(Εξώφυλλο)
Πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας δημοσκοπήσεις που (ανεξάρτητα από την όποια εγκυρότητά τους) εμφανίζουν ένα ενδιαφέρον ποσοστό ψηφοφόρων να εμπιστεύεται το νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής. Μετά τη διείσδυση των νεοναζί στα ΜΜΕ και τις δημοτικές αρχές, η είσοδός τους στην επόμενη βουλή θεωρείται πλέον δεδομένη, πράγμα που δείχνει πως οι αντιλήψεις των νεοναζί αρχίζουν και βρίσκουν πλέον κοινωνικό έρεισμα. Πάντα σε περιόδους κρίσης αντίστοιχες με αυτή που διανύουμε, δημιουργείται γόνιμο έδαφος ώστε οι κάθε λογής φασιστικές οργανώσεις να προσεταιρισθούν όσους περισσότερους εξαθλιωμένους «πολίτες» είναι δυνατόν, εκμεταλλευόμενες την απελπισία και την έλλειψη πολιτικοποίησης και ταξικής συνείδησης, με την εμφάνισή τους σε ένα περιβάλλον αδιεξόδων, ανασφάλειας, και με την κρατική προπαγάνδα να επικεντρώνεται στον πατριωτισμό και την εθνική συνείδηση. Η άνοδος της Χρυσής Αυγής μπορεί να ειδωθεί ως μια ακραία μορφή αντίδρασης, ως ενεργοποίηση των πλέον συντηρητικών αντανακλαστικών που μπορεί να εμφανιστούν στα, χαμηλότερα κυρίως, κοινωνικά στρώματα. Τι είναι όμως η Χρυσή Αυγή; Στο παρόν άρθρο θα ασχοληθούμε με τις ναζιστικές καταβολές της οργάνωσης, και τις μεταμφιέσεις που αυτή χρησιμοποιεί ανάλογα με το ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται.
συνέχεια στην κατηγορία «ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ», στο κυρίως σώμα του φύλλου)
Κατά τους τελευταίους μήνες, η Χρυσή Αυγή άνοιξε γραφεία σε πολλές περιοχές της χώρας, κατάρτισε ψηφοδέλτια σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες, και παρουσίασε προεκλογικό πρόγραμμα, μακιγιάροντας το πραγματικό πρόσωπό της με στοιχεία αντικαπιταλιστικά, «σοσιαλιστικά» (εθνικοποίηση τραπεζών και άλλα), φιλολαϊκά και εθνικιστικά (επανάκτηση της Βόρειας Ηπείρου και απελευθέρωση των Κατεχομένων της Κύπρου, άμεση απέλαση όλων των ξένων και επαναφορά του καθεστώτος για τις νάρκες διασποράς στα σύνορα) και, φυσικά, αντιμνημονιακά. Απέκτησε έτσι σημεία παρέμβασης στις τοπικές κοινωνίες, για την προώθηση των ναζιστικών της αντιλήψεων, τις οποίες όμως φροντίζει να κρύψει, χρησιμοποιώντας εναλλακτικά πολιτικά προσωπεία.
