Το νέο φύλλο της εφημερίδας δρόμου Άπατρις κυκλοφορεί και μοιράζεται στους δρόμους και πόρτα-πόρτα.
Τα κείμενα του φύλλου μπορούν να βρεθούν στον σύνδεσμο:https://apatris.info/topics/issues/%cf%86%cf%85%ce%bb%ce%bb%ce%bf-51-issues/
apatris.info | apatris@espiv.net
Ακολουθεί το editorial του φύλλου
Διανύσαμε (όχι) αισίως το πρώτο μισό του 2022. Και τί καταλάβαμε; Κάθε πέρυσι και καλύτερα ή μάλλον κάθε «του χρόνου» και πιο περίεργα. Δεν είναι τόσο το γεγονός ότι ζούμε σε νεοφασιστικό κράτος. Αυτό το νιώσαμε στο πετσί μας από την πρώτη στιγμή με την καταστολή και την βία στο δρόμο, τις εκκενώσεις των καταλήψεών μας, την επισφάλεια, τα νομοσχέδια στην εργασία που στραγγαλίσαν την ήδη στραγγαλισμένη εργασιακή μας υπόσταση, την καταστροφή της ψυχικής μας υγείας, την εξουθένωση αγωνιστριών και την εξόντωση απεργών πείνας μέχρι και σήμερα, τις κρατικές δολοφονίες μεταναστ.ρι.ών, τόσο στο Αιγαίο όσο και μέσα στα camp ελληνικής φιλοξενίας, τα οποία πλέον οφείλουν να είναι ακόμα πιο αόρατα και κλειστά, όπως είδαμε πρόσφατα με την απόφαση εκκένωσης του camp στον Ελαιώνα. Όχι, δεν είναι όλα αυτά. Είναι περισσότερο το γεγονός ότι γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο για ποιούς ετοιμάζεται ο new era κόσμος και ποιές από εμάς δεν χωράει ούτε κατά διάνοια.
Οι σχεδιασμοί των κυρίαρχων διαχειριστών τόσο πλανητικά όσο και εγχώρια φάνηκαν από τη κρατική διαχείριση της πανδημίας covid19. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε, εκπαίδευση στην υπακοή, πειθάρχηση, καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης, οδηγίες και διαγγέλματα από τα πάνω, ψηφιοποίηση, έλεγχο, αναφορές, και κρατική γλώσσα σε κάθε μας κίνηση. Μια πρόβα τζενεράλε για την στρατιωτικοποίηση του κοινωνικού σώματος και την πολεμική προετοιμασία των κρατών. Άραγε πώς μετασχηματίζεται ο κοινωνικός ιστός, όσο βλέπουμε αυτή την βίαιη μετάλλαξη του πολιτισμού προς την κοινωνία του ελέγχου; Τι είναι επόμενο όταν παρατηρούμε την φίμωση των κινημάτων με τρομονόμους από τη Γερμανία ως την Ελλάδα;
Πάνω από την ρίζα του παγόβουνου του διεθνούς εμπορικού διακρατικού πολέμου, μαίνεται μια εντεινόμενη στρατιωτική σύρραξη στην Ανατολική Ευρώπη (Ουκρανία-ΝΑΤΟ-Ρωσία), όπως και στην Μέση Ανατολή, όπως και στην Ασία (Κίνα-Ταϊβάν). Οι εγχώριοι τηλεπλασιέδες δεν σταματούν να τρίβουν τα χέρια τους με τη ρητορική του ελληνικού κράτους-σωτήρα που «είναι έτοιμο για όλα» και παίρνει «πρωτοβουλίες στο Αιγαίο». Εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι άμα παίρνει πρωτοβουλία το κράτος, τότε αυτή είναι για να μας στείλει στη σφαγή. Σε αυτό φυσικά έβαλε το λιθαράκι της και η αριστερά χτίζοντας την προοικονομία και την εθνική ενότητα για αυτό που ακολούθησε. Επιπλέον, τα ελληνικό σκουπιδαριό με πάσης φύσεως φασίστα να παίρνει έδαφος στο δρόμο και στα πάνελ, έτοιμο να βγει μπροστά για τη «μαμά πατρίδα», βάζει τον οβολό του ως δεξί χέρι στα σχέδια μιας ήδη ακροδεξιάς κυβέρνησης. Φυσικά μπορούν να μας ταΐζουν με ψευτοεπιδόματα για βενζίνες και ρεύμα, σαν γνωστά προ-εκλογικά δολώματα, που έχουμε ξανά συναντήσει στο παρελθόν.
Κι ενώ συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, η δικαστική εξουσία ξεπλένει βιαστές, κυκλώματα, δολοφόνους (όπως στη δολοφονία της ZackieOh). Δημοσιογράφοι παρακολουθούνται με τις ευλογίες της ΕΥΠ και εταιριών λογισμικού, σκάνδαλα αποκρύπτονται ή προσπερνιούνται, ενώ φυτεύονται μπάτσοι (ΟΠΠΙ) στα πανεπιστημιακά ιδρύματα ώστε να αφανιστεί μια για πάντα κάθε νεανικό –φοιτητικό-συλλογικό κίνημα που θα μπορούσε να σηκώσει ανάστημα. Άλλωστε οι δολοφονικές επιθέσεις στο φοιτητικό κίνημα της Θεσσαλονίκης στο ΑΠΘ μόνο αυτό αποδεικνύουν, την πραγματική τους όρεξη.
Ένα χρόνο περίπου μετά τις μεγάλες πυρκαγιές της βόρειας Εύβοιας, αυτοί που την κάψανε, δηλαδή το κράτος και τα τσιράκια του, έρχονται να μας εγγυηθούν έναν νέο κόσμο. Έναν κόσμο όπου τα βουνά από την Κρήτη ως τα Άγραφα θα είναι γεμάτα ανεμογεννήτριες, έναν κόσμο που η τεχνική-επιστημονική πρόοδος είναι αξίες πάνω από οποιαδήποτε αξία του φυσικού κόσμου. Έναν κόσμο που οι από τα κάτω θα πρέπει να «καταναλώνουν λιγότερο ρεύμα», για να μπορέσουν να βιοποριστούν με τις ήδη υψηλές τιμές στα πάντα. Έναν κόσμο που απλά εμείς δεν χωράμε και δεν θέλουμε να χωρέσουμε. Γιατί η κρίση ήτανε πάντα εδώ, τα αφεντικά και το κόστος ζωής τα είχαμε πάντα στο σβέρκο μας και έχει έρθει εκείνη η ιστορική στιγμή να πούμε: ή εμείς ή αυτοί.
ΣΟ Αθήνας
