Το τσουνάμι αποκαλύψεων σχετικά με περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης αλλά και βιασμών τις τελευταίες μέρες συνταράσσει τον χώρο της τέχνης και του αθλητισμού. Στόματα ανοίγουν, στόματα τα οποία ήταν ερμητικά κλειστά, και ξαφνικά αποχτά δημοσιότητα μια φρίκη που έμενε πολύ καλά κρυμμένη στις ντουλάπες των υπουργείων Πολιτισμού και Αθλητισμού. Η ομερτά σπάει, και μάλλον φαίνεται ότι αυτά που ως τώρα έχουν δημοσιευτεί είναι η κορυφή του παγόβουνου.
«Μητσοτάκης: Θα το σκεφτούν πλέον 2 φορές όσοι θέλουν να ασκήσουν εξουσιαστική βία».
Αυτή είναι η κατακλείδα των ψευδών δηλώσεων του πρωθυπουργού, όταν ανακάλυψε έντρομος ότι τα κακουργήματα σεξουαλικής φύσεως του κολλητού του, Δ. Λιγνάδη, δεν έχουν παραγραφεί, καθώς ανέκυψαν επώνυμες καταγγελίες θυμάτων για πρόσφατους βιασμούς. Κατά πόσο όμως όσοι έχουν τη διαφθορά της απόλυτης εξουσίας νοιώθουν κάποιο φόβο μέσα στην αλαζονεία τους; Γιατί από ό,τι φαίνεται, η συγκάλυψη και η παραγραφή είναι ο κανόνας αναφορικά με παρόμοιες υποθέσεις που φτάνουν μέχρι και την κορυφή του κρατικού μηχανισμού. Προσωρινά το damage control αυτής της υπόθεσης το πήραν πάνω τους τα διάφορα Μ.Μ.Ε. φερέφωνα, τα οποία συγκάλυπταν και μετρίαζαν τις αντιδράσεις, μέχρι τη στιγμή που αντιλήφθηκαν ότι η βύθιση του Λιγνάδη ενέχει τον κίνδυνο να παρασύρει και τους ίδιους. Από εκείνη τη στιγμή τον εγκατέλειψαν απότομα, εκφράζοντας τον αποτροπιασμό τους για τις πράξεις του. Η κατάπτυστη συνέντευξη τύπου της Λίνας Μενδώνη, υπουργού Πολιτισμού, πολλές μέρες μετά τη δημοσιοποίηση του σκανδάλου, ουσιαστικά απέσεισε τις ευθύνες από πάνω της, φωτογραφίζοντας εμμέσως πλην σαφώς το πρωθυπουργικό περιβάλλον για τον διορισμό του Δ. Λιγνάδη στο Εθνικό Θέατρο. Και μπορεί ο πρωθυπουργός να περιτριγυρίζεται τυχαία από παιδόφιλους και βίαιους εξουσιαστές, αλλά κανείς δεν πείθεται ότι είχε πλήρη άγνοια των τεκταινομένων. Μήπως αυτό δεν είναι μια έμμεση παραδοχή ότι ο ίδιος είναι απλά μια μαριονέτα, η οποία κυβερνά μόνο και μόνο γιατί έχει το όνομα Μητσοτάκης; Κάτι λοιπόν από την εικόνα του πρέπει να θυσιάσει. Φυσικά με τίποτα δεν θα μπορούσε κάποιος να πιστέψει ότι κοιμόντουσαν σαν τα μοσχάρια στο μέγαρο Μαξίμου, σχετικά με την υπόθεση trafficking ανηλίκων, καθώς λίγους μήνες πριν το κόμμα της Ν.Δ. έβαζε λιτούς και δεμένους, φροντίζοντας να ξεμπλέξει τον πρώην βουλευτή Κέρκυρας Ν. Γεωργιάδη, που εμπλέκονταν σε μια παρόμοια υπόθεση διεθνούς κυκλώματος παιδεραστίας.
