Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Η ενεργειακή κρίση έχει αυξήσει το κόστος θέρμανσης και κίνησης οχημάτων σε ανεπανάληπτα επίπεδα. Η αστυνομία δεν μπορεί πια να εγγυηθεί την ομαλή λειτουργία των πρατηρίων καυσίμων, και έχει μοιράσει όπλα σε εύπορους οικογενειάρχες που φυλάνε σκοπιά στα βενζινάδικα της γειτονιάς τους σε ομάδες των τριών. Στέκονται μέσα στην παγωνιά σφίγγοντας τα όπλα τους και γελάνε με κακά αστεία. Τα ροδαλά μάγουλά τους γίνονται μελιτζανί από τα γέλια και από τα σφηνάκια που κερνάει ο πρατηριούχος. Η επιλογή των πολιτοφυλακών γίνεται έπειτα από ενδελεχή ανάλυση των σχολίων που αφήνουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Είναι ξημερώματα Δευτέρας και μια νεαρή κοπέλα που οδηγεί ένα κίτρινο fiat punto του ‘99, παρατηρεί με τρόμο την ένδειξη της βενζίνης στο ταμπλό να αναβοσβήνει. Την παρατηρεί εδώ και μισή ώρα, κατά την οποία έχει διανύσει πάνω από 50χλμ και ξέρει ότι θα πρέπει να διανύσει τουλάχιστον τα διπλάσια ακόμη. Πλησιάζει στην Αθήνα. Πρέπει να βγει στην έξοδο της Κηφισιάς να ψάξει βενζινάδικο. Δεν έχει μία. Σχεδιάζει να βάλει 50ευρώ βενζίνη και να αφήσει στον βενζινά την ταυτότητά της. Δεν τη νοιάζει. Πρέπει να φτάσει στον προορισμό της το συντομότερο δυνατό. Στο βάθος του δρόμου βλέπει τη φωτεινή ταμπέλα ενός πρατηρίου. Διακόσια μέτρα πριν φτάσει, η μηχανή του αυτοκινήτου φτύνει τα τελευταία καυσαέρια και σβήνει. Ευτυχώς είναι κατηφόρα. Βγάζει ταχύτητα και αφήνει το αυτοκίνητο να τσουλήσει. Μπαίνοντας στο βενζινάδικο κατεβάζει το παράθυρο και κοιτάει τον βενζινά στα μάτια με όση σιγουριά και αυτοπεποίθηση μπόρεσε να βρει μέσα της. «50 ευρώ απλή» του λέει. Η σιγουριά της μικρής και το αθώο πρόσωπό της έδιωξαν την καχυποψία από το πρόσωπο του βενζινά, που δεν έχει συνηθίσει πια να ακούει 50ευρα.
Όσο γέμιζε, ο βενζινάς προσπαθούσε να βρει την κατάλληλη γωνία για να βλέπει τα πόδια της. Φορούσε τζιν όμως και ξενέρωσε. Έκανε ένα νεύμα ξενέρας στους μεθυσμένους ένοπλους οικογενειάρχες που χαριεντίζονταν στην απέναντι νησίδα. Αυτοί με τη σειρά τους χαχάνισαν σαν μεγαλόσωμα πουλιά.
«Να σου πω, έχω ένα πρόβλημα…» , ακούγοντας τα λόγια αυτά την ώρα που έκλεινε την τάπα του ντεπόζιτου, ο βενζινάς εξαγριώθηκε. Κατάλαβε αμέσως ότι έκανε μαλακία που εμπιστεύτηκε τη μικρή. «Γιατί δεν μου το είπες το πρόβλημα πριν σου βάλω βενζίνη μωρή καριόλα;!» έφτυσε μέσα από το ανοιχτό παράθυρο. Η μικρή πανικοβλήθηκε. Η φάτσα του της θύμιζε μπράβο από ταινία. «Έχω αφήσει το πορτοφόλι μου σπίτι… Σε παρακαλώ… Θα σου αφήσω την ταυτότητά μου!», είπε η κοπέλα και άρχισε να ψαχουλεύει βιαστικά την τσάντα της. «Τι να την κάνω την ταυτότητά σου γαμώ τους τζαμπατζήδες μου μέσα;!» συνέχισε αυτός φτύνοντας, και έβγαλε από την τσέπη του μπουφάν του ένα πάκο ταυτότητες και τις της κόλλησε στη μούρη. «Τι να τις κάνω τις ταυτότητές σας γαμώ!; Να τις δώσω στο αφεντικό να τις φάει;!».
Ο υπάλληλος του πρατηρίου έκανε δυο βήματα πέρα και άρπαξε ένα μπιτόνι και ένα μακρύ σωληνάκι που ήταν προσεκτικά τοποθετημένα μαζί. Η νεαρή οδηγός κατάλαβε πως ετοιμαζόταν να τραβήξει έξω τη βενζίνη που της είχε μόλις βάλει. Το μυαλό της πάγωσε. Δεν υπήρχε αυτή η επιλογή. Τι θα έκανε μετά; Πώς θα αναζητούσε άλλο πρατήριο; Σαν από μόνα τους, τα χέρια της σηκώθηκαν κι έσφιξαν το τιμόνι. Το δεξί χέρι έστριψε το κλειδί στη μίζα και η μηχανή του punto βρυχήθηκε ξανά με ζωντάνια.
