«Απο τη στιγμή που δημιουργήθηκε το Φασιστικό Επαναστατικό Κόμμα, το Γενάρη του 1915, δεν είχα κανένα συγκεκριμένο δόγμα στο μυαλό μου»
Σύμφωνα και με τα λόγια του ίδιου του πατερούλη του, ο φασισμός στην πραγματικότητα -πέρα από την επίπλαστη ιδεολογία- αναπτύχθηκε ως κίνημα στην πράξη. Δηλαδή, ως ένα μαζικό αντεπαναστατικό κίνημα με τη στήριξη της αστικής τάξης, χρησιμοποιώντας όπλα που συνδυάζουν την κοινωνική δημαγωγία και την τρομοκρατία, ώστε να αντιμετωπιστεί ο «εσωτερικός εχθρός» και να ενισχυθεί η δικτατορία του καπιταλιστικού κράτους.
Για το λόγο αυτό, ο χαρακτήρας του φασισμού μπορεί να οριστεί αποκαλύπτοντας την ταξική βάση του, το σύστημα των ταξικών σχέσεων μέσα στο οποίο αναπτύσσεται και λειτουργεί, τον ταξικό ρόλο που υπηρετεί. Επίσης πρέπει να υπερτονίζεται πως ο φασισμός αναπτύσσεται εντός και διαμέσου των μορφών της αστικής δημοκρατίας βήμα-βήμα, ενδυναμώνοντας τους κρατικούς μηχανισμούς καταπίεσης και κήρυξης καθεστώτων εκτάκτης ανάγκης καθώς και την περιστολή των δικαιωμάτων του εργαζόμενου λαού. Μόνο έτσι μπορεί να κατανοηθεί ο φασισμός, ιδιαίτερα στο δεδομένο στάδιο καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Δηλαδή τώρα που ανακατεύεται η τράπουλα για το μοίρασμα των αγορών, των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των δρόμων μεταφοράς.
Η «αντιπλουτοκρατική» φρασεολογία τους είναι στάχτη στα μάτια για να κρύψουν τη στήριξη τους στις δυνάμεις του κεφαλαίου. Με τις συνεχείς αναφορές στα «λαμόγια», στους «απατεώνες», στη «διαφθορά» και στη θέση τους ότι για την κρίση φταίνε οι «κλέφτες πολιτικοί», δεν επιδιώκουν μόνο να αξιωθούν ως η καθαρή δύναμη που εγγυάται την «κάθαρση» του συστήματος. Με την απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στις ευθύνες του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής συσκοτίζουν τη διαρκή και συνεχόμενη κλοπή, που δεν είναι άλλη από αυτή των καπιταλιστών.
Πίσω από τις φωνές τους και τις παραστάσεις που δίνουν για τις κάμερες, κρύβεται η πολυπόθητη για το κεφάλαιο διαταξική ειρήνη, για την οποία οι χρυσαυγίτες δουλεύουν με το αζημείωτο και εκτός βουλής. Με μηνύσεις και πογκρόμ ενάντια σε μετανάστες μικροπωλητές στην Ερμού «που χαλάνε το τζίρο» των μεγαλεμπόρων (2010), με τη συντονισμένη επίθεση στους συνδικαλιστές του Π.Α.ΜΕ. στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος και με τη δημιουργία «σωματείων»/δουλεμπορικών γραφείων (2013), προσπαθούν να διασπάσουν την εργατική τάξη σε ξένους και ντόπιους φορτώνοντας όλα τα δεινά στους πρώτους, με στόχο να κρύψουν τις ταξικές αντιθέσεις κάτω από το «εθνικό συμφέρον». Προσπαθούν με κάθε μέσο να πείσουν τους εργάτες πως έχουν κοινά συμφέροντα με τους καπιταλιστές και να ξεχάσουν πως «η ελευθερία, η δικαιοσύνη και η ισότητα δεν μπορούν να υπάρχουν ταυτόχρονα για καπιταλιστές και εργάτες».