οι κρυμμένοι πατριώτες
Η Χρυσή Αυγή κινείται μέσα σε ένα αόριστο «αντιμνημονιακό» κλίμα στοχεύοντας στο θυμικό του υποψήφιου κοινού: Συνωμότες «αντιπατριώτες» πολιτικοί αντίπαλοι (κυρίως αναρχικοί και αριστεροί) και μετανάστες, είναι οι φορείς του «Κακού». Αυτοί που ευθύνονται για την καταρράκωση των εθνικοπατριωτικοχριστιανικών ιδεωδών, και τη σήψη της κοινωνίας που παραδίδεται τάχα σε σκοτεινούς προδότες, οδηγούμενη στο χάος και την απώλεια της εθνικής ταυτότητας. Συνδυάζοντας την πίστη στο έθνος, με την πίστη στη θρησκεία, επιδιώκει να προσελκύσει όσους ψηφοφόρους απογοητεύτηκαν από τη λειτουργία του «δημοκρατικού» πολιτεύματος, παγιδεύοντας τους σ’ έναν φανατικό κομματικό στρατό που επιτίθεται σε μετανάστες στο όνομα της δήθεν φυλετικής καθαρότητας, και υιοθετώντας, προσχηματικά, συνθήματα, πολιτικές αναλύσεις και μεθόδους δράσης προοδευτικών πολιτικών χώρων, προσαρμοσμένες βέβαια στον άρρωστο λαϊκισμό της ακροδεξιάς. Οι χρυσαυγίτες φροντίζουν ν’ αποκρύπτουν και πολλές φορές ν’ απαρνούνται –επίσημα τουλάχιστον– το πραγματικό ιδεολογικό τους υπόβαθρο, μη αναφερόμενοι στον ναζισμό στην προσπάθειά τους να προβάλουν ένα προφίλ περισσότερο λαϊκό, παρά την πραγματική δολοφονική και συστημική τους υπόσταση.
Στα ΜΜΕ μεγάλης τηλεθέασης, εκπρόσωποι της Χ.Α. παίζουν τον ρόλο του «νομιμόφρονα πολιτικού» που παλεύει για το εθνικό συμφέρον, ενώ στα ιδιωτικά τους κανάλια και στις εφημερίδες τους οι ίδιοι άνθρωποι χαϊδεύουν το «άγριο ακροατήριο» τους, επιστρέφοντας στους βασικούς αντισημιτικούς και ρατσιστικούς λίβελους. Στο φύλλο του πρωταπριλιάτικου «Πρώτου Θέματος» ο Θ. Αναστασιάδης ταυτίζεται με την πιο ακραία εκδοχή του χρυσαγίτικου λόγου, με το αίτημα «Μπάτσοι παντού» και «άμεση εκδίωξη των λαθρομεταναστών». Από κοντά ακολουθούν, έστω και με πιο στρογγυλεμένο τρόπο, όλα τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, τα οποία θεωρούν ότι προσφέρουν υπηρεσίες στον δικομματισμό όταν εκπέμπουν μονοθεματικά δελτία για τους «λαθρομετανάστες» και την εγκληματικότητα, ενώ στην πραγματικότητα στρώνουν το έδαφος για τη Χρυσή Αυγή και τους ομοϊδεάτες της σε άλλα κόμματα.
Το τηλεοπτικό γυαλί έχει τους δικούς του κώδικες εμφάνισης και εκεί οι φάτσες των ξυρισμένων νεοναζί είναι μάλλον αταίριαστες. Έτσι δημιουργήθηκαν οι «επιτροπές κατοίκων», ένα μάτσο μικροαστοί εθνικόφρονες δηλαδή, που μπήκαν βίαια στην κεντρική πολιτική τα τελευταία τέσσερα χρόνια κυρίως. Οι «επιτροπές κατοίκων», με αιχμή του δόρατος τον αντιμουσουλμανισμό και το λεγόμενο «μεταναστευτικό πρόβλημα», πρωταγωνίστησαν στο πογκρόμ του Μάη του 2011 στο κέντρο της Αθήνας – εκεί ήταν που αυτές οι επιτροπές αναπλήρωναν την παρουσία των φασιστών βουλευτών και δημοτικών συμβούλων στα ΜΜΕ, αποτελώντας παράλληλα την κοινωνική τους νομιμοποίηση. Οι επιτροπές κατοίκων, κινητοποιώντας φόβο, υπερβολές και συκοφαντίες εις βάρος μεταναστών, έμπαιναν στην υπηρεσία της δικαιολόγησης των πάρτυ με τα μαχαιρώματα που ακολουθούσαν όταν έσβηναν τα φώτα των καμερών.
