Το χρονικό
Γύρω στα τέλη Μάη μαθαίνουμε πως έχει προκηρυχθεί διαγωνισμός από το πανεπιστήμιο Κρήτης, για την ανάληψη από μια κατασκευαστική εταιρεία, ανάμεσα σε άλλες, του έργου »ανάπλασης» της πρόσοψης του Ευαγγελισμού. Έπειτα από διαχειριστικές συνελεύσεις που πραγματοποιήσαμε , αποφασίσαμε πως δεν θα αφήσουμε το πανεπιστήμιο και κατ’επέκταση την εταιρεία να αναλάβει το έργο καθώς αντιτίθεται στις αρχές της αυτοοργάνωσης που υπερασπιζόμαστε. Αποφασίσαμε, λοιπόν, να επισκεπτούμε τον πρύτανη στο πανεπιστήμιο και να του δηλώσουμε πως δεν θα αφήσουμε να πραγματοποιηθεί το έργο ενώ λίγες μέρες μετά επισκεπτήκαμε και τον εργολάβο στο γραφείο του για να του δηλώσουμε ακριβώς το ίδιο. Βέβαια, καθότι είμαστε οι μοναδικοί πραγματικοί υπεύθυνοι για την συντήρηση του κτηρίου είχαμε ήδη αρχίσει να μαζεύουμε χρήματα και να προγραμματίζουμε τις εργασίες για την ανακατασκευή του πριν ακόμη προκηρυχθεί ο διαγωνισμός εφόσον διαβλέπαμε τον κίνδυνο για τους περαστικούς και για εμάς τους ίδιους. Όμως, η αυτοοργανωμένη συλλογή χρημάτων, χωρίς κονδύλια,επιχορηγήσεις και σωτήρες είναι μια χρονοβόρα διαδικασία που απαιτεί πραγματική δέσμευση των ανθρώπων που συμμετέχουν στη κατάληψη. Αντίθετα, το πανεπιστήμιο και ο δήμος είχαν παρατήσει το κτήριο , έρμαιο του χρόνου, χωρίς,τότε, να τους νοιάζουν οι περαστικοί που κινδύνευαν.
Ένα πρωινό του Ιούλη ήρθε έξω από την κατάληψη μια ομάδα που αποτελούνταν από τον πρύτανη, τον αντιδήμαρχο Αναστασάκη , εκπροσώπους της πολεοδομίας και της εταιρείας με σκοπό να μας πείσουν για την ανάληψη του έργου. Έπειτα από συζήτηση και ορισμένες λεκτικές αψιμαχίες η ομάδα αυτή έφυγε από τον χώρο της κατάληψης, χωρίς έγκριση από μεριάς μας. Να σημειωθεί εδώ πως η εταιρεία, είχε συμφωνήσει, ότι θα έκαναν υποστήλωση περιφερειακά του κτηρίου λαμβάνοντας αν πραγματοποιούνταν αυτή τη δουλειά και για το κόψιμο του δέντρου στην πίσω αυλή ένα υπέρογκο και δυσανάλογο ποσό σε σχέση με τις εργασίες .Απ’τη μεριά μας για να ολοκληρώσουμε τη συλλογή χρημάτων που χρειάζονταν συνεχίσαμε μια σειρά από πάρτι και καφενεία οικονομικής ενίσχυσης που είχαν ξεκινήσει πριν την προκήρυξη του διαγωνισμού [το πάρτι στο πάρκο Ξενία (16 Μάη 2015) έγινε για επισκευές στο κτήριο και τα λεφτά της εβδομάδας (22-28/6/15) των γενεθλίων της κατάληψης χρησιμοποιήθηκαν για την ανακατασκευή του]. Έτσι, έπειτα από κάποιους μήνες, ξεκινάμε έτοιμοι πια και όλοι μαζί, μαθαίνοντας ο ένας από τον άλλο και μοιράζοντας κατά το δυνατόν τους χρόνους, μια διαδικασία 22 περίπου ημερών για την αναπαλαίωση της πρόσοψης η οποία κόστισε πολύ λιγότερα από αυτά που θα έπαιρνε η εταιρεία, με το αποτέλεσμα να είναι πραγματικά αξιόλογο κατά γενική ομολογία. Ενδεικτικά, κάναμε σοβατίσματα, ρίξαμε κομμάτια και τα αποκαταστήσαμε απ’την αρχή, φροντίσαμε τις υδρορροές, βάψαμε το κτήριο, φτιάξαμε την είσοδο κ.α. με τις συμβουλές συντρόφων μηχανικών και οικοδόμων με βάση έναν προϋπολογισμό που γνωρίζαμε πριν αρχίσουμε τις εργασίες.
Τελειώνοντας τις παραπάνω εργασίες ,στα τέλη Αυγούστου, μάθαμε από τον εργολάβο που μας παραχώρησε τις σκαλωσιές , πως τον είχαν καλέσει στη ΓΑΔΗ ώστε να ενημερωθεί για την μήνυση που εκκρεμεί , ακόμη, εναντίον του από το πανεπιστήμιο για παράνομη κατάληψη πεζοδρομίου και στήσιμο σκαλωσιάς. Αυτή η κίνηση απ’τη μια έχει ως στόχο να μπλοκαριστούν οι εργασίες και κατά συνέπεια να αναζητήσουμε άλλους δρόμους εργασίας ,πέρα από τις σκαλωσιές ,που μας θέτουν σε άμεσο κίνδυνο, και απ’την άλλη, μπορεί κανείς να πει πως έγινε για λόγους νομικής τυπικότητας δηλαδή ότι έτσι όφειλε να πράξει το πανεπιστήμιο καθώς το δεσμεύουν οι διαδικασίες. Το δεύτερο αυτό σκέλος αποτελεί μια ξεκάθαρα στείρα γραφειοκρατία η οποία σε καμία περίπτωση δεν προστατεύει τους εργάτες-τριες/εργαζόμενους-ες στις οικοδομές ειδικά αν αναλογιστούμε τον αριθμό των εργατικών ατυχημάτων που έχουν λάβει χώρα μόνο στο Ηράκλειο τον τελευταίο χρόνο όπου »πραγματοποιούνται όλοι οι προβλεπόμενοι έλεγχοι για την ασφάλεια των εργαζόμενων» .
