Το ελληνικό κράτος ληστεύει, δολοφονεί, επαναπροωθεί
Σε έρευνα της ισπανικής εφημερίδας El Pais και της ελληνικής δημοσιογραφικής ομάδας Solomon καταγράφηκαν οι πρακτικές της κλοπής χρημάτων, τιμαλφών και της αφαίρεσης κινητών τηλεφώνων από τις ελληνικές δυνάμεις ασφαλείας σε βάθος τουλάχιστον έξι ετών. Οι δημοσιογράφοι των δύο μέσων πήραν συνεντεύξεις και άκουσαν μαρτυρίες από περιστατικά παράνομων απελάσεων της περιόδου 2017-2022. Σύμφωνα με αυτές, πριν την απέλαση με φουσκωτές βάρκες στην Τουρκία, τους αφαιρούνται από τις ελληνικές δυνάμεις όλα τα υπάρχοντά τους. Τα «κατασχεμένα» πλέον προσωπικά αντικείμενα τα οποία μπορεί να είναι δαχτυλίδια, κινητά τηλέφωνα, σκουλαρίκια έρχονται να προστεθούν στα «κατασχεμένα» μετρητά τα οποία εκτιμώνται από 2,2 έως και 2,8 εκατομμύρια ευρώ. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι η έρευνα πραγματοποιήθηκε πάνω σε 374 καταγεγραμμένες μαρτυρίες σε ΜΚΟ, που αφορούν 20.000 περιπτώσεις ανθρώπων που απελάθηκαν παράνομα από τις ελληνικές δυνάμεις ασφαλείας στην Τουρκία. Τα προαναφερθέντα ποσά θα μπορούσαν στην πραγματικότητα να είναι πολύ μεγαλύτερα καθώς δεν καταγράφονται όλες οι παράνομες απελάσεις και κλοπές.
Την ίδια στιγμή…
Ο υπουργός προστασίας του πολίτη, Θεοδωρικάκος, κάνει δηλώσεις για τον φράχτη του Έβρου λέγοντας ότι μέσα στο επόμενο 10μηνο θα επεκταθεί κατά ακόμη 35 χιλιόμετρα, προκειμένου να πουλήσει ασφάλεια, πατρίδα και εθνικισμό στο ακροατήριό του. Γιατί ως γνωστόν και ιδιαίτερα ενόψει εκλογών, ο πατριωτισμός και η ξενοφοβία ήταν πάντα το αποκούμπι των καθαρμάτων. Εξέφρασε επίσης την ανησυχία του για τυχόν αυξήσεις στις μεταναστευτικές ροές λόγω του μεγάλου σεισμού στην Τουρκία, αλλά ευτυχώς καθησύχασε τους Έλληνες διαβεβαιώνοντάς τους ότι εκτός από τον φράχτη έχουμε και το λιμενικό μας σε πλήρη ετοιμότητα να πνίξει, να επαναπροωθήσει, να φυλακίσει και να βασανίσει τους λαθραίους εισβολείς που μας απειλούν.
Τα ναυάγια μεταναστών/μεταναστριών δεν έχουν σταματήσει να συμβαίνουν στο Αιγαίο. Ενδεικτικά τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο υπήρξαν τουλάχιστον 3, και μάλιστα με παιδιά ανάμεσα στα θύματα. Στο Φαρμακονήσι στις 11/03 αρχικά εντοπίστηκαν 5 άτομα τα οποία ανέφεραν ότι στη βάρκα που βρίσκονταν, η οποία βυθίστηκε, επέβαιναν ακόμη 31 άτομα. Από αυτά έχουν εντοπιστεί μέχρι στιγμής 5 σωροί και διασώθηκαν έντεκα άτομα. Ακόμη ένα ναυάγιο έλαβε χώρα στην Λέσβο στις 07/02 με τη φουσκωτή βάρκα να προσκρούει πάνω σε βράχια εξαιτίας ισχυρών ανέμων. Σύμφωνα με έρευνες εντοπισμού που έγιναν στην περιοχή έχουν διασωθεί 32 άτομα ενώ υπάρχουν ακόμη αγνοούμενοι και 3 νεκροί. Λίγα 24άωρα πριν σημειώθηκε ναυάγιο και στη Λέρο με θύματα 4 παιδιά και μία γυναίκα.
