Κάλεσα τους δήμιους για να αφανιστώ, μασώντας τις κάνες των όπλων τους. Επικαλέστηκα τους λοιμούς για να με πνίξουν σ’ άμμο και αίμα. Η Δυστυχία ήταν ο Θεός μου… Στη λάσπη ξάπλωσα στεγνώνοντας τη σάρκα μου με μιαρό αέρα. Υποδύθηκα τον ανόητο ως του σημείου παραφροσύνης.
~Αρθρούρος Ρεμπώ, «Κάποτε αν ενθυμούμαι καλώς», 1873
Έχουμε γράψει πολλές φόρες για τη συνολική κατάπτωση της χώρας από την οικονομική κρίση. Κατάπτωση όχι μόνο σε οικονομικό και πολιτικό, αλλά ακόμη και σε πολιτιστικό επίπεδο. Αλλά έχουμε γράψει και για τον ανοδικά κλιμακούμενο εκφασισμό της, που αρχίζει και αναθέτει στους νεοναζί της Χρυσής Αυγής όλο και περισσότερα «προνόμια». Άλλη μια πράξη στο σήριαλ «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια» ήταν και η σύλληψη ενός νέου ανθρώπου 27 ετών, επειδή άνοιξε μια χιουμοριστική σελίδα στο Facebook με την ονομασία «Γέροντας Παστίτσιος», προκειμένου να σατιρίσει τις διάφορες «προφητείες» που συχνά επικαλούνται οι λογής ελλαδέμποροι τηλεπωλητές φασίστες και νεοναζί, που δήθεν είχε πει ένας καλόγερος με το όνομα Παϊσιος.
Τη δίωξη του νεαρού παρήγγειλε η νεοναζιστική οργάνωση «Χρυσή Αυγή» με επερώτησή της στη βουλή ζητώντας τη σύλληψή του. Τέσσερις μέρες μετά (24/09) η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος συνέλαβε τον νεαρό στα Ψαχνά Ευβοίας, με τις κατηγορίες για «κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση θρησκευμάτων, μέσω του Facebook». Τις ίδιες μέρες τα διάφορα ιντερνετικά φόρουμ και sites είχαν πάρει «φωτιά» από τους διάφορους φασίστες, που «υπερασπίζονταν» τάχα μου το δικαίωμα στην έκφραση ενάντια στη λογοκρισία, για τον λόγο ότι εκατομμύρια μουσουλμάνοι είχαν ξεσηκωθεί με αφορμή μια ταινία ευτελούς αξίας που προσέβαλε τον προφήτη Μωάμεθ, και τη θρησκεία του Ισλάμ. Τα ίδια φασιστικά και σκοταδιστικά καθάρματα στη περίπτωση του 27χρονου, σαν Ορθόδοξοι «Ταλιμπάν», ξεσηκώθηκαν πάλι για να ζητήσουν αυτή τη φόρα τη σύλληψή του με τις ίδιες ακριβώς δικαιολογίες που χρησιμοποίησαν οι μουσουλμάνοι, δηλαδή την «προσβολή της θρησκείας» τους.
Προφανώς για τους εν Ελλάδι ορθόδοξους χριστιανούς «Ταλιμπάν» υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Από τη μία επικαλούνται τις αξίες του δυτικού πολιτισμού και του διαφωτισμού, όταν πρόκειται για τις άλλες θρησκείες, ενώ όταν ένας άνθρωπος σατιρίζει τη δική τους θρησκεία ζητούν να καεί στην πυρά, όπως αυτές που έστηνε η Ιερά Εξέταση τον μεσαίωνα. Η επιλεκτική τους υποκρισία δεν έχει τον «Θεό» της.
