Όταν η απάντηση είναι η αστυνομία, η ερώτηση βρωμάει ολοκληρωτισμό. Ζούμε την εποχή της ολοκλήρωσης του αστυνομικού κράτους όπου η ΕΛ.ΑΣ με τα πολυπληθή παρασιτικά της Σώματα και τις αθρόες κρατικές χρηματοδοτήσεις για τον αστυνομικο-στρατιωτικό εξοπλισμό της, τείνει να αναλάβει πλέον ρόλο διαχειριστή της κοινωνικής ζωής, της ζωής μας ευρύτερα. Αγκαλιά με το βάθεμα της ταξικής μας υποτίμησης, το κράτος με τους ένστολους φρουρούς του παρουσιάζεται έτοιμο να επιβάλλει το καθεστώς εξαίρεσης για ολόκληρα κοινωνικά και πολιτικά κομμάτια του πληθυσμού.
Από τα διευρυμένα κατασταλτικά πογκρόμ στους συνοικισμούς των Ρομά και την εγκληματοποίηση της ύπαρξής τους ως τις κρατικές δολοφονίες μεταναστών στα αστυνομικά τμήματα, από τις αστυνομικές εισβολές στα πανεπιστήμια μέχρι τις μπούκες σε σπίτια αγωνιζόμενων ανθρώπων με πρόσχημα ένα σύνθημα ή ένα αυτοκόλλητο, από την ποινική διαχείριση των ανηλίκων μέχρι τα τιμωρητικά μέτρα μέσα στα σχολικά κελιά, γίνεται σαφές ότι η περιθωριοποίηση, η υποτίμηση και η πειθάρχηση όσων αντιστέκονται, περισσεύουν ή απειθαρχούν θα εμπεδώνεται μέσα και από την γενίκευση της ωμής αστυνομικής βίας.
Γι’ αυτό και βλέπουμε διαρκώς τη δικαστική εξουσία, τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς προϊστάμενους των μπάτσων να παρέχουν κάθε μορφής ασυλία, άλλοθι και νομιμοποίηση σε πρακτικές βασανισμών και εξόφθαλμες εκτελέσεις πολιτών από τους έμμισθους δολοφόνους του. Μέσα και έξω από τις δικαστικές αίθουσες, στα τηλεπαράθυρα και στα πολιτικά ανακοινωθέντα οι μπάτσοι αγιοποιούνται ή «ελέγχονται υπηρεσιακώς» ενώ τα θύματα σκυλεύονται και στιγματίζονται. Πιό πρόσφατα, στις 21/9/24 ο 38χρονος Πακιστανός εργάτης Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ βρέθηκε νεκρός στο διαβόητο κολαστήριο του Α.Τ. Α. Παντελεήμονα μετά τον βασανισμό του σε 4 διαφορετικά Α. Τ. (Ομόνοιας, Πατησίων, Κολωνού, Νέας Ιωνία) ενώ στις 01/10/2024 στο επίσης κολαστήριο του Α. Τ. Ομονοίας βρίσκεται απαγχονισμένος ο 29χρονος μετανάστης από το Μπαγκλαντές Μία Χαριζούλ.
Ο κατάλογος των “μεμονωμένων περιστατικών” αποτελεί ένα μακρύ νεκρολόγιο για την τάξη των καταπιεσμένων που συνεχίσει να ματώνει τις ζωές όλων μας. Γι’ αυτό και δεν θα ξεχάσουμε την δολοφονία του μετανάστη Εμπουκά Μαμασουμπέκ και τον ομαδικό βιασμό 19χρονης από ΔΙΑΣ στο Α. Τ. Ομονοίας. την δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη από τους μπάτσους Λιανιδάκη, Τσιχλάκη, Μόσχου, Γεωργιάδη των ΤΑΕ Σούδας, τις 36 σφαίρες των ΔΙΑΣ που επέβαλλαν θανατική ποινή στο Νίκο Σαμπάνη στο Πέραμα, την σφαίρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη στην Θεσσαλονίκη, την δολοφονία από “τυχαία εκπυρσοκρότηση” του Χρήστου Μιχαλόπουλου στη Βοιωτία, τον Βασίλη Μάγγο, την Zackie, τις μαζικές δολοφονίες μεταναστών στον υγρό τάφο της Μεσογείου… Δεν ξεχνάμε ότι ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ αλλά και ότι οι ένστολοι φρουροί του έχουν τα χέρια τους βαμμένα με αίμα.
