Επί του πιεστηρίου #40

Δεν υπάρχει αντικειμενικότητα σε μια οθόνη τηλεόρασης, μονό η ωμή πραγματικότητα των ΜΜΕ, που από τη μία βάζει τον ληστή, το πρεζάκι, τον ημιθανή διασαλευτή της δημόσιας τάξης, ο οποίος έπρεπε να ξυλοκοπηθεί και να χειροδεθεί, με αποτέλεσμα να καταλήξει λίγο αργότερα από το ξύλο που δέχθηκε από τους μπάτσους και από την άλλη τον εθνικό ήρωα που σκοτώθηκε άδοξα, γιατί σήκωσε μια ελληνική σημαία σε ένα χωριό της Αλβανίας και έπεσε κάτω από τον υπόκωφο ήχο των γεμιστήρων από το Καλάσνικοφ που άδειαζε στον αέρα. Λίγο πολύ έτσι είδαμε τις ειδήσεις, μέσα από την υποκειμενικότητα των ΜΜΕ, που τις νοηματοδοτεί ή απονοηματοδοτεί κάθε φορά, ανάλογα με τις απαιτήσεις της περιόδου.

Αλλά έτσι δεν ήταν πάντα; Πάντοτε τα ΜΜΕ δεν προωθούσαν την προπαγάνδα του κράτους, του ντυμένου με το φαντασιακό του ελληνικού έθνους, το οποίο πρέπει να καλλιεργηθεί πάση θυσία κόντρα στις συνειδήσεις που αντιλαμβάνονται τα πράγματα μέσα από την ταξική ανάλυση; Γιατί από τη δική μας πολιτική σκοπία, ο εθνικός αυτός ήρωας δύναται να είναι απλά ένας άμυαλος δεξιός προβοκάτορας ή πιο απλά ένας φασίστας, του οποίου τον θάνατο φρόντισε να εκμεταλλευτεί ο εθνικισμός, ώστε να αποκτήσει τον ήρωα του.

Ενώ το κράτος έσπευσε να τον υποδεχτεί, σαν γνήσιο παιδί του, και πώς αλλιώς θα μπορούσε άλλωστε, από τη στιγμή που κατασκεύασε το έθνος και προώθησε τον εθνικισμό για να στηρίξει τη δημιουργία του. Ο εθνικός κορμός είναι εδώ και έχει ριζώσει βαθιά, αφού το κράτος έχει φυτέψει και καλλιεργήσει τον σπόρο χρόνια πριν και μάλιστα επιμελώς. Και αυτός ο σπόρος, που φύτρωσε μέσα σε μια κοινωνία που χαρακτηρίζεται από τις ταξικές αντιθέσεις, λειτουργεί ενάντια στις σχέσεις αλληλοβοήθειας, ξερνώντας μεγάλες δόσεις πατριωτισμού και εθνικισμού και πάντα με την απλόχερη βοήθεια της εκκλησίας. Εμείς αρνούμαστε να εντάξουμε τον εαυτό μας σε αυτήν την φαντασιακή κοινότητα που διαιωνίζει τους διαχωρισμούς της τάξης, της φυλής και του φύλου. Στεκόμαστε από τη μεριά των καταπιεσμένων και τον εκμεταυλλευόμενων, διαλέγουμε να πορευόμαστε με κριτική σκέψη, ενάντια στη αποπνικτική προπαγάνδα των μίντια, και προσμένουμε έναν κόσμο που θα θάψει όλους τους παραπάνω διαχωρισμούς, έναν κόσμο ελεύθερο…

foreign_voice