Τέλος, θα θέλαμε να κάνουμε ξεκάθαρο πως παραμείναμε συνειδητά έξω απ’ όλο αυτό το αλισβερίσι με το πανεπιστήμιο, τον δήμο και την πολεοδομία. Ένα θέατρο που στήθηκε με έμμεσο μεν αλλά σαφή λόγο την ποινικοποίηση του χώρου ως ακατάλληλου και επικίνδυνου με απώτερο σκοπό να βάλουν χέρι στην κατάληψη για να την »αξιοποιήσουν». Τους απαντάμε πως το κτήριο αξιοποιείται πλήρως από εμάς τους ίδιους που μένουμε και δραστηριοποιούμαστε κοινωνικά και πολιτικά στη πόλη μας και πως δεν θα επιτρέψουμε »αξιοποιήσεις» από τους δήμους και τα πανεπιστήμια.
Αντίθετα σε όλο αυτό το κύκλο γραφειοκρατίας και υπέρογκων ποσών που αλλάζουν χέρια, σε μια περίοδο που το 3ο μνημόνιο είναι ήδη εδώ, τα εργατικά δικαιώματα εξαφανίζονται και οι ψευδοελπιδοφόρες κυβερνήσεις καταρρέουν η μια μετά την άλλη , εμείς επιλέγουμε να οργανωνόμαστε σε κοινότητες αγώνα και να αυτοοργανώνουμε τις ανάγκες μας με βάση την ελευθερία και την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων.
Λίγα λόγια για την λειτουργία της κατάληψης Ευαγγελισμού
Το νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», της οδού Θεοτοκοπούλου 18 που βρισκόταν άδειο και εγκαταλελειμμένο για δυο δεκαετίες, πήρε ζωή την Πέμπτη 16 Μαΐου 2002. Η κίνηση αυτή προήλθε από μια ομάδα νέων ανθρώπων, στην πλειοψηφία τους φοιτητές που θεώρησαν αναγκαία την αξιοποίηση ενός τέτοιου χώρου, ικανού να φιλοξενήσει ιδέες και δράση. Από τότε και εως σήμερα, στεγάζει ομάδες και άτομα του ευρύτερου αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου. Η κατάληψη λειτουργεί ως χώρος πολιτικής και πολιτιστικής έκφρασης και επικοινωνίας, ανεξάρτητα από κάθε επίσημο φορέα όπως το Κράτος ή το Πανεπιστήμιο. Πιο συγκεκριμένα λειτουργεί συλλογικά, ανταγωνιστικά προς τον κόσμο της εξουσίας, του κέρδους και της προώθησης του εκφασισμού.
Οι ομάδες και τα άτομα που στεγάζονται σε αυτό έχουν αναπτύξει λόγο και δράση για μια σειρά ζητημάτων, από τοπικά και περιβαλλοντικά θέματα μέχρι κεντρικά πολιτικά ζητήματα με συμμετοχή σε φοιτητικές,εργατικές και άλλες κινητοποιήσεις, αλλά και με αυτόνομες δράσεις ενάντια στο ρατσισμό και το σεξισμό, ενάντια στην εμπορευματοποίηση των δημόσιων χώρων, σε αλληλεγγύη με τους πολιτικούς κρατούμενους, στηρίζοντας τους αγώνες των φυλακισμένων, ενάντια στην ύπαρξη των φυλακών και του εγκλεισμού.
Επιπλέον, στο χώρο της κατάληψης λαμβάνουν χώρα πολιτιστικές εκδηλώσεις,προβολές ταινιών, λειτουργεί δανειστική βιβλιοθήκη και κινηματικό βιβλιοπωλείο, χαριστικό-ανταλλακτικό παζάρι,γυμναστήριο ενώ οσονούπω στήνεται καλλιτεχνικό εργαστήρι.
Για να καταστεί βέβαια λειτουργικό το κτίριο μετά από τόσα χρόνια εγκατάλειψης και να έχει τη μορφή που έχει σήμερα (ικανό να στεγάσει τις δραστηριότητες των ομάδων αλλά και να καλύψει ανάγκες στέγασης), χρειάστηκε συστηματική συλλογική εργασία.
Επιδιώκουμε να μην έχουμε σχέσεις ιδιοκτησίας, ούτε να μας διέπει ιδιοκτησιακή λογική ως προς το κτίριο απέναντι σε κανένα. Ο χώρος αυτός δεν ανήκει σε κανένα προσωπικά και έχουμε όλοι την ίδια ευθύνη απέναντι του.
Από την αρχή λοιπόν της κατάληψης εως και σήμερα (13 χρόνια μετά), μοναδικοί υπεύθυνοι για την αποκατάσταση, συντήρηση και τη λειτουργικότητα του κτιρίου ήταν και είναι τα άτομα που στέγασαν τη πολιτική τους δράση αλλά και τα οράματα τους σε αυτό.
Στις νεκρόφιλες πόλεις η κατάκτηση χώρων και χρόνων ενάντια στις καπιταλιστικές προσταγές και σχέσεις εξουσίας είναι μέρος του ταξικού ανταγωνισμού
Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις
23/10/15
Κατάληψη Ευαγγελισμού
