«Τελικά ουτοπιστές ήταν όσοι πίστεψαν
– πως όλα θα μείνουν ως έχουν»
εφημερίδα δρόμου Άπατρις – φύλλο #01 – Γενάρης 2019
Πέντε Δεκέμβρη 2008, μέρα Παρασκευή, μια μέρα ακριβώς πριν τη δολοφονία του Αλέξη. Μία ετερόκλιτη ομάδα συντρόφων συναντιόμαστε στην Κατάληψη Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο για να συζητήσουμε μία ιδέα που προς το παρόν κυκλοφορούσε αφηρημένα στα κινηματικά καφενεία. Αυτή η σκέψη που μας βασάνιζε ήταν απόρροια ενός νικηφόρου αγώνα που είχε δοθεί λίγους μήνες πριν, μετά την απειλή εκκένωσης της κατάληψης Ευαγγελισμού από τον τότε πρύτανη Παλλήκαρη. Το τελεσίγραφο που είχε δοθεί μας βρήκε όλους μαζί, συντρόφους και συντρόφισσες στο Ηράκλειο αλλά και από την υπόλοιπη Ελλάδα αποφασισμένους/ες να υπερασπιστούμε τους χώρους μας πάση θυσία. Το διάστημα που μεσολάβησε από το θερμό καλοκαίρι του 2008 μέχρι και τις 5 Δεκέμβρη μας βρήκε προβληματισμένους για την υπάρχουσα κινηματική κουλτούρα και τις υποδομές μας, καθώς αντιλαμβανόμασταν ότι ήταν άμεση ανάγκη να ανοιχτούμε πιο αποτελεσματικά στον χώρο, στα μυαλά και στις καρδιές των ανθρώπων που απευθυνόμασταν.
Η μεγάλη αναλαμπή ήταν όταν, κόντρα στη λογική, αποφασίσαμε να στήσουμε έντυπο σε μορφή εφημερίδας χωρίς να υπάρχει ούτε τεχνογνωσία, ούτε συντακτική ομάδα και φυσικά ούτε απόθεμα ή οικονομική δυνατότητα. Ο πήχης μπήκε ψηλά καθώς συμφωνήσαμε στην ισοτιμία όλων των μελών του εντύπου, την από κοινού σύνταξη και το μηδενικό αντίτιμο, καθώς δεν θέλαμε στη σχέση μας με το αναγνωστικό κοινό να μεσολαβεί το χρήμα, αλλά η ελεύθερη κυκλοφορία ακόμα και των αντικρουόμενων ιδεών μέσα από κείμενα που φέρουν την υπογραφή και την ευθύνη του συντάκτη και έχουν στόχο αναγνωστικό, όχι τους αναρχικούς και τους κινηματικά μυημένους, αλλά την ευρύτερη κοινωνία με τις αντιφάσεις, τις εκπλήξεις και τις απογοητεύσεις που αυτό συνεπάγεται.
Τα γεγονότα του Δεκέμβρη ήταν αυτά που έδωσαν την ώθηση, καθώς λίγο πριν είχαμε ανοίξει τα πανιά του εγχειρήματος προς άγνωστη βέβαια κατεύθυνση. Τον Μάρτη του 2009, δέκα χρόνια από τώρα και τρεις μήνες έπειτα από την ιδρυτική συνέλευση, καταφέραμε να έχουμε στα χέρια μας το πρώτο τεύχος. Δεκαεξασέλιδο με τιράζ 3.000 αντίτυπα. Φυσικά το πιάσαμε στα χέρια μας με θρησκευτική ευλάβεια καθώς ενσωμάτωνε τον κόπο και τις ικανότητες πολύ διαφορετικών ανθρώπων που κατάφεραν να συνεργαστούν αρμονικά χωρίς καμία πρότερη εμπειρία. Την αρχική έκπληξη, καθώς το φύλλο εξαντλήθηκε σε χρόνο μηδέν, ακολούθησε η συνειδητοποίηση του πόσο διψούσε ο κόσμος να διαβάσει τις ιδέες μας χωρίς τις μεσολάβηση των μέσων μαζικής παραπληροφόρησης.
Αυτό το πρώτο βήμα ακολούθησε το άνοιγμα του εντύπου σε κυκλοφορία στην υπόλοιπη Ελλάδα ο πολλαπλασιασμός της ύλης και του τιράζ, αλλά και η μετατροπή της εφημερίδας από Ηρακλείωτικη αρχικά, σε παγκρήτια και στη συνέχεια σε πανελλαδική όπως και οι εκδόσεις. Ταυτόχρονα η εξωστρέφεια εντός, με τη δημιουργία συντακτικών ομάδων αποκεντρωμένα και πανελλαδικά, αλλά και εκτός, με ανοίγματα και δράσεις στο εξωτερικό μαζί με την αλληλεπίδραση με αγωνιστές ποινικούς και πολιτικούς κρατούμενους , έκανε την άπατρις ένα δίαυλο επικοινωνίας και πεδίο ανταλλαγής απόψεων που βρισκόταν παντού και πάντα.
Τα συνταρακτικά γεγονότα που ζούμε τα τελευταία χρόνια σε εθνικό αλλά και διεθνές επίπεδο, δημιουργούν όλο και περισσότερο την ανάγκη να προσπαθήσουμε να τα κατανοήσουμε ενώ ταυτόχρονα είμαστε δρώντες. Ο αντιφασισμός σαν απάντηση στον εξελισσόμενο κοινωνικό και πολιτικό ζόφο, τα κοινωνικά κινήματα με τις αδυναμίες αλλά και τα χαμόγελα που μας έχουν φέρει, οι αγώνες, κοινωνικοί-περιβαλλοντικοί-διεκδικητικοί, οι αντιδομές και τα κινηματικά εγχειρήματα, αποτελούν τα κομμάτια από ένα παζλ για το οποίο δεν έχουμε πλήρη εικόνα, αλλά το ψηλαφίζουμε και το ενώνουμε, κάνοντας μερικές φορές το σωστό αλλά και πολλές φορές το λάθος. Ο νέος κόσμος δημιουργείται μέσα στο κέλυφος του παλιού και θα συνεχίσουμε να προχωράμε ακόμη και εάν στα πέντε βήματα μπροστά, κάνουμε δύο πίσω.
Ίσως στόχοι που είχαμε βάλει, στα δέκα χρόνια να μην έχουν επιτευχθεί. Ίσως ακόμα να υπάρχει μια πικρή γεύση σε συντρόφους/ισσες που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο ενεπλάκησαν και αποχώρησαν από το εγχείρημα. Μάλλον όμως η άπατρις με τα καλά της και τα κακά της, κατάφερε να είναι αυτό που επιζητούσε από την αρχή. Ένας καθρέφτης του κινήματος.
Συντακτική Ομάδα Ηρακλείου
Για επικοινωνία: apatris@espiv.net | apatris.info
Σε ηλεκτρονική μορφή εδώ