Ας μην ξεχνάμε επίσης τις σχέσεις των νεοναζί με το εσωτερικό του κρατικού μηχανισμού. Ο ίδιος ο Χρυσοχοΐδης έχει παραδεχτεί δημόσια ότι έχει θέσει εκτός ΕΛ.ΑΣ. 50 αστυνομικούς που «συσχετίζονταν» με τη Χρυσή Αυγή. Πέρα απ’ το φυσικό γεγονός της απήχησης των φασιστικών ιδεών σε ένα σώμα που ασκεί εξ επαγγέλματος βία σε εργαζόμενους, είναι επίσης γνωστό ότι η νεοναζιστική ομάδα χρησιμοποιείται από τις δυνάμεις καταστολής συστηματικά στον ρόλο που έπαιζαν κάποτε οι λεγόμενοι «αγανακτισμένοι πολίτες», μόνο που εδώ η βία που ασκείται ελεύθερα είναι πολύ χειρότερη. Τη σχέση αυτή έχει περιγράψει αναλυτικά στο βιβλίο του ένα πρώην ηγετικό στέλεχος των νεοναζί: «Μας έστελναν μεμονωμένα, λες και ήμασταν παρακρατικοί “αγανακτισμένοι πολίτες”, να ενισχύσουμε την προσπάθεια της αστυνομίας» (Χάρης Κουσουμβρής, «Γκρεμίζοντας τον μύθο της Χρυσής Αυγής», εκδ. «Έρεβος», Πειραιάς 2004).
Η Χρυσή Αυγή συνηθίζει επίσης να χρησιμοποιεί ως πολιτική θέση την εναντίωση στο μνημόνιο και το Δ.Ν.Τ. Όχι όμως γιατί καταστρέφει την εργατική τάξη, γιατί ισοπεδώνει τη δημόσια παιδεία, υγεία, γιατί γεννάει ανεργία, γιατί στέλνει την κοινωνία πολλές 10ετίες πίσω, αυτά είναι λεπτομέρειες. Το παν για τη Χρυσή Αυγή είναι η εθνική κυριαρχία, η υπεράσπιση της εθνικής οικονομίας και του εθνικού κράτους. Το μόνο πρόβλημα είναι οι «διεθνείς τοκογλύφοι», λέει. Όσο για τους άλλους, τους «εθνικούς» τοκογλύφους, τους Έλληνες τραπεζίτες, που κρατάνε στα χέρια τους μέρος του χρέους, κουβέντα πουθενά. Αποτελούν κι αυτοί μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Τυχαίο; Καθόλου. Και μόνο αυτή η αναφορά θα αρκούσε για να αποδείξει ότι ούτε ήμασταν ούτε πρόκειται να γίνουμε ποτέ ένα «έθνος». Ήμασταν και θα παραμείνουμε δύο «έθνη»: αυτό των εργαζομένων, των ανέργων, των φτωχών, κι αυτό των τραπεζιτών και των καπιταλιστών – με τους δεύτερους να ελέγχουν την οικονομία και το κράτος ασκώντας την ταξική τους κυριαρχία.
Διαβάζουμε στη σελίδα της Χ.Α., στο κείμενο με τίτλο «Όχι στην απεργία, ναι στη στάση πληρωμών», τα εξής: «Άρα τι νόημα έχει η απεργία; Για να ταλαιπωρηθεί ο άλλος Έλληνας, ο άλλος εργαζόμενος; ..οι απεργίες ενισχύουν το μίσος μεταξύ των Ελλήνων. Ιδιαίτερα στη συγκεκριμένη συγκυρία οι απεργίες ευνοούν την κυβέρνηση», ταυτιζόμενη απόλυτα με την προπαγάνδα των συντηρητικών ΜΜΕ. Θυμόμαστε επίσης το κύμα μίσους που εκτόξευε η συγκεκριμένη οργάνωση και οι παρατρεχάμενοι βόθροι του διαδικτύου ενάντια στις λαϊκές συνελεύσεις που λάμβαναν χώρα σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, θυμόμαστε τους φασίστες που με καλυμμένα τα πρόσωπά τους βοηθούσαν το κράτος, ως παρακράτος, στο έργο της καταστολής. Έτσι, η φράση του αρχηγού της Χ.Α., Ν. Μιχαλολιάκου, «δώστε όπλα στους Χρυσαυγίτες για να καθαρίσουν το κέντρο της Αθήνας», φαίνεται πως κρύβει από πίσω το «δώστε όπλα στους Χρυσαυγίτες να καθαρίσουν τους δρόμους από διαδηλωτές, και να αναγκάσουν τους απεργούς να πάνε πίσω στις δουλειές τους». Αυτός είναι ο πραγματικός ρόλος των φασιστοσυμμοριών: Φιλολαϊκό γαύγισμα και ταυτόχρονα φιλοεξουσιαστικό γλείψιμο.