Παράλληλα, θεωρούν ότι με την αστυνομική και δικαστική τρομοκρατία θα ξεμπλέξουν με τις φτωχές και τους αγωνιζόμενους, ότι θα κάμψουν τις αντιστάσεις μας και θα τελειώσουν με τους αγώνες μας. Καταστέλλουν και περιορίζουν τις διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, στήνουν τρομο-επιχειρήσεις ενάντια σε κατειλλημένα εγχειρήματα αγώνα και φοιτητικά στέκια, συνδράμουν τα funds στις κατασχέσεις σπιτιών φτωχών ανθρώπων, απαγορεύουν την οικειοποίηση δημόσιων χώρων από πρωτοβουλίες κατοίκων και πολιτικές ομάδες, κηρύσσουν παράνομες απεργίες σωματείων, παρεμβαίνουν σε εκδηλώσεις ή συνεδριάσεις των πρυτανικών αρχών συλλαμβάνοντας φοιτητές όπως πρόσφατα στο Ε.Μ.Π. και την Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ, στήνουν μαθητοδικεία ενάντια σε κάθε απόπειρα οργάνωσης του μαθητικού κινήματος.
Κι όλα αυτά ενώ το «επιτελικό κράτος» εφαρμόζει πρακτικές φίμωσης και εξανδραποδισμού ενάντια σε κάθε φωνή κριτικής και αμφισβήτησης των προσταγών του. Από τις διώξεις συνδικαλιστικών καθηγητών που εξέφρασαν δημόσια την αντίθεσή τους στην «αξιολόγηση» στον Πειραιά ως την απειλή απόλυσης εργαζόμενου του ΕΚΠΑ επειδή στάθηκε έμπρακτα δίπλα στον αγώνα φοιτητών και από την εισβολή σε σπίτι αγωνιζόμενης φοιτήτριας στο Ρέθυμνο με αφορμή σύνθημα αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό ή τις ποινές φυλάκισης σε φαντάρους που εκδήλωσαν την αντίθεσή τους ενάντια στη συμμετοχή του ελληνικού κράτους στη γενοκτονία των Παλαιστινίων μέχρι τις στημένες δικογραφίες ενάντια σε αγωνιζόμενους ανθρώπους και συντρόφους για αναρτήσεις στα social media ή ακόμα και για την κατοχή αντιμπατσικών-αντικατασταλτικών αυτοκόλλητων, αποδεικνύεται ότι το καθεστώς τρόμου επιχειρεί να επιβάλει σιωπητήριο στον ίδιο τον δημόσιο λόγο και την ελεύθερη έκφρασή του. Ενδεικτικά, στις 30/10 ο σύντροφος Γ. Α. δικάζεται με το άρθρο 190 του ΠΚ περί «πρόκλησης τέλεσης εγκληματικών πράξεων» για αυτοκόλλητα που ανέγραφαν τα εξής: «Αφού μας θέλουν αναλώσιμους, ας πεθάνει και κανένας μπάτσος» και «Να ματώσουμε τους δολοφόνους της ΕΛ.ΑΣ» αφού το εν λόγω περιεχόμενο δήθεν προκάλεσε «φόβο στο προσωπικό της ΕΛ.ΑΣ».
Ο αγώνας ενάντια στην κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι αγώνας για ζωή και αξιοπρέπεια.
Απέναντι στη σιγή νεκροταφείου που θέλουν να επιβάλλουν, θα μας βρίσκουν μπροστά τους. Η οργή που μας γεμίζει μετά από κάθε κρατική δολοφονία, πνιγμό, βασανισμό ή γυναικοκτονία, δεν μπορεί να δικαιωθεί σε καμία δικαστική αίθουσα, δεν χωράει σε καμία Ε.Δ.Ε. ή τιμωρία της δικαστικής εξουσίας. Είναι ευθύνη των ίδιων των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευομένων όπου γης, να συντρίψουν το σύστημα που τους καταδικάζει στην επιβίωση, τους εξοντώνει, τους δολοφονεί.
Μέσα από τους συλλογικούς κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες μπορούμε να σπάσουμε το καθεστώς τρόμου που στήνουν πάνω στις ζωές μας, να δυναμώσουμε τη φωνή μας απέναντι σε κάθε απόπειρα φίμωσης και καταστολής της πολιτικής δράσης.
Να συναντηθούμε εκεί ακριβώς που γεννιέται ο φόβος τους. Στις (ανα)καταλήψεις των εγχειρημάτων αγώνα ανά την επικράτεια και την υπεράσπισή τους, στις μαχητικές απεργίες ντόπιων-μεταναστών για τα αυτονόητα (όπως στην Teleperformance, στην Wolt, στην E Food), στα μαζικά μπλοκαρίσματα των εξώσεων και των πλειστηριασμών, στην συλλογική διεκδίκηση των δημόσιων χώρων, βουνών και δασών από την λεηλασία του κεφαλαίου, στο πολύμορφο μπλοκάρισμα της πολεμικής μηχανής, στις μαζικές και μαχητικές διαδηλώσεις ενάντια σε κάθε κρατική δολοφονία. Στον δρόμο της αλληλεγγύης και του αγώνα. Να συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε συλλογικά ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
ΝΑ ΟΞΥΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ-ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΤΡΙΤΗ 29/10, 18:00 ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ Γ. Α. ΠΟΥ ΔΙΩΚΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΡΑΣΗ
ΤΕΤΑΡΤΗ 30/10, 10:00 ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
