Κάθε φόρα που δολοφονείται κάποια/ος αφροαμερικάνα/ος στις Η.Π.Α. από την αστυνομία, όσοι/ες δεν ανήκουμε στην ακροδεξιά, αναρωτιόμαστε για το πώς γίνετε να συνεχίζει ο δομικός ρατσισμός μέχρι και σήμερα. Ένα ρατσισμός που σου εξασφαλίζει πριν ακόμη γεννηθείς, ότι θα βρεις πιο κακοπληρωμένη δουλειά, θα δυσκολευτείς να αποκτήσεις μορφωτικό επίπεδο και θα δολοφονηθείς πιο εύκολα από έναν λευκό. Με τέτοιο τρόπο που το 2020 το 28% των θυμάτων αστυνομικής βίας ήταν Αφροαμερικάνοι/ες, κι αυτό πάρα το γεγονός ότι αποτελούν το 13% του πληθυσμού στις Η.Π.Α.
Φυσικά λοιπόν σε όλους/ες εμάς που είμαστε στην άλλη πλευρά του ατλαντικού είναι οφθαλμοφανής ο ρατσισμός. Μάλιστα η απόσταση είναι τόσο μεγάλη που ακόμα και τα Μ.Μ.Ε. δεν διατάζουν να τον παρατηρήσουν και να τον καταδικάσουν. Αλλά ας μείνουμε στην ευρωπαϊκή ήπειρο και ας στρέψουμε το βλέμμα μας στον ελλαδικό χώρο. Εδώ σπανία βλέπουμε στα Μ.Μ.Ε., τόσο τις δολοφονικές επαναπροωθήσεις προσφύγων, όσο και τις κανονικές δολοφονίες από την αστυνομία. Πέρα από το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της κοινωνίας δύσκολα θα ακούσεις για τον δομικό ρατσισμό που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία απέναντι όχι μόνο στους/τις μετανάστες/τριες, άλλα και τους Ρομά. Αφού γι’ αυτούς παρόλο που είναι πιο δύσκολο να βρουν δουλειά, και ακόμη πιο δύσκολο να βρουν σπίτι, είναι ιδιαιτέρα εύκολο να τους/τις σταματήσουν για ένα «τυπικό έλεγχο», να παραβιάσουν τα δικαιώματά τους, ακόμη και να τους σκοτώσουν, με περιορισμένες αντιδράσεις.
Σε αυτό το σημείο ξεκινάει ένα σκοτεινό παιχνίδι που αρχίζει από τα δελτία ειδήσεων και συνεχίζει με τον ρατσισμό της ελληνικής κοινωνίας μεταμορφώνοντας τον θύτη σε θύμα, και το αντίστροφο. Μια προσφιλής τακτική των Μ.Μ.Ε. και των μπάτσων, όπως συνέβη και στη Νέα Σμύρνη που η πληθώρα των βίντεο και οι αντιδράσεις του κόσμου κατέρριψαν τον ισχυρισμό ότι οι αστυνομικοί δεχόντουσαν επίθεση.
Μήπως κάτι αντίστοιχο είδαμε να εκτυλίσσεται τον τελευταίο καιρό και στο πέραμα; Στην αρχή ακούσαμε στα Μ.Μ.Ε. για ένα κλεμμένο αυτοκίνητο, με αγνώστου εθνικότητας επιβαίνοντες, που στην προσπάθειά του να ξεφύγει από την καταδίωξη έκανε όπισθεν, τραυματίζοντας επτά αστυνομικούς, οι οποίοι με τη σειρά του ανταπαντήσαν με 38 πυροβολισμούς, σκοτώνοντας τον οδηγό.
Αντίθετα, στην πορεία μάθαμε ότι, οι αστυνομικοί είχαν ενημερώσει το κέντρο ότι καταδιώκανε Ρομά, παρ’ ότι τους έδωσαν εντολή να σταματήσουν αυτοί συνεχίσανε, και τελικά δεν τραυματίστηκε κάνεις τους. Όταν το αυτοκίνητο έκανε όπισθεν οι αστυνομικοί ήταν καλυμμένοι και δεν κινδύνευαν όπως δήλωσαν στις καταθέσεις του. Εν τέλει άνοιξαν πυρ και σκότωσαν τον συνοδηγό του αυτοκινήτου όπως υποδηλώνει το αίμα στη δεξιά πόρτα.
Έτσι, η αστυνομία έκανε μια ακόμη δολοφονία και για μια ακόμη φόρα τα τεκμήρια, από τα βίντεο και τις ηχογραφήσεις, μέχρι τις καταθέσεις των αστυνομικών, συνηγορούσαν ότι ψεύδεται αναίσχυντα απέναντι στη λογική. Αφού επένδυσε στον ρατσισμό της ελληνικής κοινωνίας, ήξερε ότι η απώλεια αυτής ζωής δεν θα της κοστίσει το ίδιο. Είναι στο χέρι μας, να πολεμήσουμε τον ρατσισμό και κάθε ζωή που αφαιρεί το κράτος να αξίζει όσο η ζωή όλων των προηγούμενων που δολοφονήθηκαν.
Foreign_voice