οι φανεροί νεοναζί
Πίσω από το «κοινωνικό πρόσωπο» της οργάνωσης και τις γραβάτες των ηγετών της κρύβεται η ομολογημένη ταύτιση της οργάνωσης με τον ναζισμό. Αν και ο «φύρερ» της οργάνωσης ισχυρίζεται ότι το καταστατικό του κόμματός του δεν προβλέπει «επίσημο χαιρετισμό», εν τούτοις ο ίδιος χρησιμοποιεί κατά κόρον τη συγκεκριμένη χειρονομία, όπως έκανε στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, του όποιου είναι εκλεγμένο μέλος. Άλλα μέλη της Χρυσής Αυγής χρησιμοποιούν σε πολλές περιπτώσεις τον φασιστικό χαιρετισμό, όπως για παράδειγμα στην πορεία του σώματος των Βατραχανθρώπων (παρέλαση της 25ης Μαρτίου 2010), όταν οι δύο επικεφαλής τους ‒σύμφωνα με τα τότε δημοσιεύματα, μέλη της Χρυσής Αυγής‒ φώναζαν ρατσιστικά και εθνικιστικά συνθήματα.
Η Χρυσή Αυγή είναι ένα νεοναζιστικό κόμμα, με ξεκάθαρα φασιστικό λόγο. Η θέση της περί φυλετικής ανωτερότητας και το όλο εθνικοσοσιαλιστικό μοντέλο που υποστηρίζει (επί της ουσίας ένα εθνικό, μονοπωλιακό καπιταλιστικό κράτος) καταρρίπτουν εξ ορισμού την ταξική ενότητα, η οποία υπερβαίνει σύνορα και φυλετικούς διαχωρισμούς. Αποτελείται από, επαγγελματίες και μη, τραμπούκους και μαχαιροβγάλτες, οι οποίοι δεν διστάζουν να επιτεθούν, μέχρι και να δολοφονήσουν, «για να ξεβρωμίσει ο τόπος» από οποιονδήποτε δεν ταιριάζει στις μισαλλόδοξες ιδέες τους. Όποτε χρειαστεί λειτουργεί ως δεξί χέρι του κράτους για τις βρώμικες δουλειές που δεν «αρμόζουν» στο προφίλ της αστικής δημοκρατίας, από πογκρόμ σε μετανάστες μέχρι επιθέσεις σε αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια.
Στη Χρυσή Αυγή έχουν δραστηριοποιηθεί γνωστοί φασίστες, όπως ο «Περίανδρος» Ανδρουτσόπουλος ,που καταδικάστηκε για τη δολοφονική επίθεση στον φοιτητή Δημήτρη Κουσουρή το 1998 έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων, όπως ο υποψήφιος περιφερειάρχης στη Δυτική Στερεά, Ρήγας, που κατηγορείται ότι δολοφόνησε δύο ανθρώπους, εκτελώντας συμβόλαια θανάτου, όπως ο Παναγιώτης Μπαντέμης, υποψήφιος στη Θεσσαλονίκη και κατηγορούμενος πρόσφατα για ληστείες και ξυλοδαρμούς κατά αλλοδαπών. Όσον αφορά τη δράση τους, αυτή είναι κατεξοχήν παρακρατική, αφού αφορά σε εγκληματικές δράσεις εναντίων συνδικαλιστών και αγωνιστών, σε δολοφονικές ενέργειες κατά μεταναστών σε ρατσιστικά πογκρόμ, με αποκορύφωμα αυτά τον Μάη του ’11 με αφορμή τη δολοφονία του Μ. Καντάρη.
