιτίας της λήξης του 18μηνου, χρεώνουν στους Σακκά, Μητρούσια, Καραγιαννίδη νέα προφυλάκιση για την ίδια υπόθεση. Ο ανακριτής είπε μάλιστα ότι σκοπεύει να συνενώσει όλες αυτές τις δικογραφίες σ’ ένα δικαστήριο, με αποτέλεσμα οι 3 σύντροφοι να έχουν 2 και 3 προφυλακίσεις για μία υπόθεση. Ήδη ο Μητρούσιας και ο Καραγιαννίδης έχουν προφυλακιστεί στη σύλληψη μας στις 04/12/2010, δεύτερη προφυλάκιση γι’ αυτούς ξεκίνησε μετά την κατασκευασμένη εμπλοκή τους στις ενέργειες των δεμάτων χωρίς ν’ αναγνωριστούν από κανένα μάρτυρα ,και τρίτη τώρα με τις ενέργειες για τις οποίες έχει αναλάβει την ευθύνη η Ε.Ο. Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Χρεώνουν όμως και στον Κ. Σακκά νέα προφυλάκιση με αποτέλεσμα να μην αποφυλακιστεί τον Ιούνιο που λήγει το 18μηνο μας.

Δεύτερο βασικό αίτημα της απεργίας πείνας είναι η αποφυλάκισή μου για λόγους υγείας. Είναι πλέον γνωστό ότι έχω κάνει 4 αιτήσεις αποφυλάκισης οι οποίες απαντήθηκαν αρνητικά, ενώ 1 μήνα τώρα περιμένουμε ν’ απαντηθεί η πέμπτη αίτηση. Τη Δευτέρα 9 Απριλίου ανακρίθηκα για τις ίδιες ενέργειες και δεν με προφυλάκισαν εκ νέου. Μετά απ’ αυτήν την εξέλιξη επιτέλους μπορώ σε πολύ κοντινό χρονικό διάστημα να φροντίσω την υγεία μου, κάτι που μέσα στη φυλακή είναι σχεδόν ακατόρθωτο.

Ύστερα από συμφωνία με τους συντρόφους Σακκά, Μητρούσια, Καραγιαννίδη δεν θα προχωρήσω σε απεργία πείνας. Οι 3 αγωνιστές συνεχίζουν την απεργία πείνας βρισκόμενοι στην έκτη μέρα, με τα ίδια αιτήματα. Δεν αποχωρώ από την απαίτηση της ικανοποίησης των δύο αιτημάτων μας, και θα στηρίξω μέχρι τέλους την πολιτική αυτή επιλογή. Αρχικά προχωρώ από σήμερα σε αποχή συσσιτίου παίρνοντας κι εγώ μέρος στον συγκεκριμένο αγώνα. Να μην αφήσουμε κανένα σύντροφο μόνο του.

Κι αν οι 9000 σελίδων δικογραφία δεν έχει ενδείξεις, στοιχεία ή αποδείξεις, η στάση τους είναι επιφορτισμένη με στοιχεία ενός «πολιτισμένου» κόσμου. Με την ένδειξη ότι έχουμε δίκιο και γι’ απόδειξη ότι μας πολιορκούν. Μοναδική απόφαση: ο αγώνας.

Στέλλα Αντωνίου
Γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, 11/04/2012

«Οι τίγρεις της οργής είναι σοφότερες από τα άλογα της μάθησης»

Καθένας από μας γνωρίζει ότι για να πάρει τη ζωή στα χέρια του πρέπει να αρνηθεί τον διάλογο και τις ψευδαισθήσεις της δημοκρατίας, και να έρθει σε σύγκρουση με την εξουσία, έχοντας το μαχαίρι του ανάμεσα στα δόντια.

Από την πρώτη στιγμή της φυλάκισής μας, επιλέξαμε να μην παραδοθούμε στη δικτατορία του σωφρονιστικού συστήματος. Το κράτος και οι ταγματασφαλίτες της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας, απ’ την πρώτη στιγμή έστειλαν συγκεκριμένες εντολές στην υπηρεσία των φυλακών, τόσο για μας όσο και για τους υπόλοιπους συντρόφους της Σ.Π.Φ. για ειδική μεταχείριση.

