Πριν σχεδόν δύο μήνες, όλος ο αστικός μιντιακός εσμός είχε «φρίξει» με τη δολοφονία ενός φτωχού πεντάχρονου κοριτσιού από τον πατέρα του και τον τρόπο που το δολοφόνησε. Δεν εξαιρέθηκαν οι «σοκαρισμένοι» σχολιαστές επί παντός επιστητού των κοινωνικών δικτύων.
Σχεδόν όλοι στον ίδιο τόνο που τα κυρίαρχα μ.μ.ε. σάλπιζαν, σε ένα άτυπο διαγωνισμό σαδιστικών τρόπων εκτέλεσης, πρότεινε ο καθένας με τη σειρά του και τον πιο επώδυνο.
Όσο αφορά τα μ.μ.ε. της κυριαρχίας, γνωρίζουμε πολύ καλά πως παρουσιάζουν μία είδηση. Ειδικά αν αυτή είναι ένα φρικώδες έγκλημα και ειδικότερα αν ο δράστης είναι ξένος, φτωχός, πρεζάκι, παρίας, έξω από τη κοινωνία τους έτσι όπως αυτοί την ορίζουν. Ούτε που μπαίνουν στη βάσανο του «γιατί». Τις συνθήκες, που έφεραν έναν άνθρωπο στο να το κάνει. Τα ερωτήματα γιατί το μυαλό ενός ανθρώπου χάθηκε μέσα στο σκοτάδι του παραλογισμού και έφτασε σε τέτοιο σημείο να κάνει κάτι τέτοιο στο ίδιο του το παιδί.
Στις 8 Ιούνη, ένα ανθρωποειδές των ΜΑΤ, ένας μπάτσος, ένας αστυνομικός (για να μη προσβάλω και τον καθωσπρεπισμό μερικών), στραγγάλισε με τα ίδια του τα χέρια την επτά (7) χρονών κόρη του.
Στα αστικά μ.μ.ε. η δολοφονία καταγράφηκε με χαμηλών τόνων τίτλους όπως: «Άνδρας των ΜΑΤ, δολοφόνησε το παιδί του». Δεν υπήρχαν πουθενά τίτλοι όπως: «Αστυνομικός πα-Τέρας… Βούλγαρος τοξικομανής… Ανθρωπόμορφο τέρας…» κ.λπ. Απουσίασαν επίσης οι καθημερινές πολύωρες ζωντανές συνδέσεις με δραματοποιημένα ρεπορτάζ στα δελτία ειδήσεων. Ενώ στα κοινωνικά δίκτυα, οι άλλοτε «σοκαρισμένοι» χρήστες -στην περίπτωση της δολοφονίας της πεντάχρονης Άννης-«ξέχασαν» τον δήμιο που κρύβουν μέσα τους.
Να υποθέσω ότι στη περίπτωση του αστυνομικού των ΜΑΤ (ο οποίος υποτίθεται πρέπει να έχει λόγω θέσης μεγάλη ψυχραιμία και αυτοέλεγχο), η τόση νηφαλιότητα προέρχεται από το γεγονός ότι ο δολοφόνος του ίδιου του τού παιδιού είναι φύλακας της τάξης, ανήκει στην ανώτερη ελληνική φυλή, είναι οικογενειάρχης και καλός χριστιανός που απλά σε μία «κακή στιγμή απώλεσε τη ψυχραιμία του»; Μάλλον το κοριτσάκι του θα έφταιγε που ενοχλούσε τον φύλακα της τάξης και δεν τον άφηνε να ξεκουραστεί από το δύσκολο και σκληρό ρόλο της φύλαξης των αφεντικών του. Ποιος ξέρει τι τέρας θα ήταν το μικρούλι…
Αφήνω για το τέλος το ότι ο συγκεκριμένος μπάτσος (όπως τα ίδια τα ρεπορτάζ μετέδωσαν) είχε διαγνωσθεί από την αρμόδια υπηρεσία της ΕΛ.ΑΣ. ως άνθρωπος με χρόνια ψυχολογικά προβλήματα. Και όμως αυτός ο άνθρωπος, όχι μόνο συνέχιζε να υπηρετεί στον τόσο νευραλγικό τομέα καταστολής όπως είναι τα ΜΑΤ (που γνωρίζουμε πολύ καλά το πως αντιμετωπίζουν όποιον βρεθεί στο δρόμο τους), αλλά συνέχιζε να φέρει και οπλισμό μαζί του. Αυτή τη φορά τη πλήρωσε το ίδιο του το παιδί, ένα κοριτσάκι μόλις επτά ετών. Πάλι καλά που οι πολιτικοί του προϊστάμενοι δεν χαρακτήρισαν και αυτό το γεγονός ως ένα «μεμονωμένο περιστατικό», όπως έχουν κάνει στο παρελθόν στις δολοφονίες Μ. Καλτεζά, Η. Μαραγκάκη, Α. Γρηγορόπουλου. Ή μήπως το χαρακτήρισαν;
Αλέξανδρος Μικρός
