10 χρόνια μετά την κρατική δολοφονία που άναψε την σπίθα της εξέγερσης το Δεκέμβρη του 2008, 10 χρόνια μετά από ένα Δεκέμβρη που η αυτοοργάνωση, η αλληλεγγύη, η ελευθερία έγιναν πράξη στους δρόμους ανά την Ελλάδα και εκτός.
Η εισαγωγή δεν έχει σκοπό τη θύμηση, αλλά το τώρα. Οι Δεκέμβριδες που ήρθαν, όπως και ο τωρινός, είχαν μεν τις ξεχωριστές αιχμές τους ανά χρονική συγκυρία, πάντα δε ένα πρόσημο αντικαπιταλιστικό και αντικρατικό – ή και γι αυτούς που το κράτος και η καταστολή δεν συγχέονται απλά αντικατασταλτικό- και μια σχέση, μεταξύ των υποκειμένων που τον συνέθεταν, αλληλεγγύης αυτοοργάνωσης ελευθερίας.
Στα Χανιά τον Δεκέμβρη του ‘18 υπήρχαν καλέσματα από Αγωνιστικές Κινήσεις Πολυτεχνείου Κρήτης, ΣΕΚ, Ενωτική Πρωτοβουλία, ΕΛΜΕ Χανίων, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ και την Πρωτοβουλία ενάντια στη λήθη, με την διπλανή αφίσα.
Μια ώρα μετά τα αρχικά καλέσματα ξεκίνησε πορεία με συμμετοχή κάτι περισσότερο των 250 ατόμων, οι περισσότεροι εκ των οποίων πλαισίωσαν το τελευταίο μπλοκ της “πρωτοβουλία ενάντια στη λήθη”. Ακολούθησε μια άνευρη μάλλον πορεία, σε κεντρικούς δρόμους στο εμπορικό κομμάτι της πόλης. Εξ αρχής, την πορεία την ακολουθούσε διμοιρία και διάσπαρτα βρίσκονταν “συνοφρυωμένοι” ασφαλίτες, στοιχείο που ομολογούσε και την ταυτότητα κάποιων εξ αυτών.
Στη πορεία φωνάζονταν σποραδικά αντιμπατσικά-αντικατασταλτικά και λοιπά συνθήματα, πετάχτηκαν τρικάκια (ακολουθεί σχετικό αρχείο για κατέβασμα: Χανιά 6 12 18) και γράφηκαν συνθήματα για τον Γρηγορόπουλο, τον εθνικισμό, τη φασιστική δολοφονία του Petrit Zifle στη Λευκίμμη (Κέρκυρα), τους πολιτικούς κρατούμενους.
Η πορεία ολοκληρώθηκε από το ένα κομμάτι στην πλατεία αγοράς ενώ το μεγαλύτερο κομμάτι προχώρησε από Δασκαλογιάννη προς Σπλάντζια. Επί της Δασκαλογιάννη μερίδα διαδηλωτών εξέφρασε με έναν πιο πρακτικό τρόπο τα αντιμπατσικά του συναισθήματα. Το γεγονός αυτό αναπαρήγαν με όρους θεάματος τα τοπικά ΜΜΕ.
ΑΡ
Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό από την χθεσινή πορεία.
