Απ’ τα Wikileaks στα Panama Papers
Ποιος πέφτει από τα σύννεφα όταν μαθαίνει ότι οι αφέντες αυτού του κόσμου κρύβουν τα λεφτά τους και μιλάνε μεταξύ τους με κυνισμό; Άραγε τώρα πήραμε χαμπάρι ότι το ΔΝΤ εξυπηρετεί συγκεκριμένες πολιτικές κι οικονομικές σκοπιμότητες, τώρα μάθαμε ότι οι πλούσιοι δεν πληρώνουν φόρους κι ότι κρύβουν τις δραστηριότητές τους πίσω από έναν ιστό offshore εταιριών, ότι το πολιτικό προσωπικό σ’ όλες τις χώρες έχει συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα που φροντίζει να εξυπηρετήσει με κάθε θεμιτό κι αθέμιτο τρόπο;
Το “θαύμα” του καπιταλισμού, που οδηγεί τον πλανήτη σε ασφυξία κι ολοένα και περισσότερους κατοίκους του σε μεγαλύτερη φτώχεια κι εξαθλίωση εδώ και μερικούς αιώνες, δεν είναι και τόσο απρόσωπο. Στην κορυφή της πυραμίδας, ένα σύμπλεγμα ανθρώπων με συγκεκριμένα ονόματα και διευθύνσεις (τραπεζίτες, μεγαλομέτοχοι πολυεθνικών, χρηματιστές, πολιτικοί…) διαστρέφει συστηματικά τις έννοιες της ελευθερίας και της ισότητας. “Όλα τα ζώα είναι ίσα. Απλώς κάποια ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα”, διαπίστωνε πικρά κάποτε ο Όργουελ στη “Φάρμα των Ζώων” του. Αυτά τα “πιο ίσα” ζώα μεθοδεύουν τη “δημοκρατική νομιμοποίηση” των αυθαιρεσιών τους, ενώ ποτάμια ανθρώπινου αίματος, χθεσινού, σημερινού κι αυριανού, επισφραγίζουν τη μεθόδευση.
Σε τίνος τα χέρια βρίσκεται η ανατροπή αυτής της παγκόσμιας κατάστασης; Όχι πάντως στα χέρια άλλων αυτόκλητων σωτήρων, που εμφανίζονται κατά καιρούς μέσα στις κρίσεις, όπως έκαναν και στον ελλαδικό χώρο, για να προσφέρουν “αξιόπιστες λύσεις” με την κατάλληλη για κάθε περίοδο πολιτικοϊδεολογική διακόσμηση. Η λύση βρίσκεται στα χέρια του καθενός από μας, αρκεί να μάθουμε να ξεφεύγουμε απ’ το παιχνίδι του θεάματος και των εντυπώσεων. Ως τότε, κάθε “αποκάλυψη” θα φαντάζει ως “σκάνδαλο” – όμως πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουμε ότι το “σκάνδαλο” δεν είναι εξαίρεση, αλλά κανόνας;
