Φαίνεται όλο και πιο ξεκάθαρα πως αυτό που συμβαίνει στην Παλαιστίνη, τα τελευταία δύο χρόνια, συμπυκνώνει όλα τα χαρακτηριστικά της βαρβαρότητας του σύγχρονου κόσμου.
Το πιο σημαντικό είναι αυτό που αρχίζει να αναγνωρίζει όλο και περισσότερος κόσμος: Πως πρόκειται για γενοκτονία· πως ένας ολόκληρος λαός εκτοπίζεται, λιμοκτονεί και δολοφονείται αδιακρίτως, ενώ οι ισραηλινός στρατός καταστρέφει τις τελευταίες κρίσιμες κοινωνικές υποδομές του.
Η ολοκληρωτική εκκαθάριση των παλαιστινιακών θυλάκων αποτελεί το αποκορύφωμα μιας διεθνούς εκστρατείας αντι-ισλαμισμού, που αποτυπώθηκε στον όρο «πόλεμος στην τρομοκρατία», και αργότερα στο «δικαίωμα στην αυτοάμυνα». Εν προκειμένω, επενδύεται και από ρατσιστικές δυτικόστροφες στρεβλώσεις, που επιχειρούν να αποδώσουν μια «χειραφετητική» διάσταση στις σιωνιστικές επιχειρήσεις, στο όνομα των γυναικείων και lgbtq δικαιωμάτων που δήθεν «καταπιέζονται από το Ισλάμ». Διόλου τυχαία, η γενοκτονία υποστηρίζεται ανοιχτά από τα περισσότερα ακροδεξιά μορφώματα, που –μεταξύ άλλων– με τη στήριξη στο κράτος του Ισραήλ ξεπλένουν το φορτίο δεκαετιών αντισημιτισμού.
Ο ρατσισμός ρίχνει τα μεροκάματα, και ανοίγει νέες ευκαιρίες εκμετάλλευσης. Παντού! Στην Παλαιστίνη, το οικονομικό υπόβαθρο των επιχειρήσεων είναι η άλλη όψη της γενοκτονίας.
«Ο επεκτατισμός δεν αφορά μόνο σε ανακατανομή εδαφών, αλλά ανακατανομή ολόκληρης της παγκόσμιας ενεργειακής βιομηχανίας, αφού η Παλαιστίνη βρίσκεται στο κέντρο πολύτιμων ενεργειακών κόμβων (πχ East med), ενώ παράλληλα οι αραβικές δυνάμεις που τη στηρίζουν, τουλάχιστον ιδεολογικά, αποτελούν τους μεγαλύτερους παραγωγούς ή διακινητές πετρελαϊκών κοιτασμάτων της περιοχής. Ταυτόχρονα, η αναβάθμιση των στρατιωτικών επιθέσεων στην ευρύτερη περιοχή, με Ιράν, Υεμένη, Συρία, και Λίβανο προκαλεί ένα γενικευμένο αίσθημα ανησυχίας που σε συνδυασμό και με την έτερη πολεμική σύρραξη Ρωσίας-Ουκρανίας στην οποία εμπλέκονται ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, προσφέρει σε κράτη και διεθνείς φορείς το τέλειο πρόσχημα στρατιωτικού επαν-εξοπλισμού και κινητοποίησης των κεφαλαίων της πολεμικής βιομηχανίας».*
Ο έλεγχος της περιοχής από το κράτος του Ισραήλ υπό την επίβλεψη πάντα –του δυτικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ και κυρίως– του κράτους των ΗΠΑ έχει στην παρούσα συγκυρία τεράστια γεωπολιτική βαρύτητα. Και αποτελεί τον βασικό λόγο που τα κράτη-συνεργοί, όπως είναι το ελληνικό, ποινικοποιούν την αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη, αποφεύγουν να μιλήσουν για γενοκτονία, και πράττουν τα μέγιστα ώστε να συνδράμουν τις σιωνιστικές επιχειρήσεις.
Το ξεπέρασμα της κρίσης περνάει μέσα από την καταστροφή (ζωών, υποδομών, κεφαλαίων) που αφήνει πίσω μια γη ισοπεδωμένη έτοιμη για ανοικοδόμηση. Η ριβιέρα της Γάζας, είναι το ωμό πρόσωπο του καπιταλισμού. Το σχετικό βίντεο που κυκλοφόρησε πριν μερικούς μήνες είναι απολύτως ενδεικτικό του πώς οραματίζονται την ανάπτυξη τα αυτόκλητα «αφεντικά» του πλανήτη: Η εξαφάνιση ενός ολόκληρου πληθυσμού, που έχει γίνει σύμβολο αντίστασης, θα καλυφθεί με μία ριβιέρα, που αποτελεί την επιτομή του καπιταλιστικού πολιτισμού, της κενής κατανάλωσης, της βιτρίνας και των λούσων. Μια συνθήκη που δεν απέχει πολύ από την «ανάπτυξη» που βλέπουμε γύρω μας εδώ και τώρα: Εκτοπισμός, εξευγενισμός, άπιαστο κόστος ζωής, ενεργειακή φτώχεια, υπερεντατική εργασία, εκμετάλλευση, συμπιεσμένη ζωή για την κοινωνική βάση.
*
Η Αντίσταση των Παλαιστίνιων έχει αλλάξει ριζικά και παντού την αντίληψη για το «μέτρο των δυνατοτήτων» των αντιστεκόμενων. Γιατί μας επιβάλλει να κοιτάξουμε το πείσμα και την αποφασιστικότητα που κάνουν τα πάντα δυνατά, απέναντι ακόμα και στους πιο ισχυρούς εχθρούς. Και ακριβώς αυτή η συνειδητοποίηση είναι που εμπνέει τις από τα κάτω μαζικές κινητοποιήσεις και εξεγέρσεις σε όλο τον κόσμο, από το Νεπάλ και τη Μαδαγασκάρη, ως την Ινδονησία, τη Γαλλία και το Μαρόκο.
Η παλαιστινιακή αντίσταση, με το όπλο στο χέρι, αποτελεί φάρο για κάθε άνθρωπο που ονειρεύεται έναν κόσμο διαφορετικό.
Αυτό που συμβαίνει στην Παλαιστίνη δεν χρειάζεται βαθιές αναλύσεις, πέρα από μια απλή ανθρώπινη προσέγγιση. Το δίκιο, η ανθρωπιά, το «οξυγόνο», ο αγώνας, όλα συναντιούνται στη Γάζα, εκεί που ο στρατός του Ισραήλ επιχειρεί να κάνει ακόμα ένα βήμα για να διαγράψει την Παλαιστίνη από τον χάρτη της ιστορίας. Η Παλαιστίνη είναι ο φάρος, η σημαία της ένα παγκόσμιο σύμβολο των αντιστεκόμενων, που έχει διαρρήξει τις αποστάσεις που επιβάλλονται από σύνορα, έθνη, θρησκείες.
Η πόλωση είναι τέτοια που τα ψευδεπίγραφα διλήμματα καταρρέουν. Και όσο πιο τεταμένη είναι η κατάσταση, τόσο στενεύουν τα περιθώρια για ενδιάμεσες θέσεις ή ίσες αποστάσεις.
Ή με τη γενοκτονία, ή με την Αντίσταση
Σούζη
*Απόσπασμα από το κείμενο θέσεων του παγκρήτιου συντονισμού για την Παλαιστίνη