Ο πόλεμος στα σύνορα συνεχίζεται και έχει ενσωματωθεί τόσο πολύ στην ίδια την κοινωνία ώστε να μην την αγγίζει πλέον. Γεγονότα όπως τα παραπάνω πολύνεκρα ναυάγια αποτελούν καθημερινότητα, και έχουν την πλήρη υποστήριξη των κρατών και των αφεντικών τους. Όσα άτομα καταφέρνουν να επιβιώσουν από τη θάλασσα και να φτάσουν στη στεριά, είτε φυλακίζονται είτε υπόκεινται την βία που τους προετοιμάζει το κράτος στο εσωτερικό της χώρας. Μιλάμε φυσικά για τα camps μεταναστών/μεταναστριών με τον ασφυκτικό έλεγχο και τις απάνθρωπες συνθήκες εξαθλίωσής τους, για τις φυλακές-κολαστήρια της Πέτρου Ράλλη, για τις συνεχείς επιχειρήσεις σκούπα στο κέντρο της Αθήνας, για τον συνεχή κοινωνικό ρατσισμό που βιώνουν από τον γραφειοκρατικό μηχανισμό του κράτους (νοσοκομεία, υπηρεσία ασύλου, σχολεία). Όλα τα παραπάνω αποτελούν μία συντονισμένη προσπάθεια κράτους και αφεντικών να αορατοποιήσουν το πρόβλημα που αποκαλείται πρόσφυγες και μετανάστριες, και να το διαχειριστούν με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου. Ο διαχωρισμός των προσφύγων από τους μετανάστες, ο χαρακτηρισμός τους σε λαθραίους και μη λαθραίους δεν είναι κάτι άλλο από μία μέθοδο τροφοδότησης και διαχείρισης φθηνού εργατικού δυναμικού από το κεφάλαιο. Το ελληνικό κράτος από την μεριά του (δεξιά και αριστερή) ακολουθεί πάντα πιστά τις οδηγίες των Ευρωπαίων «εταίρων» και «συμμάχων» και ανοιγοκλείνει τη δίοδο με βάση τις εκάστοτε ανάγκες που έχει η Ευρώπη για φθηνό εργατικό δυναμικό.
Απεργία πείνας στο κλειστό κέντρο κράτησης στο Παρανέστι Δράμας
Στις 16 Μαρτίου πέντε άτομα ξεκίνησαν απεργία πείνας μέσα στο κλειστό κέντρο κράτησης στο Παρανέστι της Δράμας, διαμαρτυρόμενα για τις απαίσιες συνθήκες υπό τις οποίες κρατούνται, απαιτώντας την άμεση απελευθέρωσή τους. Πολλά ακόμα άτομα έχουν αρχίσει από τότε να συμμετέχουν στην απεργία πείνας.
Από την εκκίνηση της απεργίας πείνας οι μπάτσοι έχουν ασκήσει πίεση και βία στους απεργούς. Πρώτα, με το να αρνηθούν να καταγράψουν την απεργία, και τώρα με την απειλή ότι αν συνεχίσουν θα κρατηθούν για ακόμη μεγαλύτερο διάστημα. Κάποιοι/ες από τους/τις απεργούς πιέστηκαν να σταματήσουν υπό τον όρο ότι θα αφεθούν σύντομα ελεύθεροι/ες. Επί μήνες πριν την απεργία πείνας το μόνο φαγητό ήταν μη ποιοτικό και αμαγείρευτο ενώ δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό. Επιπλέον κάποια από τα άτομα αντιμετωπίζουν προϋπάρχουσες ιατρικές παθήσεις για τις οποίες δεν έχουν πρόσβαση σε φάρμακα. Αυτά κάνουν την απεργία πείνας ακόμη πιο καταστρεπτική για τα σώματά τους και συνεπώς επείγουσα. Αυτή τη στιγμή (23/03/23) συνεχίζουν δέκα απεργοί πείνας που έχουν επαφή με άτομα απ’ έξω, και τρεις ακόμη που δεν έχουν πρόσβαση σε κινητά τηλέφωνα.
Βρίσκονται υπό κράτηση γιατί το κράτος αρνείται να τους παρέχει νομιμοποιητικά χαρτιά, οι αιτήσεις ασύλου τους απορρίπτονται ξανά και ξανά, και δεν τους δίνεται καμιά πληροφορία για τις υποθέσεις τους, ούτε και η δυνατότητα νομικής εκπροσώπησης. Οι περισσότεροι άνθρωποι περνάνε περίπου 7 μήνες μέσα στα κλειστά κέντρα κράτησης πριν αφεθούν ελεύθεροι, εξαναγκάζονται να υπογράφουν έγγραφα στα ελληνικά χωρίς να τους παρέχεται μετάφραση, συχνά σε χαρτιά για την απέλασή τους. Αυτή η νομική απομόνωση εντείνεται με τους συνεχιζόμενους περιορισμούς που επιβλήθηκαν επί covid, οι οποίοι καθιστούν αδύνατες τις επισκέψεις από οικογενειακά και φιλικά πρόσωπα. Οι άνθρωποι διαμαρτύρονται είτε με το να αυτοτραυματίζονται είτε με το να ανεβαίνουν στις ταράτσες, αλλά οι διαμαρτυρίες τους απαντώνται με συστηματική σωματική βία και εξευτελισμό από τους μπάτσους. Βία, εκφοβισμός, παρενοχλήσεις και ρατσιστικές συμπεριφορές είναι καθημερινές πρακτικές των μπάτσων.
Στις 25/03 η απεργία πείνας λήγει. Κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας δέχονταν συνεχείς εκβιασμούς και ψυχολογική πίεση. Εξαιτίας δε της πολύ κακής ποιότητας φαγητού και του μη πόσιμου νερού με τα οποία τρέφονταν πριν την απεργία, η υγεία τους υποβαθμίστηκε δραματικά λίγες μόλις μέρες μετά την έναρξή της. Οι αγωνιζόμενοι θέλουν να στείλουν τους θερμούς τους χαιρετισμούς στον κόσμο που τους υποστήριξε απ’ έξω, και να υπογραμμίσουν πόσο σημαντικό ήταν το γεγονός ότι η φωνή και ο αγώνας τους κατάφεραν να σπάσουν τα τείχη των φυλακών που τους κρατούν σε απομόνωση.