Τα κρούσματα λογοκρισίας και οι προπηλακισμοί της ελευθερίας της έκφρασης γίνονται συχνότερα και πιο ανησυχητικά. Το επόμενο επεισόδιο του γνωστού πια σήριαλ που αναφέραμε πιο πάνω ήταν η επίθεση χριστιανοταλιμπάν, αγκαζέ με γνωστούς βουλευτές και μέλη της νεοναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, στην πρεμιέρα της θεατρικής παράστασης “Corpus Christi” στο θέατρο «Χυτήριο». Η παράσταση τελικά κατέβηκε μετά από τρεις εβδομάδες, επειδή οι εθνολάγνοι φανατικοί χριστιανοί είχαν κυριολεκτικά κατασκηνώσει έξω από το θέατρο μαζί με διμοιρίες των ΜΑΤ, προπηλακίζοντας, βρίζοντας ακόμη και δέρνοντας όποιον ήθελε να παρακολουθήσει τη συγκεκριμένη παράσταση. Να σημειώσω ότι το συγκεκριμένο θεατρικό έργο του συγγραφέα Τέρενς Μακ Νάλι έχει παιχτεί σε πάνω από εκατό χώρες του πλανήτη, (ακόμη και στο βαθιά συντηρητικό και θεοκρατικό Τέξας των Η.Π.Α.) χωρίς πουθενά να γίνουν τα επεισόδια που έγιναν στη «δημοκρατική» Ελλάδα, και δεν στρέφεται εναντίον καμιάς θρησκείας όπως ισχυρίζονται οι αφιονισμένοι χριστιανοταλιμπάν, αλλά πρόκειται για την αλληγορική ιστορία δεκατριών νέων, από την εφηβεία στην ενηλικίωση, οι οποίοι συναντιούνται σε ένα ταξίδι κατά το οποίο η φιλία τους δοκιμάζεται από τον έρωτα, την αγάπη, την καριέρα και την προδοσία, ως την άλλη όψη της θυσίας.
Και η θεοκρατική λογοκρισία των λίγων επικράτησε σε μία χώρα που νομίζει ότι διακατέχεται από τις αξίες του δυτικού πολιτισμού. Πόσο υποκριτικό ακούγεται από τους ίδιους φανατικούς ακροδεξιούς χριστιανούς να ισχυρίζονται ότι είναι απόγονοι αυτών, που με τον λόγο τους και τη τέχνη τους έδωσαν τα πολιτικά και πολιτιστικά φώτα τους σε όλη την ανθρωπότητα, και τι σχέση έχουν υπάνθρωποι σαν τους νεοναζί Παναγιώταρο και Παππά, τον μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ (οι δύο τελευταίοι έκαναν μήνυση στους συντελεστές της παράστασης, και οι πρόθυμοι εθνολάγνοι δικαστές της Εισαγγελίας Πρωτοδικών της Αθήνας, άσκησαν στις 15/11 ποινική δίωξη για καθύβριση θρησκεύματος και κακόβουλη βλασφημία από κοινού και κατ’ εξακολούθηση) με τον Αριστοτέλη, τον Σοφοκλή, τον Ευριπίδη;
Να μην ξεχνάμε ότι πέρυσι, η προβολή του δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ για την ιστορία της ελληνικής Επανάστασης, με παρουσιαστή τον συγγραφέα και σημερινό βουλευτή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Πέτρο Τατσόπουλο, προκάλεσε τις αντιδράσεις των ίδιων ακροδεξιών και χριστιανόπληκτων κύκλων, επειδή σε σχόλιο στο Facebook ο συγγραφέας άφησε να υπονοηθεί ότι ο Κολοκοτρώνης μπορεί να ήταν και ομοφυλόφιλος. Λες και η σεξουαλική προτίμηση εμποδίζει κάποιον να είναι ήρωας.
