«Ως πολίτης και πολιτικός σας λέω ότι θέλω να δω την αστυνομία να σπάει την πόρτα στο βίντεο που είδα, και να μπαίνει».
~Άδωνις Γεωργιάδης
Εχθές το βράδυ, λίγο μετά τις 22.00, ομάδα ΔΙ.ΑΣ. που συνόδευε κλούβα των ΜΑΤ κατά την αλλαγή της βάρδιας, δέχτηκε επίθεση, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό τριών αστυνομικών και την καταστροφή μίας μηχανής, σύμφωνα με δημοσιεύματα σε διάφορα επιφανή ΜΜΕ.
Την επόμενη ώρα εξελίχθηκε στα Εξάρχεια μία μεγάλης έκτασης επιχείρηση της αστυνομίας, με τη συμμετοχή δεκάδων διμοιριών, και ομάδων ΟΠΚΕ. Στην ουσία ολόκληρη η γειτονιά αποκλείστηκε από δυνάμεις της αστυνομίας, και πολύς κόσμος αναγκαστικά «εγκλωβίστηκε» μέσα σε μαγαζιά και καφενεία της περιοχής. Παρόλα αυτά, αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι μαζεύτηκαν στην πλατεία Εξαρχείων, ενάντια στον αποκλεισμό του «καφενείου», συμβάλλοντας στην αποσυμφόρηση της κατάστασης.
Επίσημα ο στόχος τους ήταν «να εντοπίσουν τους δράστες», αν και οι ίδιοι γνώριζαν πολύ καλά ότι αυτό δεν είναι εφικτό αποκλείοντας μία ολόκληρη περιοχή. Δεν είναι εφικτό γιατί ο αποκλεισμός επετεύχθη αρκετή ώρα μετά την αρχική επίθεση, και σε δρόμους και χώρους της γειτονιάς αρκετά μακριά από το συμβάν, ώστε να μπορεί να ευσταθεί οποιαδήποτε σύνδεση ατόμων με αυτό.
Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Ο αποκλεισμός ολόκληρης σχεδόν της γειτονιάς των Εξαρχείων έγινε για επικοινωνιακούς λόγους. Αφενός προς τον κόσμο της γειτονιάς (κατοίκους, εργαζόμενους, περαστικούς και θαμώνες), ο οποίος ταυτιζόμενος συνολικά και συλλογικά με τους συμβολισμούς που φέρουν τα Εξάρχεια, πρέπει να εμπεδώσει πως οποιαδήποτε έκφραση αντίστασης προς το κράτος θα του επιστρέφεται μέσα από την αστυνομική πυγμή και βία. Αφετέρου, και κυριότερα, προς τα έξω, προς ολόκληρη την κοινωνία. Εχθές το βράδυ, αν σε όλα τα αστικά ειδησεογραφικά site κυριάρχησαν οι αφηγήσεις για «εκτεταμένη επιχείρηση της αστυνομίας στα Εξάρχεια», σαν να ήταν προγραμματισμένο από καιρό, ο λόγος ήταν για να μην γεννηθεί στα μυαλά ενός ολόκληρου ακροατηρίου κάτι πολύ λογικό: Το τσαλακωμένο γόητρο του κράτους· το γεγονός ότι για να πηγαινοέρχεται από δω και στο εξής μία κλούβα, που μεταφέρει μία διμοιρία που στρατοπεδεύει σε συγκεκριμένο σημείο για χρόνια, ενδεχομένως να χρειάζεται επίσης μία «επιχείρηση», πέρα από τα τυπικά μέτρα ασφαλείας και τα πρωτόκολλα που τηρούν.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η συγκεκριμένη κατασταλτική διαχείριση επισφραγίζεται με τις δηλώσεις του Αδώνιδος Γεωργιάδη, ο οποίος φροντίζει «αδέξια» να επενδύσει τα χθεσινοβραδινά γεγονότα με ακροδεξιό ιδεολογικό υπόβαθρο, συμπλέοντας με τους μακροπρόθεσμους στόχους του τρέχοντος κυβερνητικού σχηματισμού. Η νομιμοποίηση του σπασίματος της πόρτας από τους ΟΠΚΕ, σε έναν χώρο όπου έχει καταφύγει κόσμος της γειτονιάς, είναι νομιμοποίηση όλων των αυθαιρεσιών και της καγκουριάς 5-10 οπκετζήδων, που είναι προφανές ότι θα προκύψουν όταν τους πετάς στην καρδιά των Εξαρχείων. Κατ’ επέκταση, είναι νομιμοποίηση μίας πολύ συγκεκριμένης πολιτικής, που μπορεί να παθαίνει διαδοχικές ονειρώξεις σκεπτόμενη τον πολιτικό αφανισμό ολόκληρου του αναρχικού χώρου, και την πλήρη κάμψη όλων των αγωνιστικών αντιστάσεων. Τα ίδια στόματα που υπερασπίζονται μανιωδώς την ιδιοκτησία, «τα σπίτια του κοσμάκη», την ιδιωτική πρωτοβουλία, τα ίδια στόματα που αναρωτιούνται με ποιο δικαίωμα οποιαδήποτε επιχείρηση να αρνείται να πουλήσει καφέ στους μπάτσους, σήμερα ομολογούν τον πόθο τους για την καταστροφή της πόρτας μίας άλλης ιδιωτικής επιχείρησης, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης, ίσως ο σιχαμερότερος εκπρόσωπος της εγχώριας αστικής τάξης, των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, του κόσμου των αφεντικών, ένας στρατευμένος καπιταλιστής, παραδέχεται πως -στο μυαλό του και κατά την κρίση του- ο δικός τους στρατός μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει, υπηρετώντας ακριβώς αυτά τα συμφέροντα. Εν αντιθέσει με τον αγωνιζόμενο κόσμο, του οποίου η δραστηριότητα είναι -ξανά στο κεφάλι του- συνολικά ποινικά κολάσιμη, τρομοκρατική και πάει λέγοντας…
ΝΑ ΟΡΘΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ
ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ
Ζίου
