Τουρκία
Η αγορά του ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος S-400 έχει προκαλέσει ανακατατάξεις στη γεωπολιτική σκακιέρα που αποτυπώνονται σε διάφορα επίπεδα. Η Τουρκία άρχισε να παραλαμβάνει τμήματα του συστήματος στα μέσα του Ιούλη, και έγινε έτσι η πρώτη χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ που κατέχει τα πιο προηγμένα συστήματα αεράμυνας που «κυκλοφορούν» στην πολεμική βιομηχανία. Άμεσα αποκλείστηκε από τη συμπαραγωγή και αγορά των αμερικάνικων μαχητικών αεροσκαφών F-35 (όπου και συμμετείχε με 8 εταιρίες), καθώς «τα F-35 δεν μπορούν να συνυπάρχουν με μια ρωσική πλατφόρμα συγκέντρωσης πληροφοριών που θα χρησιμοποιηθεί για να αποκτήσει γνώση των προηγμένων δυνατοτήτων του μαχητικού αεροσκάφους», όπως ανακοίνωσε ο Λευκός Οίκος. Η Τουρκία, βέβαια, υποστηρίζει πως ενδιαφέρεται μόνο για την αμυντική της επάρκεια και την εθνική της ασφάλεια.
Το τουρκικό κράτος βρίσκεται στο μέσο της αντιπαράθεσης των δύο ισχυρών ιμπεριαλιστικών πόλων, και τα οπλικά συστήματα αποτελούν μία μόνο πλευρά αυτής της αντιπαράθεσης. Η ενίσχυση των σχέσεών της με τη Ρωσία, και η αναζήτηση ενεργειακών κοιτασμάτων στα νερά της ανατολικής Μεσογείου, αφήνει ανοιχτό στον ορίζοντα το ενδεχόμενο η Ρωσία να αποκτήσει πρόσβαση στη Μεσόγειο. Πρόσβαση σε μία θάλασσα που παραδοσιακά ήλεγχαν οι ΗΠΑ, που με την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ θωρακίστηκε λίγο ακόμα απέναντι στη «ρώσικη απειλή». Η κοινή θέση των δυτικών δυνάμεων κατά των τουρκικών γεωτρήσεων πρέπει να ειδωθεί και υπό αυτό το πρίσμα.
Από την άλλη, στα μέτωπα της Συρίας, στα τέλη του Αυγούστου Τουρκία και ΗΠΑ δήλωσαν πως θα στήσουν κοινό κέντρο επιχειρήσεων. Στόχος η δημιουργία μίας ζώνης ασφαλείας στη βόρεια Συρία, που θα εξασφαλίζει την Τουρκία από την κουρδική απειλή στα νότια. Στον κόσμο του κέρδους και του πολέμου οι σχέσεις χαλάνε όταν μειώνεται η ροή χρήματος (το cash flow), και αντίστοιχα εύκολα αποκαθίστανται.
Ολλανδία
25 χρόνια μετά τη γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα, το ολλανδικό κράτος αναλαμβάνει μερίδιο ευθύνης για τη σφαγή χιλιάδων ανδρών μουσουλμάνων από τις σερβοβοσνιακές δυνάμεις. Το «Ανώτατο δικαστήριο της Ολλανδίας» αποδίδει μερική ευθύνη στους κυανόκρανους της χώρας, οι οποίοι δεν μερίμνησαν ώστε να αποτρέψουν τη σφαγή. Η κυβέρνηση της χώρας δέχτηκε την ετυμηγορία του δικαστηρίου και θα προχωρήσει σε αποζημίωση των οικογενειών των θυμάτων.
Χωρίς να παραγνωρίζουμε τον ρόλο της αστικής δικαιοσύνης, τόσο σε κρατικό, όσο και σε διεθνές επίπεδο, σίγουρα η είδηση αυτή είναι ενδιαφέρουσα και ως τέτοια παρατίθεται. Βεβαίως και μία τέτοια απόφαση δεν θα μπορούσε να προκύψει την περίοδο του πολέμου, όπου η διαλυμένη καμένη γη είναι πεδίο κέρδους για τα εμπλεκόμενα κρατικά συμφέροντα, και σαφώς λίγο απασχολεί τον αστικό κόσμο να αποζημιώσει για τα αίσχη του 25 χρόνια πριν. Μην ξεχνάμε πως στη σφαγή συμμετείχαν εθελοντικά και Έλληνες εθνικιστές, κυρίως μέσα από τις τάξεις της Χρυσής Αυγής (περισσότερα για αυτό εδώ: https://thepressproject.gr/sremprenitsa)
Παραγουάη
Κόκκαλα που εκτιμάται ότι ανήκουν σε τουλάχιστον τέσσερα διαφορετικά άτομα βρέθηκαν κάτω από μπανιέρα σπιτιού, που κάποτε ανήκε στον δικτάτορα της Παραγουάης, στρατηγό Αλφρέντο Στρέσνερ. Κατά τη διάρκεια της -35 ετών- δικτατορίας, της μακροβιότερης στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής, τουλάχιστον 423 άνθρωποι εκτελέστηκαν ή «εξαφανίστηκαν», 18.722 υπέστησαν βασανιστήρια, και 3.470 εξορίστηκαν. Από τους εκτελεσθέντες, μόλις 37 σωροί έχουν βρεθεί, από τις οποίες μόλις 4 ήταν δυνατόν να ταυτοποιηθούν.