Ο βενζινάς χλόμιασε κι έκανε να της ανοίξει την πόρτα που όμως η οδηγός είχε προλάβει να κλειδώσει. Ακούστηκε το γκάζι της και τα λάστιχά της να τρίζουν στο δάπεδο του βενζινάδικου. Ο υπάλληλος του πρατηρίου εκσφενδονίστηκε και στην πορεία του κοπάνησε σε ένα σταντ με λιπαντικά μηχανής. Σύρθηκε μαζί με τα λιπαντικά κάμποσα μέτρα ενώ το punto έβγαινε πια στο δρόμο.
Ένας από τους μεθυσμένους οικογενειάρχες που είχε πάρει χαμπάρι τα βρισίδια του βενζινά προχώρησε στον δρόμο με έξαψη. Είχε ακούσει τόσες ιστορίες στη δουλειά, αλλά αυτού δεν του είχε τύχει ποτέ κάτι παρόμοιο. Ακόμα και ο φλώρος ο junior dev είχε βρεθεί σε ανταλλαγή πυροβολισμών και ένα χρόνο τώρα του είχε πάρει τ’ αυτιά. Ήταν η στιγμή του. Σήκωσε το όπλο του, σημάδεψε και με νηφαλιότητα πίεσε τη σκανδάλη.
Ένας εκκωφαντικός κρότος είναι ο τελευταίος ήχος που θα ακούσει η νεαρή οδηγός. Ίσως –ανεπαίσθητα– να άκουσε και το τζάμι του punto να θρυμματίζεται. Η σφαίρα πέρασε μέσα από το μαξιλαράκι του οδηγού, ύστερα μέσα από τα πιασμένα μαλλιά της και καρφώθηκε χαμηλά στο κεφάλι της. Το punto διένυσε κάποιες στιγμές ακυβέρνητο και γρήγορα καβάλησε τη νησίδα, ανατράπηκε και σύρθηκε κάμποσα μέτρα στον νοτισμένο δρόμο μέχρι να συγκρουστεί απαλά με ένα διερχόμενο αυτοκίνητο.
***
Ο μπάτσος πλησίασε το αναποδογυρισμένο αυτοκίνητο. Στον ουρανό του αυτοκινήτου –που πλέον ήταν πάτωμα– μέσα από τα σπασμένα τζάμια, διέκρινε την ταυτότητά της. Την πήρε στα χέρια του και προχώρησε στο περιπολικό να ελέγξει τα στοιχεία της.
Οι οικογενειάρχες πολιτοφύλακες στέκονταν δίπλα του, και γύρω τους ένα πλήθος ενθουσιασμένων φιλήσυχων πολιτών. Το σήμα ήρθε την ώρα που οι εκαβίτες περνούσαν δίπλα τους με το φορείο. «Μεγάλε, δεν θα το πιστέψεις!» είπε ο μπάτσος στο οικογενειάρχη σκοπευτή. «Η τύπισσα δεν είχε καν δίπλωμα!». «Ποιος ξέρει ποιον έσωσες από του χάρου τα δόντια!». Ο δολοφόνος κορδώθηκε χαμογελαστός και ο μπάτσος άρχισε να χαχανίζει με τη μαλακία που είπε. Το πλήθος γύρω τους άρχισε να χαχανίζει κι αυτό.
Ανατόλ Τρανς
Η παραπάνω ιστορία είναι εμπνευσμένη από μια παρατήρηση σχετικά με τη δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη στις 05/12/2022, σε έναν λογαριασμό στα social media: «Αν δεν καταλαβαίνεις γιατί η δολοφονία έχει ρατσιστικά κίνητρα, δοκίμασε να αλλάξεις το “16χρονος Ρομά” στην είδηση: “Αστυνομικός πυροβόλησε στο κεφάλι 30χρονη μεταφράστρια. Η άτυχη γυναίκα, οδηγός mini cooper, δεν πλήρωσε βενζίνη 20€ σε πρατήριο της οδού Πειραιώς”».
