Το πρωί της 23ης Νοεμβρίου ξέσπασε φωτιά από αναμμένο κερί σε διαμέρισμα της Λάρισας. Από τις φλόγες σώθηκε ένα τρίχρονο αγοράκι, που λόγω της σοβαρότητας των εγκαυμάτων του αναγκάστηκε να διακομισθεί σε νοσοκομείο της Αθήνας.
Στο πλευρό του δεν μπόρεσε να βρεθεί η μητέρα του, η οποία συνελήφθη και πέρασε δύο ημέρες στο κρατητήριο με την κατηγορία της εγκληματικής αμέλειας. Ω, τι καιροί να ζεις!!! Στο πρόσωπο της μητέρας συγκεντρώνονται όλα τα σεξιστικά και κανιβαλικά πρότυπα και στερεότυπα της κοινωνίας που ζούμε.
Μετά την αρχική είδηση, πληροφορίες άρχισαν να διαδίδονται και να βγαίνουν στη φόρα σχετικά με το ποιόν της μητέρας. Προφανώς μια γυναίκα που μεγαλώνει τα παιδιά της μόνη και εργάζεται βράδυ σε μπαρ, σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρεται για αυτά και τα έχει παρατημένα. Πιθανότατα για αυτό να την παράτησε και ο άνδρας της. Εξώλης και προώλης που λέει και ο πάνσοφος λαός μας…
Τι μάνα είναι αυτή που ανάβει κεριά για να ζεσταθούν; Που συνδέει παράνομα το ρεύμα και κλέβει το κράτος και τη ΔΕΗ! Που αντί να κάτσει να καεί και αυτή, βγήκε να ζητήσει βοήθεια από τους γείτονες!
Ναι, δεν της αξίζει να είναι μητέρα σε αντίθεση με τον διαχειριστή της πολυκατοικίας, που της έκοψε την παράνομη σύνδεση που είχε κάνει με τον μετρητή της ΔΕΗ. Πού είναι το κράτος να τον παρασημοφορήσει για την προσφορά του και να τον κάνει παράδειγμα για τους απανταχού ευυπόληπτους πολίτες δίπλα μας;
Ναι, δεν της αξίζει να είναι μητέρα σε αντίθεση με τον γραφειοκράτη προϊστάμενο της ΔΕΗ που αρνήθηκε την ένταξή της στο κοινωνικό τιμολόγιο επειδή το σπίτι ήταν στο όνομα του σπιτονοικοκύρη. Άλλος ένας δημόσιος υπάλληλος που πρέπει να τιμηθεί για την προσφορά του. Ούτως ή άλλως ο νόμος και η τυφλή υπακοή σε αυτόν είναι πάνω από όλα.
Ναι, δεν αξίζει να λέγεται μητέρα αυτή η γυναίκα που διάβαζε τα παιδιά της κάτω από το φως των κεριών· αλλά άξιος ο εισαγγελέας και οι μπάτσοι που την κατηγόρησαν για εγκληματική αμέλεια και δεν την άφησαν να είναι δίπλα στο παιδί της στην εντατική. Μια εύφημο μνεία για τους κυρίους και τις κυρίες της δικαιοσύνης.
Δεν αξίζετε να λέγεστε άνθρωποι όλοι και όλες εσείς που κοιτάτε πίσω από την κλειδαρότρυπα και λέτε «εμείς να είμαστε καλά», εσείς που απλά κοιτάτε τη δουλειά σας, εσείς οι υπάλληλοι που απλά ακολουθείτε τον νόμο… Οι μπάτσοι και οι δικαστικοί έχουν απεμπολήσει το δικαίωμα να αποκαλούνται άνθρωποι με την επιλογή τους αυτή.
Αυτό το περιστατικό έρχεται να προστεθεί στον θάνατο δύο φοιτητών από ασφυξία, στην ίδια πόλη πριν από περίπου τρία χρόνια, οι οποίοι είχαν ανάψει μαγκάλι για να ψήσουν και να ζεσταθούν. Πυρκαγιές σε σπίτια, θάνατοι από αυτοσχέδια μέσα θέρμανσης, αιθαλομίχλη πάνω από τις πόλεις, αυτοκτονίες… Ο κατάλογος των θυμάτων της περιβόητης κρίσης όλο και μεγαλώνει. Πότε θα αντιληφθούμε ότι ρεύμα, νερό και στέγη είναι θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου;
Πότε θα αντιληφθούμε ότι δεν πρέπει να πληρώνουμε για αυτά; Ότι δεν πρέπει να πληρώνουμε για να επιβιώνουμε;
Πότε θα κάνουμε επιτέλους κάτι για αυτό;
lostboy
