Από το απόγευμα της Παρασκευής 21 Σεπτέμβρη άρχισε να διαδίδεται η είδηση ότι κάποιος που προσπάθησε να κλέψει από ένα κοσμηματοπωλείο στην οδό Γλαδστώνος που βρίσκεται πολύ κοντά στην πλατεία Ομόνοιας στο κέντρο της Αθήνας, λιντσαρίστηκε από πλήθος περαστικών με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του. Την αρχική παγωμάρα για το τραγικό αυτό γεγονός ακολούθησε η διάδοση της πληροφορίας σχετικά με το πρόσωπο που έχασε τη ζωή του. Το θύμα της οργής των μπάτσων, του καταστηματάρχη και άλλων “φιλήσυχων πολιτών”, ήταν ένας νέος άνθρωπος γνωστός και αγαπημένος ειδικά στους κύκλους της LGBTQ+ κοινότητας. Ο Ζακ εδώ και χρόνια είχε αγωνιστική στάση απέναντι σε ό,τι προσπαθούσε να περιθωριοποιήσει τα οροθετικά άτομα, σε ό,τι κατέστείλε την απόκλιση από την κανονικότητα της σεξουαλικότητας και όποιον προσπαθούσε να καταδικάσει σε κοινωνική απομόνωση τα τοξικοεξαρτημένα άτομα. Οροθετικός, queer αλλά και χρήστης τοξικών ουσιών, ο Ζακ έδινε ένα προσωπικό αλλά και συλλογικό -στα πλαίσια της LGBTQ+ κοινότητας- αγώνα, να σπάσει τη γυαλιστερή βιτρίνα της κοινωνίας μας που κρατά σε απομόνωση όποιο αποκλίνει από την “ιερή κανονικότητα”.
Το μεσημέρι του Σαββάτου 22/9 καλέστηκε -πρωτοβουλιακά- συνέλευση στις 18:00 στο κτήριο Γκίνη στο ΕΜΠ. Η συνέλευση ήταν από τις μαζικότερες συνελεύσεις που έχουν πραγματοποιηθεί στο κτήριο τα τελευταία χρόνια, με τα έδρανα του αμφιθεάτρου γεμάτα με φίλους και συνοδοιπόρους του Ζακ καθώς και κόσμο που πλαισίωσε το κάλεσμα ώστε να εκφράσει την οργή και τη θλίψη του για τη δολοφονία του.
Η συνέλευση οδήγησε γρήγορα σε αυθόρμητη πορεία προς το σημείο της δολοφονίας και το αστυνομικό τμήμα Ομόνοιας ενώ αποφασίστηκε ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες συνελεύσεις για τη συνέχση των δράσεων.
Τουλάχιστον 400 άτομα βγήκαν στο δρόμο και πορεύτηκαν φωνάζοντας ασταμάτητα συνθήματα και γράφοντας σε ότι μπορούσε να γραφτεί: “Οργή και θλίψη Ζακ θα λείψεις”. Το κεντρικό πανό της πορείας έγραφε: “Στην Ομόνοια δεν έγινε ληστεία – Μπάτσοι και Έλληνες Αφεντικά κάναν Δολοφονία” το οποίο ήταν και το κυρίως σύνθημα που αντηχούσε στο κέντρο της Αθήνας καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας. Άλλα συνθήματα που ακούστηκαν ήταν:
“Οργή και Λύσσα για κάθε μαγαζί- τον Ζακ για πάντα θα έχουμε μαζί”
“Η ιδιοκτησία σας χτίζεται με αίμα- απέναντι στ’ αφεντικά είμαστε ενωμένα”
“Δεν ήταν των αφεντικών η αυτοδικία- το χέρι τους το όπλισε η τοξικοφοβία”
“Αδερφές, πρεζάκια και οροθετικοί- στον τάφο των αφεντικών θα στήσουμε γιορτή”
“Φιλήσυχοι πολίτες, μπάτσοι και ναζί, όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί”
“Ελλάς ελλήνων αστυνομικών- ρουφιάνων, δολοφόνων και βασανιστών”
Η διαδήλωση πορεύτηκε αρχικά στη οδό Κάνιγγος στρίβοντας στη Γλαδστώνος όπου και στάθηκε έξω από το σημείο που ο μαγαζάτορας, οι μπάτσοι και άλλοι νομοταγείς πολίτες δολοφόνησαν το Ζακ. Στη συνέχεια βγήκε στην Πατησίων, προχώρησε στην πλ. Ομόνοιας και κατευθύνθηκε μέσω της 3ης Σεπτεμβρίου στην Βερανζέρου όπου στάθηκε για αρκετή ώρα φωνάζοντας συνθήματα απέναντι από τις δυνάμεις των ΜΑΤ που φυλούσαν το αστυνομικό τμήμα Ομόνοιας. Έπειτα έστριψε στη Χαλκοκονδύλη, επέστρεψε στην Πατησίων και μέσω της Σολωμού ξαναμπήκε Εξάρχεια. Σε εκείνο το σημείο αν και το πανό μαζεύτηκε, ο κύριος όγκος του κόσμου συνέχισε την πορεία προς την πλατεία και στα στενά των Εξαρχείων, φωνάζοντας ξανά και ξανά ότι “Στην ομόνοια δεν έγινε ληστεία- μπάτσοι και αφεντικά κάναν δολοφονία” καθώς και αντι-ομοφοβικά και αντί-τοξικοφοβικά συνθήματα όπως:
“Μπάτσοι- ναζί- τοξικοφοβικοί- όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί”
“Αδερφές, πρεζάκια, οροθετικές- κάνουμε τα Εξάρχεια γαμώ τις γειτονιές”
“Αδερφές- πουτάνες – ιέρειες του αίσχους- είμαστε περήφανα η ντροπή του έθνους”
“Οργή και λύσσα για Ζακ- Αλέξη- Φύσσα”
Τέλος η πορεία επέστρεψε στο Πολυτεχνείο όπου και ολοκληρώθηκε.
Ενβίκτις Οναύτις
