Μαχαίρια και Τριαντάφυλλα

Σημειώσεις σχετικά με την πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τη στρατηγική της έντασης

Μια αυτοκρατορία που δημιουργήθηκε με πόλεμο,
πρέπει να διατηρηθεί με πόλεμο

~Μοντεσκιέ

Ι

Η υποχώρηση των κομμουνιστών στη Βάρκιζα σήμανε την αρχή της λευκής τρομοκρατίας, και ομοίως η αποθράσυνση των χρυσαυγιτών συμπληρώνει την πλήρη αποτυχία των αντιμνημονιακών απεργιών και μικροεξεγέρσεων. Οι φασίστες με τα μαχαίρια έρχονται να συμπληρώσουν τους φασίστες με τις στολές, αυτούς με τα κουστούμια και αυτούς με τα μικρόφωνα. Η θεωρία των άκρων είναι σωστή μόνο που το ένα άκρο αποτελείται από τη αυταρχική νεο-δεξιά του Βενιζέλου, την οικονομίστικη δεξιά των τεχνοκρατών, τη εθνικιστική, τη λαϊκή και τη φασιστική ακροδεξιά της Ν.Δ και τους ναζιστές της Χ.Α.

ΙΙ

Η δεξιά αντλεί την ύπαρξή της από την αριστερά, με τον ίδια ακριβώς τρόπο που η συντήρηση δεν έχει νόημα χωρίς την αλλαγή, την καινοτομία και τους νεωτερισμούς. Η δεξιά στην Ελλάδα αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο και υπάρχει ως ο τρόπος έκφρασης των συμφερόντων πολύ συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, και ακόμα πιο συγκεκριμένων πολιτικών αντιλήψεων. Η διαχείριση της υπάρχουσας κατάστασης από τον Σαμαρά και την παρέα του αποτελεί την εκδίκηση των αιώνια κομπλεξαρισμένων νοικοκυραίων, των κυρ-Παντελήδων, των παπάδων και των ηλιθίων που γεμίζουν ακόμα τις εκκλησίες, των χωροφυλάκων, των στρατόκαβλων και των σεκιουριτάδων, αυτών που δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, αυτών που δεν θέλανε να κάνουν αλλιώς, και αυτών που δεν μπορούν να διανοηθούν να κάνουν αλλιώς, πάνω σε οτιδήποτε προοδευτικό γεννήθηκε ή πάει να γεννηθεί. O Ρουπακιάς αποτελεί μόνο τον εκτελεστή, μέρος του εξτρεμιστικού βραχίονα, τον χρήσιμο ηλίθιο.

ΙΙΙ

Η στρατηγική της έντασης υπάρχει, εφαρμόζεται και αποβλέπει στη δημιουργία ακραία εμπόλεμου κλίματος, την τρομοκράτηση του πληθυσμού και μέσω αυτών σε αυτό που σύσσωμη η δεξιά συμφωνεί: χούντα και ολοκληρωτισμός, με ή άνευ προσχημάτων.

IV

Δεν γνωρίζει κανένας εάν θα μπορούσαν οι αντιδράσεις για τη δολοφονία να μετατραπούν σε εξέγερση, ακριβώς γιατί κανένας πολιτικός χώρος και καμιά ομάδα ή συλλογικότητα δεν το επιδίωξε. Όλα τα υπόλοιπα είναι αναλύσεις και υποθέσεις εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς.

V

Η τακτική της Ν.Δ από την πρώτη στιγμή ήταν υπεράσπιση της Χ.Α. ως αδελφό κόμμα της δεξιάς απέναντι σε αναρχικούς, ΣΥΡ.ΙΖ.Α και Κ.Κ.Ε. Αυτό φάνηκε καλύτερα στην καθυστέρηση 2,5 ημερών της καταγγελίας της επίθεσης στο Πέραμα, στο γεγονός ότι όχι απλά δεν βγήκαν φωτογραφίες των δραστών αλλά ούτε καν τα ονόματά τους, και στην από κοινού δράση Μ.Α.Τ.-ΔΕΛΤΑ-Χ.Α. στην υπεράσπιση του Α.Τ. Κερατσινίου. Η καθεστωτική και η μιντιακή επίθεση που δέχεται η Χ.Α. μετά τη δολοφονία Φύσσα γίνεται μόνο στο πλαίσιο ενδοεξουσιαστικών συγκρούσεων στο εσωτερικό της δεξιάς. Ένας σημαντικός αριθμητικά στρατός από μπάτσους, χρυσαυγίτες, κομμάντος, κυπατζήδες και χαφιέδες είτε θα συνεχίσει τη δουλειά στο παρακράτος, είτε θα ενσωματωθεί στο επίσημο καθεστώς, είτε θα συνεχίσει ως έχει όταν καταλαγιάσει ο θόρυβος. Το καθεστώς μετά τη διάλυση των κομματικών όχλων των ΠΑ.ΣΟ.Κ.-Ν.Δ. κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια για να αποκτήσει εκ νέου μια αξιοπρεπή αριθμητικά βάση, και σίγουρα δεν θα πετάξει στα σκουπίδια όλη αυτή την προσπάθεια. Πιθανότατα η δήλωση του χαφιέ του ΣΚΑΙ σχετικά με την σοβαρή και την ασόβαρη Χ.Α. και την κυβέρνηση της μεγάλης δεξιάς να έχει μεγαλύτερη αξία από όσο νομίζουμε.