Για να πούμε το αυτονόητο. Οι συγκεκριμένες υποθέσεις σε μια υποτιθέμενη δυτική δημοκρατική κοινωνία δεν αντιμετωπίζονται με αστυνομικά μέτρα, ακόμα κι αν αυτό μπορεί να προκαλέσει το θρησκευτικό αίσθημα κάποιων πολιτών της. Κανείς άλλωστε δεν σε υποχρεώνει να δεις μια ιστοσελίδα ή μια παράσταση, και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να εξισωθούν αυτά που γράφονται ή παρουσιάζονται με πραγματικά γεγονότα, όσο «ακραία» για κάποια συντηρητικά μυαλά κι αν είναι αυτά. Αν ήταν έτσι, το γαλλικό κράτος θα είχε απαγορεύσει την κυκλοφορία του σατυρικού περιοδικού Charlie Hebdo, που δημοσίευσε σατυρικά σκίτσα με τον Μωάμεθ, που προκαλούσαν το θρησκευτικό αίσθημα εκατομμυρίων μουσουλμάνων που ζουν στη Γαλλία. Τελικά στην Ελλάδα του 2012 αν κάνεις σάτιρα (στη περίπτωση Παστίτσιου) συλλαμβάνεσαι. Αν μαχαιρώνεις και καις μετανάστες γίνεται κοινοβουλευτικό κόμμα. Αν ζούσε σήμερα ο Αριστοφάνης είναι σίγουρο ότι θα τον συλλάμβαναν και αυτόν.
Είναι προφανές ότι σε αυτήν την εποχή της καπιταλιστικής επίθεσης σε εργασιακά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα που ζούμε, και η οποία τελικά δοκιμάζει τον ίδιο τον προσανατολισμό της κοινωνίας, ο κίνδυνος της φασιστοποίησης και της μισαλλοδοξίας της είναι κάτι παραπάνω από ορατός. Ειδικά κάτω από την πίεση της Χρυσής Αυγής, η οποία αξιοποιεί τα κεκτημένα του έστω και σαθρού δημοκρατικού πολιτεύματος που την έφερε στη βουλή, για να τη δηλητηριάσει με τα πιο αναχρονιστικά στερεότυπα του ολοκληρωτισμού και του σκοταδισμού. Πολύ περισσότερο επειδή τα αστικά κόμματα, φοβούμενα την απήχηση της ακροδεξιάς στη χώρας μας, αντί να την αντιμετωπίσουν με δημοκρατικά επιχειρήματα τα οποία υποτίθεται ότι υπηρετούν, είτε σιωπούν είτε τρέχουν πίσω της, υιοθετώντας και κάνοντας πράξη τις προτάσεις της, από τον φόβο μην τους ξεπεράσει εκλογικά. Αλλά για ποια δημοκρατία μιλάμε; Για αυτή που επαναλαμβανόμενα βιάζει οικονομικά, πνευματικά και ηθικά τον λαό της; Για αυτή που πετάει τους γέροντές της στον «κάλαθο των αχρήστων»; Για αυτή που στερεί από το μέλλον της, τα ίδια της τα παιδιά δηλαδή, τη δωρεάν μόρφωση; Για αυτή που καταστρέφει τη γη της, τον αέρα της, και τις θάλασσές της μέσω της «πράσινης ανάπτυξης», για να πλουτίζουν τα πραγματικά αφεντικά της;
Μια χώρα που έχει απολέσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας απέναντι στην οικονομική ολιγαρχία, κάποιοι τη θέλουν να ξαναγυρίσει στις μαύρες εποχές του «ελληνοπρεπούς ιδεώδους», της στυγνής λογοκρισίας και της «εθνικοφρόνου» πειθαρχίας, όπου κάθε διαφορετική φωνή, πράξη και επιλογή θα πρέπει να καταστέλλεται και να εξοντώνεται. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη κατάντια για έναν λαό, όταν αυτός οπισθοδρομεί και ανέχεται κάποιους που θέλουν για ιδίον όφελος να τον ξαναγυρίσουν στις πιο μαύρες στιγμές της ιστορίας του. Και είναι αποκλειστική ευθύνη αυτού του λαού και κανενός άλλου αν θα το επιτρέψει και θα το δεχτεί.
Ευάγριος Αληθινός
