ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ

Σε κάθε πλατεία το μαρμαρωμένο βλέμμα των ηρώων, που βγήκαν μέσα από τον πόνο και το αίμα που οι πόλεμοι μοίρασαν απλόχερα στο ανθρώπινο…

γιατί το ανθρώπινο είδος ποτέ δεν συγχώρεσε εκείνους που «δεν έφταιξαν ποτέ»…

Γιατί ο άνθρωπος που είναι μόνιμα ερωτευμένος με την Ελευθερία και θέλει να απολαμβάνει τα τρυφερά της χάδια κάθε φορά σαν να είναι η πρώτη φορά

Ο μόνος τρόπος για να πολεμήσουμε έναν ανελεύθερο χειραγωγημένο κόσμο, είναι να γίνουμε τόσο απόλυτα ελεύθεροι, ώστε και μόνο τόσο η ίδια μας η ύπαρξη να αποτελεί επαναστατική πράξη…

Από την ανατολή της μαρτυρικής ιστορίας των ανθρώπων, ο τύραννος συστηματικά ξετρύπωνε έναν φαφλατά επαγγελματία λογά ο οποίος εμφανιζόταν χαμογελαστός, με έναν φρεσκογραμμένο λόγο…

Η αλήθεια δεν πεθαίνει ποτέ από φυσικά αίτια. Πεθαίνει όταν δεν ξέρουμε πώς να τροφοδοτήσουμε την πηγή της. Πεθαίνει από τύφλωση, από λάθη, από αμνησία και προδοσία. Πεθάνει από την κούραση, την αχρηστία, την παραίτηση, την ανάθεση…

Πρώτα οι Βασιλιάδες, οι Αυτοκράτορες, οι φεουδάρχες… στη συνέχεια οι βιομήχανοι, οι φασίστες και οι δικτάτορες, μετά οι «υπηρέτες της δημοκρατίας», τα μικρά και μεγάλα αφεντικά, η «αγορά». Και τίποτα στον μάταιο τούτο κόσμο δεν είναι τυχαίο…