Ο Ν. Γεωργιάδης κατηγορήθηκε ότι συμμετείχε σε διεθνές κύκλωμα trafficking στη Μολδαβία τον Νοέμβρη του 2010, με θύματα ανήλικους, ενόσω βρισκόταν σε αποστολή του OHE εκεί. Σύμφωνα με την αναφορά των Μολδαβικών αρχών, «εντοπίστηκε στο αεροδρόμιο του Κισινάου ενώ προσπαθούσε να διαφύγει, αλλά την ίδια μέρα αφέθηκε ελεύθερος, καθώς παρουσίασε το διπλωματικό του διαβατήριο, το οποίο του παρείχε διπλωματική ασυλία». Από τον Αύγουστο του 2011, οι δικαστικές αρχές της Μολδαβίας προσπαθούσαν να τον προσαγάγουν, αλλά η δικαστική συνδρομή που ζητήθηκε αναφορικά με την υπόθεσή του απέβη άκαρπη, καθώς παρουσιαζόντουσαν συνέχεια περίεργα κολλήματα. Αρχικά η δίωξή του σκόνταψε πάνω στην διπλωματική του ασυλία. Το υπουργείο Εξωτερικών απάντησε ότι η ασυλία αυτή δεν αίρεται απλά με ένα δικαστικό αίτημα. Η ασυλία του βέβαια έληγε μετά από ένα μήνα, αλλά η προσπάθεια δίωξής του σκόνταψε ξανά σε ένα περίεργο μικρό διαδικαστικό «λάθος». Η δίωξη Γεωργιάδη, αντί να ανασταλεί, έκλεισε από τις αρχές. Το αποτέλεσμα ήταν ότι δεν μπορούσε να ανοίξει ξανά χωρίς την προσκόμιση νέων αποδεικτικών στοιχείων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την εξοικονόμηση ζωτικού χρόνου για την πλευρά Γεωργιάδη, καθώς το Ανώτατο δικαστήριο της Μολδαβίας θεώρησε ότι η υπόθεση είχε τελεσιδικήσει. Μία άλλη προσπάθεια ανάσυρσης της δίωξης το 2012 είχε ως αποτέλεσμα την έντονη διαμαρτυρία του δικηγόρου του Γεωργιάδη στον εισαγγελέα, η οποία έφερε και αποτέλεσμα. Ο Ν. Γεωργιάδης μπορούσε να κοιμάται ήσυχος μέχρι και τον Γενάρη του 2016, όταν η δημοσιογραφική έρευνα του περιοδικού Hot Doc ενεργοποίησε τον αντιεισαγγελέα εφετών για την άσκηση δίωξης στην Ελλάδα. Η υπόθεση είχε αρχειοθετηθεί ελλείψει στοιχείων, καθώς οι ανακριτικές Αρχές στην Ελλάδα δεν είχαν ζητήσει δικαστική συνδρομή από τη Μολδαβία για τη δράση του Γεωργιάδη, και την αποστολή της εκεί δικογραφίας. Και πάλι η υπόθεση καθυστέρησε μέχρι και τον Φλεβάρη του 2018, όταν και έφτασε στο ακροατήριο. Πάλι αναβλήθηκε όμως, λόγω της έλλειψης βασικών μαρτύρων. Λίγο αργότερα η «περίεργη» τύχη του Ν. Γεωργιάδη αρχίζει να τον εγκαταλείπει, καθώς τον Φλεβάρη του 2019 η υπόθεση μπαίνει στην τελική ευθεία.