Βρισκόμαστε ήδη ενάμιση χρόνο στις φυλακές. Από τις πρώτες μέρες της σύλληψής μας εγώ, ο Γεράσιμος Τσάκαλος, μεταφέρθηκα στις φυλακές Μαλανδρίνου και αρνήθηκα να παραμείνω στην ειδική πτέρυγα προστασίας, πήρα πειθαρχική μεταγωγή από τις φυλακές Κορίνθου, και αργότερα μαζί με τον σύντροφο Παναγιώτη Αργυρού, ήρθαμε σε ρήξη λεκτική και σωματική με τους δεσμοφύλακες των φυλακών Δομοκού, όταν αρνηθήκαμε να δεχτούμε τον εξευτελιστικό σωματικό έλεγχο που ήθελαν να πραγματοποιήσουν εναντίον μας.

Επίσης, μέχρι σήμερα μας έχουν μεταφέρει πάνω από είκοσι φορές με έκτακτες μεταγωγές (ειδικές αλεξίσφαιρες κλούβες, ΕΚΑΜ, ειδικό σώμα μεταγωγών, αντιτρομοκρατική) από και προς τον Κορυδαλλό, για τις συνεχιζόμενες νέες διώξεις που «προκύπτουν» από τους τρομο-ανακριτές (Μόκκα, Μπαλντά) σε σχέση με την αναρχική αντάρτικη δράση της Σ.Π.Φ.

Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε για πολλοστή φορά στις φυλακές Κορυδαλλού για τις διώξεις που εντέχνως προέκυψαν τώρα, σχετικά με τις 250 εμπρηστικές και εκρηκτικές επιθέσεις της Συνωμοσίας. Ιδιαίτερα αυτή η νέα δίωξη που πραγματοποιείται λίγο πριν από τις εκλογές, όπως και στην περίπτωση Χαλανδρίου, σε συνδυασμό με τις πολιτικές δηλώσεις για την «πάταξη των κουκουλοφόρων», αποτελεί κομμάτι της ευρύτερης αντιαναρχικής εκστρατείας που έχει ξεκινήσει από το 2009. Πόσο μάλλον όταν σε αυτές τις ανακρίσεις, εκτός από εμάς καλούνται και άτομα που δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με την Σ.Π.Φ., όπως μεταξύ άλλων η αναρχική Σ. Αντωνίου που οι δικαστικές αρχές, παρά το σοβαρό πρόβλημα υγείας που έχει, απορρίπτουν τη μία αίτηση αποφυλάκισης μετά την άλλη, γεγονότα για τα οποία επιφυλασσόμαστε να πάρουμε θέση στο άμεσο μέλλον.

Λοιπόν, επειδή η υπομονή έχει και τα όριά της και η οργή παραμένει άπειρη, δηλώνουμε ότι από την Κυριακή 8 Απριλίου ξεκινάμε απεργία πείνας με αίτημα την οριστική μεταγωγή μας στις φυλακές Κορυδαλλού, ώστε να σταματήσουν οι επαναλαμβανόμενες εκδικητικές μεταγωγές μας και η σωματική και ψυχολογική μας φθορά.

Η απεργία πείνας δεν είναι για μας μία παθητική αντίσταση ή μία ειρηνική διαμαρτυρία για να αποσπάσουμε την ευαισθησία των δειλών γραφειοκρατών της εξουσίας, ούτε τον ανθρωπισμό των προοδευτικών απολογητών του συστήματος.

Είναι ένας τρόπος να ξαναορίσουμε εμείς οι ίδιοι το σώμα μας, έξω από την εξουσία των δεσμοφυλάκων. Ίσως αυτή είναι η πιο γλυκιά αντίφαση ενός αναρχικού αντάρτη πόλης, καθώς στη μάχη μας για την ελευθερία συχνά το τίμημα είναι η φυλακή, και στον αγώνα για τη ζωή παραμονεύει πάντα ο κίνδυνος του θανάτου.

Όμως αυτό που δεν αλλά ζει ποτέ, είναι ότι παραμένουμε για πάντα αναρχικοί της πράξης. Ένας αναρχικός της πράξης παραμένει αναρχικός ακόμα και δίχως στυλό και πιστόλι, αρκεί να κατέχει το όπλο που εμπεριέχει όλα τ’ άλλα: «Μία αποφασισμένη συνείδηση που λέει: Μάχομαι, μέχρι το τέλος».

