Στις 14 Μάη καταλάβαμε το εγκαταλελειμμένο κτήριο επί της οδού 28ης Οκτωβρίου 81 στη Λάρισα. Είμαστε φοιτήτριες/ες, άστεγες/οι, άνεργες/οι και εκμεταλλευόμενοι μιας κοινωνίας προνομίων με ελάχιστες ευκαιρίες για επιβίωση. Προερχόμαστε από τα κάτω, μέλη του ευρύτερου αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου.
Το σπίτι ανήκε σε μια οικογένεια για την οποία πολλοί στην πόλη και όλοι στην γειτονιά γνωρίζουν την ιστορία της. Πριν 5 χρόνια η ιδιοκτήτρια πέθανε μόνη στο σπίτι της και για ένα μήνα δεν την αναζήτησε κανείς παρά μόνο η γειτονιά που κινητοποιήθηκε ύστερα από την μυρωδιά της σήψης.
Στις 27 Μάη από τις 6:30 πμ αποκλείστηκε η γειτονιά, από 2 διμοιρίες των ΜΑΤ, 2 ομάδες ΟΠΚΕ, κάμποσες μηχανές της ομάδας ΔΙΑΣ και τουλάχιστον 10 ασφαλίτες παρέα με την δικαστικό κλητήρα. Αμέσως επέλεξαν την εισβολή σπάζοντας ένα παράθυρο την ώρα που δυο σύντροφοι αντιστέκονταν. Μετά από 4 ώρες κράτησης και αφού τους ενημέρωσαν πως η φερόμενη ως κληρονόμος έχει αποσύρει την μήνυση αφέθηκαν ελεύθεροι συναντώντας τον αλληλέγγυο κόσμο που τους περίμενε και τους υποδέχτηκε με συνθήματα.
Από την πρώτη στιγμή εμείς, προσπαθήσαμε να βρούμε τους 11 κληρονόμους που μέχρι τώρα δεν είχε κάνει κανείς τους αποδοχή. Ο λόγος ήταν ότι θέλαμε να τους ενημερώσουμε πως εμείς δεν επιδιώκουμε σε καμία περίπτωση να πάρουμε την ιδιοκτησία του σπιτιού, αλλά να οικειοποιηθούμε το σπίτι ώστε να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες.
Από την πρώτη στιγμή όλη η γειτονιά μας καλοδέχτηκε και είναι μάρτυρες για το τι είδους άνθρωποι είμαστε.
Από την πρώτη στιγμή μπάτσοι, εισαγγελείς, ασφαλίτες σκύλιασαν και κίνησαν διαδικασίες.
Τους θυμίζουμε ότι η κατάληψη του ΙΚΑ που εκκενώθηκε και γκρεμίστηκε δεν αξιοποιήθηκε ποτέ εδώ και 10 χρόνια. Τους θυμίζουμε ότι η πρώτη κατάληψη Ντουγρού επί της Οικονόμου εξ Οικονόμου και Ασκληπιού γωνία που εκκενώθηκε βίαια, δεν αξιοποιήθηκε ποτέ. Τα προσχήματα της νομιμότητας και της «ηθικής» της ιδιοκτησίας προβάλλονται γιατί στην πραγματικότητα οι καταλήψεις αποτελούν εστίες αντίστασης, κοινοτικής ζωής και ελευθερίας. Και τι θα κάνανε αν ο κόσμος έπαιρνε τη ζωή στα χέρια του και αρνούνταν να πληρώσει τα χαράτσια και τα ρεύματα, αν άρχιζε να ζει συλλογικά αντί να τρώγεται μεταξύ του;
Τους θυμίζουμε ακόμα πως δεν κάναμε πίσω και δεν φοβηθήκαμε, αλλά μέσα σε ενάμισι χρόνο ανοίξαμε 3 καταλήψεις, οργανώσαμε πορείες αντίστασης και αλληλεγγύης, συμμετείχαμε σε απεργίες, κάναμε αποκλεισμούς μαγαζιών ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, κινητοποιηθήκαμε για επανασυνδέσεις ρεύματος και νερού, οργανώσαμε συναυλίες, εκδηλώσεις, πολιτικά καφενεία, και συλλογικές κουζίνες, σταθήκαμε δίπλα στους πρόσφυγες, τους φιλοξενήσαμε στα σπίτια μας και στις καταλήψεις μας και ποτέ δεν σταματήσαμε να αγωνιζόμαστε. Και όλα αυτά χωρίς κανένα δικό μας κέρδος, χωρίς καμία διάθεση για ψήφους, χωρίς κανένα έλεγχο ή άδεια από το κράτος. Μόνο μέσα από την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη και τη συλλογική αντίσταση. Στεκόμαστε αλληλέγγυες/οι σε όλα τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και τις καταλήψεις που δέχονται καταστολή και απειλούνται με εκκένωση.
Ραντεβού στα άδεια σπίτια…
κατάληψη στέγης Barricada, κατάληψη αντιδραστήριο, κατάληψη Ντουγρού
http://antidrastirio.espivblogs.net/