VI

Η δεξιά στην Ελλάδα πολέμησε για τον βασιλιά ενάντια σε κάθε είδους μεταρρυθμιστές, πέταγε μουσουλμάνους στα ποτάμια για να βαφτιστούν, έσφαξε και λεηλάτησε για τη μεγάλη Ελλάδα και εξευτέλισε τους «αδελφούς» πρόσφυγες που η ίδια δημιούργησε, προβάρισε με φουστανέλα και σπαρτιάτικη περικεφαλαία τον τρίτο ελληνικό «πολιτισμό», φόρεσε τη σβάστικα και πούλαγε λάδια στην κατοχή, νίκησε με αμερικάνικες ναπάλμ στον εμφύλιο και καταβρόχθισε την εξ Αμερικής βοήθεια, έσωσε τη χώρα πολλάκις από τα «κόκκινα σκυλιά» κάνοντας χούντες, και σήμερα ετοιμάζεται να ξανασώσει την Ελλάδα από τους κομμουνιστές. Αποτελεί την έκφραση και την παραγωγή της αντεπανάστασης που γεννούν οι κοινωνικές αναταράξεις.

VII

Τίποτα δεν συνηγορεί στο ότι η δολοφονία έγινε τυχαία. Αυτό σημαίνει ότι ήδη έχουν μπει σε εφαρμογή συγκεκριμένοι σχεδιασμοί είτε του κράτους, είτε του παρακράτους. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι ο πήχης της βίας πλέον ξεπερνάει οτιδήποτε έχουμε ζήσει, αφού το σοκ λόγω του πρωτόγνωρου των καταστάσεων αποτελεί και την ουσία της στρατηγικής της έντασης. Έτσι κι αλλιώς, τις τελευταίες μέρες οι αναφορές της δεξιάς στον εμφύλιο είχαν πληθύνει σε μη φυσιολογικό βαθμό. Στη ΔΕΘ οι προσαχθέντες οδηγήθηκαν στο τμήμα περπατώντας με τα χέρια πίσω από το κεφάλι σαν αιχμάλωτοι πολέμου, την ίδια μέρα ανακοινώθηκε από το ΓΕΕΘΑ μεγάλη στρατιωτική άσκηση ανακατάληψης του όρους Γράμμου, ενώ μια μέρα πριν ο Κασιδιάρης είχε ανακοινώσει επίσημα την πρόθεση της Χ.Α. να σχηματίσει ένοπλα σώματα με πολεμικό εξοπλισμό και στρατιωτική εκπαίδευση για την καταπολέμηση της εγκληματικότητας στην ύπαιθρο.

VIII

Ο Άλφρεντ Κρούπ, μεγαλοβιομήχανος όπλων και βασικός υποστηρικτής του Χίτλερ, το 1953 ήταν ήδη δημοκράτης και συνομιλητής των Αμερικάνων. Ομοίως ο εφοπλιστής Μαρινάκης, ιδιοκτήτης του ελεεινού «πρώτου θέματος» που ανοιχτά επί μήνες προπαγάνδιζε τη Χ.Α., ήρθε τώρα να μας πει ότι «δεν ξεχνά τον φασισμό» με το γνωστό εμετικό πρωτοσέλιδο. Ο κανιβαλισμός, η θρασύτητα, η εξαχρείωση και το ποντάρισμα στη μαζική έλλειψη μνήμης αποτελούν αναπόσπαστα στοιχεία του νέου καθεστώτος, ανεξάρτητα από το εάν οι νεοναζί θα είναι στο προσκήνιο ή όχι.

IX

Η πανευρωπαϊκή κινητοποίηση αντιφασιστικών ομάδων δείχνει και τον ηγετικό ρόλο που παίζει το ελληνικό ανταγωνιστικό κίνημα στην παρούσα φάση. Νεκροί αντιφασίστες έχουν υπάρξει και στη Βαρκελώνη και στο Παρίσι και σε όλες τις μεγαλουπόλεις της Ευρώπης, όμως πουθενά δεν έχει υπάρξει τέτοια κινητοποίηση. Αυτό δείχνει και το μέγεθος των προσδοκιών των αγωνιστών των άλλων χωρών από μια νέα πιθανή εξέγερση στην Ελλάδα. Προσδοκίες που δεν ικανοποιήθηκαν ούτε στο ελάχιστο και που δείχνουν την πασιφανή αδυναμία μας να πράξουμε κάτι καινούργιο, που και εμάς θα εμπνεύσει, και ερεθίσματα θα δώσει στους συντρόφους των άλλων χωρών.