Τσάκαλος Γεράσιμος, Αργυρού Παναγιώτης
μέλη του φυλακισμένου Πυρήνα μελών
της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς /F.A.I./I.R.F.
Φυλακές Κορυδαλλού, 06/04/2012

Υ.Γ. Στέλνουμε την αλληλεγγύη μας στον επίσης απεργό πείνας Σπύρο Δραβίλα που είναι ένας από τους ελάχιστους, ο οποίος δεν αποτελεί άλλη μία στατιστική της παθητικής μάζας «που κατοικεί στις φυλακές».

«Όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον, τότε είμαστε ήδη νεκροί»

Δεν είμαι ανθρωπιστής και επομένως δεν θα μιλήσω ως ανθρωπιστής. Τοποθετώ τον εαυτό μου από τη μεριά των αναρχικών της πράξης. Στη μάχη για μια ελεύθερη ζωή δίχως αρχηγούς και υποτακτικούς, συχνά το τίμημα είναι η φυλακή. Αυτό το τίμημα μού έχει επιβληθεί εδώ και έναν χρόνο, καθώς βρίσκομαι φυλακισμένος-ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ του κράτους. Αιχμάλωτος αλλά όχι ηττημένος, καθώς για μένα, ως αναρχικός αντάρτης πόλης, η φυλακή είναι μια προσωρινή στάση αναμονής, αλλά ποτέ ο τερματικός σταθμός. Σε αυτόν τον έναν χρόνο δεν επέτρεψα στη φυλακή ούτε να με εξημερώσει, ούτε να με «σωφρονίσει», καθυποτάσσοντας το σώμα και τη μνήμη μου μέσα από τη νεκρή επανάληψη του χρόνου-δεσμοφύλακα.

Από την πρώτη στιγμή όμως ξεκίνησε εναντίον όλων των συντρόφων που συμμετέχουμε στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς ένας αδιάκοπος ψυχολογικός πόλεμος, κι ένα ειδικό καθεστώς κράτησης.

Προσωπικά οδηγήθηκα στις φυλακές Γρεβενών, «τοποθετήθηκα» αρχικά σε πτέρυγα προστασίας (στην οποία αρνήθηκα να παραμείνω και μεταφέρθηκα), ενώ έχω μεταχθεί πάνω από 20 φορές με έκτακτες μεταγωγές (αλεξίσφαιρη κλούβα, ΕΚΑΜ, αντιτρομοκρατική, ειδικό σώμα μεταγωγών) κατά τη διάρκεια των οποίων έχω μείνει στο πειθαρχείο των φυλακών Διαβατών και στο μεταγωγών Θεσσαλονίκης με εικοσαμελή ομάδα αστυνομικών για «προσωπική» φύλαξη.

Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από τον αντίπαλο. Από τη στιγμή που κηρύξαμε πόλεμο ενάντια στο κράτος και την κοινωνία του, γνωρίζαμε το κόστος των πράξεών μας, και παραμένουμε αμετανόητοι στις επιλογές μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα παραμείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Χρωστάμε στον εαυτό μας άλλη μια μάχη… μέχρι την επόμενη.

Αρνούμαι λοιπόν να βάλω τη ζωή σε παρένθεση. Εδώ μέσα στη φυλακή, στη χώρα των σκιών παραμένω στα μαχαίρια με το υπάρχον, τις στολές και τους υπακτικούς του. Σ’ αυτή τη μάχη αν δεν ρισκάρεις τη ζωή σου, τότε δεν είσαι ικανός να τη ζήσεις με πάθος. Στη σημερινή μαζική κοινωνία του κράτους ούτε ρίσκο υπάρχει, ούτε πάθος. Υπάρχει μόνο φόβος και ρουτίνα. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι φοβισμένοι και μόνοι. Αλλά ζωντανοί ποτέ.

Όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον, τότε είμαστε ήδη νεκροί. Γι’ αυτό σήμερα Κυριακή 8 Απριλίου ξεκινάω απεργία πείνας ως έμπρακτη αλληλεγγύη στους συντρόφους Παναγιώτη Αργυρού και Γεράσιμο Τσάκαλο, που πραγματοποιούν απεργία πείνας απαιτώντας την μεταγωγή τους στις φυλακές Κορυδαλλού, και την οριστική διακοπή των εκδικητικών μεταγωγών. Παραμένοντας συνεπείς στα λόγια και στις επιλογές μας ως Συνωμοσία, αυτή η κίνηση είναι παράλληλα μία πρώτη χειρονομία προς την κατεύθυνση της δημιουργίας μιας πολιτικής κολεκτίβας συμβίωσης στις φυλακές.

Τώρα λοιπόν που έρχονται οι γιορτές, τώρα που ο καθένας κάνει τα ψώνια του ή ξεγελάει τη φτώχεια του, στους στολισμένους δρόμους και στις βιτρίνες, εμείς «προσφέρουμε» την απεργία πείνας στο γιορτινό σας τραπέζι. Όπως καταλαβαίνει ο καθένας η απεργία πείνας αποτελεί έσχατο μέσο αγώνα. Είναι μια μάχη με τον θάνατο σε αργή κίνηση. Είναι η θέληση για ζωή ενάντια στην παραίτηση και την υποταγή. Είναι όμως και κάτι άλλο. Είναι ο καθρέφτης των ενοχών της κοινωνίας. Είναι ο καθρέφτης που φανερώνει τις σιωπές της. Είναι ο καθρέφτης της αδιαφορίας, ο καθρέφτης των κενών αξιών, ο καθρέφτης της παραίτησης, ο καθρέφτης του φόβου, ο καθρέφτης του μοναχικού πλήθους… Πίσω από τον καθρέφτη υπάρχει ΖΩΗ. Αρκεί να σπάσουμε τον καθρέφτη.

Υ.Γ. Την ίδια περίοδο πραγματοποιείται απεργία πείνας για την απελευθέρωση της αναρχικής Στέλλας Αντωνίου, και την παύση των διώξεων για τις 250 εμπρηστικές και εκρηκτικές επιθέσεις που έχει αναλάβει η Σ.Π.Φ., εναντίον ατόμων που δεν έχουν καμία σχέση με τη Συνωμοσία.
Η στήριξή μου στα παραπάνω αιτήματα είναι κάτι παραπάνω από αυτονόητη.

ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΧΥΣΗ ΤΗΣ F.A.I./I.R.F.

ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ

Τσάκαλος Χρήστος
μέλος του πυρήνα φυλακισμένων της Σ.Π.Φ./ F.A.I.

Απεργία πείνας άλλων 3 μελών της ΣΠΦ

Η αλληλεγγύη μεταξύ των αναρχικών της πράξης δεν είναι μόνο λόγια

Στην αδιαπραγμάτευτη απόφασή μας να κάνουμε την καθημερινότητά μας επανάσταση μέσω της άμεσης δράσης και του αναρχικού αντάρτικου πόλης, ξεκινήσαμε μια διαδρομή με αφετηρία χωρίς όμως τερματικό σταθμό. Κάναμε και συνεχίζουμε να κάνουμε επιλογές που περιέχουν ολοκληρωτικά τις ζωές μας. Είμαστε περήφανοι για αυτό. Τα μυαλά μας ταξιδεύουν έξω από τους τείχους των φυλακών, σχεδιάζοντας τις νέες εχθροπραξίες στους δρόμους της ανομίας όπου ζήσαμε στιγμές απόλυτης ελευθερίας. Μέχρι τη στιγμή που θα γίνει πραγματικότητα η επιθυμία αυτή συνεχίζουμε με πάθος τον αγώνα εντός φυλακής με τα μέσα που τώρα διαθέτουμε.

Είχαμε δηλώσει ως Συνωμοσία ότι αν δεν ικανοποιηθεί η απαίτηση των συντρόφων μελών της Οργάνωσής μας, Γεράσιμου Τσάκαλου και Παναγιώτη Αργυρού, για οριστική μεταγωγή τους από τον Δομοκό, θα κλιμακώσουμε την απεργία πείνας που έχουν ήδη ξεκινήσει από τις 08/04 μαζί με τον σύντροφο και αδερφό μας Χρήστο Τσάκαλο. Έτσι ανακοινώνουμε ότι ξεκινάμε απεργία πείνας την Τρίτη 17/04 δίπλα στους συντρόφους Γεράσιμο, Χρήστο και Παναγιώτη που τότε θα βρίσκονται στην δέκατη μέρα απεργίας πείνας.

