Η είδηση που κυκλοφόρησε έναν Μάρτη, εννιά χρόνια πρίν, μας μάτωσε αλλά δεν μας ξάφνιασε.
Ο σύντροφος μας Λάμπρος Φούντας είχε πέσει νεκρός σε ένοπλη μάχη με μπάτσους, κατά την απαλλοτρίωση οχήματος στη Δάφνη.Γνωρίζοντας τον Λάμπρο γνωρίζαμε και τη συνολικότητα των επιλογών του ως επαναστάτη. Γνωρίζοντας τον Λάμπρο γνωρίζαμε πως η στέρεη του συγκρότηση, η έλλειψη ιδεοληψιών, το βαθύ ανθρώπινο ήθος του, τον έκαναν να αντιλαμβάνεται την επαναστατική του στράτευση με τρόπο αδιαχώριστο και συνολικό.Τον είχαμε γνωρίσει στις συνελεύσεις, τις καταλήψεις, τις πορείες, τις περιφρουρήσεις, τις αφισσοκολλήσεις, τις συνομωτικές συναντήσεις, τις εξεγερτικές συγκρούσεις, την αντιφασιστική δράση, τους νυχτερινούς εμπρησμούς. Και δεν μας ξάφνιασε όταν με τον θάνατο του μάθαμε πως οι επαναστατικές του επιλογές περιελάμβαναν και τη συμμετοχή του στην ένοπλη οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας.
Γιατί αυτό ακριβώς ήταν ο Λάμπρος. Ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος, ένας ολοκληρωμένος επαναστάτης. Μέχρι το τέλος.
Τιμώντας την μνήμη του συντρόφου μας, το βράδυ του Σαββάτου στις 2 Μαρτίου επιτεθήκαμε στο Α.Τ. στο κουκάκι, ένα ακόμα άνδρο δολοφώνων και βασανιστών.
Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και στο δημοσίευμα της “Καθημερινής” για την επίθεση μας, όπου το κέντρο επιχειρήσεων της ΓΑΔΑ διέτασσε επιτακτικά για προσαγωγές στο σωρό, υποσχόμενο ρεπο(!)Αλήθεια, αυτοί που προσήγαγαν κ δολοφήνησαν τον νιγηριανό μετανάστη Εμπούκα, πόσα ρεπό πήραν;
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Ο ΛΑΜΠΡΟΣ ΖΕΙ ΜΕΣ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ
