DNA μαγειρέματα και ιστορίες ομηρίας (ή περί μιας ακόμα δίωξής μου)
Έστω ότι έχουμε μια δικογραφία που ευθαρσώς περιλαμβάνει:
- Την από 04/02/2009 Έκθεση Εργαστηριακής Πραγματογνωμοσύνης του Τμήματος Ανάλυσης Βιολογικών Υλικών για μια σειρά από κατασχεθέντα αντικείμενα-πειστήρια, μετά από έρευνα στο σπίτι μου.
- Την από 23/10/2012 Έκθεση Εργαστηριακής Πραγματογνωμοσύνης του Τμήματος Ανάλυσης Βιολογικών Υλικών για μια σειρά από κατασχεθέντα αντικείμενα-πειστήρια, μετά από έρευνα (ξανά) στο σπίτι μου.
Όλα βαίνουν καλώς, οι εργαστηριακές πραγματογνωμοσύνες ουδέν αποδίδουν και τα χρόνια κυλούν. Ώσπου, στις 15/05/2021 κάτι (;) συμβαίνει.
Τότε μόλις το (γνωστό μας) Τμήμα Ανάλυσης Βιολογικών Υλικών αποφασίζει να ολοκληρώσει τη (γνωστή μας) Έκθεση Εργαστηριακής Πραγματογνωμοσύνης για τα κατασχεθέντα αντικείμενα-πειστήρια, μετά από έρευνα στο (ναι, ναι, σωστά μαντέψατε) σπίτι μου, στις 15/10/2020.
Όλως παραδόξως, πρόκειται για μια ταύτιση του dna που δεν είχαν δείξει ούτε η πραγματογνωμοσύνη του 2009, ούτε αυτή του 2012.
Καλούμαι στις 4 Νοέμβρη να απολογηθώ στον ανακριτή, αντιμετωπίζοντας τα αδικήματα της απόπειρας ανθρωποκτονίας κατά συρροή και της έκρηξης, κατηγορίες που μπορούν να με οδηγήσουν για αρκετά χρόνια στη φυλακή ή σε μια παρατεταμένη ομηρία μέχρι τη δικαστική εκκαθάριση της υπόθεσης.
Δεν έχω παρά (στωικά) να το δω κι αυτό σαν μια ακόμα μάχη σε ένα πόλεμο που εδώ και 37 χρόνια (από 15 χρονών μαθητής) συμμετέχω, έναν πόλεμο στον οποίο πάντα στάθηκα με την πλευρά των «από κάτω», συντασσόμενος με το παλιό καλό όνειρο ενός κόσμου δίχως εκμετάλλευση και καταπίεση.
Και σε αυτό τον πόλεμο δεν τους χαρίστηκα ποτέ.
Κώστας Κ.
