Η πίστη στη δικαιοσύνη αποδείχτηκε για ακόμη μία φορά όμοια με πίστη στον Θεό. Έτσι, έχουμε αποφυλακίσεις Χορταριά (δολοφόνος Zackie Oh), Κορκονέα (δολοφόνος Α. Γρηγορόπουλου), Φιλιππίδη (κατά συρροή βιαστή), απαλλαγή αστών Λεβέντηδων (βιασμός Γ. Μπίκα). Ακόμη, απαγορεύονται οι αμβλώσεις στις ΗΠΑ από το ανώτατο δικαστήριο, αλλά και εξοντώνεται μεθοδικά ο απεργός πείνας αναρχικός Γ. Μιχαηλίδης για κάτι που τυπικά/νομικά δικαιούται εδώ και μήνες.
Το ζήτημα με τη δικαιοσύνη, παραμένει ίδιο, τσιμπάει μόνο τους ξυπόλυτους. Παρόλα αυτά, η δικαιοσύνη αποτελεί και αυτή ζήτημα ανταγωνισμού και πιέσεων μέσα στο κρατικό οικοδόμημα. Έτσι, εάν δεν αποδίδεται δικαιοσύνη και με άλλους όρους, εάν δεν πιέζεται το κράτος από συνεχείς αντιδράσεις σε τέτοιου είδους «αποφάσεις», τότε τα τσιράκια του κράτους θα απελευθερώνουν ή θα ρίχνουν στα μαλακά τα δικά τους παιδιά και μόνο.
Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν ζητάμε αυστηρότερες ποινές για αυτά τα αποβράσματα. Ήταν αναμενόμενο ότι θα προφυλάξουν τα δικά τους παιδιά. Παρόλα αυτά, η διαρκής ενασχόληση -και με επιθετικούς όρους- με συγκεκριμένες υποθέσεις θέτει αναχώματα απέναντι στα επόμενα αποβράσματα, αλλά και ανοίγει ζητήματα που τέτοιες αποφάσεις δημιουργούν ρωγμές στο προσωπείο των κυρίαρχων.
Τα αίτημα για πιο πολλούς εισαγγελείς που παρεμβαίνουν, πιο αυστηρές ποινές που να τηρούνται (πχ, «ισόβια που να ‘ναι ισόβια»), τόσο πιο πολύ θα βουτάνε τους φτωχοδιάβολους στα μπουντρούμια, τόσο θα φυλακίζουν τις επιζήσαντες έμφυλης βίας λόγω αυτοάμυνας, τόσο θα παρέμβουν στην αυτοδιάθεση των σωμάτων μας, τόσο θα έχουμε νέους ποινικούς που θα στοχεύουν όλο και περισσότερο την αντίσταση και τον αγώνα.
Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι το σύστημα της δικαιοσύνης είναι κρατική δομή. Πληρώνονται και υπηρετούν το «κράτος δικαίου». Το ίδιο δηλαδή που πνίγει και δολοφονεί μεταναστά στις συνοριογραμμές, που φυλακίζει και βασανίζει επαναστάτες, που σακατεύει διαδηλώτριες και έπειτα τους απαγγέλει κατηγορίες, που αναβαθμίζει κατηγορητήρια, που καλύπτει τις εγκληματικές οργανώσεις, που διαπλέκεται με τη μαφία.
Μόνος δρόμος για δικαιοσύνη είναι οι επιθέσεις σε όλα αυτά τα υποκείμενα που υπογράφουν καταδίκες για τους φτωχοδιάβολους και βολεύουν τα τσιράκια του κράτους. Να αλλάξει ο φόβος στρατόπεδο.
