Όσο και αν οι εκλογές με αφήνουν παγερά αδιάφορο ως αναρχικό, θεωρώ πώς μια αναφορά στην πολιτική σκηνή της Κύπρου είναι ανάγκη να γίνει. Η δεύτερη Κυριακή τελείωσε και η κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη είναι πλέον γεγονός. Να σημειώσω ότι οποιοσδήποτε και να έπαιρνε την εξουσία, η πορεία μας θα είχε την ίδια κατάληξη απλά με διαφορετικά βήματα, αφού το ΑΚΕΛ έπαψε να θυμίζει αριστερά τα τελευταία χρόνια.
Από την πρώτη κιόλας ομιλία του έδειξε τις διαθέσεις του, λέγοντας ότι ένα από τα πρώτα μελήματά του θα είναι η ένταξη της Κύπρου στον «συνεταιρισμό για την ειρήνη», αφού ο ίδιος γνωρίζει από δολοφόνους, ως δικηγόρος της προδοτικής οργάνωσης ΕΟΚΑ Β που υπήρξε. Το τι θα κάνει γενικά ο Αναστασιάδης στην κυβέρνηση νομίζω είναι λίγο πολύ γνωστό από το πιο κοντινό παράδειγμα που έχουμε, την Ελλάδα με τον Αντώνη Σαμαρά. Δηλαδή με αφορμή το μνημόνιο θα περάσει τη μείωση του κατώτατου μισθού, αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, δίδακτρα στα κρατικά πανεπιστήμια, ιδιωτικοποίηση ημικρατικών οργανισμών, άφησε να νοηθεί η απαγόρευση των απεργιών (το οποίο πέρασε απαρατήρητο από τον μέσο ψηφοφόρο) κ.λπ.
Δεν θα αναλωθώ στη δεξιά, αφού όπως προανέφερα όποιος και να ήταν στην κυβέρνηση σήμερα την ίδια κατάληξη θα είχαμε και για τον λόγο ότι η δεξιά πάνω κάτω είναι γνωστή για το τι πρεσβεύει και ότι είμαστε πολέμιοί της, αλλά θα κάνω μια μικρή αναφορά στις ευθύνες και τα εγκλήματα εναντίον του κυπριακού λαού που βαραίνουν το ΑΚΕΛ και τον Χριστόφια, και κατά πόσο μια αριστερή κυβέρνηση είναι στα αλήθεια «αριστερά».
Το πιο σημαντικό που πήραμε είναι ότι μετά την κυβέρνηση Χριστόφια καταρρίφθηκε ο μύθος και η ψευδαίσθηση για διαχείριση του καπιταλισμού από την αριστερά κάνοντάς τον πιο βιώσιμο. Είδαμε αριστερή κυβέρνηση να υπογράφει μνημόνιο, να χαρίζει δις στις τράπεζες, ενώ παράλληλα έκοβε επιδόματα ακόμα και σε ανθρώπους με αναπηρικά προβλήματα, πέρασε με νομοσχέδιο την ποινικοποίηση των απεργιών στα αεροδρόμια, το όποιο υπερψήφισαν όλα τα κόμματα και αποδέχτηκαν οι ξεπουλημένες κομματικές συντεχνίες, καταδίκασε μετανάστες απεργούς πείνες αφήνοντάς τους στο έλεος του θανάτου, μας κατάντησε υποχείριο του μεγαλύτερου κράτους-σφαγέα Ισραήλ με το να κάνει συνεργασία μαζί του σε αμυντικά και στρατιωτικά προγράμματα, να του δίνει γη και ύδωρ για το φυσικό αέριο, και το ΑΚΕΛ την ίδια στιγμή να βάζει πρόταση για φιλελευθεροποίηση του φυσικού αερίου, να καταστέλει πλοία για ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα, να στέλνει όπλα στον πόλεμο στο Μαλί, να κατάσχει τα φονικά εκρηκτικά που τοποθετήθηκαν στο Μαρί με οδηγίες από τους αμερικανούς, να επιβάλει θητεία 32 μηνών στους Ι5 στον στρατό, και να συνεργάζεται στρατιωτικά με χώρες του ΝΑΤΟ όπως η Γαλλία. Ακόμα είδαμε εν καιρώ διακυβέρνησης Χριστόφια να καταστέλλεται βίαια η δικοινοτική κατάληψη στη νεκρή ζώνη, η αστυνομία να χτυπά ανήλικους και να αναγκάζει ανθρώπους να πέσουν από τον όροφο για να γλυτώσουν, και την εφημερίδα του ΑΚΕΛ, την Χαραυγή, να συγχαίρει την αστυνομία για την τόσο καλά οργανωμένη επιχείρησή της. Και τέλος υπέγραψε τη σφαγή του λαού της Κύπρου μέσα από τα μνημόνια, και συνάμα την αρχή του τέλους του.
Από τις πιο πάνω αναφορές καταλήγουμε ότι μια η αριστερά δεν μπορεί σαν αριστερά να κυβερνήσει εν μέσω καπιταλιστικού συστήματος γιατί πάει να ονομάζεται αριστερά, και καταλήγει μια σοσιαλδημοκρατική οπισθοδρομική κυβέρνηση χωρίς πολλές διαφορές με τη δεξιά πέραν κάποιων σημείων.
Καταλήγοντας θα ήθελα να σημειώσω ότι από την έκβαση των σημερινών εκλογών, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος που θα είχαμε, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ή η κοινωνία σε μια εποχή ηλιοφάνειας για το τι θα ακολουθήσει συνεχίζει να ζει με τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις που τρέφει στα πιο σκοτεινά της λαγούμια, ή έχει ξεφύγει από εκεί και βαδίζει ακάθεκτη προς τον μονόδρομο της υποδούλωσης, της εκμετάλλευσης και της εξαθλίωσης, χωρίς ίχνος αντίδρασης.
ΥΓ.1 Αγαπητοί μου ΑΚΕΛικοί και γενικά αριστεροί, ελπίζω να κατανοήσετε ότι το μόνο πάρε-δώσε που μπορείς να έχεις με τον καπιταλισμό είναι η αγορά του σχοινιού με το οποίο θα τον κρεμάσεις, πάρτε βαθιά αναπνοή από την εθνικιστική μπόχα που ξεχειλίζει το νησί, για να συνειδητοποιήσετε ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο που θα ακολουθήσει καταστολή, ξεπούλημα, κοινωνικός κανιβαλισμός και μια χούντα με το δημοκρατικό προσωπείο, όπου για χάρη του κεφαλαίο θα ξεσκίζει τον εργάτη και θα καταστέλλει κάθε μορφή αντίδρασης του ριζοσπαστικού χώρου, ετοιμάστε τα ποδαράκια σας που μούδιασαν πέντε χρονάκια σε ακινησία και καταλάβετε ότι οι μάχες κερδίζονται με αγώνες μέσα από απεργίες διαρκείας, πορείες και συγκρούσεις με την άρχουσα τάξη, και όχι στις κάλπες και τα γραφεία.
ΥΓ.2 Μέχρι την ολοκληρωτική καταστροφή του καπιταλισμού δίνουμε ραντεβού εκεί που γεννιούνται οι συνειδήσεις, στους δρόμους.
Ζερμινάλ
