Στο δήμο του Ελληνικού, στα νότια προάστια της Αθήνας, λειτουργεί εδώ και 1 & 1/2 χρόνια ένα κέντρο κράτησης για γυναίκες μετανάστριες χωρίς χαρτιά (διοικητική κράτηση). Αυτές έγκλειστες μετανάστριες δεν υποφέρουν απλά και μοιρολατρικά τον εγκλεισμό τους. Προσπαθούν να αντισταθούν ατομικά και συλλογικά, όπως το έκαναν και πάλι πριν λίγο καιρό, με μια απεργία πείνας που διαρκούσε από τις 13 μέχρι τις 18 Απριλίου, διεκδικώντας την απελευθέρωση τους. Προερχόμενες από διαφορετικές χώρες (Μαρόκο, Ιράν, Αφγανιστάν, Καμερούν, Κονγκό, Σομαλία, Αλβανία, Γεωργία, Βιετνάμ, Κίνα, Άγιο Δομίνικο…) και πολλές έχοντας ζήσει και εργαστεί αρκετά χρόνια στην Ελλάδα, πριν την κράτησή τους, παραμένουν φυλακισμένες για 3, 6 ή και πάρα πάνω μήνες.
Ήδη το Δεκέμβρη του 2015 είχαν κάνει μια απεργία πείνας για δυο μέρες (14 και 15). Τότε, διεκδίκησαν τόσο την βελτίωση των συνθηκών μέσα στο κέντρο, όσο και την απελευθέρωση τους. Ύστερα από αυτήν, τα καλοριφέρ επισκευάστηκαν και τα συσκευασμένα τρόφιμα επιτρέπονταν πια να τους δίνονται στα επισκεπτήρια. Αλλά οι συνθήκες στο κέντρο (που αυτή την στιγμή κρατούνται περίπου 50 γυναίκες αλλά που κατά καιρούς έχει φτάσει να έχει έως και 70 άτομα) παραμένουν άθλιες. Όλο το χειμώνα δεν είχε ζεστό νερό, το φαγητό σχεδόν δεν τρώγεται, η επαφή με το έξω κόσμο είναι πολύ δύσκολη (και από το τηλέφωνο και στα επισκεπτήρια) και η πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Έτσι, στα μέσα Μαρτίου, όταν η Ρ. Ντ., έγκυος μετανάστρια από το Ιράν, αιμορραγεί και ζητάει ιατρική φροντίδα, γνωστοποιώντας στους φύλακες την κατάστασή της, αυτοί αμφισβητούν τόσο την εγκυμοσύνη της, όσο και τη σοβαρότητα της αιμορραγίας της, και αρχικά αρνούνται να την μεταφέρουν στο νοσοκομείο. Όταν τελικά μεταφέρεται μερικές μέρες μετά, ο γιατρός διαπιστώνει ότι θα έπρεπε να έχει μεταφερθεί νωρίτερα εκεί.
Στις 31 Οκτωβρίου του 2015, κάποιες μετανάστριες ξεκίνησαν αποχή συσσιτίου (άρνηση του φαγητού που δίνεται στο κέντρο κράτησης). Μια από αυτές είναι η Sanaa Taleb από το Μαρόκο, την οποία, προσπάθησαν να απελάσουν με την βία την έκτη μέρα της αποχής της. Επειδή αντιστάθηκε ξεκίνησαν μια ποινική διαδικασία εναντίον της. Κατηγορείται για απείθεια και φθορά ξένης περιουσίας. (Το δικαστήριο της έχει πάρει αναβολή για τις 31/5/2016). Παρόλο αυτά, η Sanaa Taleb συνέχισε τότε -μόνη- την αποχή συσσιτίου για άλλες 12 μέρες και τώρα, που η κράτησή της ξεπερνάει πια τους 12 μήνες, συμμετείχε και πάλι στην απεργία πείνας.
Οι έγκλειστες μετανάστριες δεν είναι μόνες τους. Η συλλογικότητα “Αλληλέγγυες-αλληλέγγυοι κρατουμένων στα νότια”, που δημιουργήθηκε το Νοέμβριο του 2014, πηγαίνει σε εβδομαδιαία βάση στα επισκεπτήρια του κέντρου κράτησης. Μακριά από θεσμούς, πολιτικά κόμματα, εκκλησίες και ΜΚΟ, προσπαθεί να σπάσει τους διαχωρισμούς που επιβάλλουν σήμερα τα κράτη, πέρα από τοίχους και φράχτες, και να στέκεται αλληλέγγυα στις έγκλειστες μετανάστριες. Ο στόχος της συλλογικότητας είναι διπλός: από την μια να ενημερώσει για το τι πραγματικά είναι τα κέντρα κράτησης, αυτά τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, έχοντας ένα μάτι μέσα, αλλά και μεταφέροντας τις φωνές των μεταναστριών προς τα έξω, και από την άλλη, να συμμετέχει σε αγώνες ενάντια στα στρατόπεδα και τον εγκλεισμό. Όσον αφορά το δεύτερο, αυτό δεν μπορεί να γίνει εξ ονόματος των ανθρώπων που βιώνουν στο κορμί και στην ψυχή τους των εγκλεισμό, και την καταπίεση της μεταναστευτικής διαχείρισης γενικότερα, αλλά μαζί τους. Για αυτό, η συλλογικότητα στηρίζει με κάθε τρόπο τις μετανάστριες που έχουν πάρει την δύσκολη απόφαση να αντισταθούν και να εξεγερθούν, μοιράζοντας κείμενα στις γειτονιές και οργανώνοντας συγκεντρώσεις, πορείες και παρεμβάσεις. Παράλληλα, και μαζί με αυτό, πολύ άλλος κόσμος από πολιτικές ομάδες και συνελεύσεις, χάρη στην επαφή που έχει δημιουργήσει η συλλογικότητα, στέκεται αλληλέγγυος στις έγκλειστες μετανάστριες και στηρίζει έμπρακτα τον αγώνα τους.
Αλληλέγγυες-αλληλέγγυοι κρατουμένων στα νότια
21.04.2016
