Ξημερώματα Κυριακής 1 Απρίλη 2012, αστυνομικοί σταματούν ένα αγροτικό αυτοκίνητο με πέντε νεαρούς 18 χρονών στην παραλιακή λεωφόρο του Ηρακλείου. Τους προσαγάγουν στη ΓΑΔΗ για εξακρίβωση στοιχείων κι εκεί αρχίζει ο εφιάλτης. Χωρίζουν τον ένα νεαρό από τους υπόλοιπους και τον κλείνουν σε ένα δωμάτιο, μαζί του μπαίνουν μέσα δύο μπάτσοι φορώντας κουκούλες. Οι τέσσερις νεαροί γίνονται μάρτυρες του άγριου ξυλοδαρμού του 18χρονου φίλου τους, τον οποίο άκουγαν να βογκάει και να παρακαλεί ώστε να σταματήσουν οι δύο κουκουλοφόροι μπάτσοι να τον χτυπούν. Μία ώρα αργότερα τους αφήνουν και τους πέντε ελεύθερους.
Η Δευτέρα βρήκε το νεαρό να κάνει εμετούς και οδηγήθηκε αμέσως στο ΠΑΓΝΗ. Οι απλές εξετάσεις που του έκαναν δεν βρίσκουν κάτι. Ο νέος επιστρέφει στο χωριό του αλλά η κατάστασή του επιδεινώνεται. Η μητέρα του τον πηγαίνει στο κέντρο υγείας στον Χάρακα. Ακολούθησε εξέταση από τον γιατρό, ο οποίος τον έστειλε εσπευσμένα στο Βενιζέλειο. Μετά από εξέταση με αξονικό τομογράφο, οι γιατροί διαπιστώνουν ότι ο 18χρονος φέρει σοβαρά τραύματα στον πνεύμονα και στο πάγκρεας, ενώ κατόπιν της παραμονής του στο νοσοκομείο την Τετάρτη υποβλήθηκε και σε νέες εξετάσεις, και αποφασίστηκε η αεροδιακομιδή του στο Τζάνειο νοσοκομείο στην Αθήνα, όπου και νοσηλεύεται. Έχει σοβαρή ζημιά στο πάγκρεας, υπολειτουργεί ο ένας του πνεύμονας, κάποια πλευρά του είναι σπασμένα, φέρει δύο μεγάλα αιματώματα στο συκώτι και έχει χτυπηθεί στο επινεφρίδιο.
Ο Γενικός Αστυνομικός Διευθυντής Κρήτης δηλώνει πως τέτοιες συμπεριφορές δεν συνάδουν με την εικόνα της αστυνομίας στην Κρήτη, τουλάχιστον όσο ο μπορεί αυτός να θυμηθεί. Μάλλον ο Κ. Παραβολιδάκης έχει σοβαρό πρόβλημα μνήμης συμπεραίνουμε εμείς. Οι μπάτσοι ΔΕΝ δέρνουν, ΔΕΝ τραμπουκίζουν, ΔΕΝ δολοφονούν, ποτέ!!
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι και αυτό το περιστατικό είναι άλλη μια «μεμονωμένη» περίπτωση των δολοφονικών ορέξεων κάποιων μπάτσων. Όμως, η πραγματικότητα τούς διαψεύδει. Καθημερινά σε συγκεντρώσεις, πορείες, μέσα σε αστυνομικά τμήματα, κρατητήρια και φυλακές δεκάδες άνθρωποι δέχονται τις περιποιήσεις από τα γκλομπ, τις μπουνιές και τις κλωτσιές των ένστολων φρουρών του καθεστώτος. Είναι να μην πέσει κανείς στα χέρια τους… Περιστατικά που στη συντριπτική πλειοψηφία τους δεν βλέπουν το λεγόμενο «φως της δημοσιότητας». Για να μην απαριθμήσουμε τις εκατοντάδες κρατικές δολοφονίες από όπλα που, κατά διαβολική σύμπτωση, «εκπυρσοκροτούν».
Το τρομακτικό μέσα σ’ όλα αυτά είναι τα σάπια και υπνωτισμένα από την τηλεόραση αντανακλαστικά μιας κοινωνίας που φαίνεται πια να μην ταράζεται με τίποτα, εκτός αν πρόκειται να ξεσπάσει πάνω στα εύκολα θύματα, τους μετανάστες. Η καθημερινή ρουτίνα εργασίας και κατανάλωσης (για όσους/ες τα έχουν ακόμη) φαίνεται να συνεχίζει ακάθεκτη, και οι άνθρωποι απλά να περιφέρονται σαν ζόμπι στους πεζόδρομους, τις καφετέριες και τα σαλόνια των σπιτιών τους. Ένας ηλικιωμένος αυτόχειρας στο Σύνταγμα στις 04/04, άλλος ένας 38 ετών στην Ιεράπετρα την ίδια μέρα, απλά άλλοι δύο από τους εκατοντάδες των τελευταίων 2 χρόνων. Ένας 18χρονος στο Τζάνειο, απλά άλλος ένας από τους εκατοντάδες τραυματίες από μπάτσους. Χιλιάδες άστεγοι, άνεργοι, εξαθλιωμένοι ντόπιοι και μετανάστες. ‘Ένα κατεστραμμένο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και υγείας, δεκάδες σκάνδαλα, μίζες, νομοσχέδια που απαλλάσσουν πολυεθνικές όπως τη Siemens από το πρόστιμο για τις μίζες. Λεηλασία οικονομική, κοινωνική, περιβαλλοντική για να μπορεί το σύστημα να δουλεύει, τα γρανάζια να γυρνάνε, τα κέρδη τους να αυξάνονται. Και οι υπήκοοι συνεχίζουν να κάνουν αυτό για το οποίο τους έχουν εκπαιδεύσει, στο σχολείο, στον στρατό, στη δουλειά, πάντα υπάκουοι, πάντα εργατικοί, πάντα πρόθυμοι, αρκεί να μπορούν να φυτοζωούν… ΗΣΥΧΑ!
ΩΣ ΠΟΤΕ λοιπόν θα κάνεις ότι δεν βλέπεις; Ως πότε θα προσποιείσαι πως δεν τρέχει τίποτα; Ως πότε θα σκύβεις το κεφάλι; Για εμάς μέρα με τη μέρα το μίσος μεγαλώνει, το ποτήρι έχει ξεχειλίσει προ πολλού, το σύστημα αυτό και οι ένστολοι και μη φρουροί και υποστηρικτές του έχουν κριθεί.
ΟΣΟΙ-ΕΣ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΤΕΛΕΙΩΣ ΖΟΜΠΙ, ΕΠΑΓΡΥΠΝΕΙΤΕ,
ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ…
