…στο τελευταίο διάστημα…
Αθωωτική απόφαση: Ύστερα από έναν χρόνο εγκλεισμού, η δικαστική εξουσία πράττει το αυτονόητο και αθωώνει ομόφωνα την Ηριάννα και τον Περικλή στις 28/6. Η μαζική παρουσία αλληλέγγυων στη δικαστική αίθουσα και η συνολική δραστηριοποίησή τους πάνω στο βασικό αίτημα αποφυλάκισης, φέρουν στη δημόσια σφαίρα το εξής καθαρό μήνυμα: Οι κοινωνικές σχέσεις δεν ποινικοποιούνται.
Φυλακή Χανίων: Ακόμη ένας έγκλειστος, 22 ετών, αυτοκτονεί τον Ιούλιο.
Διώξεις: Με εκδικητικό τρόπο πραγματοποιούνται διώξεις σε βάρος κρατουμένων, με αφορμή την διαμαρτυρία στις φυλακές Κορυδαλλού τον Φλεβάρη του 2018, αναφορικά με την βίαιη μεταγωγή του Κ. Γιαγτζόγλου, και τη μετέπειτα απεργία πείνας του. Η εισαγγελία Πειραιά, ύστερα από αίτημα προς εξέταση που απέστειλε η Ξένη Δημητρίου (εισαγγελέας του Αρείου Πάγου), στέλνει κλήσεις για κατάθεση σε διάφορους κρατούμενους, μεταξύ των οποίων είναι και οι: Κώστα Γουρνάς, Δημήτρης Κουφοντίνας, Γιώργος Πετρακάκος, Γιώργος Πολύδωρας, Δημήτρης Πολίτης, Δαμιανός Μπολάνο, Γιώργος Νικολόπουλος, Μιχάλης Νικολόπουλος, Παναγιώτης Αργυρού, Χρήστος Τσάκαλος, Γεράσιμος Τσάκαλος. Ο λόγος της κατάθεσης αφορά την προοπτική δίωξής τους ως υπόπτους για «συμμετοχή και υποκίνηση σε εξέγερση». Το δε φαινομενικό παράδοξο των κλήσεων, είναι πως ορισμένοι από τους κρατουμένους δεν βρίσκονταν καν στην ίδια φυλακή, όμως είναι ύποπτοι μιας που συνυπέγραψαν σε κείμενο αλληλεγγύης.
Νέα αίτηση αποφυλάκισης: Ο Σάββας Ξηρός, με 97% πλέον αναπηρία, και όντας σε κατάσταση απομόνωσης στο νοσοκομείο της φυλακής λόγω των προβλημάτων υγείας από το 2012, καταβάλλει νέο αίτημα αποφυλάκισης, το οποίο δεν συνδέεται με τον νόμο παρασκευόπουλου, αλλά με το άρθρο 110Α του ποινικού κώδικα. Όπως και σε άλλες υποθέσεις πολιτικών κρατουμένων, συναντούμε ξανά τους (ίδιους) αυτόκλητους δημοκρατικούς υπερασπιστές της πολιτικής εξουσίας να ζητούν παράκαμψη των νόμων που σε άλλες περιπτώσεις τυφλά υπηρετούν.
Τροποποίησεις στον νόμο παρασκευόπουλου: Αποφασίστηκαν τροποποιήσεις του νόμου παρασκευόπουλου κυρίως σε σχέση με τις διατάξεις για την αναπηρία, μέχρις ότου καταργηθεί από τον νέο ποινικό κώδικα που ετοιμάζεται. Η επιτροπή αγώνα φυλακών μιλά για νίκη, αφού η παραπάνω απόφαση έρχεται ύστερα από τις πιέσεις του αγώνα των κρατουμένων όλο αυτό το διάστημα.
