Το 1996 το ελληνικό κράτος, εκμεταλλευόμενο τις συνθήκες στο εσωτερικό του (φθηνή εργασία, έλλειψη αντίστασης) αποφασίζει να επαναφέρει την επεκτατική του ατζέντα, θέτοντας ως στόχο την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, μέσω του εποικισμού βραχονησίδων. Δύο βραχονησίδες, χώρος βοσκής για λίγες κατσίκες, θα αποτελέσουν το σκηνικό όπου κάθε λογής πολιτικοί, δημοσιογράφοι, στρατόκαυλοι, επιχειρηματίες και βιομηχανίες όπλων θα ξεδιπλώσουν τα ταλέντα τους, προσφέροντας θέαμα για τον κοσμάκη και εξασφαλίζοντας «άρτο» για τους εαυτούς τους.
Στον ελλαδικό χώρο πραγματοποιούνται κάθε χρόνο δύο καλέσματα φασιστών με αφορμή την επέτειο των Ιμίων. Το ένα είναι της Χρυσής Αυγής στην Αθήνα και το άλλο, μέχρι και τον περασμένο Γενάρη 2016, της Πατριωτικής Κίνησης Πολιτών στην Καβάλα. Η Πατριωτική Κίνηση αποτελούσε μια φασιστική συμμορία, κράμα μικροαστών ρατσιστών, ομοφοβικών εθνικιστών, αντισιμιτών και αντι-μουσουλμάνων με υποστηρικτές αγνούς πατριώτες του υποκόσμου και της μαφίας.
Αρχικά επιδόθηκαν σε μια σειρά «αγαθοεργιών», τύπου καθαρισμός παραλιών και αγαλμάτων, πολύ σύντομα όμως έδειξαν το πραγματικό τους προσωπείο. Συσσίτια μίσους, αιμοδοσίες, συλλογές σχολικών ειδών και ρουχισμού μόνο για Έλληνες. Ρατσιστικές επιθέσεις όπως, πογκρόμ σε Ρομά, εμπρησμός οικίας και εκφοβισμός – τραμπουκισμός μεταναστών. Σφαγή χοίρου στην Παλιά Μουσική (διατηρητέο κτίριο, παλιό τζαμί) και στον αναστηλωμένο μεντρεσέ, που πλέον λειτουργεί ως μικρασιατικό μουσείο ιστορίας. Το γλυκό δένουν οι ξυλοδαρμοί μαθητών, γκραφιτάδων και οι πολιτικές επιθέσεις σε αυτοργανωμένους χώρους (γκαζάκια), καταλήψεις αλλά και άτομα. Άξιο αναφοράς είναι και η επίθεση σε μέλος του ΚΚΕ με μαχαίρι. Φυσικά δεν λείπουν και οι κοινές δράσεις με την Τ.Ο. της Χ.Α. Καβάλας τόσο εντός (περιφρούρηση εκλογικού περιπτέρου της Χ.Α.) όσο και εκτός της πόλης (πορείες ενάντια στο Τούρκικο προξενείο και στην Φλώρινα). Την ολοκληρωτική τους δράση έρχονται να συμπληρώσουν αντισυγκεντρώσεις και παρεμποδίσεις σε απεργιακές και αντιφασιστικές πορείες. Όπως αυτή της συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ στις 6/12/2011 για τα χαράτσια της ΔΕΗ, επιστρατεύοντας σκυλιά μάχης (pit–bull). Η εμφάνιση τους ως τάγμα εφόδου στην πορεία διαμαρτυρίας για τον παραλίγο θανάσιμο τραυματισμό του απεργού Γιάννη Καυκά και η αντισυγκέντρωση τους τον Δεκέμβριο του 2011 ενάντια στην πορεία της μνήμης του Α. Γρηγορόπουλου.
Χαρακτηριστικό των φασιστών ήταν πως σε κάθε εκδήλωση των Ιμίων, προχωρούσαν σε κατάληψη της πλατείας από το προηγούμενο βράδυ, τραμπουκίζοντας και ξυλοκοπώντας, όλα αυτά τα χρόνια, οποιονδήποτε δεν τους έκανε ή περνούσαν για αντιφασίστα.