Στον αγώνα για αξιοπρέπεια θα είμαστε σίγουρα οι νικητές με οποιοδήποτε τίμημα…

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ/FAI/IRF

ΖΗΤΩ Η ΜΑΥΡΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ

Χάρης Χατζημιχελάκης
Δαμιανός Μπολάνο
Γιώργος Πολύδωρος

μέλη του Πυρήνα Φυλακής της Αναρχικής Επαναστατικής Οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς

ΥΓ.1 Μια θερμή αγκαλιά στους συντρόφους Eat και Billy που έχουν αναλάβει την ευθύνη της συμμετοχής τους στο Πυρήνα «Ζήτω ο Luciano Tortuga» της FAI/Τομέας Ινδονησίας. Την αμέριστη αλληλεγγύη μας στον σύντροφο Billy ο οποίος ταλαιπωρείται από σοβαρά προβλήματα υγείας.

ΥΓ.2 Στέλνουμε την επαναστατική μας αλληλεγγύη στον Σπύρο Δραβίλα που έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από τις 04/04, καθώς οι ανθρωποφύλακες του Δομοκού τού αρνούνται άδεια που δικαιούται εδώ και 2,5 χρόνια. Ο Σπύρος είναι από τους ελάχιστους αξιοπρεπείς κρατούμενους  αφού έχει καταφέρει να κρατήσει τον εαυτό του έξω από τον μεγάλο σκουπιδοτενεκέ της φυλακής.

Απεργία πείνας κρατουμένου στις φυλακές Δομοκού

Το κράτος και οι θεσμοί του εκδικούνται αυτούς που δεν υποκύπτουν στο σύστημά τους, στερώντας το κεκτημένο δικαίωμα της προσωρινής άδειας.

Ξεκινάω από σήμερα 04/04/2012 ημέρα Τετάρτη, απεργία πείνας, ως έσχατο νόμιμο μέσο διαμαρτυρίας, απέναντι στις συνεχείς και με προσχηματικές αιτιολογίες, απορριπτικές αποφάσεις του αρμόδιου συμβουλίου της φυλακής, στο νόμιμο δικαίωμά μου να λάβω τακτική άδεια, ενώ έχω συμπληρώσει εδώ και δυόμισι χρόνια το απαιτούμενο όριο του ενός πέμπτου της ποινής μου.

Είμαι βέβαιος ότι μετά την πανηγυρική ομόφωνη αθώωσή μου από το Μ.Ο.Δ. Βόλου, που έβαλε τέλος στην κατασκευασμένη υποδικία η οποία μου στερούσε τυπικά για δυόμισι ολόκληρα χρόνια το δικαίωμα άδειας, το κατάστημα κράτησης Δομοκού με ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ τρόπο, παίρνοντας την ρεβάνς της σωφρονιστικής οικογένειας απέναντι στην πράξη απελευθέρωσης κρατούμενου που έγινε τον Ιούνιο του 2006, αποφάσισε τη διαρκή στέρηση του δικαιώματός μου για τακτική άδεια, παρ’ ότι αυτή πρέπει να δίνεται, ανεξάρτητα από το είδος του αδικήματος και το ύψος της ποινής μόλις συμπληρωθεί το νόμιμο όριο, εφόσον δεν υπάρχει ενεργό πειθαρχικό και εκκρεμής κατηγορία για κακούργημα.

Με τη δήλωση έναρξης απεργίας πείνας καθιστώ υπεύθυνους τη διοίκηση της Φυλακής και τους αρμόδιους δικαστικούς λειτουργούς για τις συνέπειες στην υγεία και τη ζωή μου, καθώς και για την προστασία των νόμιμων δικαιωμάτων μου ως απεργού πείνας, και συγκεκριμένα τη διαβίωση σε ειδικό χώρο.

Τέλος τονίζω τη σταθερότητα της απόφασής μου για απεργία πείνας μέχρις εσχάτων

Σπύρος Δραβίλας