Δημήτρης Κουφοντίνας και απεργία πείνας
Ο wannabe και χρισμένος από κούνια συνεχιστής της «μεγάλης δεξιάς παράταξης», Κωστάκης Μπακογιάννης-Μητσοτάκης διερωτάται μεγαφώνως -καθότι οι δηλώσεις του «παίζουν» και «ξαναπαίζουν»- εάν το κράτος «απειλείται, εκδικείται ή συναλλάσσεται». Η δήλωση αυτή έρχεται μετά την απαίτηση του πολιτικού κρατούμενου Δ. Κουφοντίνα να λάβει την τρίτη 2ήμερη άδεια εξόδου από τα ειδικά κελιά των φυλακών κορυδαλλού, απαίτηση καθόλα σύννομη του αστικού δικαίου. O Δ. Κουφοντίνας ξεκίνησε απεργία πείνας 30 Μαΐου.
Η δήλωση του Κωστάκη Μπακογιάννη-Μητσοτάκη θα μπορούσε να θεωρηθεί ανόητα προκλητική, ενός παιδιού που λόγω θέσης πάντα είχε αυτό που επιθυμούσε ή και ακόμα αποτέλεσμα της ψυχικής αναστάτωσης του γιού που πενθεί αενάως τον νεκρό πατέρα. Θα μπορούσε πράγματι, εάν δε μιλούσαμε για έναν άνθρωπο που απλά κάνει πολιτική. Ναι, το κεφάλαιο απειλεί τους σε αυτό υποταγμένους, η αστική δημοκρατία εκδικείται τους πολιτικούς της εχθρούς και το κράτος συναλλάσσεται με τους έχοντες και κατέχοντες. Οπισθοχωρήσεις υπάρχουν μόνο όταν οι υποταγμένοι, οι πολιτικοί εχθροί και οι ΜΗ έχοντες/κατέχοντες αγωνίζονται. Τότε μόνο μπορεί και να κερδίσουν μια μάχη του διαρκούς ταξικού πολέμου που διανύουμε.
Στον αγώνα του ο Δημήτρης Κουφοντίνας, μέσα από την τρίτη του απεργία πείνας νίκησε. Δεν έλαβε μόνο -κατά το δίκαιο του παρόντος νομικού συστήματος- άδεια, αλλά νίκησε σε αυτή τη μάχη τους πολιτικούς του διώκτες. Η απεργία πείνας σταμάτησε στις 14 Ιουνίου, όντας μια βδομάδα νοσηλευόμενος λόγω επιπλοκών.
Παρακάτω η ανακοίνωση του πολιτικού κρατούμενου όπως καταχωρήθηκε στο προσωπικό του ιστολόγιο:
Σήμερα νίκησε η Αλληλεγγύη
«Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες και σε όλους. Στους συντρόφους, τους φίλους, τους προοδευτικούς ανθρώπους που συμπαραστάθηκαν. Σήμερα νίκησε η Αλληλεγγύη. Και ο Κοινός Αγώνας, η αναγκαία και απαραίτητη προϋπόθεση για τις μικρές και τις μεγάλες νίκες.
Δημήτρης Κουφοντίνας, Γενικό Κρατικό Νίκαιας, 14/6/18»
kufontinas.blogspot.com/2018/06/blog-post_14.html
A. R.
Φυλακή, ένα αναπτυσσόμενο πεδίο καπιταλιστικής συσσώρευσης
«Δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα, να βάζεις ανθρώπους στη φυλακή και να μην τους εκπαιδεύεις να κάνουν κάτι παραγωγικό(…) Είναι ακριβό. Είναι ηλίθιο».