Οι πρακτικές του καθεστώτος Στρέσνερ πήραν διεθνή δημοσιότητα, όταν τα «Αρχεία του Τρόμου», δηλαδή περίπου 700.000 έγγραφα συντεταγμένα από τα σώματα ασφαλείας του καθεστώτος, ανακαλύφθηκαν σε ένα κλειδωμένο δωμάτιο σε αστυνομικό τμήμα στην Ασουνθιόν το 1992. Εκτός από τις μεθόδους διωγμών, βασανιστηρίων και απαγωγών, τα έγγραφα αυτά περιέχουν αποδείξεις για τη συμμετοχή της Παραγουάης στην «Επιχείρηση Κόνδωρ», ένα πρόγραμμα που διεύθυναν οι ΗΠΑ, το οποίο βασίστηκε στη συνεργασία των στρατιωτικών δικτατοριών της ηπείρου με σκοπό την καταστολή της αριστερής αντίστασης.
Με τον εντοπισμό των οστών ξεκίνησαν και έρευνες για να εξακριβωθεί αν τα οστά ανήκουν σε θύματα του καθεστώτος. Να σημειώσουμε, κλείνοντας, πως βασικά θύματα της δικτατορίας Στρέσνερ, εκτός από τον κόσμο της αντίστασης, προερχόμενο κατά κύριο λόγο από την αριστερά, ήταν μέλη από τη ΛΟΑΤ κοινότητα.
Ιράν
Για άλλη μια φορά, για την εξήγηση των όσων έχουν διαδραματιστεί μεταξύ Ιράν – Μ. Βρετανίας σε σχέση με τις αλλεπάλληλες κατασχέσεις τάνκερ και πετρελαιοφόρων, θα πρέπει να ανατρέξουμε στους διακρατικούς ανταγωνισμούς μεταξύ των δύο ισχυρών μπλοκ, αυτό των ΗΠΑ, και αυτό της Ρωσίας, και συγκεκριμένα στην εδαφικοποίησή τους στα μέτωπα της Συρίας. Το Ιράν είναι ένας από τους βασικούς συμμάχους στον «αντιιμπεριαλιστικό» άξονα της Ρωσίας, και επιχειρούν από κοινού με τις δυνάμεις του Άσαντ στα συριακά εδάφη. Από την άλλη, οι «δυτικές» δυνάμεις, με μπροστάρηδες ΗΠΑ και ΕΕ εξασκούν τα συμφέροντά τους στη χώρα μέσω οργανώσεων-αντιπροσώπων, αλλά και σε συνεργασία με τις (κυρίως) κουρδικές δυνάμεις του SDF, σαφώς κατά του καθεστώτος Άσαντ.
Η πρώτη έφοδος σε ιρανικό πετρελαιοφόρο έγινε στις 4 Ιουλίου, από μέλη του βρετανικού βασιλικού Πολεμικού Ναυτικού στο δεξαμενόπλοιο Grace 1. Η επιχείρηση διεξήχθη έπειτα «από αίτημα των ΗΠΑ προς τη Βρετανία», θεωρώντας πως το πλοίο μεταφέρει πετρέλαιο με σκοπό να ανεφοδιάσει τη Συρία. Η παροχή βοήθειας στο συριακό κράτος αντιβαίνει στις κυρώσεις που ΗΠΑ και ΕΕ έχουν επιβάλει στη Συρία «για τη βίαιη καταστολή του άμαχου πληθυσμού». Βέβαια, στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Συρία, επιθέσεις σε αμάχους έχουν γίνει και από την πλευρά των συμμαχικών στις ΗΠΑ και την ΕΕ δυνάμεων, επομένως και οι κυρώσεις αυτές λειτουργούν προσχηματικά για τις επεκτατικές βλέψεις των αντιμαχόμενων κρατών, ως ακόμα ένα στιγμιότυπο του μεταξύ τους ανταγωνισμού.
