Ήταν βουβή η πρώτη νύχτα
ο ήχος στέρεψε
στο πρώτο δάκρυ, χαράκτηκε ο πόνος
στο δεύτερο, η μνήμη
η κραυγή σου αγκάλιασε τις καρδίες μας
ο θρήνος έγινε λυγμός, οργή και χείμαρρος
με όσες μένουν πίσω παλεύουμε μαζί
η πληγή γίνεται αγκάθι
το αγκάθι μένει, μένει και πονά
για εμάς σύντροφε
που δεν σε γνωρίσαμε στη ζωή
καταφέραμε να σε γνωρίσουμε στον θάνατο
στα χείλη κρατάμε μια υπόσχεση
το βλέμμα στραμμένο στην υπόθεση.
Ως το τέλος
Κυριάκος Ξυμητήρης ένας από εμάς
