Τα τελευταία 25 χρόνια οι παραγωγοί και οι εργοδότες «δασκαλεύτηκαν» να θεωρούν ως κάτι φυσιολογικό να εκμεταλλεύονται για 5 και για 10 ευρώ ανθρώπους για να κάνουν τις δουλείες τους, ουσιαστικά συνήθισαν και προετοιμάστηκαν ώστε να αποδεχτούν και να δικαιολογήσουν σήμερα αβίαστα τη φρασεολογία των φασιστών, για ανωτερότητα ενός ανθρώπου έναντι του άλλου βάση της φυλής, της τάξης και του χρώματος.
Ως ενορχηστρωτής όλης αυτής της κατάστασης, το κράτος και με πρώτο βιολί τους φασίστες (κομματικοποιημένους ή μη), έρχεται σήμερα προπαγανδίζοντας το δόγμα της μηδενικής ανοχής να εγκαθιδρύσει ένα αστυνομοκρατούμενο καθεστώς, καταστέλλοντας βίαια κάθε κομμάτι της κοινωνίας που ριζοσπαστικοποιείται και αντιστέκεται. Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο τρομοκρατεί τον λαό, αλλά συγχρόνως διαχέει την ιδέα της μη ανεκτικότητας σε κάθε κοινωνική σχέση , νομιμοποιώντας εκ των προτέρων στη συνείδηση του κόσμου ότι ο εργοδότης μπορεί να πυροβολεί τον εργαζόμενο, ο ελληνάρας να λιντσάρει τον μετανάστη, και ο δυνατός να τραμπουκίζει τον αδύναμο. Αφού πρώτα οδήγησαν στην ανεργία τον λαό, τώρα διαφημίζουν ως μονόδρομο για έξοδο από την κρίση, που οι ίδιοι κατασκεύασαν, μια ανάπτυξη που χωράει επιχειρήσεις σαν του «Βαγγελάτου» ή σαν τα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής. Στην ίδια λογική τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών που στήνει το κράτος σε όλη την επικράτεια επιτρέπουν και στους παρατρεχάμενους επιχειρηματίες να στήνουν τα δικά τους στρατόπεδα εργασίας.
Το απόγευμα της Τετάρτης 17 Απριλίου 2013 μετανάστες εργάτες στις καλλιέργειες φράουλας στη Νέα Μανωλάδα, την ώρα που για πολλοστή φορά διεκδικούσαν τα απλήρωτα μεροκάματα 6 ολόκληρων μηνών από την επιχείρηση «ΒΑΓΓΕΛΑΤΟΣ Α.Ε.», και αφού ενημέρωσαν ότι αν δεν πληρωνόντουσαν θα κατέβαιναν σε στάση εργασίας, δέχτηκαν δολοφονική επίθεση από τα πρωτοπαλίκαρα- επιστάτες της εργοδοσίας, πυροβολώντας τους εξ επαφής με όπλα στο ψαχνό. Γύρω στους 30 από τους μετανάστες τραυματίσθηκαν και μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία της περιοχής. Την ίδια μέρα οι μπάτσοι, σε μία απελπισμένη προσπάθεια να περάσουν το γεγονός ως κάτι ασήμαντο και αποκομμένο από την πραγματικότητα, προσπάθησαν να το κουκουλώσουν (κάτι που έχει συμβεί με επιτυχία σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν) διώχνοντας από το αστυνομικό τμήμα της Βάρδας όσους βρέθηκαν για να περιμένουν το δελτίο τύπου.
Τα «άμεσα αντανακλαστικά» του κράτους λειτούργησαν για ακόμα μία φορά, στέλνοντας κλιμάκια για ελέγχους, υπουργούς, κανάλια κ.λπ. Οι πάντες καταδίκασαν το γεγονός, ξεπλένοντας τα χέρια τους (ακόμα και η χρυσή αυγή) και μεγάλες συνεργαζόμενες εταιρίες, διέκοψαν προσωρινά τη συνεργασία τους με τη «ΒΑΓΓΕΛΑΤΟΣ Α.Ε.», δείχνοντας στους καταναλωτές το «ανθρωπιστικό τους πρόσωπο».