Δύο εβδομάδες αργότερα, η κατάσχεση βρετανικού τάνκερ από τις αρχές του Ιράν, στο στενό του Ορμούζ στον Περσικό κόλπο, έρχεται ως αντίποινα.
Μετά από ενάμιση μήνα κράτησης, το Grace 1, με τη νέα ονομασία Adrian Darya 1, κατέπλευσε στις 18 Αυγούστου, με προορισμό την Καλαμάτα. Κατόπιν προειδοποίησης των ΗΠΑ, το ελληνικό κράτος, όπως και το κυπριακό, αρνήθηκαν να συνεργαστούν με οποιονδήποτε τρόπο με το τάνκερ. Το μεσημέρι της Δευτέρας 2 Σεπτέμβρη, και ενώ βρισκόταν στα ύδατα μεταξύ Κύπρου και Συρίας, το πετρελαιοφόρο απενεργοποίησε τον αναμεταδότη του. Λίγες μέρες μετά φαίνεται να παρέδωσε το φορτίο του σε κάποιο λιμάνι της Μεσογείου, με πιο πιθανό το Ταρτούς της Συρίας.
Νότια Αφρική
Ρατσιστικές ξενοφοβικές επιθέσεις δέχονται μετανάστες από χώρες της αφρικανικής ηπείρου από μαύρους Νοτιοαφρικανούς, ενώ τις τελευταίες εβδομάδες στο Γιοχάνεσμπουργκ, έχουν λάβει χώρα εμπρησμοί και μαζικές «επιδρομές» με αφαίρεση όλων των εμπορευμάτων από καταστήματα που επίσης ανήκουν σε μετανάστες. Μία τέτοια είδηση μπορεί να μας ξενίζει ή να μας προκαλεί έκπληξη, καθώς -σύμφωνα με τη αφήγηση του δυτικού κόσμου- οι μαύροι ήταν ανέκαθεν τα «θύματα» του ρατσισμού. Βέβαια, η ρητορική των μαύρων Νοτιοαφρικανών, που συνειδητά επιτίθενται στους (μαύρους) μετανάστες, είναι καρμπόν με αυτή που έχουμε ακούσει τόσες και τόσες φορές σε ευρωπαϊκά κράτη: «Οι μετανάστες έρχονται και μας παίρνουν τις δουλειές», «είναι σαν τα ποντίκια, αν τους αφήσουμε να εγκατασταθούν θα φέρουν τις οικογένειές τους και θα μας φάνε, θα μας πάρουν όλες τις δουλειές», και άλλα τέτοια ευφάνταστα. Με πολύ εμφατικό τρόπο επιβεβαιώνεται ότι ο ρατσισμός δεν κάνει διακρίσεις, όχι μόνο όσον αφορά τους αποδέκτες, αλλά και τους θύτες. Πάντοτε, ο ρατσισμός είχε σαν στόχο τους αδύναμους και τους φτωχούς, υποδεικνύοντάς τους ως κίνδυνο για τους πλουσιότερους, διαστρεβλώνοντας όμως την πραγματικότητα που είναι απλούστατη: Εννοείται πως ο φτωχός αποτελεί κίνδυνο για τον πλούσιο, γιατί όταν ενώ ο ένας δεν έχει τίποτα και είναι «στην πείνα», ο άλλος έχει του κόσμου τα αγαθά. Ο διαχωρισμός γίνεται στη βάση της ιδιοκτησίας, και όχι της φυλής, του χρώματος του δέρματος, κ.ο.κ. Η ρατσιστική ιδεολογία εξυπηρέτησε τέλεια τους πλούσιους, βάζοντας τους φτωχούς να κοιτάν εχθρικά τον (μαύρο/αλβανό κλπ) διπλανό τους, και όχι τον από πάνω τους. Όπως επίσης τέλειο εργαλείο αποτέλεσε στα χέρια των απανταχού αποικιοκρατών, που «εξήγαγαν» πολιτισμό με το κιλό σε δήθεν «απολίτιστους», ξεζουμίζοντας και λεηλατώντας τις αποικίες. Και είναι στενάχωρο, σε μία χώρα που μέχρι πριν από 30 χρόνια υπήρχε ακόμα απαρτχάιντ, όπου η λευκή αποικιοκρατία άφησε έντονο το στίγμα της, ο μαύρος πληθυσμός να υιοθετεί τέτοιες ρητορικές και πρακτικές.
ενδεικτικό βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=FbhKrcBNwJo
