Ο φασισμός εχει 2 πλευρές… Εκφράζεται πότε χαμηλόφωνα και πότε δυνατά… Ξεκινάει από τον πατέρα που βρίζει το μεσημέρι στο τραπέζι τους μετανάστες, περνάει από τη δασκάλα που βλέπει τα παιδιά να τραμπουκίζουν έναν μετανάστη μαθητή στο σχολείο και σιωπά, φτάνει στην καθημερινή αναπαραγωγή του ρατσιστικού λόγου πάνω από έναν φραπέ, και καταλήγει στην εκλογική αντιπροσώπευση όλων αυτών με προκάλυμμα κάποιες αστείες δικαιολογίες. Ο φασισμός έχει 2 πρόσωπα, το ένα πρόσωπο είναι αυτό που φαίνεται στην τηλεόραση ή στις φωτογραφίες (που δεν φτάνουν όμως ποτέ ως την tv) και δείχνουν ξυρισμένα κεφάλια με μαχαίρια στα χέρια… το άλλο πρόσωπο είσαι εσύ, που σήμερα γελούσες στη δουλειά με τους συναδέλφους σου για τον ξυλοδαρμό μιας γυναίκας 60 χρονών από ένα θρασύδειλο ανθρωπάριο. Είσαι εσύ που είπες «καλά της έκανε», και κρύβεις πίσω από μια τόσο μικρή φράση ένα βουνό από μίσος, κόμπλεξ και ψυχολογικά προβλήματα… το άλλο πρόσωπο του φασισμού είσαι εσύ που επικροτείς τον νεοναζί και τον οπλίζεις για την επόμενη επίθεση.
Η Χ.Α. πήρε βήμα στην τηλεόραση, αύξησε τις επιθέσεις σε βάρος μεταναστών και απεργών επειδή κάποιοι την ψήφισαν, επειδή κάποιοι έριξαν ένα ψηφοδέλτιο στην κάλπη με τη χαζή δικαιολογία «να ψηφίσουμε κάτι μικρό μωρέ, ό,τι να ’ναι», ή με ηλίθια επιχειρήματα του στυλ «να πάνε στη βουλή να τους δείρουν» ή «να κάνουν κάτι για τους λαθρομετανάστες». Όμως το κόμμα που ψήφισες δεν είναι «ό,τι να ’ναι»… είναι ένα νεοναζιστικό μόρφωμα που μαχαιρώνει και ξυλοκοπεί αδύναμους ανθρώπους, είναι ένα συνονθύλευμα από τραμπούκους της νύχτας που δρουν ως δολοφονική συμμορία υπό την κάλυψη της αστυνομίας. Και εσύ το ψήφισες. Όχι, δεν θα δείρει τα λαμόγια της βουλής… χτυπάει μετανάστες και νέα παιδιά επειδή δεν τους αρέσει η εμφάνισή τους, χτυπάει αριστερούς, χτυπάει κομμουνιστές, χτυπάει αναρχικούς, χτυπάει απεργούς εργάτες.
Η κρίση δεν είναι δικαιολογία, δεν φταίει ότι είσαι άνεργος, δεν φταίει ότι σου έκοψαν τον μισθό. Στην κατοχή οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους από την πείνα, τρέμανε μην εκτελεστούν σε κάποιο μπλόκο… δεν στράφηκαν όμως στους ναζιστές, δεν δικαιολόγησαν τους εγκληματίες φασίστες, δεν λύγισαν, έμειναν πιστοί στις αρχές τους. Σε θυμάμαι και πριν το 2009, προτού ξεσπάσει η κρίση να βρίζεις τους αλβανούς, να πανηγυρίζεις για το μαχαίρωμα των αλβανών στην Ομόνοια, σε είδα και πριν την κρίση να βρίζεις τους ομοφυλόφιλους ή τα παιδιά που κατεβαίναν στην πορεία. Η κρίση σε αγρίεψε αλλά δεν σε άλλαξε και τόσο…Όσο και να ισχυρίζεσαι ότι δεν είσαι φασίστας μέσα σου κουβαλάς όλα τα συστατικά του φασισμού… τη δειλία, την μισανθρωπιά, τα κόμπλεξ, την εξουσιομανία, τον φόβο… Όσο και αν το παίζεις ηθικός, πολιτισμένος, λογικός ή δημοκράτης, καθημερινά –με τον έναν ή τον άλλο τρόπο– υποστηρίζεις την ακροδεξιά βία, υποστηρίζεις και δικαιολογείς δολοφόνους. Πρώτα είπες «οι μετανάστες φταίνε, είναι εγκληματίες», σήμερα είπες «αυτές φταίνε, ήταν προκλητικές», αύριο θα λες «εκείνοι φταίνε, είναι απεργοί, είναι κουμούνια, είναι ανώμαλοι»… και ο φασίστας θα χτυπάει ξανά γιατί εσύ τον επιβραβεύεις, εσύ τον δικαιολογείς, εσύ τον υποστηρίζεις, εσύ αναπαράγεις τα επιχειρήματα και την προπαγάνδα του, εσύ τον ψηφίζεις…
Κάθομαι πολλές φορές και εγώ μουδιασμένος απέναντί σου και δεν σηκώθηκα μια φορά να σου πω ότι όσες δικαιολογίες και να βρεις η αλήθεια δεν αλλάζει… δικαιολογείς μαχαιροβγάλτες, χαίρεσαι με τις επιθέσεις στους μετανάστες, γουστάρεις να βλέπεις γυναίκες να τρώνε ξύλο, μισείς τους ομοφυλόφιλους, γουστάρεις να βλέπεις αίμα.
…είσαι φασίστας, τόσο δειλός που φοβάσαι να αναλάβεις το βάρος αυτών που υποστηρίζεις.
Δικαιολογίες τέλος…