~Ανώτατος Δικαστής Warren F.Burger, για την περίοδο 1969-1986
Με αφορμή την οργανωμένη απεργία σε φυλακές των Ηνωμένων Πολιτειών τον Αύγουστο του 2018, τέθηκαν στον δημόσιο λόγο αρκετά σημεία του φυλακοβιομηχανικού συμπλέγματος . Ένα σημαντικότατο κομμάτι αυτού, είναι το πώς διασφαλίζεται, κινείται και αναπαράγεται το κεφάλαιο του εγκλεισμού. Γνωρίζουμε εξαρχής πως στην υπάρχουσα οικονομική δομή, οι άνθρωποι μετατρέπονται σε εμπορεύματα και οι κοινωνικές σχέσεις διαμεσολαβούνται από τους υπάρχοντες οικονομικούς νόμους. Ήδη από τον 20ο αιώνα, οι καπιταλιστές των Ηνωμένων Πολιτειών, είδαν στους φυλακισμένους τη δομική προοπτική για κέρδος μέσω της βαρύτατης εκμετάλλευσης. Αυτής που ανταλλάσει κανείς την εργατική του δύναμη για ευεργετήματα εντός της φυλακής, δηλαδή εντάσσεται στην εργασιακή σχέση, ψυχή τε σώματι, δίχως κάποια συνολικότερη εξασφάλιση για τον ίδιο. Η συνθήκη λοιπόν θέλει τον εργοδότη (το κράτος, ή τις ιδιωτικές εταιρίες) ιδανικά τοποθετημένο απέναντι σ’ ένα υποκείμενο που δεν έχει τίποτα να χάσει, δεν μπορεί να έχει ασφάλιση, έμμεσο και άμεσο κοινωνικό μισθό.
Βλέποντας αυτό ως κομμάτι του υπόβαθρου των υλικών σχέσεων, καταλαβαίνουμε πώς οι ιδιωτικές εταιρίες και το ίδιο το κράτος πλουτίζουν, κερδίζοντας θέση στην ελεύθερη αγορά, μέσω αντικειμένων που παράγουν οι έγκλειστοι για κατά μέσο όρο 25 σεντς την ώρα, και δίχως να έχουν στοιχειώδη εργατικά και υπαρξιακά δικαιώματα. Πάνω στο ίδιο πλαίσιο, το κεφάλαιο του εγκλεισμού εξαρτάται από τη διαρκή αύξηση των εγκλείστων. Κάπως έτσι μπορούμε και να εξηγήσουμε το γεγονός πως οι πολιτείες των ΗΠΑ έχουν ένα από τα υψηλότερα ποσοστά εγκλείστων σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Οι έγκλειστοι κατά μεγάλο ποσοστό έχουν φυλακιστεί με βάση τη γενικευμένη κρατική στρατηγική «κατά των ναρκωτικών» (δηλαδή για μικροκλοπές, χρήση και διακίνηση, γνωστό ως “war on drugs” ή με αληθινούς και ταξικούς όρους: «Πόλεμο στους φτωχούς») και προέρχονται κυρίως από μειονότητες, δηλαδή από μαύρους και ισπανόφωνους. Επιπλέον, κάπως έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε το γεγονός πώς μεγάλες εταιρίες έχουν κάνει μαζικές απολύσεις εργαζομένων ή έχουν μεταφέρει το κεφάλαιο τους από τις τριτοκοσμικές χώρες στο σύμπλεγμα της βιομηχανίας της φυλακής. Κοστίζει λιγότερο και το εργατικό δυναμικό είναι περισσότερο πειθαρχημένο.
