*
Τις πρώτες ημέρες του Μάρτη και τις ημέρες των Χριστουγέννων είδαμε να διαδραματίζονται μιντιακά δύο σημαντικά κατασταλτικά γεγονότα, που φαίνεται να αγνοούμε τις προεκτάσεις τους, τόσο κοινωνικά, όσο και κινηματικά. Το μεν αφορά την επιχείρηση σκούπα σε μετανάστες που κινούνται στις περιοχές του κέντρου (Εξάρχεια, Μενάνδρου κτλ) και το δε την επιχείρηση πέριξ του οικονομικού πανεπιστημίου Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ) και τη μετέπειτα δικαστική τους διαχείριση.
Τα κοινά των δύο διαφορετικών υποθέσεων είναι ότι έχουμε συλλήψεις μεταναστών, σε περιοχές που παίζονται πρωί-βράδυ ως γκέτο και απροσπέλαστες, οι κατηγορίες αφορούν και κακουγηρματικό χαρακτήρα με βάση τον νόμο περί σύστασης εγκληματικής οργάνωσης (νόμος 187 του Π.Κ.), τα στοιχεία είναι συγκεχυμένα στο ποιος έκανε τι, αν και χρεώνονται όλοι τη σύσταση και συμμετοχή στην εγκληματική οργάνωση.
Ένα σημαντικό νέο εισαγόμενο στοιχείο πάνω στις διώξεις αυτές είναι η συλλογική κατηγορία με τον νόμο 187. Ο νόμος αυτός αφορά, παρά τη σοβαρότητα και τη διεύρυνση των κατηγοριών, αφορά ένα μεγάλο ποσοστό των φυλακισμένων στις ελληνικές φυλακές. Είναι ένας νόμος, ο οποίος θέτει ακόμη και πλημμελήματα να αναβαθμίζονται σε κακουργήματα με βάση τη «σύσταση συμμορίας» με σκοπό την ομηρία χωρίς όρια των ατόμων που δρούνε εκτός της νομιμότητας. Δεν θα επικαλεστούμε κάποιο δίπολο της ταξικής δικαιοσύνης περί «ενοχής» ή «αθωότητας», καθώς μέσα στους κατηγορούμενους βρίσκονται σίγουρα και άνθρωποι από κυκλώματα μαφίας, άνθρωποι που παρανομούν με μόνο κριτήριο τον πλουτισμό οι οποίοι πολλές φορές στέκονται εχθρικά ακόμη και σε προτάγματά μας, όπως η αλληλεγγύη, η αυτό οργάνωση κα. Παρόλα αυτά, η βολική και νεφελώδης δομή του νόμου, επιτρέπει στους μπάτσους και τους εισαγγελείς να τον φέρουν και να τον ράψουν στα μέτρα οποιασδήποτε υπόθεση πρέπει να αντιμετωπιστεί με μεγαλύτερη πυγμή, επιβάλλοντας μεγάλες ποινές, πιο σοβαρούς περιοριστικούς, παραδειγματισμό και μήνυμα προς άλλους/ες.
*
Νέα κατασταλτική πολιτική και αλλαγή της φύσης
των επιχειρήσεων σκούπα
Στις δύο υποθέσεις αυτές έχουμε να κάνουμε με επιχειρήσεις σκούπα. Πως όμως θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν επιχειρήσεις σκούπα από μία εξελιγμένη και «αριστερή» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Η απάντηση βρίσκεται στο φούσκωμα του αισθήματος ανασφάλειας. Ακόμη και αν αποτελεί αντιπολιτευτικό χαρτί, ο σύριζα εκμεταλλεύεται το αίσθημα, δίνει λύσεις τέτοιου τύπου και προκαλεί την αντιπολίτευση σε νέο γύρο αψιμαχιών.
Η επιχείρηση σκούπα ονομάζεται, εξάρθρωση του κυκλώματος παρεμπορίου και ναρκωτικών γύρω από το ΟΠΑ ή εξάρθρωση της μεγαλύτερης εγκληματικής οργάνωσης ληστειών και διακίνησης ναρκωτικών στην αττική. Το αποτέλεσμα όμως είναι, να έχουν συλληφθεί συνολικά γύρω στα 250 άτομα (στις δύο υποθέσεις) και μάλιστα με διογκωμένο κατηγορητήριο.