Το 2014, μία μέρα πριν από την καθιερωμένη φασιστομάζωξη των Ιμίων, μετά από συμπλοκή ομάδας ατόμων με φασίστες, οι δεύτεροι έσπασαν και προσπάθησαν να κάψουν μαγαζί στοχοποιημένου αντιφασίστα. Ο σύντροφος ενημερώθηκε από τους μπάτσους ότι πρέπει να μεταβεί στο τοπικό Αστυνομικό Τμήμα για την αυτεπάγγελτη ποινική διαδικασία. Μετά από αναμονή 3 ωρών στο αστυνομικό τμήμα μαθαίνει ότι συλλαμβάνεται μετά από μήνυση που κατέθεσαν οι φασίστες εναντίον του. Αφού έχει περάσει 2 μέρες στα κρατητήρια, τη Δευτέρα 27 Ιανουαρίου του 2014, το απόγευμα, μαθαίνει και ο δεύτερος σύντροφος (αδερφός του πρώτου), επίσης στοχοποιημένος για την αντιφασιστική του δράση, πως εκκρεμεί μήνυση εναντίον του και παραδίδεται στο ΑΤ Καβάλας. Μετά από μια βδομάδα στα κρατητήρια, την Παρασκευή 31/01/2014, αφού εμφανίστηκαν ενώπιον του ανακριτή, οι δύο σύντροφοι αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους και χρηματική εγγύηση.
Η πρώτη δίκη είχε οριστεί για τις 10/6/2015, όπου οι σύντροφοι ζήτησαν αναβολή λόγω απουσίας των δικηγόρων τους. Ύστερα από αρκετές αναβολές η δίκη γίνεται στις 14 και 15 Νοεμβρίου 2016 στο μικτό ορκωτό δικαστήριο Ξάνθης. Πριν από κάθε δίκη, οι φασίστες προκαλούσαν με τη συμπεριφορά τους, αναγράφοντας εμετικά συνθήματα στην περιοχή που μένουν οι σύντροφοι, καθώς και σε όλη την πόλη. Και τις δύο μέρες του δικαστηρίου, υπήρχε αλληλέγγυος κόσμος από Καβάλα αλλά και τις γύρω πόλεις. Την πρώτη μέρα εξετάστηκαν οι 10 μάρτυρες κατηγορίας (από τους 13 που κατέθεσαν την μήνυση), 1 μπάτσος και 5 μάρτυρες υπεράσπισης, ενώ τη δεύτερη, ακολούθησαν οι υπόλοιποι 4 μάρτυρες υπεράσπισης και η απολογία των δύο κατηγορουμένων. Αποτέλεσμα της δίκης, αθώος ο ένας σύντροφος και ένοχος ο δεύτερος, με ποινή 4 χρόνια και 7 μήνες με εφέσιμη αναστολή 3 χρόνια. Οι κατηγορίες όλες που υπερίσχυσαν είχαν πρώτα υποβιβαστεί σε πλημμελήματα. Το κλίμα και των δύο ημερών ήταν υπέρ των αντιφασιστών, παρόλο που οι μπάτσοι δεν άφηναν τους/τις αλληλέγγυους/ες να μπουν στο φουαγιέ του δικαστηρίου και παράλληλα, γέμιζαν την αίθουσα με ασφαλίτες για να μην υπάρχουν ελεύθερες θέσεις για τους/τις συντρόφους/ισσες. Οι κατασταλτικές δυνάμεις και οι τοπικές εφημερίδες της Ξάνθης, όπως η εφημερίδα «Εμπρός», βοήθησαν στο να διογκωθεί το αρνητικό κλίμα, κυκλοφορώντας φυλλάδες τρομοϋστερίας και γεμίζοντας το δικαστικό μέγαρο Ξάνθης με αστυνομικές δυνάμεις και διμοιρίες, πάντα στο πλευρό των φασιστών.
Τις επόμενες χρονιές, η συμμετοχή των φασιστών στη γιορτή μίσους των Ιμίων, ξεφούσκωνε όλο και περισσότερο. Έτσι, τον Ιανουάριο του 2015, περίπου 40 φασίστες ήταν συγκεντρωμένοι στο Δημοτικό Κήπο, περιφρουρούμενοι από 5 κλούβες και όλο το ασφαλιτομάνι Καβάλας και Δράμας. Βλέποντας ότι ήταν λίγοι γραφικοί δεν έκαναν την καθιερωμένη τους πορεία. Επέστρεψαν στα γραφεία τους, περίπου 200 μέτρα από το Αστυνομικό Τμήμα. Από εκεί οργανώθηκαν σε ομάδες και άρχισαν να περιφέρονται επιδεικτικά στην πόλη. Μία από αυτές τις ομάδες συναντήθηκε τυχαία με αντιφασίστες/στριες στο κέντρο της Καβάλας και προκαλώντας τους επιθετικά, υπήρξε συμπλοκή. Μέσα στα επόμενα λεπτά έγινε προσαγωγή 2 ατόμων, άσχετων με το συμβάν και σε διαφορετικό σημείο.
