Είναι φως φανάρι ότι το παρόν πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο έχει φτάσει στα όριά του, και είναι επιτακτική ανάγκη για κάθε άτομο που προσβλέπει ανυπόμονα στην ανατροπή του να συνειδητοποιήσει τις συγκυρίες. Ο Επαναστατικός Αγώνας εύστοχα το εξέφρασε ως εξής: «Αυτό που με δυο λόγια λέμε είναι ότι αξίζει να έρθουμε σε ρήξη με το σύστημα και τους θεσμούς του, και να ξεκινήσουμε ένα επαναστατικό κοινωνικό πείραμα».
Αυτά τα λόγια γράφτηκαν τον Οκτώβριο του 2009, στο τέταρτο τεύχος της εφημερίδας μας. Την εποχή εκείνη, που οι ψηφοφόροι πίστεψαν στον γελοίο ΓΑΠ, και στο ότι θα γίνουμε η Σουηδία του νότου.
Και να που σήμερα καλούμαστε (ως Α/Α χώρος) να επιχειρήσουμε το αδιανόητο, αυτό το πρώτα και πάντα, αυτό που σωστά μεν το τοποθετήσαμε στο επίπεδο της καθημερινότητας, αλλά που (κάκιστα) ελάχιστα το οραματιστήκαμε στη διάσταση που τώρα απαιτούν οι καταστάσεις. Τα νερά είναι πλέον βαθιά, βαθιά θα πρέπει να είναι λοιπόν και η ψυχή μας.
Εμπρός λοιπόν αδέρφια και αδελφές, δίχως σχέδιο, δίχως όπλα, δίχως κρησφύγετα, δίχως καβάτζες, πάμε και βλέπουμε, για άλλη μια φορά…
Και αν καμιά φορά χάσεις το κουράγιο, να Θυμάσαι, έχουμε πάντα ο ένας τον άλλο και ότι
κουβαλάμε μέσα μας έναν άλλο κόσμο, πως κουβαλάμε μέσα μας το πιο δυνατό όπλο…
…την ΕΛΠΙΔΑ.
Carpe Diem
