Άγραφα
Κάθε κορυφή της οροσειράς αντιστοιχεί σε μια ανεμογεννήτρια. Το σχέδιο του περιφερειακού χωροταξικού περιλαμβάνει ένα μέγα βιομηχανικό αιολικό πάρκο με 650 ανεμογεννήτριες ύψους 150μ. και εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από το όμιλο ΕΛ.ΤΕΧ. ΑΝΕΜΟΣ. Οι άδειες για τις πρώτες 40 έχουν ήδη δοθεί ξεκινώντας από την πεδιάδα της Νιάλας και του Βοϊδολίβαδου, περιοχή της ΝΑΤURA 2000. Μόνο που οι κάτοικοι αντιστέκονται και έχουν ήδη μπει εμπόδιο στην εκκίνηση των έργων, ενώ το Δίκτυο για την Προστασία των Αγράφων και την Κίνηση Πολιτών για την Προστασία του Ευρυτανικού Περιβάλλοντος έχουν προσφύγει στο ΣΤΕ, με όχημα την ελλιπή έρευνα αποκατάστασης
Ρέθυμνο
Η ιστορικότητα των αγώνων ενάντια στις Βιομηχανικές Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΒΑΠΕ) δεν αφορά ένα κοντινό παρελθόν, αλλά έχει ζωή και στο τώρα μέσα από το δίκτυο των ανθρώπων που αγωνίζονται. Η περιοχή του Αγίου Βασιλείου (κεντρικά του νομού) πρωταγωνιστεί αυτό το διάστημα, με το βουνό Κουρούπα να θέλουν να το γεμίσουν με “σβούρους” και την πλειονότητα των κατοίκων των γύρω χωριών να αντιστέκονται με όποιο τρόπο μπορούν. Στις 2 Φλεβάρη, προσπάθησαν να πλησιάσουν την περιοχή μηχανήματα διάνοιξης δρόμου στο βουνό (για να μπορούν αργότερα τα τεράστια μηχανήματα να ανέβουν για να τοποθετήσουν ανεμογεννήτριες), αλλά τα καλά αντανακλαστικά των χωριανών και η στήριξη αλληλέγγυων ανθρώπων απ’ την πόλη του Ρεθύμνου τους απέτρεψαν. Τρεις μόλις μέρες μετά, στις 5 Φλεβάρη, θέλησαν να προσπαθήσουν να μετακινήσουν προς την περιοχή τις 3 ανεμογεννήτριες που φυλάσσονται στην Σούδα Χανίων αφού δεν μπορούν να τις τοποθετήσουν εδώ και καιρό. Έφτασαν μέχρι την επαρχιακή οδό Ρεθύμνου-Αγίας Γαλήνης με συνοδεία 4 αστυνομικών οχημάτων οπκε, αλλά ενημερώθηκαν για το μπλόκο που είχαν στήσει χωριανοί μαζί με το Συντονιστικό Ρεθύμνου κατά των ΒΑΠΕ και στάθμευσαν αρκετά παρακάτω. Έμειναν μέχρι το μεσημέρι εκεί αλλά το ίδιο και ο κόσμος στο μπλόκο κρατώντας πανό και ενημερώνοντας τον περαστικό κόσμο, και έτσι αποφάσισαν να φύγουν πάλι προς Χανιά με τον αγωνιζόμενο κόσμο να το πληροφορείται και να τους ακολουθεί κομβόι μέχρι εκεί.
Στην Ήπειρο
Έχει ξεκινήσει η αποψίλωση δασικών εκτάσεων στην περιοχή της Ζίτσας και στην περιοχή των Φιλιατών της Θεσπρωτίας καθώς και οι ερευνητικές γεωτρήσεις στον Δήμο Ζίτσας . Στις περιοχές εργασιών δεν τηρούνται ούτε οι βασικές προδιαγραφές ασφαλείας. Σε διαμαρτυρία που καλέστηκε, η εταιρία δεν δίστασε να καλέσει security αλλά και τις αστυνομικές δυνάμεις για να τραμπουκίσουν τον κόσμο που συγκεντρώθηκε ενάντια στην εξόρυξη πετρελαίου. Στο ίδιο πλαίσιο και η περιφερειακή αρχή της Ηπείρου, έχει υιοθετήσει πλήρως το λόγο των εταιρειών αλλά και τις εκφοβιστικές και παραπλανητικές πρακτικές τους.