Η Δυστοπία δεν είναι φαντασία
Ο 16χρονος Κώστας Φραγκούλης είναι νεκρός για 20 ευρώ βενζίνη
Τα παραπάνω γεγονότα δεν είναι και τόσο φανταστικά. Τα ξημερώματα της Δευτέρας 5 Δεκέμβρη στην πόλη της Θεσσαλονίκης, ο 16χρονος Κώστας Φραγκούλης προσπάθησε να φύγει από ένα βενζινάδικο μην πληρώνοντας το ποσό των 20ευρώ που είχε γεμίσει. Μπάτσοι της ομάδας ΔΙΑΣ που άραζαν στο καφέ του πρατηρίου, τον καταδίωξαν και πυροβόλησαν σε ευθεία βολή. Ο 16χρονος κατέληξε στις 13/12, αφού νοσηλεύτηκε διασωληνωμένος για 8 ημέρες με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, και μετά από επέμβαση στον εγκέφαλο για να του αφαιρεθεί η σφαίρα του μπάτσου. Παράλληλα –και δεδομένης της πρωτοφανούς σιωπής του νοσοκομείου για μια τόσο δημόσια υπόθεση– κυκλοφόρησαν φήμες πως οι γιατροί γνώριζαν από την επόμενη κιόλας μέρα πως έχει επέλθει εγκεφαλικός θάνατος για το παιδί, και πως η κυβέρνηση και η αστυνομία επιβάλλουν ομερτά για να διαχειριστούν πιο ομαλά μια κατάσταση οργής. Μια οργή που θα τους έσκαγε στα μούτρα σε συνδυασμό με την επετείου της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκέμβρη. Ο ρατσιστικός ελληνικός βόθρος δεν έχει απογοητεύσει ούτε αυτή τη φορά. Ο πρωθυπουργός της χώρας Κυρ. Μητσοτάκης, την ίδια μέρα της δολοφονίας ανακοίνωσε χριστουγεννιάτικο μπόνους 600ευρώ για τους μπάτσους. Τα ΜΜΕ δίνουν άπλετο χώρο και χρόνο στον δικηγόρο του μπάτσου, Κούγια, να ξεπλύνει τον πελάτη του μιλώντας για άλλη μια φορά –όπως και το Δεκέμβρη του 2008– για εξοστρακισμούς και ευάλωτους αστυνομικούς, ενώ οικογενειάρχες και φιλήσυχοι πολίτες ξερνούν ρατσιστικό μίσος στα social media κρατώντας το οπλισμένο χέρι του επόμενου μπάτσου-δολοφόνου πιο σταθερό, πιο σίγουρο.
Ναι, είσαι Ρατσιστής
«Άλλη μια εν ψυχρώ εκτέλεση από αστυνομικό έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των θυμάτων της αστυνομικής βίας». Αυτός θα περίμενε κανείς να είναι ο τίτλος της είδησης που εισήλθε βίαια στην επικαιρότητα τις τελευταίες ημέρες. Παρ’ όλα αυτά, για την πλειονότητα του τύπου η καταγωγή του θύματος δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός. Ρομά. Φυσικά δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός, καθώς αυτή η λέξη, αυτή η καταγωγή, είναι και η αιτία της εκτέλεσης. Για το πιο συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας, η λέξη Ρομά και η παραβατικότητα που «συνεπάγεται» αποτελεί δικαιολόγηση της εκτέλεσης από τον αστυνομικό, για το υπόλοιπο η χρήση αυτής της λέξης, μπροστά ή πίσω από την είδηση, συνδηλώνει το ρατσιστικό κίνητρο και τον διαχωρισμό που υφίστανται οι Ρομά στη βάση του δομικού ρατσισμού. Όμως ο συστημικός τύπος και η ΕΛ.ΑΣ. δεν αρκέστηκαν στην απλή αναφορά της ταυτότητας του θύματος, αλλά συνέχισαν με την κυκλοφορία άρθρων για αστυνομικούς της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. που χαροπαλεύουν, ταυτόχρονα με άρθρα ότι οι ίδιοι αστυνομικοί βγήκαν από το νοσοκομείο. Αυτός ο δομικός ρατσισμός που δικαιολογεί τους αστυνομικούς να πυροβολούν Ρομά, ενυπάρχει στην εκπαίδευση, την υγειά, την εργασία, την κοινωνική ζωή και φυσικά και στα βενζινάδικα. Ο δομικός ρατσισμός είναι αυτός που επιτρέπει σε έναν αστυνομικό να πληρώσει 20 ευρώ βενζίνη σε μια Ελληνίδα γυναικά (που δεν λειτουργούσε η χρεωστική της κάρτα) στον Βόλο, και παράλληλα στην Θεσσαλονίκη οπλίζει το χέρι του αστυνομικού ώστε να πυροβολήσει τον δεκαεξάχρονο που έφυγε χωρίς να πληρώσει 20 ευρώ βενζίνη. Όσο φασίστας και να ήταν ο τελευταίος αστυνομικός, αν καθόταν κάποιος άλλος σε αυτό το αμάξι θα δυσκολευόταν να πυροβολήσει. Υπό αυτό το πρίσμα, μια ακόμη σύλληψη και καταδίκη ενός εκτελεστή αστυνομικού δεν είναι αρκετή για να σταματήσει η αστυνομική βία. Αυτό είναι κάτι που εντυπώνεται στο σώμα κάθε καταπιεσμένου, για το φύλο, τη φυλή και την τάξη του, και οι Ρομά φαίνεται να το γνωρίζουν καλά, γι’ αυτό
οι εξεγέρσεις από τις κοινότητες των Ρομά είναι δίκαιες και επιβεβλημένες,
η αλληλεγγύη μας το ζητούμενο.
Ενβίκτις Ονάυτις & Foreign Voice