Μία βδομάδα μετά, οι μπάτσοι εισέβαλαν στον χώρο διαμονής ενός από τους μετανάστες που τόλμησαν να μιλήσουν για το γεγονός, και τον ξυλοκόπησαν παραδειγματικά μπροστά στα μάτια των υπολοίπων με την πρόφαση της κατοχής ναρκωτικών.
Πολιτικά κόμματα και οργανώσεις, έσπευσαν να καπηλευτούν τους απελπισμένους μετανάστες στέλνοντας τρόφιμα και παρηγορητικές ανακοινώσεις, θέτοντας ως κυρίαρχη διεκδίκηση το άσυλο και τα χαρτιά παραμονής, με βαθύτερο κίνητρο την ψηφοθηρία.
Η πορεία αλληλεγγύης που καλέστηκε στις 28/04 στην κεντρική πλατεία της Μανωλάδας, όπου αποφασίστηκε να συμμετέχουμε σε αυτή ως αυτοοργανωμένη συλλογικότητα, κατευθύνθηκε στο αστυνομικό τμήμα της Βάρδας και πέρασε ένα ηχηρό μήνυμα αλληλεγγύης και αντιφασισμού στον κάμπο της Ηλείας (με τις όποιες αδυναμίες της για τα δεδομένα της περιοχής και τη δυναμική της πορείας). Η πλειοψηφία των κατοίκων παρακολουθούσαν «παγωμένοι» την πορεία, υπήρξαν μετανάστες-εργάτες της περιοχής σε ρόλο «θεατή», πολλοί μετανάστες που έμπαιναν στην πορεία (κατά τη μεγάλη διάρκεια της) και μία παρέα φασιστοειδών μαζί με τους μπάτσους, που προσπάθησαν να εκφοβήσουν τους διαδηλωτές, ανεπιτυχώς.
Το κλίμα της τρομοκρατίας στην περιοχή εδώ και χρόνια από την τοπική κοινωνία και τους μπάτσους λειτούργησε και λειτουργεί αποτρεπτικά για μία ακόμα πιο δυναμική συμμετοχή διαδηλωτών, παρόλο που η πορεία αριθμούσε γύρω στα 1500 άτομα (μετανάστες στην πλειοψηφία).
Τις επόμενες μέρες, πολλοί εργάτες από το Μπαγκλαντές αντικαταστάθηκαν με άλλους από τη Βουλγαρία, και στις 30/04 δημιουργήθηκε νέο επεισόδιο διεκδίκησης απλήρωτων δεδουλευμένων. Τακτική των μεγαλοτσιφλικάδων της περιοχής είναι να εξουσιοδοτούν κάποιον μετανάστη (τσιράκι τους) για να μεσολαβεί μεταξύ εργατών και εργοδοσίας στην πληρωμή και όχι μόνο, κρατώντας μέρος των χρημάτων τους. Δύο από αυτούς στις 09/05 μαχαίρωσαν δύο εργάτες απρόκλητα επειδή διεκδικούσαν μεροκάματα 45 ημερών, και τα θύματα μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο αναμένοντας να απελαθούν. Οι μετανάστες και δράστες του γεγονότος αφέθηκαν ελεύθεροι μετά τη σύλληψή τους.
Οι επιθέσεις αυτές είναι η φυσική κατάληξη μιας σειράς βίαιων και γκανγκστερικών περιστατικών απέναντι στους μετανάστες από τη μεριά της εργοδοσίας και των πιστών εντολοδόχων τους, τα τελευταία χρόνια.
Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που σέρνανε δεμένο ημίγυμνο έναν μετανάστη πίσω από ένα αγροτικό (ένας εξ αυτών ήταν ο δράστης του γεγονότος στις 17/04), λίγο πιο πριν επίσης η συγκεκριμένη επιχείρηση εξαπατούσε τους μετανάστες να υπογράψουν χαρτιά για εξόφληση δεδουλευμένων χωρίς ποτέ αυτά να έχουν καταβληθεί, είτε να αντικαθιστά με καινούργιους μετανάστες τους προηγούμενους όταν φτάνει η ώρα της πληρωμής.
Μέσα σε ένα κλίμα διαρκών απειλών και εκβιασμών, οι μετανάστες, ανάμεσά τους και ανήλικοι, εργάζονται εξαντλητικά και διαβιώνουν στοιβαγμένοι σε άθλια παραπήγματα-θερμοκήπια που τους ενοικιάζει η εργοδοσία, κρατώντας μέρος των μεροκάματων πείνας (όποτε δίνονται) εκμεταλλευόμενοι εκτός της εργατικής τους δύναμης, και κάθε φυσική ανάγκη τους.
Αναγκάζονται να αγοράζουν ληγμένα τρόφιμα σε υψηλότερες τιμές από το κύκλωμα των εργοδοτών, και να ικανοποιούν τις σεξουαλικές τους ανάγκες με κοπέλες που οι εργοδότες κρατούν κλεισμένες σε σπίτια-φυλακές αποκλειστικά για τον σκοπό αυτό, με το αντίτιμο των 20 ευρώ (ποσό που το μεγαλύτερο μέρος του καταλήγει στις τσέπες των νταβάδων-αφεντικών).
Όλα αυτά συντελούνται με την ανοχή της τοπικής κοινωνίας και όχι μόνο, κάτω από ένα ιδιότυπο καθεστώς «ομερτά» όλα αυτά τα χρόνια.
Ο «ανεπτυγμένος» δυτικός κόσμος ουσιαστικά ποτέ δεν κατάργησε τη δουλεία και τη στυγνή εκμετάλλευση όλου του υπόλοιπου κόσμου για τη δική του ευημερία. Οι πρώτες μαζικές εισροές μεταναστών τη δεκαετία του ’90 από τις υπό κατάρρευση σοβιετικές χώρες δεν στάθηκαν αρκετές να ικανοποιήσουν την όρεξη των καπιταλιστών για φθηνά εργατικά χέρια. Έτσι στις μέρες μας, με συνεχείς επεκτατικούς πολέμους, με την πρόφαση του εκδημοκρατισμού, και με νεο-αποικιοκρατικές επεμβάσεις σε Ασία και Αφρική το κεφάλαιο καταληστεύει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές αυτών των περιοχών, και την ίδια στιγμή στήνει ένα επικερδές σύγχρονο σκλαβοπάζαρο. Εξαναγκάζοντας χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, που έχουν μετατραπεί σε πεδίο μάχης, ουσιαστικά δημιουργεί μία ανεξάντλητη δεξαμενή ανέξοδου εργατικού δυναμικού. Το κράτος και το κεφάλαιο για να διατηρήσει αυτό που εννοεί ανάπτυξη αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως κάτι αναλώσιμο σε μια μηχανή κέρδους. Χιλιάδες αγαθά, όπως οι φράουλες της Νέας Μανωλάδας, που κατακλύζουν τα ράφια των «supermarkets της αφθονίας» παγκοσμίως, είναι προϊόντα στυγνής και αιματοβαμμένης εκμετάλλευσης.
Αυτό που βιώνουνε δίπλα μας αυτή τη στιγμή οι μετανάστες είναι η εικόνα από το μέλλον που περιμένει όλους μας. Μία κοινωνία που ανέχεται και σιωπά μπροστά σε αυτά τα φαινόμενα, που οδηγούν στον μισανθρωπισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, είναι καταδικασμένη να ταλαντεύεται διαρκώς ανήμπορη από τη θέση του θύματος στη θέση του θύτη.
Καλούμε την κοινωνία να κατανοήσει ότι βρίσκεται στην ίδια μεριά με τους μετανάστες απέναντι στην επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου.
Διαρκείς αγώνες για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο!
αυτοοργανωμένη συλλογικότητα ΑΝΤΑΡΑ
14/05/2013