X

Εάν υπάρχουν σοβαρές απώλειες στο εσωτερικό των παρακρατικών συμμοριών, αυτό οφείλεται στην αδυναμία τους να κατανοήσουν τη σύσταση του αντιφασιστικού μετώπου. Πέραν των γραφικών νεο- πασιφιστικών αριστερών ομάδων, έχει αρχίσει να αναπτύσσεται με τη συμμετοχή του αναρχικού χώρου ένας διάχυτος κοινωνικός αντιφασισμός, που για όποιον δεν έχει ζήσει εκ των έσω τέτοιες διεργασίες δεν μπορεί να τις κατανοήσει. Σε αυτές τις παρέες, τις ομάδες και ομαδοποιήσεις, και στη μαχητική στάση τους που δεν βασίζεται στα κείμενα και τις αναλύσεις κάποιου συγκεκριμένου σχεδιασμού, αναρχικού ή αριστερού, αλλά πολύ περισσότερο στο θυμικό και στο τυχαίο, οφείλεται και η επικράτηση των αντιφασιστών στους δρόμους όλων των μεγάλων πόλεων της επαρχίας. Με απλά λόγια, ένας χρυσαυγίτης φοβάται πολύ περισσότερο μια τυχαία συνάντηση με μια παρέα αντιφασιστών παρά μη τυχόν και πέσει πάνω σε οργανωμένη αντιφασιστική πορεία, περιπολία ή δράση. Αυτό το θυμικό και το τυχαίο, το οποίο λειτουργεί παράλληλα με τη οργανωμένη αντιφασιστική δράση είναι που δεν μπορούν να ελέγξουν.

ΧΙ

Υπάρχει ένα αόρατο νήμα που συνδέει τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, με τις εκκενώσεις των καταλήψεων, την κατάρρευση των μισθών και την φασιστοποίηση του κρατικού μηχανισμού, και είναι η συνολική μετεξέλιξη της αστικής δημοκρατίας σε ολοκληρωτικού τύπου καθεστώς. Το έγκλημα της αριστεράς έγκειται στο ότι δεν αναγνωρίζει παρά μόνο την ανικανότητα της κυβέρνησης να διαχειριστεί την κατάσταση, και όχι ότι η ίδια η κατάσταση είναι το πρόβλημα. Αυτό ορίζει τη μόνιμη φοβία των διαφόρων φυλάρχων της αριστεράς να συγκρουστούν, όπως υποτίθεται ότι επιδιώκουν, αλλά ορίζει επίσης και μια διάθεση ιστορικού συμβιβασμού, μια νέα Βάρκιζα. Η αριστερά εν μέσω κρίσης αποδεικνύεται τόσο ανεπαρκής που η έκπληξη έγκειται μόνο στο πόσο δεξιά μπορεί να μετατοπιστεί.

ΧΙΙ

Το ελληνικό βαθύ κράτος πάντα ήταν παρόν και πάντα χρησιμοποιούσε βρώμικες μεθόδους. Η επίθεση με χειροβομβίδα στο στέκι μεταναστών, όπως και ο πυροβολισμός μαθητή στο χέρι ένα μήνα μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, μπορεί να μην έτυχαν της προσοχής που τους άξιζε τότε, όμως δεν συνιστούσαν τίποτα λιγότερο από την προσπάθεια κάποιων, είτε ατόμων είτε κύκλων στον χώρο του παρακράτους να οξύνουν την κατάσταση, να εφαρμόσουν τη στρατηγική της έντασης πριν την ώρα της.

ΧΙΙΙ

Οι οποιεσδήποτε κόκκινες γραμμές για την κοινωνία φαίνεται να έχουν εκλείψει. Μια κοινωνία που ανέχεται τη φτωχοποίησή της με τέτοια μιζέρια και παραίτηση, το περισσότερο που μπορεί να κάνει είναι να βρίζει τις οθόνες της τηλεόρασης και να ψηφίσει ΣΥΡ.ΙΖ.Α στις επόμενες εκλογές. Είναι ψέματα ότι ο αντιφασισμός αφορά τους πάντες, ενώ οι απανταχού δικτάτορες ιστορικά ποτέ δεν ενόχλησαν τους νοικοκυραίους. Αυτούς που ενόχλησαν είναι εκείνες οι μειοψηφίες που επεδίωκαν να αντισταθούν και να επαναστατήσουν. Αυτοί που δεν κάθονταν ήσυχοι. Για τους σπαρτακιστές φτιάχτηκε ο Χίτλερ, για τους προβοκάτορες με τα μαντήλια στα Ιουλιανά ο Παπαδόπουλος, και για εμάς ο Σαμαράς και ο Μιχαλολιάκος . Και είναι δικό μας χρέος να τους αντιμετωπίσουμε.

Βαγιάν