Έτσι, ελέγχονται οι μάζες των μεταναστών στην Αθήνα (αλλά και αλλού). Μετά τη σύλληψη, ανεξάρτητα «αθωότητας» ή «ενοχής» οι μετανάστες μπαίνουν σε κικεόνα δυσκολιών, αν για παράδειγμα δεν έχουν χαρτιά ή εάν δεν έχουν λεφτά για παράβολα ή δικηγόρο με σκοπό τη διευκόλυνση στη διαχείριση του πληθυσμού. Ενός πληθυσμού που φαίνεται να είναι πλεονάζον.
*
Μικροπαραβατικότητα και συλλήψεις σε επικοινωνιακό επίπεδο
Το κέντρο της Αθήνας είναι πόλεμος. Τα στενά γύρω από την ομόνοια, τα Εξάρχεια, η Αθηνάς στενάζουν υπό το βάρος της κατάρρευσης της μητρόπολης. Οι μετανάστες ζούνε μέσα στα συντρίμμια που αφήνει πίσω της η τελευταία δεκαετία και παραπάνω.
Η παραβατικότητα στο κέντρο μιας μητρόπολης είναι λίγο-πολύ δεδομένη. Ακόμη και οι πτυχές του θεάματος, όπως το σινεμά, οι τηλεοπτικές σειρές, κάποιοι μουσικοί, έχουν δει, έχουν αφουγκραστεί και έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα αυτό. Η διακίνηση ναρκωτικών (ήπιων ή και όχι), οι κλοπές, τα σπασίματα για ραδιόφωνα, οι τσάντες και τα πορτοφόλια, αναδεικνύουν το τοπίο των υποβαθμισμένων γειτονιών του κέντρου. Στο ζήτημα της παραβατικότητας, καλούμαστε να απαντήσουμε με ερωτήσεις.
Τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος για να επιβιώσει στη σημερινή μητρόπολη; Προτείνουμε σε μετανάστες να δουλεύουν σε γαλέρες, ως το πιο υποβαθμισμένο εργατικό δυναμικό, με λεφτά που δεν φτάνουν για επιβίωση; Τους συμβουλεύουμε να γίνουν εργάτες γης, με όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στην κάθε λογής Μανωλάδα; Συζητάμε μαζί τους τη διαφορά μεταξύ της επιβίωσης και του πλουτισμού; Τη διαφορά του πουλάω «πρέζα» με το πουλάω λαθραία τσιγάρα; Αναλύουμε μεταξύ μας τη διαφορά του να έχουμε ελληνική ταυτότητα-και ότι αυτό συνεπάγεται- με την αδυναμία ανθρώπων να βγούνε από συγκεκριμένα όρια, όπως το παράδειγμα των Εξαρχείων; Αναγνωρίζουμε τη διαφυγή ανθρώπων μέσω κυκλωμάτων μαφίας, πουλώντας χασίς ή καταναλώνοντάς το για να την «παλεύουν»;
Όλα αυτά τα ερωτήματα θέτονται γιατί όντως δεν έχουμε απαντήσεις. Δεν είμαστε υπερασπιστές του κάθε μικρό παραβατικού, αλλά ούτε θα βουτηχτούμε στην καθαρότητα μακριά από ό,τι συμβαίνει ουσιαστικά δίπλα στα σπίτια μας, δίπλα στους δρόμους που δρούμε και κινούμαστε καθημερινά.
Όπως και να έχει, αυτό που μπορούμε να υπερασπιστούμε είναι η διάθεσή μας να μην παίξουμε το παιχνίδι της επικοινωνιακής διαχείρισης των μεταναστών, της παραβατικότητας και των γειτονιών μας.
Οι συλλήψεις αυτές (με τις διαφορές του ΟΠΑ και των Εξαρχείων) χρησιμοποιούνται από όλο το φάσμα της αντίδρασης και του καθεστώτος. Από τη χρυσή αυγή με τη ρητορεία που έχει για τους μετανάστες και το τι κάνουν, μέχρι τον σύριζα ο οποίος ψάχνει τρόπους να διαχειριστεί τον μεταναστευτικό πληθυσμό. Από τη νέα δημοκρατία και το αντιπολιτευτικό της χαρτί που είναι το δόγμα «τάξη και ασφάλεια», μέχρι τις ΜΚΟ που θρέφονται από τα ευρωπαϊκά κονδύλια για το μεταναστευτικό, ο πληθυσμός των μεταναστών και μεταναστριών πρέπει να παραμείνει εγκλωβισμένος και εύκολα διαχειρίσιμος.
Με τις επιχειρήσεις σκούπα και μάλιστα σε αυτή τη νέα μορφή με αναβαθμισμένα κατηγορητήρια, οι μετανάστες γίνονται ευάλωτοι και έτσι πιο εύκολα διαχειρίσιμοι για όλους τους από πάνω.