Μάχη για ενεργειακή επάρκεια
Κυβέρνηση και μεγάλοι ενεργειακοί όμιλοι, έχουν συμφωνήσει στην υλοποίηση ενός φαραωνικού σχεδίου εξόρυξης υδρογονανθράκων, πετρελαίου και φυσικού αερίου, στην Ελλάδα. Με την ματαιοδοξία πως «πέρα από κόμβος μεταφοράς ενέργειας, θα γίνει χώρα παραγωγός, αξιοποιώντας τη γεωγραφική θέση και τον πλούτο του υπεδάφους» ο ενεργειακός σχεδιασμός εμφανίζεται ως υπόθεση εθνικού συμφέροντος. Η προγραμματιζόμενη εκμετάλλευση βιομηχανικής κλίμακας η οποία μέχρι στιγμής κανονίζεται πίσω από κλειστές πόρτες, είναι δεδομένο πως θα αφήσει πίσω καμμένη γη,ή και θάλασσα, αφού πάγια τακτική των επιχειρήσεων αποτελεί η παρουσίαση περιβαλλοντικών μελετών οι οποίες αποπροσανατολίζουν από την καταστροφή που οι ίδιες πρόκειται να συντελέσουν, υποσχόμενες ανάπλαση και αποκατάσταση, εγκαταλείποντας σε αρκετές περιπτώσεις το έργο πολλά χρόνια πριν την λήξη του συμβολαίου όταν αυτό δεν είναι πια επαρκώς κερδοφόρο. Κουτί έρχεται και η στρατιωτικοποίηση των περιοχών για τον πλήρη έλεγχο τους. Εάν δεν υπάρξει αντίσταση, θα είναι η εκτεταμένη επέλαση της ανάπτυξης πάνω στους κοινωνικούς αγώνες.
Τα κοιτάσματα στην Κύπρο, αλλά και τα κοιτάσματα που βρέθηκαν νοτιοδυτικά της Κρήτης, τα οποία εκχωρούνται μεταξύ άλλων στην εταιρεία Εxxon Mobile, εχουν διεγείρει τη συζήτηση για την ελληνική ΑΟΖ και χρησιμοποιούνται για να εντείνουν την εθνική προπαγάνδα και την κρατική επιθετικότητα . Η Κρήτη τίθεται ως ο πυλώνας τροφοδότησης για την περιοχή της ΝΑ Μεσογείου για τα διακρατικά νταλαβέρια αλλά και ως μπαταρία για την υπόλοιπη Ελλάδα.
γκρίνο
Σκέψεις με αφορμή την υπογραφή της σύμβασης για το αεροδρόμιο στο Καστέλι του Ηρακλείου Κρήτης
Υπεγράφη την Πέμπτη 21 Φλεβάρη η σύμβαση της επενδυτικής κοινοπραξίας «Διεθνής Αερολιμένας Ηρακλείου Κρήτης Ανώνυμη Εταιρεία Παραχώρησης» για την κατασκευή του νέου αεροδρομίου στο Καστέλι του Ηρακλείου. Στην κοινοπραξία αυτή συμμετέχουν ο ελληνικός όμιλος ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ σε συνεργασία με τον ινδικό όμιλο GMR Airports Limited.
Μετά την κύρωση της σύμβασης από την ελληνική βουλή, η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει στην έκδοση ομολογιακού δανείου ύψους 161 εκατ. ευρώ, για να καλύψει τη χρηματοδότηση του έργου. Την έκδοση του δανείου θα αναλάβει αποκλειστικά η Εθνική τράπεζα.
Ο Βασίλης Καραμούζης, «βοηθός γενικός διευθυντής εταιρικής και επενδυτικής τραπεζικής» στην Εθνική, ανέφερε σε σχετική δήλωσή του, ότι «η αποκλειστική ανάληψη από την Εθνική της χρηματοδότησης της συμμετοχής του ομίλου ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ στο έργο του νέου αεροδρομίου Ηρακλείου Κρήτης, αποτελεί επιστέγασμα της στοχευμένης εταιρικής στρατηγικής της τράπεζάς μας να πρωταγωνιστεί στη χρηματοοικονομική υποστήριξη νευραλγικών έργων υποδομής της χώρας».
