Δεν έχει σημασία εαν συμφωνούμε ή διαφωνούμε με το κείμενο που ακολουθεί, καθότι αυτό έχει να αναδείξει την δική του ιστορική αλήθεια που μπορεί να υπάρχει αυτόνομη, πλεον, μεσ’ στο χρόνο.
Η συλλογικοποίηση της γυναίκας στην –φερόμενη ως- μεταπολιτευτική ελλάδα. Η αναγνώριση του ρόλου της μέσα στο πολιτικό γίγνεσθαι. Η ολιστικού τύπου πολιτική θεώρηση. Όλα τα παραπάνω πλάθουν μια ομάδα με πολιτικό περιεχόμενο, όχι ομφαλοσκοπικό αλλά καθ’ όλα πολιτικό. Όχι αντιδραστικό, αλλά ριζοσπαστικό.
Το δεύτερο φεμινιστικό κύμα που μάλλον ακόμη ξεβράζεται στην μικρή και δυτικότροπη μας χώρα φαίνεται να αντιπαλεύει την δεκαετία του ’70 με την στρουκτουραλιστική του έκφανση.
Τα παραπάνω μόνο εως θετικά θα μπορούσαμε να τα απολογίσουμε.
Ερχόμενοι στο τώρα, υπάρχει το ερώτημα: Σε ποια φάση βρίσκεται το γυναικείο ζήτημα τον 21ο αιώνα; Ποια φάση θα έπρεπε να βρίσκεται και σε ποια μπορεί να βρίσκεται ,τώρα, στους καθ ολοκληρίαν ταραγμένους καιρούς της «κρίση» ; Το ακόλουθο κείμενο, του 1976, μπορεί να δώσει κάποιες πρώτες απαντήσεις για το 2017.
A.Ρ.
Το κείμενο παρουσιάζεται με την μορφή που έφερε και στην πρωτότυπη έκδοση του. Αυτό αφορά τη διαμόρφωση ,τα γραμματικά στοιχεία και φυσικά τον -μη- τονισμό.
O ΠΟΛΕΜΟΣ ηταν, ειναι και θα ειναι υποθεση του κεφαλαιου. Ο πολεμος ειναι ενα απο τα κυρια συστατικά της επιβιωσης του καπιταλισμου. Το μελλον των καπιταλιστικων χωρων εξαρταται απο την επεκταση του κεφαλαιου, και τον ανταγωνισμο αναμεσα σ’αυτες τις χωρες.
OI MHXANIΣΜΟΙ ΥΠΟΒΟΛΗΣ (οικογενεια, σχολειο πανεπιστημιο, εκκλησια) και οι μηχανισμοι καταστολης (στρατος, αστυνομια), σε συναρτηση μεταξυ τους σκοπο εχουν τη διαμορφωση μιας κοινωνικης συνειδησης που καταληγει να γινει συγκεκριμενα πολιτικη, αναλογα με τις αναγκες του συστηματος που επικρατει.
Η ΣΤΡΑΤΟΚΡΑΤΙΑ ειναι μια απο τις ιδεολογικες εκφρασεις του καπιταλισμου. Η διαπαιδαγωγηση και των δυο φυλων εχει σαν αποτελεσμα το να μας εμφυσησουν πατριωτικη συνειδηση. Η συνεχης καλλιεργεια αυτης της συνειδησης μας κανει να εχουμε εσωτερικευσει σε τετοιο βαθμο τις ιδεες της «ελευθερης πατριδας», του «εθνικου κινδυνου» και τις «εθνικης ανεξαρτησιας», ωστε να μην αμφισβητουνται. Η κοινοβουλευτικη αριστερα και οι μαρξιστικες εξωκοινοβουλευτικες οργανωσεις και παραταξεις καλλιεργουν τον πατριωτικο σωβινισμο.
ΕΜΕΙΣ ΣΑΝ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΡΙΕΣ δεν δεχομαστε πατριδες και συνορα, γιατι δε δεχομαστε τη διεθνοποιηση του κεφαλαιου, την προστασια του αλλα ουτε καν και την υπαρξη του. Η απειλη του πολεμου θα παψει μονον με την καταστροφη του κεφαλαιου και του φορεα του το κρατος.
ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ (τοσο του δυτικου οσο και του ανατολικου καπιταλισμου), οι γυναικες και οι ανδρες απο ελευθερα και δημιουργικα υποκειμενα γινονται αντικειμενα ψυχολογικης και οικονομικης εκμεταλευσης. Το κρατος δημιουργει με την στρατευση των γυναικων την πλαστη οικονα της εξισωσης των δυο φυλων μεσα απο την κοινη τους καταπιεση στο μηχανισμο του στρατου και την τελικη τους εξοντοση απο τον υποβεβλημενο στη συνειδηση τους, αλλα ουσιαστικα ανυπαρκτο, εχθρο. Ο διαχωρισμος των ατομων σε δυο αντιμετωπα εχθρικα στρατοπεδα ειναι πλαστος επειδη δεν επειδη δεν εξυπηρετει παρα μονον τα συμφεροντα του κεφαλαιου.
ΓΙΑ ΜΣ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ δεν ειναι η αναμετρηση του προλεταριατου με την αστικη ταξη, ουτε και η αντικατασταση της μιας εξουσιας απο μιαν αλλη, αλλα ειναι η καταλυση καθε εξουσιας και ιεραρχιας.
ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ θα ερθει απο την κοινωνικη απελευθερωση και οχι μεσα απο μια υποτιθεμενη εξεγερση εναντια στους αντρες. Μονο οταν οι γυναικες και οι αντρες αρνηθουν τους ρολους τους και ανατρεψουν τον καπιταλισμο μπορουν και τα δυο φυλα να ζησουν απελευθερωμενα.
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟς ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΚΑΤΩ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ
ΚΑΤΩ ΟΙ ΡΟΛΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ
ΑΣ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΑΣ ΣΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ ΑΤΟΜΑ
ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
