«Ξυπνώντας ένα πρωί ο Γκρέγκορ Σάμσα, μετά από έναν ταραγμένο ύπνο,
βρέθηκε στο κρεβάτι του μεταμορφωμένος σ’ ένα τεράστιο έντομο».
Aπό τη «Μεταμόρφωση» του Φ. Κάφκα
I
Η πληροφορία και η είδηση σε συνθήκες σαν τις σημερινές είναι εξ ορισμού και εκ φύσεως διαμεσολαβημένες. Ούτε οι πομποί, ούτε οι δέκτες είναι μοναδικοί και ούτε καν μονοδιάστατοι. Η ατομική εξέγερση του Ιλίρ Καρέλι, η εκτέλεση του δεσμοφύλακα Τσιρώνη, η δολοφονία του βαρυποινίτη και η προφυλάκιση των 6 σωφρονιστικών παρουσιάζονται σαν ένα γεγονός αυτούσιο με αρχή, μέση και τέλος, ενώ σαφέστατα δεν είναι έτσι. Αρχή της ιστορίας είναι το κόψιμο των αδειών των κρατουμένων και τέλος της η καθιέρωση των βασανιστηρίων εντός του νέου Αλκατράζ, ως τελικού μέσου πειθάρχησης.
II
Η εξαγγελία της φυλακής των φυλακών αποτελεί κομμάτι των διαρθρωτικών αλλαγών με τις οποίες θωρακίζεται το καθεστώς στα πλαίσια της νέα κοινωνικής ισορροπίας. Στον ίδιο σχεδιασμό προβλέπεται η οργανωτική αναδιάρθρωση των μπάτσων και ο διαχωρισμός τους σε τρεις τομείς: έναν για τη μετανάστευση, έναν για την παραβατικότητα και έναν για τον εσωτερικό εχθρό. Όλα τα χαρτιά πλέον είναι ανοιχτά στο τραπέζι.
III
Η περίπτωση του Ιλίρ Καρέλι είναι άλλο ένα επεισόδιο της επιτυχημένης αστυνομικής σειράς «ελληνικό κράτος εναντίον αιμοσταγών αλβανών κακοποιών». Ένα άλλο παίχτηκε στα βουνά της Ηπείρου το καλοκαίρι, όταν οι ειδικές δυνάμεις των μπάτσων αλλά και του στρατού επιδίδονταν στο κυνήγι του Μάριαν Κόλα και των συντρόφων του. Τα κανάλια μίλαγαν για «αναπόφευκτη αιματοχυσία» και «τρομοκρατημένους πληθυσμούς», η σκηνοθεσία και η αισθητική ήταν εμπνευσμένη από το κυνήγι των λύκων στα ορεινά, ο Τριανταφυλλόπουλος στο site του είχε αναρτήσει πίνακα με τους κυνηγημένους όπου και έσβηνε όσους εκτελούνταν, και οι μισθοφόροι φωτογραφίζoνταν με τις κουκούλες και τα όπλα στα χέρια. Εν τέλει ο λύκος πιάστηκε, ο όχλος των τηλεθεατών συνήθισε το αίμα, τα μαντρόσκυλα επανανοηματοδότησαν την ύπαρξή τους, το παραμύθι τελείωσε και η κοινωνία κατάφερε να συνεχίσει τον ύπνο της.
ΙV
Το εμπόρευμα είναι τα πάντα και τα πάντα είναι εμπορεύματα. Συνεπώς οι φυλακές υψίστης ασφαλείας διαχωρίζονται από τις άλλες φυλακές και για να προφυλαχθούν η μαύρη οικονομία, η ομαλότητα και η αναπαραγωγή της, εντός και εκτός των τειχών, από πιθανές πολιτικές «μολύνσεις».
V
Η δικαιοσύνη είναι ταξική, καθεστωτική – άθλια πόρνη στην υπηρεσία των πιο άθλιων ανθρώπινων ενστίκτων. Ο εισαγγελέας Πάτσης, γνωστός για την αυστηρότητά του απέναντι σε εξηντάχρονους για την προ 20ετίας εμπλοκή τους στον ΕΛΑ, είχε κατά συρροή συμμετοχή σε ευνοϊκές αποφάσεις απέναντι σε μεγαλέμπορους κοκαΐνης, ενώ εν τέλει εμπλέκεται και ο ίδιος σε υποθέσεις τοκογλυφίας. Ο δικαστής που έγινε μαφιόζος ή ο μαφιόζος που έγινε δικαστής, θέτει και το ερώτημα για το εάν πρόκειται για διαφθορά της δικαιοσύνης ή δικαιοσύνη της διαφθοράς.
VI
Ο επικοινωνιακός τρόμος έρχεται να συμπληρώσει τον πραγματικό: αυτόν που βιώνουν όσοι αντιστέκονται, και ο οποίος πλέον τείνει να καλύψει τον γκρεμό που χάσκει ανάμεσα στα συμφέροντα και την καθημερινότητα των πλούσιων και των φτωχών αυτού του τόπου. Στον κόσμο που ζουν οι προνομιούχοι λοιπόν, η θεότητα που είναι της μόδας είναι «η διεθνής εικόνα της χώρας». Αυτή τη θεότητα προσέβαλαν οι κρατούμενοι του νοσοκομείου των φυλακών Κορυδαλλού με τη δημοσιοποίηση της αθλιότητας που βιώνουν, και συνεπώς η εισαγγελέας αποφάσισε την ποινική τους δίωξη.
VΙI
Οι δικαστές, οι βασανιστές και οι δολοφόνοι του Ιλίρ Καρέλι είναι πολλοί. Είναι όλη η ένστολη πλέμπα, η ελίτ των πραιτοριανών, οι μπάτσοι, οι εισαγγελείς, οι ανθρωποφύλακες και οι χαφιέδες. Αυτό το κοινωνικό στρώμα που τρέφεται από την Τάξη, την εμπορεύεται και την αναπαράγει. Το σύνολο των φρουρών του καθεστώτος αποτελούν πλέον μια παντοδύναμη συντεχνία με καθοριστικό ρόλο επί της άσκησης εξουσίας. Ο βασανισμός και η δολοφονία του Καρέλι ήταν η εκδίκηση αυτής ακριβώς της συντεχνίας και η επίδειξη της δύναμής της.
VIII
O Ιλίρ Καρέλι δεν ήταν άγιος, όπως σίγουρα άγιοι δεν ήταν οι διώκτες και οι βασανιστές του. Φορτώθηκε τη συλλογική ταυτότητα του «αλβανού κακοποιού» και εξαιτίας της εξέτισε 20 χρόνια στη φυλακή χωρίς καν να έχει κάνει φόνο. Ενάντια σ’ αυτήν εξεγέρθηκε και εν τέλει με αυτήν πέθανε. Οι τρύπες στο σώμα του και τα καψίματα από το ηλεκτροσόκ είναι πληγές στο σώμα της κοινωνίας, είναι το δάγκωμα του Κτήνους, η τιμωρία που επιβάλλει το καθεστώς σ’ αυτούς που εξεγείρονται επειδή όντως δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Ο Ιλίρ Καρέλι ενσάρκωσε τον ρόλο του κακού σε προπαγανδιστικό καθεστωτικό φιλμ, και οι κακοί στο τέλος πεθαίνουν.
Βαγιάν
