Επί του πιεστηρίου #20

Είναι πια καιρός που μόνο η αλήθεια πρέπει να κυριαρχεί στο μυαλό μας. Η εξουσία καθ’ όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας έδινε στους όχλους εξιλαστήρια θύματα και αποδιοπομπαίους τράγους, χώριζε τον λαό σε δεξιούς κι αριστερούς, κόκκινους και κίτρινους, μαύρους και λευκούς, καθαρόαιμους και μπάσταρδους. Όσο αυτοί αλληλοσφάζονταν η εξουσία πλούτιζε και νεμόταν τους καρπούς της δουλειάς του λαού. Ακόμα και η μικρότερη αρχική απόκλιση από την αλήθεια, πολλαπλασιάζεται στη συνέχεια επί χίλια.

Η αλήθεια δεν πεθαίνει ποτέ από φυσικά αίτια. Πεθαίνει όταν δεν ξέρουμε πώς να τροφοδοτήσουμε την πηγή της. Πεθαίνει από τύφλωση, από λάθη, από αμνησία και προδοσία. Πεθάνει από την κούραση, την αχρηστία, την παραίτηση, την ανάθεση.

Να εξυψώσουμε την αλήθεια ενάντια στην τάξη που προσπαθεί να επιβληθεί με ψέματα και να υψώσει φράγματα στην ορμητική και πολύχρωμη ροή της ζωής και το κελάρυσμά της, που ως άνθρωποι ανέκαθεν ακολουθούσαμε. Μπορεί να το έχουμε ξεχάσει και να παρατήσαμε τη ζωή να πλέει στην τύχη. Η τύχη όμως ποτέ δεν έχει βοηθήσει τους κατατρεγμένους. Η δράση, το όραμα και η αυτοοργάνωση είναι τα μόνα μέσα που διαθέτουν οι σκλάβοι για να ανάψουν τον πυρσό της ελευθερίας τους. Να μην φοβόμαστε να ριψοκινδυνεύουμε, γιατί η αλήθεια είναι ότι όταν η βάρκα βγαίνει στην ανοικτή θάλασσα, πάντα κουνάει.

Firewater