Σήμερα, με μια ματιά στην κοινοβουλευτική δραστηριότητα της Χ.Α. γίνεται άμεσα αντιληπτό πως έχει στηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία ερωτήσεων υπέρ των εφοπλιστών και των επιχειρηματιών. Ο ρόλος της, όμως, μέσα στο αστικό κοινοβούλιο είναι διττός. Από τη μία αποτελεί τη φωνή του ντόπιου και διεθνούς (κυρίως ρώσικου) κεφαλαίου, ενώ από την άλλη χρησιμεύει ως αποδιοπομπαίος τράγος (εν είδει εξτρεμιστών) νομιμοποιώντας την αντικοινωνική, πολιτική ατζέντα των αστικών κομμάτων του «δημοκρατικού τόξου», η οποία δε διαφέρει και πολύ σε περιεχόμενο και καθόλου σε στοχεύσεις μ’ αυτή της Χ.Α.
Ούτως ή άλλως, η σχέση της ακροδεξιάς με το εφοπλιστικό κεφάλαιο έχει μακριές ρίζες φτάνοντας στην περίοδο της δικτατορίας, επί των ημερών της οποίας θεμελιώθηκε η εφοπλιστική αυτοκρατορία των αναρίθμητων προνομίων. Εκμηδένισαν τους φόρους [των εφοπλιστών] προς το ελληνικό κράτος με τους κατ’ εξαίρεση χαριστικούς νόμους της χούντας, τα θαλασσοδάνεια, τις φοροαπαλλαγές και τη δια νόμου αύξηση των εβδομαδιαίων ωρών εργασίας των ναυτεργατών από 40 σε 56, χωρίς καμία συνδικαλιστική κάλυψη.
Την Παρασκευή 23/2/18 προχωρήσαμε στην ευθεία στοχοποίηση του Ιάκωβου Γεωργακάκη, καταστρέφοντας ολοσχερώς το όχημα του επί της οδού Περικλέους στην Ξάνθη. Ο συγκεκριμένος αποτελεί ενεργό μέλος -ένας εκ των τεσσάρων του σταθερού πυρήνα- της τοπικής ομάδας της Χ.Α.
Λαμβάνοντας υπ’ όψει την παρούσα συγκυρία, που χαρακτηρίζεται από κοινωνικό μούδιασμα, κινηματική καθίζηση και ένα κρεσέντο εθνικιστικών φωνών στο δημόσιο λόγο, θεωρούμε στοχευμένη την επιλογή του συγκεκριμένου μέσου πάλης από την φαρέτρα του φύσει πολύμορφου αγώνα για την ανατίμηση των ζωών μας.
Πιστεύουμε πως στην παρούσα φάση, όπου οι αντιδραστικές δυνάμεις επελαύνουν, ο ρόλος αυτών των δράσεων έγκειται στην αναχαίτισή τους, δημιουργώντας το αντίστοιχο υλικό και πολιτικό κόστος χρησιμοποιώντας μεθόδους που δεν μπορεί ακόμα να οικειοποιηθεί το πλατύ ανταγωνιστικό κίνημα.
Επίσης, αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητα ύπαρξης σταθερών δομών, οι οποίες θα είναι επιφορτισμένες με αυτό το έργο και θα κινούνται πάνω στις κατευθύνσεις που θέτει η βάση του κινήματος. Τέτοιες δομές εξυπηρετούν στο μέγιστο το σκοπό τους όταν είναι συνεχείς και συνεπείς στο χρόνο και δρουν βάσει ενός ενός γενικότερου στρατηγικού σχεδιασμού. Δηλαδή όταν υπάρχει ένας σταθερός ιδεολογικός και πολιτικός προσανατολισμός που εκπορεύεται από έναν επαναστατικό φορέα. Ούτως η άλλως, η γενίκευση τέτοιων δομών, οι οποίες θα συντονίζονται από έναν κεντρικό πολιτικό σχηματισμό, αποτελούν απαραίτητο όρο τόσο για ένα μαχητικό κίνημα, το οποίο μπορεί να διεκδικήσει την ανατίμηση των ζωών μας, όσο και για την αντίληψη της επαναστατικής προοπτικής με ρεαλιστικούς όρους.
Να προτάξουμε τον προλεταριακό διεθνισμό ενάντια στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου και των εντολοδόχων του!
υ.γ.: Η συγκεκριμένη ενέργεια εκτελέστηκε και ολοκληρώθηκε, αποκλείοντας κάθε περίπτωση πρόκλησης φθορών σε παρακείμενα οχήματα.