*
Η μάχη του «πεζοδρομίου» έξω από την ΑΣΟΕΕ
και η κίνηση των μεταναστών στο κέντρο της πόλης
Στην ΑΣΟΕΕ εδώ και πολλά χρόνια πραγματοποιείται υπαίθρια αγορά στο μπροστά πεζοδρόμιο, επί της Πατησίων. Διάφοροι μετανάστες πουλούν εκεί πράγματα με σκοπό την επιβίωση στην Αθήνα. Το κράτος επιχειρεί εδώ και πολλά χρόνια, να τελειώσει το φαινόμενο αυτό. Έχει επιχειρήσει με πληθώρα επιθέσεων εναντίον των μικροπωλητών της ΑΣΟΕΕ, με συλλήψεις, με επιχειρήσεις σκούπα και πάντα υπό το βλέμμα των ΜΜΕ, αλλά μόνο τη σωστή στιγμή. Επιβολή και αποστείρωση. Παρόλα αυτά οι ίδιοι οι μικροπωλητές, αλλά και αλληλέγγυοι/ες έχουν σταθεί ανάχωμα στα σχέδια του κράτους και το πεζοδρόμιο συνεχίζεται.
Ο σύριζα φέρνοντας νέες πρακτικές κρατικής διαχείρισης, συνέλαβε άτομα, τους έβαλε σε εγκληματική οργάνωση και τους χρέωσε με διακίνηση ναρκωτικών, παράνομη πώληση προϊόντων με κριτήριο τις παρακολουθήσεις των ίδιων των ασφαλιτών που είναι γύρω από το πανεπιστήμιο λόγω της γνωστής πιάτσας ναρκωτικών που μεταφέρεται από το πεδίον του Άρεως στην ΑΣΟΕΕ.
Έτσι φτιάχτηκε ένα αφήγημα που λέει ότι, όποιος συνομιλεί με τον κάθε έναν γύρω από την ΑΣΟΕΕ, γίνεται αυτόματα ύποπτος και μπορεί να κατηγορηθεί ως μέλος μίας –όσο πρέπει θολής- εγκληματικής οργάνωσης.
Αντίστοιχα, οι μπάτσοι παρακολουθώντας το εμπόριο ναρκωτικών στο ευρύτερο κέντρο της Αθήνας, βρήκε διασυνδέσεις, τις οποίες ηθελημένα και εντέχνως δεν αξιολόγησε ώστε η δεξαμενή «υπόπτων» να είναι μεγάλη, αλλά κυρίως να φανεί μεγάλη στο επικοινωνιακό πεδίο, ανεξάρτητα με τη βαρύτητα των πραγματικών γεγονότων.
Έτσι, φτάνουμε να μετράμε σε μία εγκληματική οργάνωση, που ουσιαστικά κινούνταν σε όλο το κέντρο, να έχει πάνω από διακόσια μέλη. Η λογική των διώξεων είναι να μπορέσει το κράτος να διαχειριστεί πληθυσμούς, ανεξάρτητα από το πόσο παράνομα κινούνται, να χαρτογραφήσει ανθρώπους, να σπείρει τον φόβο, ότι κάθε κουβέντα, κάθε νόημα ή επίσκεψη κάπου, μπορεί να σε οδηγήσει στη φυλακή.
*
Καταλήγοντας, δεν μπορούμε να μην ασχοληθούμε με τους πραγματικούς εχθρούς μας. Τα κεφάλια της μαύρης οικονομίας, με τις διασυνδέσεις τους με αυτά της νόμιμης οικονομίας. Τη δίωξη που δεν είδαμε ποτέ στα κεφάλια του Noor1 με τα κονέ του Μαρινάκη, τα λαθραία τσιγαράδικα του Σαββίδη μέσω ΣΕΚΑΠ δημιουργούν τη συνθήκη που κάνει τους από τα κάτω αναλώσιμους και τους από τα πάνω να συνεχίζουν τη συσσώρευση του πλούτου –νόμιμα ή παράνομα- ασταμάτητα. Και πόσοι άλλοι «επιφανείς επιχειρηματίες» είναι μπλεγμένοι σε ατελείωτες ιστορίες σύμπλεξης και σύμπλευσης μαύρης και νόμιμης οικονομίας. Η θέση μας είναι με τους καταπιεσμένους, απέναντι σε αφεντικά, κράτος και κάθε λογής επίδοξο διαχειριστή ανθρώπων.
καρόσι
