«Πώς να σκεφτώ εσένα αφού δεν σκέφτομαι εμένα;»
(Φερνάντο Πεσσόα – Πίσω από τις μάσκες)
Σήμερα το να είσαι άνθρωπος ζυγίζεται ανάλογα τα δάκρυα που θα χύσει η οθόνη της τηλεόρασης ή του υπολογιστή σου. Σαφώς το να δολοφονούνται άνθρωποι επειδή φωνάζουν δυνατά τη σκέψη τους ενάντια σε κάθε καταναγκασμό, καταπίεση, φονταμενταλισμό, είναι μία ακόμη μαχαιριά στο στήθος του πλανήτη. Δεν είναι όμως η μοναδική. Αναφέρομαι στη δολοφονία των έντεκα σκιτσογράφων της Γαλλικής πολιτικής σατιρικής εφημερίδας Charlie Hebdo και την επιλεκτική θλίψη των Ευρωπαίων πολιτών για τη δολοφονία τους.
Εμείς που ζούμε στη περιοχή του πλανήτη που οι κυρίαρχοι βάφτισαν δυτικό κόσμο (δηλαδή φορούμε μόνοι μας το πρόσημο των πολιτισμένων, μιας και μόνο εμείς θεωρούμε αποκλειστικά εαυτούς πολιτισμένους), σοκαριζόμαστε μόνο όταν το κακό χτυπήσει τη πόρτα μας, μόνο όταν κάποιοι «δικοί μας πολιτισμένοι» δολοφονηθούν από το σκοτάδι της θρησκείας και της τρομοκρατίας της. Και φυσικά η μοναδική θρησκεία που είναι «εκ φύσης της τρομοκρατική», είναι η Μουσουλμανική, σύμφωνα πάντα με αυτά που οι κυρίαρχοι μας προπαγανδίζουν. Ξεχνούμε ή δεν γνωρίζουμε καν, ότι η «δική» μας θρησκεία που λέγεται Χριστιανισμός έχει κάνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα εναντίον του ανθρώπινου είδους στο όνομά της, έχει αφανίσει ολόκληρους λαούς, έχει εξαφανίσει πολιτισμούς, έχει πραγματοποιήσει ολοκαυτώματα, έχει δολοφονήσει εκατομμύρια ανθρώπους προκειμένου να εδραιώσει τη κυριαρχία της στη ζωή και τη συνείδηση των ανθρώπων.
Η θρησκεία γενικά δεν είναι τίποτε περισσότερο από τον φόβο του ανθρώπου απέναντι στον θάνατο, και αυτό οι λογείς ρασοφόροι και κήρυκές της το γνωρίζουν και το εκμεταλλεύονται άριστα. Αν τολμήσει κανείς να αμφισβητήσει την ύπαρξη του θεού τους, τον περιμένει η «ιερά» εξέταση, το λιντσάρισμα, η διαπόμπευση, ακόμη και ο ίδιος ο θάνατος και αυτό ισχύει για όλες τις θρησκείες ανεξαιρέτως.
Την ίδια μέρα που οι σκοταδιστές της θρησκείας (δεν διαχωρίζω κανέναν φανατικό φονταμενταλιστή ανάλογα με το όνομα της θρησκείας που πιστεύει, για μένα είναι όλοι ίδιοι, γι’αυτό και δεν αναφέρομαι επιλεκτικά στη μουσουλμανική θρησκεία) δολοφόνησαν τους σκιτσογράφους της Charlie Hebdo, κάποιοι άλλοι σκοταδιστές της θρησκείας δολοφόνησαν διακόσιους (200) ανθρώπους σε μία άλλη πλευρά του πλανήτη, σε αυτές που εμείς οι «πολιτισμένοι» θεωρούμε «απολίτιστη». Ο λόγος ήταν επειδή αυτοί πίστευαν σε μία άλλη θρησκεία.
Η μαζική δολοφονία συνέβη στην Νιγηρία από την φονταμενταλιστική οργάνωση «μπόκο Χαράμ», οργάνωση η οποία στο όνομα της θρησκείας της έχει δολοφονήσει πάνω από τρεις χιλιάδες ανθρώπους, έχει απαγάγει και βασανίσει εκατοντάδες άλλους.
Την ίδια ακριβώς μέρα σε μία άλλη «απολίτιστη» περιοχή του πλανήτη την Υεμένη, δολοφονήθηκαν από την «Αλ Κάιντα» άλλοι τριάντα εφτά (37) άνθρωποι σε ένα τζαμί, πάλι επειδή πίστευαν σε μία διαφορετική εκδοχή της θρησκείας.
Για να μη λέμε μόνο για τους φανατικούς ισλαμιστές. Στις 15 Ιανουαρίου 2015, στη Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία, φανατικοί χριστιανοί, έσφαξαν με μαχαίρια και μπαλτάδες πάνω από εκατό ανθρώπους που πίστευαν στη μουσουλμανική θρησκεία.
