Στις 9 Ιουλίου, μετά το πέρας της συναυλίας του αυτοοργανωμένου ραδιοφωνικού σταθμού 98fm, ο σύντροφος Χρήστος Κολεντίνης, καθώς αποχωρούσε από τον χώρο του πολυτεχνείου, στη γωνία Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα δέχθηκε κτηνώδη και δολοφονική επίθεση από τον κατασταλτικό συρφετό της σύγχρονης αστικής δημοκρατίας. Μία ολόκληρη διμοιρία ένστολων χουντικών εκτελεστών της νόμιμης συμμορίας των ΜΑΤ του επιτέθηκε αναίτια με λύσσα, γρονθοκοπώντας τον και χτυπώντας τον με ανάποδα γκλοπ σε ολόκληρο το σώμα, προκαλώντας του κάταγμα στο μέσο του κρανίου, βαθύ σκίσιμο του δέρματος στο κεφάλι με 9 ράμματα, ένα σπασμένο δόντι, εκδορές στο πρόσωπο και τα αυτιά, κάταγμα στον αγκώνα και την ωμοπλάτη, βαθύ τραύμα στα πόδια, το οποίο χρειάστηκε άλλα 10 ράμματα, εξάρθρωση γονάτου, πολλαπλά και μεγάλης έντασης χτυπήματα στα πλευρά και την πλάτη, τα οποία του προκάλεσαν και νεφρική ανεπάρκεια. Σαν να μην έφτανε αυτό, τον έσυραν μέχρι το απέναντι πεζοδρόμιο δίπλα από την κλούβα και τον περιέλουσαν με νερό και φωτιστικό οινόπνευμα στο ανοιγμένο του κεφάλι, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι τα βασανιστήρια σε αγωνιζόμενους ανθρώπους αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της κρατικής καταστολής. Εν συνεχεία, τον μετέφεραν στη Γ.Α.Δ.Α σε ημιλιπόθυμη κατάσταση, όπου και δεν του επιτράπηκε τηλεφώνημα ούτε μεταφορά σε νοσοκομείο, ακόμη κι όταν λιποθύμησε αιμόφυρτος στα κρατητήρια. Όταν προσκομίστηκε πλέον στο νοσοκομείο του ερυθρού σταυρού, η φαρσοκωμωδία της Ελληνικής Αστυνομίας δεν τελείωσε έτσι απλά, μην επιτρέποντας το σβήσιμο των φώτων στο δωμάτιο νοσηλείας του τη νύχτα, ούτε το άνοιγμα των παραθύρων για να αερίζεται ο χώρος. Εν κατακλείδι, προφυλακίστηκε στην Α’ πτέρυγα του κορυδαλλού όπου και συνεχίζεται η επαίσχυντη κράτησή του για κακουργήματα που ποτέ δεν διέπραξε, αλλά όπως ιστορικά γίνεται γνωστό η αστυνομία φορτώνει για να διασφαλιστεί και να νομιμοποιηθεί η ίδια η ύπαρξή της.
Η περίπτωση αυτή δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό αλλά εντάσσεται σε ένα ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο καταστολής αγωνιστικών τμημάτων της κοινωνίας. Καθημερινά οι κυβερνητικοί μηχανισμοί κλιμακώνουν και εντείνουν τη χρήση βίας, για χάρη του ολοκληρωτισμού που φαινομενικά τάσσονται ενάντια αλλά στην ουσία πρεσβεύουν. Μην ξεχνάμε ξυλοδαρμούς, συλλήψεις, προληπτικές προσαγωγές και εξαφανίσεις ανθρώπων στα κελιά της δημοκρατίας (τρομονόμος) στις περιπτώσεις έντονων κοινωνικών κινητοποιήσεων. Μοναδικό τους στόχο αποτελεί η πλήρης χειραγώγηση των μαζών και η καταστολή της ελεύθερης σκέψης και βούλησης με οποιονδήποτε τρόπο.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, και οι σφαίρες η οργή και η φωτιά που καίει μέσα μας.
Για μία λεύτερη ζωή με ισότητα και αξιοπρέπεια.
Ζαχαρίας- Αθηνά