Βέβαια ο Ν. Γεωργιάδης δεν είναι κανένας τυχαίος στη Ν.Δ., και η δυσκολία παραπομπής του δεν μπορεί να ανάγεται μόνο σε συγκυρίες του παράγοντα «τύχη». Απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών όπως και ο Κ. Μητσοτάκης, διατηρούσε από μικρός φιλικές σχέσεις με τον πρωθυπουργό. Η ανέλιξή του στον κομματικό μηχανισμό εξελίχθηκε σταδιακά, μέχρι που κατάφερε να διοριστεί από τα κεντρικά (κάπως σαν τον Λιγνάδη στο Εθνικό Θέατρο) βουλευτής στην Κέρκυρα το 2004, ένα μέρος όπου δεν τον ήξερε άνθρωπος. Προφανώς έδωσε τα διαπιστευτήριά του και στη συνέχεια, καθώς βρέθηκε κεντρικός συντονιστής της εκστρατείας που ανέδειξε τον Κ. Μητσοτάκη σε πρόεδρο της Ν.Δ. το 2016. Πέρα από την παρουσία του πρώην αναπληρωτή εκπροσώπου τύπου της Ν.Δ., Κώστα Κυρανάκη, στη δίκη, ως βασικός μάρτυρας υπεράσπισής του παρουσιάστηκε η Α.Μ. Ασημακοπούλου, εν ενεργεία ευρωβουλευτής της Ν.Δ.
Η Α. Μ. Ασημακοπούλου (αν και είναι βαφτιστικιά του τέως βασιλιά Κ. Γλίξμπουργκ, το Α.Μ. δεν σημαίνει Αυτού Μεγαλειότης αλλά Άννα Μισέλ) δεν είναι και αυτή κάποια τυχαία. Βασικό στέλεχος του συστήματος Σαμαρά με τον οποίον την ενώνουν πολλά, προέρχεται από ένα πολύ συντηρητικό περιβάλλον που αντιπροσωπεύει αυτό που θα λέγαμε την «παραδοσιακή δεξιά την ορθόδοξη», τα απολιθώματα της εποχής της ΕΡΕ και του Αβέρωφ. Παρότι η κατηγορία που βάρυνε τον Ν. Γεωργιάδη για παιδεραστία ήταν πολύ καλά δεμένη με στοιχεία, δεν ίδρωσε καθόλου το αυτί της, καθώς στη δίκη του, ούσα μάρτυρας υπεράσπισης, τον χαρακτήρισε ως «ένα εξαιρετικά ηθικό στοιχείο το οποίο βρίσκεται στο εδώλιο, γιατί είναι μεγάλο όπλο και εργαλείο του Κ. Μητσοτάκη». Σημαντικό είναι να σημειωθεί ότι ο καταδικασθείς κατέδωσε στην απολογία του στα ίσια τον Κ. Μητσοτάκη, παραδεχόμενος ότι η συμβουλή που του δόθηκε ήταν να «κάτσει πίσω μέχρι να καταλαγιάσουν τα δημοσιεύματα, καθώς δεν υπήρχε περίπτωση να προσαχθεί».
Τελικά στις 26 Φλεβάρη 2019, το Γ’ Τριμελές Πλημμελειοδικών Αθηνών τον έκρινε ένοχο χωρίς ελαφρυντικά κατά πλειοψηφία για «ασέλγεια σε ανηλίκους στη Μολδαβία άνω των 15 ετών επ’ αμοιβή, κατά συνήθεια, και σε μία περίπτωση κατ’ εξακολούθηση». Η τελική απόφαση του δικαστηρίου ήταν «συνολική ποινή φυλάκισης 28 μηνών με αναστολή, και χρηματική ποινή 20 χιλιάδων ευρώ», και η υπόσχεση του πρωθυπουργού αποδείχθηκε για ακόμη μια φορά συμβόλαιο. Γιατί παρότι καταδικάστηκε σε αυτή την αστεία ποινή, αναλογικά με τα εγκλήματα στα οποία εμπλεκόταν, η υπόθεσή του θεωρήθηκε παραγεγραμμένη, και η έδρα ανακοίνωσε την παύση της δίωξής του με το πέρας της δικαστικής διαδικασίας. Ποιος κακοήθης θα έσπευδε να προδικάσει ότι και στην υπόθεση Λιγνάδη πολλά περίεργα και θαυμαστά πρόκειται να προκύψουν;
Anarres
Πηγές:
- tvxs.gr
- hot doc
- kathimerini.gr
- corfupress.com
- naftemporiki.gr
- efsyn.gr