Για αυτές τις μαζικές δολοφονίες δεν κύλησε ούτε ένα δάκρυ στα μάγουλα κάποιων από εμάς των «πολιτισμένων». Τα επίσης «πολιτισμένα» μέσα μαζικής ενημέρωσής μας που έχυσαν τόνους μελάνης για τη δολοφονία των «δικών» μας στο Παρίσι, δεν βρήκαν ούτε καν ένα μικρό μολυβάκι να γράψουν μία λέξη γι’ αυτές τις μαζικές δολοφονίες.
Λογικό σύμφωνα με την «πολιτισμένη» σκέψη μας: Αυτοί όλοι είναι απολίτιστοι και ο φόνος είναι στο DNA τους, εξάλλου φαίνονται από την όψη, μαύροι, μελαχρινοί, βρώμικοι, είναι σίγουρα κλέφτες και δολοφόνοι, κτήνη. Αυτοί φταίνε που είναι φανατικοί και απολίτιστοι όχι εμείς που από τότε που ανακαλύψαμε τον τροχό τους έχουμε αυτούς και τις περιοχές τους κτήμα μας και ιδιοκτησία μας, απόλυτοι κυρίαρχοι επάνω στη γη και στις ζωές τους.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: Ο θάνατος και ο φανατισμός έχει πάντα την ίδια όψη ανεξάρτητα από το όνομα που ανά περίπτωση φέρει. Οι σφαίρες του τζιχαντιστή δεν διαφέρουν από τις σφαίρες του φασίστα, όπως και δεν διαφέρουν από τις σφαίρες του μπάτσου, του στρατιώτη, του μαφιόζου. κάνουν ακριβώς το ίδιο κακό, σκοτώνουν αφαιρούν ζωή στο όνομα μια ιδέας, μίας επιβολής, ενός σκοπού. Κι εδώ έρχεται από το παρελθόν ο Δάντης μέσα από τη “Κόλαση” του να μας ξαναθυμίσει ότι: Οι πιο σκοτεινές γωνιές στην κόλαση, είναι φυλαγμένες για εκείνους που διατηρούν την ουδετερότητά τους σε εποχές ηθικής κρίσης.
Υπάρχουν όμως σφαίρες και σφαίρες Στη περίπτωση των Γάλλων σκιτσογράφων υπήρχαν κάποιες άλλες σφαίρες. Για αυτές τις σφαίρες που αυτοί ήταν οπλισμένοι πλήρωσαν το αντίτιμο. Τις σφαίρες της κριτικής, της ελευθερίας της φωνής μέσα από τις λέξεις, από τα μολύβια.
Και δεν μπορούσαν να μην είχαν αυτή τη κατάληξη, όπως χιλιάδες άλλοι που φωνάζουν δυνατά ενοχλώντας τα αυτιά των εξουσιών στις διάφορες γωνίες του πλανήτη. Γιατί αυτές οι σφαίρες κάνουν μεγαλύτερη ζημιά από τις σφαίρες των όπλων, ανοίγουν πληγές στο σώμα του κάθε κυρίαρχου ζωής και πνεύματος στο κορμί της κάθε εξουσίας και το κυριότερο οι πληγές που ανοίγουν μένουν για πάντα.
Αφήνω για το τέλος τη γκροτέσκο παράσταση που έπαιξαν οι άρχοντες της αυτοκρατορίας του χρήματος. Στο Παρίσι έγινε και για πρώτη φορά διαδήλωση ενάντια στη βία και τη τρομοκρατία, αποτελούμενη από τους μεγαλύτερους κατά συρροήν δολοφόνους τους πλανήτη. Από τον πρόεδρο του Ισραήλ Νετανιάχου, μέχρι τη καγκελάριο της Γερμανίας και τον Αμερικανό υπουργό εξωτερικών. Σας φαίνεται διεστραμμένο; δεν είναι καθόλου. Είναι λογικό να διαδηλώνουν και να διαμαρτύρονται. Μόνο αυτοί έχουν το αποκλειστικό δικαίωμα στη βία και τις δολοφονίες. Απειλείται το μονοπώλιο τους.
Εν κατακλείδι το μοναδικό συμπέρασμα που μας μένει είναι ότι η εξουσία της θρησκείας σκοτώνει! Σκοτώνει πνευματικά, σκοτώνει την ελευθερία, σκοτώνει την απόλαυση, σκοτώνει τη σκέψη, σκοτώνει το σώμα.
Η θρησκεία είναι ο ίδιος ο θάνατος και οι άνθρωποι έχουν εκπαιδευτεί να τον λατρεύουν και να επικαλούνται το Όνομά του.
Ευάγριος Αληθινός
