Βρισκόμαστε σε μια συγκυρία ενορχηστρωμένων απαγορεύσεων, που πότε αίρονται πότε επανεμφανίζονται, με το πρόσχημα της υγειονομικής διαχείρισης του COVID-19. Στην πρώτη γραμμή της διαχείρισης παραμένει σταθερά μόνο η μπατσική επιτήρηση των πόλεων, με τα πρόστιμα να αυξομειώνονται πατώντας πάνω στην προβαλλόμενη, από την αρχή της επιδημίας, «ανευθυνότητα και το μειωμένο αίσθημα ατομικής ευθύνης» των πολιτών. Η εικόνα των Σ. Τσιόρδα (Εκπρόσωπος ΥΠ.ΥΓ.) και Ν. Χαρδαλιά (Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη) χορηγείται κάθε μέρα στις 6 με τη συνέπεια μιας τύπου φαρμακευτικής αγωγής για τον ιό, με πολύ προβλέψιμες για εμάς παρενέργειες. Ενώ λοιπόν θέλουν να διασπείρουν και να διατηρήσουν ένα αίσθημα «κρατικής εγγύτητας και διαχείρισης», πέφτουν στις αντιφάσεις ενός κόσμου που η υγεία έχει αναδειχτεί σε εμπόρευμα προς αξιοποίηση από την ιδιωτική πρωτοβουλία. Παραμένοντας ιδιαίτερα καχύποπτοι/ες με την επικοινωνιακή φιέστα των ημερών, παρατηρούμε ότι ενώ ο Τσιόρδας, ως «ειδικός» μάλιστα, πριν λίγες εβδομάδες μας διαβεβαίωνε για την αναποτελεσματικότητα της χρήσης μασκών σε συνωστισμένους χώρους, ξαφνικά μόλις ανοίχτηκε μια αγορά μασκών ελληνικών συμφερόντων καθιστά υποχρεωτική τη χρήση τους μέσω νόμου. Αυτή η μετατόπιση της «γνωμάτευσης» συμπίπτει με την άρση κάποιων εκ των μέτρων απαγόρευσης κυκλοφορίας, για να επιστρέψουν και άλλοι εργαζόμενοι/ες στις δουλείες τους, παρότι τίποτα δεν μας υποδεικνύει ότι οδεύουμε προς το τέλος της πανδημίας. Ενώ το βασικό εργαλείο καταπολέμησης οποιουδήποτε τύπου ιού, το εμβόλιο, παραμένει υπό τον ασφυκτικό έλεγχο της αξίας και της παροχής του σε διεθνούς εμβέλειας, φαρμακοβιομηχανίες.
Σε αυτή τη συνθήκη η ιδιωτική πρωτοβουλία, για άλλη μια φορά, παρουσιάζεται σαν η σωτήρια λέμβος! Το όνομά της: Lariplast, μια βιομηχανία πρότινως πλαστικών μιας χρήσης κατορθώνει σε ένα πολύ ύποπτα μικρό χρονικό διάστημα, ξεπερνώντας τεχνικά και γραφειοκρατικά ζητήματα (κύριο χαρακτηριστικό του κρατικού μηχανισμού), να δημιουργήσει μια 24/7 γραμμή παραγωγής μασκών προστασίας για να τις διανέμει στην αγορά. Ένας από τους ιδιοκτήτες της βιομηχανίας, ο Αχ. Νταβέλης (διατηρώντας διαχρονικά σχέσεις με την οικογένεια Μητσοτάκη, αλλά έχοντας επενδυτικές βλέψεις και επιτυχίες χρόνων στον ιδιωτικό τομέα της υγείας, καθώς στην κατοχή του βρίσκεται και ο όμιλος ιδιωτικών κλινικών “ANIMUS” και είναι πρόεδρος του Σ.Θ.Ε.Β), ορθά ανήγγειλε, σαν να προέβλεπε το κοντινό μέλλον, πως το 2020 θα είναι η χρονιά του. Όσον αναφορά τη Lariplast, έχει αποδειχθεί με τα τόσα χρόνια λειτουργίας της πως λειτουργεί έχοντας ανά μεγάλα διαστήματα απλήρωτους τους εργαζόμενούς της, και προσαρμόζοντας τις ώρες και μέρες εργασίας τους ανάλογα με τις ανάγκες της παραγωγής, καταπατώντας κάθε εργασιακή συνθήκη, και εξοντώνοντάς τους. Η ίδια φιλοσοφία φυσικά επικρατεί και στις λουσάτες κλινικές του ANIMUS που καθημερινά επεκτείνονται στην πόλη μας. Πιο συγκεκριμένα στα τέλη Μαρτίου, που πέρασε από τη βουλή το σχετικό νομοσχέδιο για τις περικοπές στους εργαζομένους λόγω καραντίνας, εφάρμοσε μειώσεις μισθών σε όλο το νοσηλευτικό, γραμματειακό και παραϊατρικό προσωπικό στο 50%, με αποτέλεσμα ένας αριθμός εργαζομένων να αναγκαστεί να παραιτηθεί. Άμεση ήταν η αντίδραση ενός μεγάλου μέρους των υπολοίπων, που μετά από παρέμβασή τους στη διοίκηση, τους υποσχέθηκαν ότι θα πληρωθούν το 60%, και κάποιοι απ’ αυτούς θα πληρωνόντουσαν κανονικά αλλά το ποσό της μείωσης θα το έπαιρναν μαύρα. Αξίζει να επισημάνουμε πως στο επιχειρηματικό βιογραφικό του Νταβέλη είναι ευρέως γνωστό ότι υπήρξε από τους πρώτους εργοδότες στη Λάρισα που κατήργησε τις συλλογικές συμβάσεις του προσωπικού του.
Για ακόμα μια φορά είναι ξεκάθαρα φανερή η μορφή και στάση αυτού του σάπιου πολιτικού συστήματος που κυριαρχεί, και μάλιστα σε μια περίοδο που σύμφωνα με τους «ειδικούς» η προστασία της ανθρώπινης ζωής και των αδύναμων πρέπει να είναι προτεραιότητα όλων μας. Βλέπουμε όμως πως στην πραγματικότητα πάνω απ’ όλα για αυτούς είναι το κέρδος για τα αφεντικά. Μια κυβέρνηση, που πληρώνει εκατομμύρια στα καρτέλ των καναλιών για να προπαγανδίσουν την ατομική ευθύνη των πολιτών απέναντι σε μια πανδημία, χωρίς φυσικά να κάνει καμία αναφορά για το διαλυμένο από την ιδία σύστημα υγείας, προμοτάρει έναν δικό της επιχειρηματία. Γιατί το μόνο που τους απασχολεί είναι πώς θα κινηθεί το χρήμα στην αγορά ώστε να επιβιώσουν αυτοί που τόσα χρονιά τους στηρίζουν, δηλαδή οι βιομήχανοι, οι καναλάρχες, οι επιφανείς με λίγα λόγια επιχειρηματίες που αισχροκερδούν στις πλάτες των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Να αντισταθούμε σ’ αυτές τις λογικές και να ανατρέψουμε το υπάρχον. Βάζοντας μπροστά τις ανάγκες των πολλών, αυτών που με τις δυνάμεις τους παράγουν τον πλούτο και τα αγαθά για την κοινωνία μας.
Κατάληψη Ντουγρού
Σύντροφοι, συντρόφισσες