Η βιομηχανία της φυλακής είναι από τις πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες βιομηχανίες στις ΗΠΑ, και οι επενδυτές συνδέονται με τη Wall Street. Ενδεικτικά, οι μεγαλύτερες εταιρίες διαχείρισης των ιδιωτικών φυλακών είναι η GEO Group, η Wachenhut Corrections Corporation(WCC) και η Corrections Corporation of America (CCA). Τα κέρδη των τελευταίων, σε αντίθεση με τα κρατικά ιδρύματα, βασίζονται στη μαύρη εργασία. Ειδικά και σύμφωνα με τις υπάρχουσες πηγές, η CCA, έχει δεχτεί πολλές μηνύσεις κυρίως αναφορικά με τις συνθήκες στις φυλακές. Η λίστα είναι μεγαλύτερη γύρω από τις εταιρίες που χρησιμοποιούν την εργατική δύναμη των εγκλείστων.*
Σημαντικό είναι να αναφερθεί πως αυτή η ιδιόρρυθμη αγορά δεν τάσσεται υπέρ μόνο των οικονομικών συμφερόντων των καπιταλιστών, αλλά και υπέρ των ιδεολογικών στόχων του κράτους. Είτε αυτό αφορά την εξύμνηση της εργασίας και της παροχής «ευκαιριών» για επανένταξη, είτε αφορά καθαρά την υποστήριξη βασικών δομών του, όπως είναι ο μιλιταρισμός και η εθνική αφήγηση που τον ρυθμίζει. Παρατηρείται, λοιπόν, μεγάλες εταιρίες που εκμισθώνουν συγκροτήματα φυλακών, να είναι άρρηκτα συνδεδεμένες, ως προς τα αντικείμενα που παράγονται, με την πολεμική βιομηχανία. Ενδεικτικά, η Unicor (πρώτη ονομασία: Federal Prison Industries, συνδέεται με το Υπουργείο Άμυνας) σημειώνει πως κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου, με την είσοδο των Ηνωμένων Πολιτειών στον πόλεμο, οι εργάτες-έγκλειστοι δούλευαν διπλές και τριπλές βάρδιες, έφτιαχναν κράνη, οβίδες και πυρομαχικά, το 95% των οποίων ήταν αντικείμενο αγοράς από τον στρατό.
Η δομή των φυλακών ως σημείο της καπιταλιστικής συνέχειας, και όντας διαποτισμένη από ρατσισμό και ανισότητα, βαθαίνει ακόμα πιο έντονα το ρήγμα και ταυτόχρονα το επουλώνει. Οι κοινωνικές αντιθέσεις, αν και γνωστές, βρίσκονται πίσω από τοίχους, μη ορατές. Οι αντιστάσεις λοιπόν των εγκλείστων και η σύνδεση με αυτές αποτελεί σημαντικό κομμάτι του αγώνα μας. Το φυλακοβιομηχανικό σύμπλεγμα εμπεριέχει το σύστημα της φυλακής, την εργασία, το καταπιεστικό δόγμα τάξης και ασφάλειας. Η συνεχής εντατικοποίηση των παραπάνω αποτελεί πρωτεύον σημείο της ομαλής καπιταλιστικής συσσώρευσης, όπου το κέρδος, ο ρατσισμός και η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης αποτελούν αναπόσπαστα θεμέλιά της.
k.
*Οι εταιρίες που χρησιμοποιούν την εργατική δύναμη των εγκλείστων: tinyurl.com/yas87hot
Πηγές για περισσότερα:
1) www.motherjones.com/politics/2016/06/cca-corrections-corperation-america-private-prisons-company-profile/
2) katargisifylakwn.espivblogs.net/2018/06/18/ η-άντζελα-ντέιβις-για-το-φυλακο-βιομηχ/
3) www.unicor.gov/FPIHistory.aspx
4) tinyurl.com/yb5qg2wv
5) tinyurl.com/y78juvyr
Φυλακές Λάρισας
Με ικανοποίηση των αιτημάτων του έληξε τον περασμένο Οκτώβρη την απεργία πείνας ο πολιτικός κρατούμενος Αλί Ερτζάν Γκόκογλου. Ο Αλί Ερτζάν κρατείται προφυλακιστέος στις φυλακές Λάρισας και είναι ένας εκ των 9 τούρκων και κούρδων αγωνιστών και αγωνιστριών που συνελλήφθησαν τον περσινό Νοέμβρη πριν την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα. Ο ίδιος σε ανακοίνωση του ανέφερε πως ξεκινά απεργία πείνας με αίτημα την παραλαβή βιβλίων που του αποστέλλονται, καθώς μετά από πολλές προσπάθειες του αρνούταν το δικαίωμα αυτό.
Σε κινητοποίηση με ανάρτηση πανό προχώρησαν στα τέλη Αυγούστου κρατούμενοι της Α΄ πτέρυγας των φυλακών ως ένδειξη αλληλεγγύης στην μεγάλη απεργία πείνας και στους αγώνες των κρατούμενων της φυλακής Lee Correctional Institution και όλων των φυλακών της Αμερικής.
athens.indymedia.org/post/1590755/
