Ο Τρίτος παγκόσμιος είναι εδώ.
Φυσικά εδώ δεν πέφτουν βόμβες σε κτήρια, σχολεία και νοσοκομεία, δεν εκτελούνται άνθρωποι από τον στρατό κάποιας άλλης χώρας. Δεν αποκλείεται η ανθρωπιστική βοήθεια από το να φτάσει στην εμπόλεμη ζώνη, φέρνοντας τρόφιμα και φάρμακα, στα οποία δεν υπάρχει καμιά άλλη πρόσβαση. Από εδώ κάνεις δεν θέλει να φύγει γιατί κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του. Εδώ δεν θα προσπαθήσουν να αποτρέψουν κανένα να φτάσει κάπου αλλού, κάνοντάς του το ταξίδι τόσο επικίνδυνο όσο το να μείνει εκεί που είναι. Εδώ δεν θα βάλουν κανένα σε μια πλαστική η ξύλινη βαρκούλα να διασχίσει ένα πέλαγος, και αν τα καταφέρει και φτάσει να έχει να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της επαναπροώθησης με την ίδια βάρκα, ξανά στο πέλαγος, διπλασιάζοντας τις πιθανότητες να χάσει τη ζωή του στο «ταξίδι».
Εδώ φυσικά δεν έχουμε ακόμα πόλεμο, έχουμε όμως την οικονομία του πολέμου, γιατί εδώ παράγεται ο πόλεμος. Εδώ τελικά η καπιταλιστική κρίση δεν ξεπεράστηκε με την πράσινη ανάπτυξη. Εδώ δεν προσλαμβάνονται υγειονομικοί για τα νοσοκομεία και εκπαιδευτικοί για τα σχολεία, εδώ τα σπίτια είναι πολύ ακριβά για να τα νοικιάσει κανείς. Εδώ πρέπει να στείλουμε τα παλιά όπλα και πυρομαχικά στην Ουκρανία, και να αγοραστούν καινούργια από την Ευρώπη και την Αμερική· εδώ πρέπει να βλέπουμε τα όπλα του Ισραήλ να δοκιμάζονται για να τα αγοράσουμε αργότερα.
Εδώ αν βλέπει κανείς τηλεόραση, διαβάζει εφημερίδα, περιηγείται σε ηλεκτρονικές σελίδες, ακούει podcast, έχουν φροντίσει τα ΜΜΕ να μην φοβάται τίποτα από τα παραπάνω. Εδώ το πιο τρομακτικό πράγμα που έχει συμβεί είναι η έκρηξη σε ένα διαμέρισμα στους Αμπελόκηπους. Εδώ η ασφάλεια απειλείται από τους αναρχικούς.
Όσο ο πόλεμος πλησιάζει, η καταστολή θα αυξάνεται. Πώς αλλιώς θα είμαστε έτοιμοι να περάσουμε από την πολεμική οικονομία στον αληθινό πόλεμο;
συντακτική ομάδα Χανίων