Ένας υψηλόβαθμος τραπεζίτης λοιπόν, ανέλαβε αυτή τη φορά να παπαγαλίσει την εθνική αφήγηση της ανάπτυξης, διαγράφοντας μέσα σε λίγες μόνο λέξεις τα κινήματα που αντιστέκονται στην κατασκευή του αεροδρομίου, τους ντόπιους και τις ντόπιες, και τον αγροτικό πληθυσμό που δεν έχει συμφέρον από τη λεηλασία του περιβάλλοντος στο Καστέλι και τα γύρω χωριά.
Τα «νευραλγικά έργα υποδομής της χώρας» προφανώς δεν μας χωράνε όλες. Βλέπουμε λοιπόν, πώς, μέσα σε μόλις μία πρόταση, η κερδοφορία των μεγαλοεργολάβων και των τραπεζών εμφανίζεται να είναι όφελος ολόκληρου του πληθυσμού της χώρας, σε ένα πραγματικά παρανοϊκό κρεσέντο τεχνοκρατικής κερδοσκοπίας. Για όλους τους «κακοπροαίρετους» που βλέπουν γύρω από το σχεδιαζόμενο αεροδρόμιο ανάπτυξη -κυρίως τουριστική αλλά όχι μόνο- η απάντηση είναι απλή και θα πρέπει να την αντλήσουμε από την καθημερινότητα των τελευταίων ετών. Οι γειτονιές που ζούμε (ή ζούσαμε), τα μέρη που άλλοτε περπατάγαμε, χαλαρώναμε, ερωτευόμασταν, κατακλύζονται πλέον από επιχειρήσεις, τραπεζοκαθίσματα, airbnb κλπ. Οι πόλεις μας «αποικιοποιούνται από το κεφάλαιο», με ρυθμούς μάλιστα πολύ ταχύτερους από την προηγούμενη δεκαετία. Την ανάπτυξη τη βλέπουμε και τη βιώνουμε παντού γύρω μας, αλλά όχι όπως την προβάλλουν τα ΜΜΕ, οι τράπεζες και όλα τα κοράκια που θα πέθαιναν για την παραμικρή αύξηση των κερδών τους. Ανάπτυξη που έρχεται πακέτο με την «έξοδο από τα μνημόνια», τη νομιμοποίηση δηλαδή στην κοινωνική βάση όλων των μέτρων που έχουν υποτιμήσει συνολικά τη ζωή μας τα τελευταία χρόνια σημαίνει κέρδη για τα αφεντικά, χειρότερες συνθήκες ζωής και εργασίας για εμάς που δεν είμαστε -και όχι τυχαία- αφεντικά. Σε αυτή την ιστορία δεν θα έπρεπε να μας παραπλανούν ή να μας παρηγορούν ούτε τα παχυλά tips των τουριστών, ούτε οι επερχόμενες θέσεις εργασίας.
Και κάτι τελευταίο: Το ζήτημα στο Καστέλι, όπως και ένα σωρό άλλα ζητήματα που συνεχώς ανοίγονται, δεν ανάγονται αποκλειστικά στο οικονομικό επίπεδο. Γιατί έτσι θα ήταν απλά και τα πράγματα: «Οι πλούσιοι απ’ τη μία, οι φτωχοί από την άλλη». Ακούγεται τετριμμένο, ίσως και λιγάκι μελό, αλλά είναι κομβικό το να παραμένουμε άνθρωποι. Ειδικά στις μέρες που ζούμε, που το όνειρο της οικονομικής ανέλιξης (άρα και κοινωνικής;) αποτελεί την κινητήρια δύναμη για την πλειοψηφία του κόσμου, η άρνηση πως αυτή η πραγματικότητα είναι η μόνη ρεαλιστική οπτική, η αντίσταση στην επέλαση του καπιταλισμού, και σε ιδεολογικό επίπεδο, και το χτίσιμο των όποιων αναχωμάτων δεν είναι μικρή υπόθεση. Είναι το πρώτο βήμα για να ξανακάνουμε κάποια στιγμή τα πράγματα απλά και να προτάξουμε πως θα είμαστε «Ή με τα κέρδη σας, ή με τη ζωή μας»…
*Όλες οι πληροφορίες του άρθρου δανεισμένες από το σίχαμα «Καθημερινή»: https://tinyurl.com/y6cw5b8n
Podél Dioz