Με αφορμή το παραπάνω περιστατικό, φασίστες και μπάτσοι οργανώθηκαν και κινήθηκαν συντονισμένα με σκοπό να επιτεθούν στα άτομα που ήδη γνώριζαν πως ήταν συγκεντρωμένα στην Κατάληψη Βύρωνος 3. Φασίστες προσέγγισαν την Κατάληψη ως δόλωμα, με πέτρες και καδρόνια και όταν η περιφρούρηση τους απώθησε, κρύφτηκαν πίσω από τους μπάτσους. Ακολούθησε μάχη σώμα με σώμα ανάμεσα σε μπάτσους και συγκεντρωμένους αντιφασίστες/στριες. Μη μπορώντας να τα βγάλουν πέρα και αρνούμενοι να δεχτούν την ήττα τους, οι αστυνομικές δυνάμεις, πέταξαν κρότου λάμψης μέσα σε πυκνοκατοικημένη περιοχή. Υποχωρώντας, περικύκλωσαν την Κατάληψη 4 διμοιρίες ΜΑΤ υπό την καθοδήγηση του Διευθυντή Ασφαλείας Καβάλας, ο οποίος έβριζε και προκαλούσε κάνοντας κωλοδάχτυλα στους αντιφασίστες/στριες.
Το 2017, μετά και την επίσημη διάλυση της πατριωτικής κίνησης, αυτοί που παρέλαβαν τη σκυτάλη στη πόλη μας δεν θα ήταν άλλοι από τα κατακάθια της πατριωτικής. Αυτοαποκαλήθηκαν φοίνικες, εγωπαθείς και με περίσσιο ζήλο ανέλαβαν τη συνέχιση του ρατσιστικού παραληρήματος. Μέλη απ’ όλες τις παρακρατικές ομάδες, (Π.Κ, Χ.Α, Α.Μ.Ε και ανένταχτους εθνικιστές, προσπάθησαν να αναγεννηθούν από τις στάχτες τους.
Είναι αυτοί που το καλοκαίρι του 2016, μοιράζανε προκηρύξεις μίσους και ισλαμοφοβίας, εναντίον των προσφύγων που θα μεταφέρονταν στο στρατόπεδο Ασημακοπούλου. Στις προκηρύξεις αυτές, παρουσιαζόμενοι ως δήθεν αγανακτισμένοι κάτοικοι, παρομοίαζαν τις οικογένειες των προσφύγων με σκουπίδια που θα μολύνουν την περιοχή τους. Φυσικά, η στάση των προσφύγων και η αλληλεγγύη που έδειξε μεγάλο κομμάτι της τοπικής κοινωνίας, ήταν η καλύτερη απάντηση τόσο στους ανεγκέφαλους φασίστες, όσο και στην ίδια τη δήμαρχο Καβάλας, που δεν δίστασε να υιοθετήσει τις ακροδεξιές αυτές ρητορείες.
Είναι αυτοί που το περασμένο καλοκαίρι, ως ενοικιαζόμενοι μπράβοι του εφοπλιστή Λαυρεντιάδη, επιτέθηκαν στους απολυμένους εργαζόμενους της ΒΦΛ, κατά τη διάρκεια των αγωνιστικών τους κινητοποιήσεων στο λιμάνι της πόλης. Μια πράξη που απέδειξε για άλλη μια φορά πώς τα αφεντικά χρησιμοποιούν και θα χρησιμοποιούν τους φασίστες για να χτυπήσουν τους αγώνες των εργαζομένων. Άλλωστε, ανέκαθεν τα αφεντικά έψαχναν την λύση, για να έχουν φθηνό, χειραγωγήσιμο και ντοπαρισμένο με έθνος και φυλή, εργατικό δυναμικό. Και αυτή δεν ήταν άλλη από την αξιοποίηση φασιστικών πρακτικών.