Το τι ακριβώς κάνει η Χρυσή Αυγή στον Άγιο Παντελεήμονα το έχει εξηγήσει ο ίδιος ο φύρερ της. Μιλώντας κατά την προεκλογική περίοδο, φιλοξενούμενος στην εκπομπή του Ν. Χατζηνικολάου (27/09/2010) ο Μιχαλολιάκος ανέλυσε το «πρόγραμμά» του ως εξής: «Τρία ευρώ το μήνα να δίνει κάθε Αθηναίος πολίτης, συγκεντρώνεται ένα ποσό τριών εκατομμυρίων ευρώ. Θα φτιάξουμε ιδιωτικές εταιρείες ασφάλειας από μέλη του κόμματός μας (…) Θα ζητήσουμε άδειες οπλοφορίας, όπως έχουν πολλοί μεγαλοεπιχειρηματίες τέσσερις και πέντε οπλοφόρους. Γιατί να μην έχει κι ο Δήμος Αθηναίων 200 ενόπλους να προστατεύουν τη ζωή των πολιτών του;». Αυτό είναι η Χρυσή Αυγή: Αυτόκλητοι ναζιστές μπράβοι που διεκδικούν λεφτά για τη δράση τους.
Οι χρυσαυγίτες άλλαξαν ακόμη και θρησκεία, προφανώς για να διεισδύσουν στην κοινωνία. Ως το 2002 πολλά δημοσιεύματα της εφημερίδας της Χρυσής Αυγής υμνούσαν το Δωδεκάθεο (που ταιριάζει με τον μύθο των άριων φυλών), τον θεό Πάνα, ακόμη και τον… Εωσφόρο. Τα τελευταία χρόνια έκαναν στροφή 180 μοιρών και άρχισαν να γράφουν και να μιλούν για τη χριστιανική ορθοδοξία, για την ηθική που πρέπει να επικρατεί στον χριστιανισμό, και τα εγκαίνια των γραφείων τους άρχισαν πλέον να γίνονται με τις ευχές και το λιβανιστήρι παπάδων, μοναχών κ.λπ. Υπάρχουν όμως άλλες σταθερές που δεν πρόκειται να αλλάξουν, όπως η αντίθεσή τους στους ομοφυλόφιλους: «Ξέρετε πόσοι ομοφυλόφιλοι έχουν ψηφίσει ως τώρα και ΝΔ και ΠαΣοΚ; Εμείς την ομοφυλοφιλία τη θεωρούμε ανωμαλία» απαντά όταν ερωτάται σχετικά ο ηγέτης του κόμματος.
..κι ο φασισμός
Η δημοκρατία των γκλομπς, των λοστών, των τσεκουριών και των μαχαιρωμάτων, η δημοκρατία του παρακράτους, των στρατόκαυλων και των κομπλεξικών, διολισθαίνει. Κάποιοι αντί να στρέφονται ενάντια σε αυτούς που τους εκμεταλλεύονται χρόνια, και τους οδήγησαν εκεί που είμαστε σήμερα, στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου. Η άνοδος του φασισμού, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, αλλά και οι απανταχού δικτατορίες, ιστορικά οικοδομήθηκαν και πάτησαν πάνω στην ανοχή και την αδιαφορία της πλατιάς πλειοψηφίας της εκάστοτε κοινωνίας.
Σήμερα οι φασίστες δεν είναι ούτε γραφικοί ούτε απλά προκλητικοί. Είναι επικίνδυνοι και υποκινούμενοι από την κυριαρχία. Γι’ αυτόν τον λόγο και η αντιμετώπισή τους πρέπει να είναι συνολική, γιατί ο φασισμός μάς αφορά όλους.
Διαβάστε: Φάκελος χρυσή αυγή
www.jungle-report.blogspot.com/2012/03/blog-post.html
Δείτε: Το κουτί της πανδώρας – χρυσή αυγή
http://www.youtube.com/watch?v=kgLOTQjE3ho
C. Palomino
