Η απόφαση αρ. 593/2018 του μονομελούς πρωτοδικείου Αθηνών δικαιώνει τη συναδέλφισσα, νέα μητέρα, η οποία τον Οκτώβριο του 2017 απολύθηκε παράνομα και καταχρηστικά από την ΜΚΟ PRAKSIS.
Θυμίζουμε πως μετά από 1,5 χρόνο εργασίας στην ΜΚΟ υπό καθεστώς παράνομης απασχόλησης («μπλοκάκι» ή αλλιώς αυτασφάλιση με συμβάσεις ορισμένου χρόνου) η συναδέλφισσα ενημερώθηκε από την διοίκηση της ΜΚΟ πως δικαιούται «χαριστικά» τέσσερις μήνες άδεια εγκυμοσύνης. Με το πέρας του τετραμήνου επικοινώνησε με την εργοδοσία ώστε να επιστρέψει στη θέση της όπου πληροφορήθηκε πως αυτό δεν ήταν δυνατόν και με συνοπτικές διαδικασίες απολύθηκε.
Σε συντονισμό με το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ κατατέθηκε αγωγή εναντίον της εργοδοσίας, με την απόφαση του δικαστηρίου να δικαιώνει πλήρως τη συναδέλφισσα και το σωματείο.
Συγκεκριμένα:
Αναγνωρίζει ότι η συναδέλφισσα συνδέεται με τη ΜΚΟ με εξαρτημένη εργασία και σύμβαση αορίστου χρόνου.
Αναγνωρίζει ότι η απόλυση της συναδέλφισσας είναι άκυρη και υποχρεώνει τη ΜΚΟ σε επαναπρόσληψη.
Από τη μια πλευρά, η απόφαση του δικαστηρίου ευθυγραμμίζεται με όσα καταγγέλλουμε εδώ και αρκετό καιρό τη συγκεκριμένη εργοδοσία, η οποία με θράσος και επιμονή παραβιάζει ακόμα και τα ελάχιστα εργατικά δικαιώματα που έχουν απομείνει, αναδεικνύει το μέγεθος της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, ακυρώνει στον πυρήνα τους τις σχέσεις εργασίας που συνάπτει η συγκεκριμένη ΜΚΟ και αφορά κάθε εργαζόμενο/η που υφίσταται τις πρακτικές της αυτασφάλισης-«μπλοκάκι».
Από την άλλη πλευρά, η επίθεση στη μητρότητα -στα πλαίσια της ακραίας εργασιακής εκμετάλλευσης που βιώνουμε- έχει πάρει διαστάσεις, καθώς αρκετές περιπτώσεις έχουν δημοσιοποιηθεί το τελευταίο διάστημα. Ο κλάδος των ΜΚΟ δεν αποτελεί εξαίρεση στις έμφυλες διακρίσεις που υφίσταντο ανέκαθεν οι γυναίκες στους χώρους εργασίας και οι εργαζόμενες σε ΜΚΟ γνωρίζουμε πολύ καλά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μία γυναίκα, έγκυος, μητέρα που απασχολείται σε συνθήκες επισφάλειας. Ταυτόχρονα γνωρίζουμε ότι η επίθεση στη μητρότητα, η τρομοκράτηση των εργαζομένων και οι εκδικητικές συμπεριφορές δε θα σταματήσουν αν δεν τις σταματήσουμε εμείς.
Παρά τις προσπάθειες από την πλευρά της PRAXIS να παρουσιάσει τη συγκεκριμένη υπόθεση της συναδέλφισσας, ως μεμονωμένο περιστατικό, η αλήθεια είναι ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια γενικευμένη πρακτική καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων από μέρους της. Πρόσφατη περίπτωση αποτελούν οι εξελίξεις σχετικά με τις εργασιακές συνθήκες στους ξενώνες φιλοξενίας ανηλίκων, όπου αυτή τη στιγμή αντί να βελτιώνονται, ολοένα και χειροτερεύουν (μηνιαίες συμβάσεις, μη καταβολή μισθών, μείωση αποδοχών). Η συγκεκριμένη εργοδοσία, η οποία βρίσκεται σταθερά στην «πρώτη γραμμή» της καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων, παρουσιάζει τις σχέσεις εργασίας που συνάπτει ως συμβάσεις «αμοιβαίας ωφέλειας» ανάμεσα σε συνεργάτες, αποκρύπτοντας με αυτό τον τρόπο, το εξαρτημένο της εργασίας που προκύπτει ανάμεσα σε εργοδότες και εργαζόμενους, με στόχο την επισφάλεια, την εξατομίκευση και την αποδυνάμωση της διαπραγματευτικής ισχύος των εργαζομένων. Όμως τα διάφορα ευφάνταστα που επικαλείται για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, όσον αφορά την τακτική που ακολουθεί να βαφτίζει την εξαρτημένη εργασία ως αυταπασχόληση, δεν πείθουν κανένα, όπως δεν έπεισαν και το δικαστήριο. Τελικά, η εργοδοσία της PRAKSIS αναγκάστηκε να συμμορφωθεί ως προς την πρωτόδικη απόφαση στη συγκεκριμένη υπόθεση και η συναδέλφισσα θα επιστρέψει στη θέση της με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου και χωρίς μεταβολή των εργασιακών όρων, ενώ της καταβλήθηκαν τα δώρα και επιδόματα καθώς και οι μισθοί που δικαιούταν. Βέβαια, η ιστορία δεν τελειώνει εδώ, καθώς η εργοδοσία της PRAKSIS κατέθεσε έφεση κατά της απόφασης. Παρ’ όλα αυτά όμως, με την υπόθεση της συναδέλφισσας, δεν παύει να έχουμε πετύχει μια μεγάλη νίκη. Μια νίκη που αποδεικνύει ότι η δύναμη των εργαζόμενων μεγαλώνει, όταν αγωνίζονται και διεκδικούν συλλογικά. Αποδεικνύει, επίσης, ότι απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία, στην καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων, στις συνθήκες επισφάλειας, μπορούμε να δίνουμε μάχες και να πετυχαίνουμε νίκες με όπλο την συλλογικότητα, την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη.
Το ΣΒΕΜΚΟ θα συνεχίσει τους αγώνες για διασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας στον κλάδο και καλεί:
Τη διοίκηση της ΜΚΟ PRAKSIS να σταματήσει να αυθαιρετεί και να τηρήσει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το εργατικό δίκαιο.
Όλες/ους τις/τους εργαζόμενες/ους να έρθουν σε επαφή και να συμμετέχουν στο σωματείο.
Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις Μ.Κ.Ο. – Σ.Β.Ε.Μ.Κ.Ο.
svemko.espivblogs.net/?p=1087