Είναι αυτοί που χτυπούσαν επανειλημμένα μέχρι και πρόσφατα ανήλικους μαθητές, μετανάστες και μη, μέσα και έξω από σχολεία και στο κέντρο της πόλης, υπό την επίβλεψη και κάλυψη τόσο των μπάτσων όσο και του διευθυντή ενός από τα σχολεία. Γεγονότα που μας αποδεικνύουν ότι στόχος τους είναι να επιβάλλουν τις ιδέες και το μίσος τους, μέσω της βίας και του φόβου, όπως ακριβώς προσπάθησαν και οι χρυσαυγίτες με την τραμπούκικη επίθεση σε δημοτικό σχολείο του Περάματος ή τα μέλη της Πατριωτικής κίνησης Ωραιοκάστρου σε σχολείο της περιοχής.
Είναι οι ίδιοι που τον Μάιο του 2015 κατέστρεψαν όχημα αντιφασίστριας (συντρόφου και μάρτυρα υπεράσπισης του ενός εκ των δύο στοχοποιημένων αντιφασιστών) και δεν δίστασαν να τραβήξουν όπλο απέναντι σε συντρόφισσα. Περιστατικό που διαδραματίστηκε μπροστά σε δεκάδες πολίτες, ωστόσο για άλλη μια φορά οι παρακρατικοί φασίστες είχαν την προστασία των μπάτσων.
Στις 29/1/2017, στις 11:00, οι νεοναζί ΦΟΙΝΙΞ, καλούσαν σε συγκέντρωση στην πλατεία Νικοτσάρα, μπροστά στις Καμάρες. Σε αυτή συμμετείχαν περίπου 50 άτομα από πατριωτικές κινήσεις και οργανώσεις από όλη την Βόρεια Ελλάδα, όπως η Πατριωτική Κίνηση Ωραιοκάστρου, ο Ιερός Λόχος Θεσσαλονίκης, η Άλκιμος Νεολαία, η Εθνικιστική Νεολαία Θεσσαλονίκης και η Ορθόδοξη Κίνηση Αλεξανδρούπολης.
Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις από Καβάλα αλλά και όμορους νομούς, ακόμα και από την Θεσσαλονίκη, βρίσκονταν από το προηγούμενο βράδυ στην πόλη. Όπως ήταν φυσικό, οι μπάτσοι φυλούσαν τα γραφεία των φασιστών και έκαναν περιπολίες γύρω από την κατάληψη Βύρωνος 3. Νωρίς το πρωί της Κυριακής, 30 αντιφασίστες/στριες, προσέγγισαν το σημείο που καλούσαν οι φασίστες και προσπάθησαν να καταλάβουν το χώρο. Στις Καμάρες, υπήρχαν ήδη διμοιρίες και ασφαλητομάνι, οι οποίοι στην θέα και μόνο των συντρόφων/ισσών, τους επιτέθηκαν προκλητικά και τους απώθησαν από το χώρο. Οι αντιφασίστες/στριες αποχώρησαν συντονισμένα επιστρέφοντας στην κατάληψη, ενώ οι μπάτσοι τους ακολουθούσαν. Τα σκυλιά του κράτους προσπάθησαν να προσεγγίσουν την κατάληψη, αλλά για κακή τους τύχη ο κόσμος που ήταν συγκεντρωμένος εκεί τους απομάκρυνε με τον τρόπο που τους αναλογούσε.
Γύρω στις 10:00, οι αντιφασίστες/στριες που είχαν προσυγκεντρωθεί στην κατάληψη, προχώρησαν με πορεία προς την πλατεία Καπνεργάτη. Εκεί αντίκρισαν πολλές διμοιρίες (δέκα στον αριθμό), που ήταν ήδη παρατεταγμένες και είχαν κόψει την πόλη κυριολεκτικά στα δύο, ενώ οι υπόλοιπες αστυνομικές δυνάμεις και διμοιρίες (τουλάχιστον άλλες τρεις), ενίσχυαν την περιφρούρηση της φασιστικής φιέστας. Κεντρικοί δρόμοι, στενά, όπως και τα γραφεία των φασιστών ήταν αποκλεισμένα με κλούβες και δυνάμεις καταστολής. Παρ’ όλα αυτά περίπου 200 αντιφασίστες/στριες αψήφησαν την αστυνομοκρατία και παρέμειναν στην συγκέντρωση μέχρι να περάσει η πορεία των φασιστών από κοντινό σημείο.
