Ο σύντροφος Νίκος Πετράκης έφυγε από κοντά μας νικημένος από την επάρατη νόσο. Ο Νίκος αποτέλεσε παράδειγμα ανιδιοτελούς αγωνιστή, πρωτοστάτη πάντα στον χώρο εργασίας του, στους εργατικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες. Χρόνια εργάτης στα τσιμέντα Χάλυψ, όλοι είχαν να λένε για την ακεραιότητά του, τον χαρακτήρα του και το αγωνιστικό του πνεύμα. Αγκάλιασε εξαρχής το ανταγωνιστικό κίνημα της πόλης της Ελευσίνας, και ήταν δίπλα στους νέους κινηματίες της πόλης, συζητώντας μαζί τους, διαφωνώντας ενίοτε αλλά πάντα πορευόμενος στους ίδιους δρόμους. Ένα αποχαιρετιστήριο κείμενο δεν αρκεί, για να περιγράψει επαρκώς ούτε το πόσο μας θλίβει η απώλειά του ούτε το μεγαλείο του χαρακτήρα του. Στη μνήμη μας ο Νίκος Πετράκης θα είναι πάντα στην πρώτη γραμμή, όπως ήταν στις μάχες της πλατείας Συντάγματος, όπως δυνατά κρατούσε την περιφρούρηση της διαδήλωσης για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, όπως όταν χίμηξε να σώσει σύντροφο από την αστυνομία στην Ελευσίνα έπειτα από σύγκρουση με ακροδεξιούς, με αποτέλεσμα την απελευθέρωση του συντρόφου και τη σύλληψη του ιδίου. Θα είναι πάντα δίπλα μας στους αγώνες που θα έρθουν, και τίποτα από όσα προσέφερε δεν θα πάει χαμένο. Ο σπόρος φυτεύτηκε και θα ανθίσει… Μέχρι να ανταμώσουμε ξανά…