Όταν, οι φασίστες έφτασαν στην Ομόνοια πάνω από την πλατεία Καπνεργάτη πέταξαν προκλητικά (μπροστά στις διμοιρίες) φωτοβολίδες. Επιπλέον, προσπάθησαν (και καλά) να περάσουν τον αστυνομικό κλοιό, με σκοπό να πλησιάσουν την αντιφασιστική συγκέντρωση. Η αντίδραση των μπάτσων ήταν μόνο αγκαλιές και χαλαρές παραινέσεις, σε αντίθεση με τη στάση των ίδιων προς τους/τις αντιφασίστες/στριες που από την αρχή ήταν προκλητική και βίαιη. Την ίδια στιγμή οι σύντροφοι/ισσες, από τον κάτω δρόμο φώναζαν συνθήματα και απαντούσαν στις προκλήσεις τόσο των μπάτσων όσο και των φασιστών. Στην ιδέα και μόνο προσέγγισης ομάδας αντιφασιστών/στριών προς τους φασίστες, οι 10 διμοιρίες επιδίωκαν να περικυκλώσουν το σώμα των συγκεντρωμένων, δείχνοντας ξεκάθαρα τη συνεργασία τους με τους φασίστες.
Με την αποχώρηση των ασπόνδυλων από το σημείο της αντισυγκέντρωσης, οι σύντροφοι/ισσες, ανασυντάχθηκαν και ξεκίνησαν δυναμική πορεία προς την κατάληψη, με όλες σχεδόν τις αστυνομικές δυνάμεις να τους ακολουθούν. Πλησιάζοντας στη Βύρωνος, κομμάτι της πορείας, προσπαθεί να προσεγγίσει το δρόμο που οδηγεί στα γραφεία των φασιστών. Πραγματοποιούνται συγκρούσεις με τα Ματ και μία σύλληψη συντρόφου, η οποία μετά από κάποιες ώρες αλλάζει σε προσαγωγή. Ο κόσμος αντιστέκεται και μετά από λίγο επιστρέφει στην κατάληψη, με τους μπάτσους να τρέχουν με μένος από πίσω τους κάνοντας χρήση δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου λάμψης, ακόμη και στον προαύλιο χώρο του σπιτιού. Ωστόσο, οι αντιφασίστες/στριες, απαντάνε δυναμικά, περιφρουρώντας το χώρο της κατάληψης και μετά από λίγα λεπτά καταφέρνουν να διώξουν τους μπάτσους.
Την Τετάρτη 22/03/2017 σύντροφος δέχεται επίθεση από τους φασίστες των Φοίνιξ, Ανδρέα Ρηγούλη και Τριαντάφυλλο Αλεξανδρίδη, μέσα σε τοπικό ταχυφαγείο της Καβάλας, όπου εργάζονταν ως ντελιβεράς, μπροστά στα μάτια των ιδιοκτητριών. Οι φασίστες τον χτύπησαν προφανώς με κάποιο αντικείμενο, το οποίο του προξένησε κάταγμα στο αριστερό ζυγωματικό, στο ύψος του ιγμορείου και κάτω από το μάτι. Η επέμβαση της ιδιοκτήτριας εμπόδισε όσο μπορούσε τους φασίστες, που σύντομα εγκατέλειψαν τον χώρο ανενόχλητοι, παίρνοντας μαζί και το κινητό τηλέφωνο του συντρόφου. Είναι άξιο αναφοράς πως η ιδιοκτήτρια θέλησε να κινηθεί νομικά απέναντι στους δύο δολοφόνους, και αντιμετώπισε την εμφανή άρνηση της τοπικής αστυνομίας για την ολοκλήρωση της αυτόφωρης διαδικασίας. Αντί αυτού, αρκέστηκαν στο γεγονός να τρομοκρατήσουν τους μηνυτές, λέγοντάς τους πως θα μπλέξουν, πως όλο αυτό δεν θα οδηγήσει πουθενά και πως «κάτι θα έκανε και αυτός, δεν μπορεί».
Μάλιστα εύλογα ερωτήματα προξενεί και η αδιαφορία του γυμναστικού συλλόγου Καβάλας, Fight Gym, όπου προπονούνται οι συγκεκριμένοι δύο φασίστες. Άραγε τα αθλητικά σωματεία και οι ομοσπονδίες, γνωρίζουν ότι οι αθλητές που προπονούνται καθημερινά σε επαγγελματικό επίπεδο, ξυλοκοπούν κάθε τρεις και λίγο ανήλικους μαθητές σε σχολεία και πλατείες; Κατά πόσο εγκρίνουν τις επιθέσεις σε γυναίκες και σε εργασιακούς χώρους;
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μια ημέρα μετά την επίθεση που δέχτηκε ο σύντροφος στο χώρο εργασίας του, τη Πέμπτη 23/3/2017, είχε δικαστήριο στοχοποιημένος σύντροφος για ηθική αυτουργία, σε μια ακόμη γελοία μήνυση φασιστών της πατριωτικής κίνησης, με στημένο κατηγορητήριο. Στην δικαστική αίθουσα πέραν της παρουσίας της διαλυμένης πατριωτικής κίνησης, το παρόν έδωσαν και το παρακρατικό δίδυμο Ρηγούλη- Αλεξανδρίδη, πίνοντας το καφεδάκι τους παρέα με τους μπάτσους και τα υπόλοιπα ασπόνδυλα, ενώ το προηγούμενο βράδυ στο νοσοκομείο, στην κατάθεση του συντρόφου, δόθηκαν ξεκάθαρα τα ονοματεπώνυμά τους.
Ξημερώματα της 30ης Μαρτίου 2017 φασίστες έσπασαν την πρόσοψη του μνημείου των Εβραίων. Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που το μνημείο γίνεται στόχος. Και στο παρελθόν έχει βαφτεί με μπογιές, όπως επίσης έχουν γραφτεί αντισημιτικά συνθήματα σε κεντρικά σημεία της πόλης. Γι’ αυτά δεν έχει στοχοποιηθεί, δεν έχει ανακριθεί και δεν έχει καταγγελθεί κανένας. Στο σημείο αυτό πρέπει να θυμηθούμε τα γεγονότα που συνέβησαν το Μάιο του 2015. Τότε τα αποκαλυπτήρια του μνημείου αναβλήθηκαν, με απόφαση της Δημάρχου, η οποία προφασίστηκε «αισθητικούς» λόγους. Η πραγματικότητα όμως ήταν ότι δημοτικοί σύμβουλοι ενοχλούνταν από το άστρο του Δαβίδ που είναι εβραϊκό σύμβολο (βλέπε Γραμμένο, Αγανικόλα και λοιπούς ακροδεξιούς θύλακες δημοτικού συμβουλίου). Βέβαια, μετά από τη γενική κατακραυγή αναγκάστηκαν να τα μαζέψουν και να πάνε ως γλάστρες στην τελετή. Άρα, μια δημοτική αρχή που διαχέει τόσο αντισημιτικό μίσος, είναι φυσικό να έχει και ένα φασιστικό παρακράτος να εκτελεί το έργο.
Φυσικά, το παρακράτος δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τη βοήθεια της κρατικής μηχανής. Όλα αυτά τα χρόνια οι αστυνομικές αρχές άλλοτε έμμεσα και άλλοτε άμεσα υποβοηθούν ξεκάθαρα τη δράση τους, είτε μη εκτελώντας τα υπηρεσιακά τους καθήκοντα είτε στήνοντας ψευδή κατηγορητήρια και μηνύσεις με τους εθνικιστές ενάντια σε αντιφασίστες. Και γιατί να μην το κάνουν, αφού και οι ίδιοι στην πλειοψηφία τους συμμερίζονται και υιοθετούν τις ιδεολογικές πεποιθήσεις των φασιστών;
Άλλωστε, στο όνομα της εθνικής ενότητας, ο ρόλος τους είναι να καταστείλουν οποιαδήποτε μορφή αγώνα και αντίστασης. Οι αγνοί αυτοί πατριώτες που βάζουν πάνω από όλα την πατρίδα, διαπρέπουν στα κυκλώματα της νύχτας και σε συμμορίες με όπλα. Ο πόλεμος ενάντια στον φασισμό είναι, ήταν και θα είναι ο πόλεμος της εργατικής τάξης ενάντια στην δικτατορία του κεφαλαίου. Οι φασίστες ήταν, είναι και θα είναι το μακρύ χέρι του ελληνικού κράτους -μαφία.
Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, πάντα θα προσπαθούν να αποδυναμώσουν την οποιαδήποτε μορφή αντιφασιστικής δράσης, είτε εξισώνοντας τους εργατικούς αγώνες και τις αντιφασιστικές δράσεις με την δράση των ταγμάτων εφόδων, είτε παίρνοντας ξεκάθαρα την θέση των φασιστών. Πλέον, όλοι όμως ξέρουν πως το άκρο στο μαχαίρι είναι ένα και αυτό είναι το ακροδεξιό.
Ο αντιφασισμός είναι κοινωνική υπόθεση, είναι υπόθεση όλων!
Αυτόνομο στέκι Καβάλας
Κατάληψη Βύρωνος
